Jaap Holtzapffel – Nu pas zie ik het: 🔴

5 maart 2019AdminBusinessplan, Copyright, Gimmick, Home, Huis Ten Bosch, Locatie, Media, Nihot, Portretten, Ridderboek, Video2

ROB SCHOLTE’S SCHIPHOL PERSCONFERENTIE…

• Vrijdag 10 februari 1995 •

Op de achtergrond Koos Dalstra.

Facebook, 12 februari 1019

Reacties:

Petra Geerts
Hier blijkt maar eens te meer: Rob is een slachtoffer! Met de huidige gang van zaken rond het museum wordt de zaak bijna omgedraaid en Rob als een dader weggezet. Waarom hebben ze in Den Helder geen compassie?

L’heure Verte
Omdat ambtenaren zich niet in de ziel van een kunstenaar kan inleven. Zie de afschaffing van de wwik.

Koos Dalstar
Waarom ze of hullie of die daar in Den Helder geen compassie hebben of tonen voor een poserend slachtoffer lijkt me evident. Inderdado wordt de zaak Scholte omgedraaid na een kwart eeuw. Zou het niet kunnen zijn, dat sl8offer nummer zoveel een rookgordijn optrekt, dat nu alweer een kwart eeuw het perspectief op de bomaanslag hem & de zijnen aangedaan, verduistert in plaats van verhelderd in met name Den Helder. Waarom is Scholte een museum begonnen in Den Helder en niet in bijvoorbeeld Zwolle, waar hij nu voor de zoveelste keer exposeert in een expositie in museum De Fundatie onder leiding van zijn toegedane vriend en directeur Ralph Keuning, die aldaar in de liberale IJsselstad alweer sinds 2011 de scepter zwaait met uitdagende exposities, waarin curator Hans den Hartogh Jager de doorgaande lijn is en dus een sleutelrol speelt.
Zaterdag 19-01-2018 spoedde ik mij naar het Museum de Fundatie om de jongste vrucht van de vrijheidsboom der kunst te aanschouwen, de vierde expositie, die voortkwam uit de samenwerking tussen directeur en curator, ditmaal betreffende een politiek correcte subsidie collectie van zogenaamde toonaangevende nationale kunstenaars binnen dit ons taalgebied. Het maximaal haalbare getal van 50 kunstenaars over een periode van 50 jaar, te beginnen in het geboortejaar 1968 van de curator, maar tevens het jaar van de studentenopstanden in Parijs, mei 1968, waarin een nieuwe generatie aantrad, die de erfenis van de geschiedenis der vorige generaties op provocerende wijze bij het oud vuil zette.
Vergelijk het met Pussy Riots nu in Rusland, maar toen dan in het Westen.
Weg met de corruptie van politie en justitie onder Duitse bezetting. Fuck de NL staat en de executie van 100.000 joden in Polen. Fuck de oorlog in Vietnam. Weg met de koloniale uitbuiting der arbeidersklasse door het monopoliekapitaal in New York, London en Frankfurt.
Bien. Deze nieuwe vrijheid van provocatie & escalatie namen curator en directeur van de thema expositie: vrijheid tot uitgangspunt van selectie en voor het jaar 1988 werd Rob Scholte geselecteerd met het werk: Nostalgia, waarvoor de massa’s pensionado’s uit dat jaar zich verzamelden. Druk. Druk. Druk. Een geschilderd krantenbericht over een geschilderde serie schilderijen.

Petrus van de Klashorst
Koos Dalstar Het wordt tijd voor een boek, Koos!

Rob Scholte 60
Eerst het kunstboek over Rob Scholte in ontvangst nemen…

Rob Scholte 60
Verhelderd = verheldert. Let op uw taalgebruik!

