Lijsje Snijder (foto Staf RSMuseum)

Rob Scholte met zijn vrouw Lijsje Snijder in hun museum foto NHD)

Bericht aan Gemeente Den Helder: Kom je aan het Licht, dan kom je aan het licht, 5 februari 2021

Beste Gemeente Den Helder,

Jullie staan nu op het punt om de gehele kunstcollectie van Rob Scholte en zijn gezin te veilen bij BVA Auctions. Het gaat hier niet alleen over kunstwerken, maar het betreft ook werktuigen, nog niet afgemaakte schilderijen, ongesigneerde werken en persoonlijke spulletjes met enkel voor ons gezin emotionele waarde, zoals vader dag cadeaus en souvenirs.

Op deze manier alles als bulk voor dumpprijzen verkopen, zal niet alleen een heel slechte opbrengst ophalen, maar ook de waarde van Robs toekomstige werk vernietigen.

Als je kunst waardeloos behandeld, zal het ook waardeloos zijn.

Is dat wat jullie hier zo hard willen bewijzen?

Robs droom was het om een museum te maken, waar hij zijn zorgvuldig bij elkaar verzamelde werken kon tentoonstellen. We hebben dit museum gemaakt zonder een cent subsidie te vragen. Met liefde en inzet van een trouwe groep vrijwilligers hebben we het verwaarloosde gebouw opgeknapt en er stralend nieuw leven ingeblazen.

Het Rob Scholte Museum was ons cadeau aan de stad Den Helder.

De entree was € 2,50, kinderen (en honden) gratis, net als de koffie en thee, zodat iedereen een kijkje kon nemen.

Grote groepen hebben we er rondgeleid, van de kelder tot in de studio. Rob liet zien wat hij er maakte en hoe hij dat deed. Zijn collectie, zijn kennis en inzicht wilde hij met iedereen delen, zonder enig ander belang. Hij wilde  anderen inspireren. Onze deur stond voor iedereen wagenwijd open. Hele schoolklassen kwamen langs en mochten er zelfs hun eigen werkjes exposeren. Mensen, die nog nooit eerder in een museum waren geweest, bezoekers van heinde en ver, die de stad Den Helder alleen van de boot naar Texel kenden, bezochten ons. Iedereen was enthousiast.

In interviews vertelde Rob vol passie over deze prachtige stad.

Gratis en oprecht gemeende reclame.

Ondertussen ondervonden we veel tegenwerking van hogerhand. We kregen maar geen officiële jaarafrekening van het door ons vooruit betaalde gas en licht. Verwarming hadden we niet. Over het uitblijven van de afrekening ontstond een geschil. Later werd er gedaan, alsof we een huur achterstand hadden en we daarom uitgezet moesten worden. Wat is Rob ongelooflijk zwart gemaakt in de kranten en nog steeds. Hoe graag we het gebouw ook wilden kopen, het scheen gewoon niet te mogen. Op een gegeven moment hebben we zelfs gezegd, dat we het voor elke prijs wilden hebben. In plaats daarvan kwam er een tender, waar niemand op afkwam. Toen die sloot, was daar opeens meneer Tuin. Hij mocht het gebouw wél kopen, om er luxe appartementen in te maken.

Wij hadden door ons huurcontract het recht van eerste koop. We wilden en konden nergens heen met zo veel spullen. Nog maar weinig geld was er over na alle investeringen in het pand en al zoveel rechtszaken te hebben moeten voeren. De deurwaarder had ons niet officieel aangezegd, wanneer de ontruiming zou gaan plaatsvinden en er zou die week nog een raadsvergadering over het behoud van het museum zijn. Verhuizen was onmogelijk. Waarheen? We hoopten op een haalbare oplossing, maar die kwam dus niet. Burgemeester Koen Schuiling besloot in zijn eentje de gemeenteraad niet af te wachten. Hij had dertig dagen nodig met acht man en honderdtwintig vrachtwagens om het pand te legen. Hoe had mijn invalide man dit in zijn eentje kunnen doen?

We werden we door een enorme politiemacht op straat gegooid. Rob en ik met twee minderjarige kinderen en een kat. Niks mochten we meenemen. Al onze spullen werden in beslag genomen. Dakloos. Alles kapot. Van elkaar gescheiden, doordat we geen logeerplek hadden, waar Rob met zijn rolstoel in paste.

We zijn inmiddels drie zware jaren verder. Ons gebouw is inmiddels half gesloopt en staat er triest en dichtgetimmerd bij. Rechtszaak na rechtszaak moeten we voeren. Geen cent hebben we kunnen verdienen, omdat we zelfs ons werkmateriaal niet terug kregen.

Kneveling heet dat, toch? De absurd hoge huurprijzen voor de opslag en de advocaat kosten liepen steeds hoger en hoger op door elke keer uitstel van de rechtszaken. Nooit mochten we onze opgeslagen eigendommen bekijken. Geen bruikleen werd er afgegeven, ook niet aan het Museum De Fundatie, waar Rob na de zomer een grote overzichtstentoonstelling heeft. De toegang werd ons steeds geweigerd, zelfs met een serieuze koper uit India, kwamen we er niet in.

Nu is het februari. Op 6 april zijn er drie Hoger Beroepen op één dag, waarin besloten gaat worden, of het allemaal rechtmatig gegaan is en wie hier nou eigenlijk wat moet betalen.

De schade van een voorbarige veiling bij BVA Auctions, zal enorm en onomkeerbaar zijn. Niemand weet momenteel nog, of wij eigenlijk wel schuld hebben. Zijn jullie serieus bereid om dit risico te nemen, met nog maar twee maanden te gaan, voor de definitieve uitspraak?

Museum verwoest, gebouw gesloopt, wij kapot.

Onze prachtige droom veranderde in een verschrikkelijke nachtmerrie.

Als jullie vandaag jullie zin krijgen, krijgen wij levenslang.