Cor Hendriks – Het Velikovsky Syndroom (7): Eeuwen in Chaos; El-Amarna (de stad van Echnaton)

We vervolgen Velikovsky’s monoloog.

Dan komen we aan de hoofdstukken gewijd aan de brieven van El-Amarna. De uitslag van deze vergelijking zou doorslaggevend zijn. We bezitten 360 brieven op kleitabletten, die deel uitmaken van de briefwisseling tussen de Farao en vóór deze zijn vader en vorsten in het noorden en vazallen in Syrië en Palestina.

Zie https://nl.wikipedia.org/wiki/Amarnabrieven

Er is een aantal originele brieven bewaard gebleven en verder kopieën van brieven, die werden uitgewisseld. Er werden ook enkele gedichten gevonden bij deze brieven. Aan de andere kant treffen we enkele zeer uitvoerige hoofdstukken aan in het eerste en tweede boek Koningen. Als mijn reconstructie juist is, moeten er beslist punten van overeenkomst zijn, herkenbare namen en feiten, die in beide bronnen voorkomen. Uitgaande van deze overwegingen begon ik te lezen.

Ik herinner mij nog heel goed die dag in het Metropolitan Museum of Art, in de bibliotheek aan de andere kant van Central Park. Bij het lezen van de brieven herkende ik heel wat Bijbelse figuren. Dat kwam, zoals u zult begrijpen, doordat ik ervan uitging, dat de brieven van El-Amarna geschreven waren ten tijde van koning Josafat van Jeruzalem en van koning Achab van Israël. Het kon niet anders, of er zouden veel dingen opgehelderd worden, er zal veel duidelijk en begrijpelijk worden, dat we al weten uit de Bijbel, maar dat lezers van de El-Amarna tabletten niet bekend was.

Ik verwachtte te vinden en vond ook 65 brieven van koning Achab, de zondaar, die daartoe opgestookt door zijn vrouw Izebel, Naboth voor onrechtvaardige rechters liet staan, die hem veroordeelden tot de dood door steniging, opdat Izebel in het bezit zou komen van de wijngaard. Elke Bijbellezer weet, dat er toen een profeet kwam, Eliahu in het Hebreeuws, die de straf des Heren aankondigde over dit begane onrecht. [Zie 1 Kon. 21] [Over Achab op de bovengenoemde Wikipagina: de omvangrijke correspondentie met de querulante koning Rib-Hadda van Byblos, die in meer dan 58 brieven aan een stuk door smeekt om Egyptische militaire hulp.]

Van Achab [zijn er] 65 brieven. Hierin en in de Boeken der Koningen vinden we niet één, niet tien, zelfs geen honderd, maar wie mijn hoofdstukken over El-Amarna zorgvuldig leest, ontdekt vele honderden detail, taalkundige details, namen en gebeurtenissen, ook heel kleine dingen, die we al wisten uit de Bijbel. Praktisch alle gebeurtenissen vinden we terug.

In de Bijbel worden verschillende legeraanvoerders van koning Josafat met name genoemd. Enkele van die namen zijn heel ongewoon, zoals zoon van Zichri en Jozabad. Maar deze zelfde namen Ben-Zichri en Iahzibada worden in de brieven genoemd en ze ondertekenen hun brieven aan de Farao met deze naam. Het is ondoenlijk om in een lezing alle details te vermelden. Maar in de nieuwe Amerikaanse editie van mijn boek (er verschenen al vele herdrukken) vormen de hoofdstukken over El-Amarna een boek op zich en in Nederland komen ze uit als een afzonderlijk deel, zodat er meer aandacht aan besteed kan worden en alles tot in de details kan worden vergeleken.