Koos Dalstar
Tja, heer Holzapp met rode Picasso incasso neus. De kwestie DDT inzake grammaticale spelling speelt U parten? Ik geef, niet toevallig, niets om de officiële spelling van NL taalgebruik, gebaseerd op Haarlem en Leiden, subsidiesteden van Den Haag in Holland, het holle land 8R de zogenaamde Duynstreeck, waar al het subsidiebelasting geld naar toe rolt vanuit het kleine NL 8R land, vrijer dan vrij, dat spreekt, laten we we wel zijn. Ik zou op uw correctie tick kunnen ingaan, wetende hoezeer vormgever begaan zijn met de correcte vorm. Ik mijzelf ben der zulken zeer verplicht. Echter, in dit onderhavige, uw, geval maak ik, waarschijnlijk helaas, een uitzondering. De reden? Haarlem, een stad, die mij als geboortig Fries nu eenmaal zeer aan hart ligt. Vraag me niet waarom. Maar ooit vormde Haarlem met Nijmegen een verbond met Gent, en dat is mij waarschijnlijk heilig.
Verhelderend omtrent Den Helder. Den Helder verhelderd. Verheldert. Ik verhelder. U verheldert. Wij verhelderen. Ik ga niet met U in debat omtrent de grammatica van deze onze armzalige taal, een kleine taal, die op den duur gaat verdwijnen, zeg 200 jaar. Ik als Fries kan dit beweren. Oude kleine talen sterven uit. Oorzaak: de rapide ontwikkeling en exponentiële toename van de wereldbevolking. U neukt niet met een vrouw? Heer, waar praat U over. Laat af van zaken, waar U onkundig van blijft. Schoenmaker, blijf bij wat U leest.
Ongetwijfeld heeft U iets opgestoken van de zogenaamde digitale ontwikkeling in deze onze maatschappij, een kleine taal, toegegeven, zonder enige kans op een internationale literaire prijs, zoals de Nobel prix. Daarin is deze onze taal vergelijkbaar met Albanië. Literair zijn wij, NL schrijvers, gewoon niet interessant genoeg voor met name de Zweedse academie der Wetenschappen.
Jammer dan. De oorzaak ligt in het taalgebruik. Formalisme troef. Roomser dan de paus en juist daarvoor subsidie. Fuck a duck. Niet verhelderd. Noch verheldert. Maar verhelderend. Of verheldert vanuit Den Helder. Terzake. Aan tafel.
Rob Scholte is een oplichter. Prima. Geen probleem. Een verlichter van de massa’s Gewone Mensen, die altijd al dachten, dat ze werden opgelicht. Een verlichte, opgelichte massa. Beter kun je je als Picasso incasso kunstenaar niet wensen. Den Helder was slechts een zet in het marinespel met Vlissingen. Maar wanneer de noot aan de man komt is Zwolle de enige uitkomst, gegeven haar liberale traditie van vrijheid voor de zogenaamde kleine ondernemer van Johan Rudolph Thorbecke. Zwolle dus en niet Den Helder. Correctie, heer Holzapp.

Petrus van de Klashorst
Koos Dalstar als mensen in Azië aan me vragen waar ik vandaan kom en ik zeg “ The Netherlands!” dan gaat er in de meeste gevallen geen enkele bel rinkelen. Nederland bestaat helemaal niet buiten Nederland. Meestal zeg ik maar, dat ik Duitser ben om niet de indruk te wekken, dat ik mensen voor de mal probeer te houden door te suggereren, dat ik uit een fantasieland kom.

Rob Scholte 60
Petrus van de Klashorst: u bent de enige inwoner van Klapworst Country.

Marcel Ozymantra
Gewoon zeggen, dat je uit Amsterdam komt. Iedereen kent dat.

Petrus van de Klashorst
Marcel Ozymantra, dat zou je denken ,maar niet in Azië.

Chris Beuzel
Petrus van de Klashorst Overal op aarde kennen ze Erp. Maar dan van de software.

