24 mei 2019 0 Theo Knippenberg – Leugens (53): Return to sender Ik vraag me af wat onze moeders wisten van het vreemdgaan van onze vaders. Mijn moeder, sinds mijn vader zo [Lees verder]
23 mei 2019 0 Theo Knippenberg – Leugens (52): The promise I made In het sanatorium, ik was toen negen, wist ik zeker dat ik dood zou gaan. Het leven was sowieso geen [Lees verder]
20 mei 2019 0 Theo Knippenberg – Leugens (51): Food for thought Vater ist satt. Die Kinder kriegen nichts mehr. Wer will noch was? De ouders van mijn vriend Wolff maakten in [Lees verder]
19 mei 2019 0 Theo Knippenberg – Leugens (50) – To live and let die Voor een negenjarige ervaren boomklimmer was het regime in het sanatorium een marteling. Mijn moeders belofte [Lees verder]
18 mei 2019 0 Theo Knippenberg – Leugens (49): The saliva of Nietzsche Mijn vriend Dyl was, in zijn merkwaardige manier van praten met de nadruk op élke lettergreep, en een [Lees verder]
17 mei 2019 0 Theo Knippenberg – Leugens (48): As tears go by De biecht is een fantastische uitvinding van de katholieke kerk. Het gaf de pastoor een schat aan informatie [Lees verder]
15 mei 2019 0 Theo Knippenberg – Leugens (47): God only knows Dyl deed zich graag voor als priester. Hij was vaak welkom als waarnemer zodat mijnheer pastoor zelf zijn bed [Lees verder]
14 mei 2019 0 Theo Knippenberg – Leugens (46): Tempest Dat overspel een recht is van mannen en een doodzonde voor vrouwen liet Dyl eeuwen geleden al zien. Vermomd [Lees verder]
13 mei 2019 0 Theo Knippenberg – Leugens (45): D is a Deer, a female deer Priesters en nonnen hebben een grote rol gespeeld in mijn jeugd. Als kind verbaasde ik me al over de [Lees verder]