Proeven op radioactieve koolstof ondersteunen mijn stelling. Twaalf jaar lang, vanaf de dag waarop het boek ‘Radiocarbon Dating’ van professor Libby verscheen, dat, evenals mijn boek ‘Ages in Chaos’, uitgegeven werd in 1952, trachtte ik een serie proeven te laten uitvoeren om meer aandacht te vestigen op de onjuiste datering in de geschiedenis. Sommige vrienden, waaronder professor Pfeiffer van de Harvard Universiteit steunden mijn pogingen, maar alles liep stuk op een muur van onwil. Ik kreeg ten antwoord, dat de data volkomen vast stonden en dat die proeven de datering beslist niet zouden veranderen. Twaalf jaar lang heb ik gecorrespondeerd met voor- en tegenstanders, zonder enig resultaat.

In 1963 evenwel deed zich een ongewone samenloop van omstandigheden voor. Het is een verhaal op zich, dat ik nu niet zal vertellen, maar in elk geval bracht de dame, die ‘Ages in Chaos’ in het Duits hielp vertalen, uit Egypte wat stukjes hout mee uit het graf van Toetanchamon. Ze had ze verkregen op het laboratorium van het museum van Cairo. Ik verzocht haar deze onmiddellijk aan het museum van de Universiteit van Pennsylvania te Philadelphia te zenden. Begin 1963 kregen we de uitslag van de proeven en die staafde mijn theorie. Het hout in kwestie groeide nog 300 jaar na de dag, waarop volgens de aanvaarde datering Toetanchamon begraven zou zijn. Natuurlijk kon hout, dat 300 jaar later nog groeide, onmogelijk gebruikt zijn om een doodkist voor Toetanchamon te maken. Toen schreef ik een brief aan dr. Elisabeth Ralph, het hoofd van het laboratorium voor radioactieve koolstofproeven van het museum van de Universiteit van Pennsylvania. Ik schreef haar, dat als ze kort levende planten afkomstig uit het graf van Toetanchamon, zoals riet, papyrus, zaden of b.v. leer aan een radioactieve koolstoftest onderwierp, het dan zeer waarschijnlijk was, dat de datering zou uitkomen op ongeveer 840 voor Christus en niet op 1350, het jaar, waarin Toetanchamon volgens de aanvaarde tijdrekening begraven was.

Dat was eind februari of begin maart 1963. Acht jaar later onderwierp het British Museum zaden, afkomstig uit het graf van Toetanchamon, aan een dergelijk onderzoek zonder dat men wist of dacht aan wat er al gebeurd was. Het betrof hier palmpitten, afkomstig uit dat graf. Ik heb een brief gelezen over de resultaten van dat onderzoek, geschreven door de curator van de afdeling Egyptologie van het British Museum, dr. Edwards, de auteur van het boek ‘On the Pyramids’, – ik heb die brief zelf gelezen – dat het onderzoek uitwees, dat de rietmatten dateren van 846 en de palmpitten van 899 voor Christus.

Deze uitslag had natuurlijk gepubliceerd moeten worden, Naar verluid zou dr. Edwards ze publiceren, zoals gebruikelijk, in een speciaal tijdschrift, ‘Radiocarbon’, dat éénmaal per jaar door de universiteit van Yale wordt uitgegeven, in de zomer. Het is echter duidelijk, dat de redactie de resultaten onaanvaardbaar vond; ze weken teveel af van wat werd verwacht. De enige verklaring was, dat kennelijk een verontreiniging had plaats gehad, maar dat is een uitvlucht. Alles wat niet strookt met de officiële lezing wordt gewoon niet gepubliceerd.

Lees verder:
Uit het Velikovsky Archive:
The Pitfalls of Radiocarbon Dating (https://www.varchive.org/ce/c14.htm)
(een Nederlandse versie hiervan is te vinden in de PDF aan het eind van dit artikel)
The Testimony of Radiocarbon Dating (https://www.varchive.org/ce/tc14.htm)

Veel informatie is te vinden op de site http://www.bloggen.be/robertdetelder/archief.php?ID=2718202 (o.a. citaten uit de Amarna-brieven van Rib Addi a.k.a. Achab); deze site moet echter met omzicht worden benaderd – ik zal hierover een afzonderlijke aflevering laten verschijnen.