Koos Dalstar
Rob Scholte is de paranoïde schizofreen, die op 19 januari 2019 uit het theater Odeon aan de Papenstraat om een uur of acht ‘avonds naar buiten kwam karren in gezelschap van een blonde bodyguard van redelijk klein formaat en de directeur van het tegenover het theater Odean aanpalende Museum de Fundatie, de heer Keuning.
Ik stond buiten nog even na te praten met kunstenaar Jean Bernard Koeman, die tegenwoordig in de buurt van Bastogne, Luxemburg, woont, in diverse rockgroepen rond de gebroeders Ploeg bas speelde, docent was aan de Rietveld Academie en direct van W139 in de Amsterdamse Warmoesstraat. Het ging vooral over de Warmoesstraat en wat Albert Camus daar precies uitspookte in de eerste week van oktober van het jaar 1954, toen hij daar op bezoek was, in gezelschap van een Leidse professor in de Franse taal, zekere Jaffee-Freem, die de beroemde schrijver Donker Amsterdam wilde laten zien, waar Camus zijn novelle La Chute ( de Val) liet spelen, het verhaal van een Parijse rechter, die op de Wallen terechtkomt, en daar bij toeval een gestolen paneel van het beroemde altaarstuk: Lam Gods van de gebroeders van Eyck uit Gent, aantreft, hangend boven de bar.
Op dat moment komt dus Scholte naar buiten karren, buiten zichzelf van woede en begint te krijsen. Moordenaar, je bent een moordenaar. Moordenaar. Ik weet alles van je. Ik heb al je dagboeken gelezen, waarin staat dat je mij wilt vermoorden. Al die gedichten van jou gaan allemaal over mij en dat je mij wilt vermoorden…!
Scholte was zichzelf niet meer, niet meer de Robbie, die ik van vroeger kende, de Rob Scholte van voor de bomaanslag 24 november 1994. Hij was iemand anders geworden, een gestoorde gek, die uit elkaar leek te spatten van haat en jaloezie.
Goede raad was geboden. Dus zei ik: nu moet je eens goed naar me luisteren Ronnie, al die gedichten en dagboeken hebben helemaal niets met die aanslag te maken, dat is domme kletspraat van jou. Denk even goed na, hoe het dan wel zit. Weet je nog dat we samen op weg waren naar Kassel, de documenta stad, waar ik een lezing zou geven voor je studenten aan de Gesamthochschule, twee weken voor die aanslag? Weet je nog dat je op weg er naar toe helemaal niet naar Kassel wilde rijden, maar naar Keulen, waar je manager Rainer Opoku al een vliegticket had geregeld naar Tenerife? Van daar uit zou je Micky Hoogendijk opbellen in Amsterdam, Laurierstraat, en haar dwingen je te volgen en naar Tenerife te vliegen. Weet je nog dat ik vroeg waarom en dat je zei: In Amsterdam lopen mensen me voor de voeten. Er was in je BMW ingebroken die op straat stond in in de voormalige galerie Living Room waar je nu alweer een dik half jaar woonde.
Ook had je assistent John Studulski je professoren kamer aan de Gesamthochschule in een dronken cocaïne rush kort en klein geslagen, niet waar, en dat zouden we nu gaan uitzoeken. Maar nee, nu ging dat niet meer door, want ik moest en zou je BMW terugrijden naar Amsterdam, levensgevaarlijk, niet waar?
Het ging allemaal zeer snel en van een leien dakje, dit verhaal. Ik zag de bodyguard in zijn zak tasten. Een voicerecorder? een gun? Ik maakte een schijnbeweging naar rechts, alsof ik om de bodyguard heen ging lopen.
Ronnie keek van de bodyguard naar de museumdirecteur. Wat zou er gaan gebeuren? Zou die verdomde Dalstar nu het hele verhaal gaan vertellen? Over die cocaïnelijn van Amsterdam naar Kassel, een distributiepunt voor heel midden Duitsland vanuit die kleine zogenaamde pizzeria aan dat pleintje vlak bij het station, tegenover dat kerkje nog wel, achter het Fridericianum? Dat nooit, zag ik Ronnie denken en de kleine rode oogjes vlogen terug van de bodyguard naar de museumdirecteur, die het laatste woord zou spreken, en inderdado. ‘Het lijkt me nu beter, dat je gaat’, zei Keuning, genomineerd voor het directeurschap van het Stedelijk Museum Amsterdam.
Jij hebt het zelf gedaan, moordenaar, blafte Ronnie nog. Het is al lang opgelost, hoor je! Niet in de deze taal, zei ik en spoedde me de duisternis richting Luttekestraat.

Rob Scholte 60
De blonde bodyguard van redelijk klein formaat is Marc Nihot.

