Edzard Dideric – Korte geschiedenis (140) van de dodelijke glimlach (vervolg)

Wat vooraf ging:
https://robscholtemuseum.nl/edzard-dideric-korte-geschiedenis-132-van-de-dodelijke-glimlach/
https://robscholtemuseum.nl/edzard-dideric-korte-geschiedenis-133-van-de-dodelijke-glimlach-vervolg/
https://robscholtemuseum.nl/edzard-dideric-korte-geschiedenis-134-van-de-dodelijke-glimlach-vervolg/
https://robscholtemuseum.nl/edzard-dideric-korte-geschiedenis-137-van-de-dodelijke-glimlach-vervolg/
https://robscholtemuseum.nl/edzard-dideric-korte-geschiedenis-138-van-de-dodelijke-glimlach-vervolg/
https://robscholtemuseum.nl/edzard-dideric-korte-geschiedenis-139-van-de-dodelijke-glimlach-vervolg/

Tijdens het ontbijt kon Ling het niet laten om ernaar te informeren.
Vertel eens Wanda, heb jij soms een tweelingzus?
Niks soms, heb ik al mijn hele leven. Zij ook trouwens.
Haha, mag ik vragen hoe ze heet?
Ja hoor, dat mag.
Luistert ze toevallig naar de naam Tina?
Zou best eens kunnen.
Hoezo?
We wisselen regelmatig van rol. Al zo’n beetje ons hele leven.
Met welk doel?
Gewoon, voor de grap.
En ze volleybalt ook?
Nee, tennis. Tina is absoluut geen teamplayer. Die gaat het liefst haar eigen gang. Trekt zich van niets en niemand iets aan.
Dat heb ik gemerkt, zei Ling.
Pardon?
Hij vertelde over de droom en de rol, die Tina er in speelde.
Pure illusie, verklaarde Wanda.
Huh?
Nou, dat het om een droom gaat. Het is gewoon echt gebeurd.
Waarom denk je dat?
Omdat ik je nooit over haar heb verteld, laat staan haar naam genoemd.
Okay… Eh, waarom niet eigenlijk?
Nou, omdat we elkaar intens haten.
Wanda’s uitleg deed bij hem twijfels rijzen. Misschien was de droom, echt of niet, gewoon nog bezig en zat hij er domweg in gevangen…
Kut, zei Ling, dat heb ik weer.
Wat?
Nee, niks.

https://robscholtemuseum.nl/?s=Edzard+Dideric+-+Korte+geschiedenis