Over Oedipus en Echnaton

Een boek van Velikovsky, dat al in 1960 verscheen, maar niet besproken wordt in deze serie, is dat over de opmerkelijke these, dat de legende van Oedipus gebaseerd is op het levensverhaal van farao Echnaton, beter bekend als de ketterfarao. Een bespreking ervan is te vinden in het boekje ‘Gods and Spacemen in the Ancient East’ van W. Raymond Drake (Signet/Sphere 1968, 1973, 150-4).

That profound scholar, Immanuel Velikovsky, with masterly erudition identifies Oedipus with the heretic Pharaoh Akhnaton about 1375 BC. […] Velikovsky with impressive arguments states that sculptures show Akhnaton had swollen limbs, ‘Oedipus’ in Greek means ‘swollen legs’ [Gr. πούς = voet, poot, been, klauw (van mens en dier)]; inscriptions suggest that Akhnaton took Tiy, his mother, as consort, and fathered her child, even as Oedipus unknowingly married his mother, Jocaste, and begot two sons and two daughters. Abhorrent though incest is to our 20th century, in Ancient Egypt the Pharaohs considered themselves a divine dynasty, so for reasons of state to secure the throne brother married sister to produce a successor, although there were doubtless exceptions to this practice. Even the Egyptians abominated marriage between mother and son, if to crating unions between father and daughter, enjoyed by Ramses II. The Mitannians and Ancient Persians, worshippers of Indo-Iranian Gods, believed union between mother and son had sacred significance, most holy merit. Close political relations between Egypt and Mitanni possibly brought Zarathustrian influence over the Egyptian court and offers a plausible explanation, why Akhnaton and Tiy, both dominant individuals, may have married each other, no doubt explaining why his lawful wife, the lovely Nefertiti, left him. Akhnaton’s body was never found. Tiy’s shabby tomb suggests her suicide, Jocaste hung herself. Somewhat tortuous evidence implies that Akhnaton after being deposed suffered blindness and wandered with his daughter, Meritaten, who suffered ignominious death like the tragic Antigone, daughter of Oedipus, buried alive. Akhnaton vanished, Oedipus was finally removed by the Eumenides, avenging Goddesses, from the Earth. […]
In his remarkable book Ages in Chaos Velikovsky reconstructs ancient history from the Exodus to Akhnaton starting at physical catastrophes chronicled in the Book of Exodus and the Papyrus of Ipuwer, he suggests the startling theory that about 600 years have been duplicated by the Egyptologists, making Hatshepsut contemporaneous with Solomon about 950 BC and Akhnaton contemporaneous with Elijah about 850 BC not 1375 BC as conventionally believed. Correlation of ancient chronologies appears extremely difficult, so impressive are Velikovsky’s researches that his sensational findings are difficult to reject.

De onderstaande door mij gemaakte PDF ‘Struikelblokken van de radiocarbon methode’ is een Nederlandse vertaling van het bovengenoemde artikel van Velikovsky ‘Pitfalls’ uit 1973, verschenen als hoofdstuk 4 van deel III van ‘De Zeevolken’ (Deventer 1979).

Lees het vervolg: Het Velikovsky Syndroom (8): Ten Besluite (van de EO serie)

PDF:
Immanuel Velikovsky – Struikelblokken van de radiocarbon methode

Meer informatie
https://robscholtemuseum.nl/?s=Velikovsky
https://robscholtemuseum.nl/cor-hendriks-het-velikovsky-syndroom-1-introductie/
https://robscholtemuseum.nl/cor-hendriks-het-velikovsky-syndroom-2-werelden-in-botsing/
https://robscholtemuseum.nl/cor-hendriks-het-velikovsky-syndroom-3-aarde-in-beroering/
https://robscholtemuseum.nl/cor-hendriks-het-velikovsky-syndroom-4-eeuwen-in-chaos-eerste-akte/
https://robscholtemuseum.nl/cor-hendriks-het-velikovsky-syndroom-5-eeuwen-in-chaos-tweede-akte/
https://robscholtemuseum.nl/cor-hendriks-het-velikovsky-syndroom-6-eeuwen-in-chaos-ras-sjamra-ugarit/