Rob Scholte 60
Petrus van de Klashorst: wat vind jij van de laatste reactie van Koos Dalstar?

Petrus van de Klashorst
Rob Scholte 60 Kunstenaars leggen vaak verbanden die andere mensen niet kunnen leggen, zowel Rob als Koos zijn meesters in het associatieve denken. Ein Gesamtkunstwerk zou je kunnen zeggen. Helaas is er behalve de fantasie ook de realiteit van de aanslag. Tot dat er iemand naar voren komt en een bekentenis aflegt, is dit het enige alternatief. Allerlei complot theorieën, die gefundeerd zijn op heel dun bewijs. Het is ooit zo energiek en leuk begonnen op de Rietveld Academie. We zouden de wereld veranderen en ondertussen heeft de wereld ons verandert.

Rob Scholte 60
Petrus van de Klashorst: Koos Dalstra is een criminoloog.

Petrus van de Klashorst
Rob Scholte 60 Ik zie Koos toch voornamelijk als schrijver en dichter en hij is nog een tijd mijn butler geweest in New York, waar Koos de geboorte van de Maximalen geobserveerd en begeleid heeft. We woonden onder een shooting gallery. In een buurt, waar taxichauffeurs zich niet durfden te vertonen. We hadden een teil om ons in te wassen. Mooie tijd ! De butler heeft het gedaan zal Scholte wel denken.

Rob Scholte 60
Waarom wil een onafhankelijk denkend persoon met een universitaire achtergrond in godsnaam uw butler zijn?

Justus Donker
Rob Scholte 60 Rob, jij bent een held vol met mysteries, laat dat zo blijven! X

Rob Scholte 60
Justus Donker: U richt zich met uw reacties tot de zakelijke pagina voor het kunstboek over Rob Scholte, die niet door hem wordt beheerd. U kunt beter naar de zakelijke pagina van het Rob Scholte Museum gaan. Jaap Holtzapffel.

Petrus van de Klashorst
Rob Scholte 60 Koos was een inspiratiebron. Dus meer dan een butler. We zaten daar met zijn drieën in dat appartement. De toilet stond in het midden van de huiskamer zonder deur of zo. En we hadden een teil om in te badderen. Koos is erg goed in ruggen schrobben.

Rob Scholte 60
Wie was de derde persoon?

Koos Dalstar
Ja, we kunnen natuurlijk doen, alsof we niet in de file staan en geen kant op kunnen en ons moeten gaan afvragen wat iemand anders in de file voor motieven heeft, of hoe die persoon zagen of zien. Daarmee benaderen we waarschijnlijk de waarheid van de file allemaal een beetje. Maar dat lost het probleem van de file niet op. Om over een oplossing van een probleem, waar je mee te maken hebt gekregen, in welke mate dan ook, laat ik het voorzichtig dan maar even het S-probleem noemen, zullen we ons als file lotgenoten moeten gaan verplaatsen in de situatie boven die file te hangen in een helikopter, zeg maar de blik te verwerven vanuit grote hoogte naar beneden om te kijken en te zien hoe die file zich daadwerkelijk gedraagt, namelijk als een zich voortplantende slang in een nauwe buis.
Die metafoor van een daadwerkelijk bestaand beeld, daar gaat het om.
Dus niet de verhalen van andere mensen napraten en die allemaal bij elkaar optellen, maar afgaan op je eigen ervaringen. Wat heb jij zelf gezien, dat iemand met jou deed op een bepaald moment op een bepaalde plek. Klashorst kan dat, Holzapp kan dat. Die reductie tot de eigen waarneming is een beperking, die in de filosofie wordt aangeduid als het Scheermes van Occam, een Engelse middeleeuwse filosoof, ik dacht uit Oxford. Om een mysterie op te lossen uit de scholastiek, bijvoorbeeld de moord in een klooster, moet je theorie de meest eenvoudige schoonheid bezitten. Hoe complexer je redenering in een verhaal, des te minder de kans op waarheidsgetrouwe waarneming, dus één op één.
We kennen allemaal de roman: Naam van de Roos, van Umberto Eco. We kennen ook de film, die lang niet zo complex is als de roman. In die film speelt Sean Connery de Franciscaner monnik William van Occam uit Oxford, die in het Italiaanse klooster die moord gaat oplossen. Hoe? Puur door eigen waarneming en dat te checken tegen alle verhalen, die de bewoners van dat klooster hem vertellen. Je moet dus een buitenstaander zijn, een outsider, geen insider, zoals de butler, om iets definitiefs als een moordaanslag, op te lossen.
En over New York, mei – juni 1984, inderdaad. Daar begint het verhaal. Met Kaap, Blanca, Klashorst. ABC city. Mission Impossible, number 4. Het wordt inderdado tijd voor een boek, ben ik bang.

Koos Dalstar
Kunstenaar Gerald van der Kaap, die we meermaals in het hele mei en juni maand in bad deden, om er weer lekker fris tegen aan te kunnen gaan in het kunstwereldje van ABC No Rio.

https://www.facebook.com/SCH60LTE/photos/a.162717407863608/367070070761673/?type=3&theater

Reacties:

Koos Dalstar
Goedemorgen Jaap Holzapp. Fijn, dat U de Schipholfoto plaatst, waar ik mezelf inderdado op kan zien zitten, met de befaamde zwarte BVD sokken van de Bond voor Dienstplichtigen. Die zwarte sokken waren een kadootje van Pim Fortuyn uit 1991, toen ik het pamflet: R presenteerde in De Unie aan de Kruiskade te Rotterdam, juni 1991.
Dat ik überhaupt op deze Schiphol foto sta, en wel in de rol van secundant van de heer Scholte, is niet altijd het geval geweest, op een aantal reproducties van deze originele persfoto ben ik weggeretoucheerd, bijvoorbeeld in het boek Bom in de Laurierstraat van de Zwolse roddelmisdaad journalist Hendrik Jan Korterink uit 2005, waarover ik al eerder schreef. Verklaring? Dit boek werd in opdracht van Micky Hoogendijk geschreven, die mijn persoon vanaf het allereerste begin op 24-11-1991 te Brussel, Rue de L’eau 24, geen goed hart toedroeg. Uit haar hele latere doen en laten ten aanzien van mijn persoon, lees het boek van Korterink, ook geboren en getogen in Tukkerland, spreekt na ijver en afgunst. Die hele aanslag zou allemaal teveel een Dalstra verhaal zijn, volgens Hoogendijk, en daarom laat zij Korterink elk roddelverhaal uit de Amsterdamse kunstscene napluizen als een gedienstige muis, wanneer het maar iets te maken zou kunnen hebben met jaloezie in de Amsterdamse kunstscene op haar nieuwe partner, de heer Scholte.
Het is Micky Hoogendijk geweest, die Joost Zwagerman hoofd contactpersoon naar voren heeft geschoven en tegen Korterink laat vertellen, dat die bomaanslag geen zelfmoord kan zijn geweest, want ( citaat) Scholte zou juist erg kleinzerig zijn. Dus Scholte kan het zelf niet hebben gedaan, zijn auto opblazen. Waarom Zwagerman zich zoiets onzinnigs in de mond laat leggen, is niet meer te achterhalen, omdat hij zelf zelfmoord heeft gepleegd en daar blijkbaar niet te kleinzerig voor was.
Het hele verhaal van die bomaanslag in de Laurierstraat, 24 november 1994, in elkaar geflanst door Hoogendijk, Korterink en Scholte zelf, is een treurig geval van collaboratieve storytelling, zeer bekend uit criminologie en wat de victimologie betreft een overbekend hoofdstukje uit forensische psychiatrie. Om zichzelf maar schoon te wassen verzinnen slachtoffers van misdrijven allerlei verhaaltjes, die hun door behulpzame familieleden worden ingefluisterd, gesuggereerd, aangereikt en gaan daarin geloven om maar een rond verhaaltje te hebben richting politie, justitie en psychiatrische expertise.
Anderhalve maand na de aanslag, dus op de Schiphol persconferentie met het NOS interview van Paul Witteman, gaat het alleen nog maar om achteraf geschreven gekke dreigbriefjes bezorgd bij kopstukken uit de Amsterdamse kunstscene of faxen van gekken commitees uit Leeuwarden.
Het enige wat ik eigenlijk te melden heb over het oorzakelijke verband van die bomaanslag in de Amsterdamse Jordaan eind november is het verhaal van de reis naar het Duitse Kassel, de stad van de documenta, twee weken daarvoor.
Ik heb alle reden om aan te nemen, dat de oorzaak van deze Amsterdamse oerknal daar te vinden is. Noem het de chaostheorie van de vleugelslag van een vlinder, die de latere storm elders veroorzaakt. Maar toch gewoon een causale keten van oorzaak en gevolg, die naar noodzakelijk en voldoende resultaat leidt, ook wanneer dit niet prettig is om te horen.

Jaap Holtzapffel
Binnenkort een afspraak met Koos Dalstar.

Jaap Holtzapffel
De aanslag op Rob Scholte zal worden opgelost.

Jaap Holtzapffel
Koos Dalstar: beschikt u over inside information?

Koos Dalstar
Wat een vraag, heer Holzapp? Verklaar U nader. Wat bedoelt U precies met deze Engelstalige formulering uit het tijdperk van Radio London in WOII? Insiders en our siders is de kwalificatie, die men aanbrengt om de harde kern van bepaalde kennis te beschermen tegen buitenstaanders, die een loopje gaan nemen met het waarheidsgehalte van een bepaalde uitspraak. Dat zagen we de afgelopen kwart eeuw bij alles wat er gepubliceerd werd over de bomaanslag in de Laurierstraat. Al die kletsverhalen zijn allemaal in ingedaald in de polder en daar zijn de gewone mensen nog steeds niet over uit. Dat is het niveau van de whodunnit. Wanneer U dat niveau zoekt, schakel dan een leuk koket Haarlems dametje in, dat Agathe Christie kan spelen.
Wanneer U serieus wilt weten hoe het probleem bomaanslag Scholte kan worden opgelost, zult U bereidt moeten zijn puin te ruimen, dat wil zeggen bronnen van bestaande kletsverhalen met de grond gelijk te maken. Leugens van mensen moeten, willen, kunnen, mogen, ontmaskeren en vooral de forensisch psychiatrische dimensie van dit probleem, dat in de polder van NL heel, heel, gevoelig ligt, van de puur strafrechtelijke component: opsporing, vervolging, veroordeling, strafmaat, moeten kunnen scheiden en dan nog.
Scholte, Hoogendijk, Korterink zijn ook maar gewone mensen, die hun gelijk probeerden te halen en dat maar niet gehonoreerd zagen, maar ook niet intelligent genoeg om hun ongelijk na een kwart eeuw toe te geven. Laten we er niet om heen draaien, het stuk voor stuk alle drie gehaaide figuranten uit een soort soap, die hun geen windeieren heeft gelegd. Scholte is door Jordaanslag eindelijk kunnen doorbreken naar een Heijboer-achtige status als enfant terrible van de lullige NL kunstwereld en enorm populair bij de gewone mensen, die sowieso een hekel aan die subsidie elite profiteurs van oonnss belasting held hebben. Scholte is lekker goedkoop en betaalbaar, iets voor de ouwe dag niewaar?.
Hoogendijk, ooit het Utrechtse cokehoertje van de Hacquelaar uit Café Boschlust bij de Mariaplaats Utrecht, is kunstfotografe en woont in Los Angeles, ook nie sleg, en lekker ver weg uit de polder. Korterink was voor zijn bemoeienis met Jordaanslag een lokale journalist uit de buurt van Zwolle, gespecialiseerd in het zwarte kousen werk op de Veluwe en -oh jah joh!- de intriges in het familie imperium Van der Valk. Door Jordaanslag kwam hij 2005 terecht in de Grote Wereld van de Hollandse Penoze en maakte het staartje mee van de moord op Cor van Hout 2003, ook niet helemaal onbelangrijk, gezien de bestsellers als Judas, iets wat de gewone mensen sinds Rembrandt echt wel vreten.
Conclusie en dagsluiting. Vraag niet naar de bekende weg. U bent geen kind meer, vrees ik. Kinderen die vragen worden helaas te vaak overgeslagen. Denk vooral aan uw fantastische boek en maak vooral geen slapende honden wakker. Ik wens U een goede n8.

Jaap Holtzapffel
Goede n8 Koos Dalstar!

Jaap Holtzapffel
Beste Koos Dalstar: waarom hebt u al die jaren gewacht met het delen van uw gedachten en gevoelens over de aanslag op Rob Scholte?

Koos Dalstar
Goedemorgen heer Holzapp. Uw waarom vraag over de afgelopen kwart eeuw w8en met DELEN is andermaal retorisch. Ik heb helemaal niet 25 jaar gew8 met DELEN. Maar U bent niet op de hoogte met de bronnen, blijkbaar. U weet niets. Waarom zou U het ook moeten weten? U woont in Haarlem, het gezellige oud Hollandse stadje achter de duinen, nietwaar. Wat zich 25 jaar geleden afspeelde in het centrum van Amsterdam en daarvoor in het verre Duitsland van na de val van de muur, wat interesseert U dat nu helemaal? U was september 1989 vormgever niet waar. U ontwierp interessante tijdschriften en was vooral bezig met het rangschikken van beeldmateriaal en af en toe wat tekst op diverse pagina’s.
Ik schreef een verhaal voor uw prachtblad: Eerste Klas Magazine en moet met U hebben gesproken in het eerste klas restaurant van het Centraal Station te Amsterdam, waar de presentatie van uw magazine plaats vond. We schrijven, september, oktober 1989. Ik kwam terug van een optreden in New York en werd meteen op het Centraal Station Amsterdam bestolen. Daar gaat dit verhaal over.
Het moest een tegendraads nummer worden met brave lieden als Paul Groot, Joost Niemöller, Rineke Dijkstra, aan wiens namen U kwam door contact met Jessica Durlacher, destijds scheidend redacteur van het literaire blad: De Held, waarbij onder andere ook Joost Zwagerman een belangrijke rol speelde als toen nog zogenaamd maximaal dichter.
Enfin, om U ter wille te zijn en geen gaten achter te laten, kunnen we het beste beginnen op dit moment in de tijd, september en oktober 1989, wanneer de heer Scholte met zijn toenmalige vriendin, Diane Stigter .naar de Belgische hoofdstad van Europa verhuist: Brussel! En wel Rue de la Source, nummer 24. Waarom?
Enfin, ik weet, dat U niet veel kunt onthouden en weinig boeken raadpleegt. Ik wijs U daarom op mijn boek: Vienna-Beha, Pegasus 1998, dat de episode 1993-1996 beschrijft, waarin de maand november 1994 achteraf blijkt een cruciale rol te hebben gespeeld. Daarin wordt de naam: Kassel reeds genoemd.
In de tweede plaats zou U het boek Bom in de Laurierstraat, Nieuw Amsterdam, 2005, moeten lezen.
Dan vooral het namenregister achterin, waarin de naam Dalstra voorkomt. Zo komt U de stadsnaam Kassel tegen. Het vereist enig speurwerk om de bronnen te achterhalen. Maar het is niet anders. Het boek van Korterink, ik zei het al eerder, is geen wetenschappelijk verantwoorde publicatie, dus heeft heeft geen zaak register, laat staan een plaatsnaam register. U zult dit door de roddelboek van wie zegt wat over wie heen moeten zien te werken. Gebruik vooral uw ellebogen en deel af en toe een flinke trap uit, die U dan al naar believen weer kunt bestijgen dan wel afdalen.
Ik wens U een fijne dag.

https://www.facebook.com/robscholtemuseum/

https://robscholtemuseum.nl/?s=Dani%C3%ABl+Groen
https://robscholtemuseum.nl/?s=Koos+Dalstra
https://robscholtemuseum.nl/?s=John+Studulski
https://robscholtemuseum.nl/?s=Paul+Blanca
https://robscholtemuseum.nl/?s=Peter+Klashorst
https://robscholtemuseum.nl/?s=Oscar+Hammerstein
https://robscholtemuseum.nl/?s=Eef+Hoos

Dit delen: