René Zwaap – Zeeuws Meisje | Carel Willink ‘Ik ben Geen Vrouwen Lief Hebber, maar ik Kan Niet Zonder Vrouw’

10 mei 2025AdminBusinessplan, Home, Huis Ten Bosch, Interview, Locatie, Media, Portretten, Ridderboek, Video0

Zeeuws Meisje | Carel Willink ‘Ik ben Geen Vrouwen Lief Hebber, maar ik Kan Niet Zonder Vrouw’

Mathilde Willink, de opper godin van het Amsterdam van de Jaren Zeventig en hysterische muze van schilder Carel Willink, maakt twintig jaar na haar dood een glorieuze Come Back. In een dood kleed van Fong Leng, waar schijnlijk. Over leven en lijden van een Zeeuwse muze.

In kunst te leven, kunst te zijn, dat was de grote ambitie van Maria Theodora Mathilde de Doelder, beter bekend als Mathilde Willink, alias Het Fenomeen, alias Het Levende Kunst Werk. Met in stemming citeerde ze de Romeinse wijs geer Tacitus ‘Wie Geen Talent Heeft, Doet het Beste in de Schaduw van een Groot Man te Leven.’ Zich zelf dichtte ze geen boven matig talent toe. Dichter Adriaan Roland Holst om schreef haar eens als ‘Niet Creatief, Maar Re Creatief’, en die kwalificatie droeg zij als een geuzen naam mee tijdens de honderden interviews, die haar tijdens haar onweer staanbare op komst als opper muze van de Nederlandse kunsten werden af genomen.

‘Toen ik Op School Zat, Vereerde ik Willink Al’, vertelde ze over haar jeugd. ‘Mijn Mama Zei, “Ga Nou Toch Eens met Leuke Jongens Uit.” Ik Zei, Nee, ik Wil een Oudere Man, die of Rijk of Beroemd Is. Niet Iemand, die Je Hele Maal Moet Bij Staan, Waar Mee Je Lief en Leed Moet Delen. Ik Hou Niet van Leed.’

Mathilde kwam op 7 juli 1938 in het Zeeuwse Terneuzen ter wereld, als oudste van de vijf dochters van zee man Pierre Jean Baptiste de Doelder en Elisabeth Cové. Vader was katholiek, moeder streng gereformeerd, en als enige van de kinderen ontving Mathilde de katholieke doopselen. Volgens de dochter zou haar dit de leven lange haat van de fanatieke moeder op leveren. Vader De Doelder verbleef als machinist op de Shell olie tanker vloot meest al buiten gaats, bij voor beeld op de Antillen. Mathilde, toen nog ‘Tilly’, woonde in bij een oom, een oud zee kapitein, en tante in Terneuzen, die kinder loos waren gebleven. Mathilde oogde als het Zeeuws Meisje van de boter reclame, ‘Geen Cent Te Veel Hoor!’, blond, lang, sterk en blozend gezond. Ook was ze nog gezegend met een boven gemiddelde intelligentie. Ze door liep het Gymnasium A bij de Jezuïtische paters van Sint Jan Steen. ‘De Priesters Hadden een Ongekende Macht’, zo vertelde ze. ‘Ik Heb Me Vroeger te Vaak Neer Gelegd bij de Grillen van de Paters, maar ik Heb Wel van Hen Geleerd Hoe Je het Verleiden Kunt Perfectioneren, Wel Licht als een Soort Over Leving Mechanisme.’

Society Journalist Joop van Loon, auteur van twee boeken over Mathilde Willink, waar onder het deze maand verschenen Mathilde Willink, is er van over tuigd, dat zich in het Jezuïtische klooster traumatische gebeurtenissen hebben voor gedaan, die Mathilde heel haar leven achter volgden. Van Loon, gezeten achter een glas Armagnac in Hotel Américain, ‘Mathilde Heeft Mij, dat Ook in Zo Veel Woorden Verteld. Ze Noemde Het “Mijn Grote Geheim”. Het Zal Zich Ongetwijfeld Hebben Af Gespeeld in de Seksuele Sfeer. Van Af die Tijd in het Klooster voelde Mathilde Zich Anders dan de Anderen. Ik Denk Ook, dat Haar Latere Talent voor de Totale Transformatie en het Buite Nissige een Soort Therapie Was tegen dat Trauma.’

De eerste man, die voor Mathildes charmes valt, is haar Leraar Geschiedenis, een zekere Camiel Lekkerkerker, een kunst zinnig aan gelegde weduwnaar, die haar verder weg wijs maakt in schilder kunst en literatuur. De leraar is zo danig geobsedeerd door zijn leerling, dat hij vader De Doelder om haar hand vraagt. De zee man timmert de minnaar resoluut de trap af. Tot grote op luchting van haar familie verhuist Mathilde op negen tien jarige leef tijd naar Amsterdam, dat zij ziet als een tussen stop voor het definitieve vertrek naar het Parijs van Jean Paul Sartre, Simone de Beauvoir en Juliette Gréco. Ze vindt een baan als administratief mede werkster bij Boek Handel Allert de Lange op het Dam Rak, studeert Letter Kunde en Klassieke Talen, en start onder wijl haar queeste naar een heer van stand. Ze trekt in bij de veel oudere psycho therapeut Julius Bierens de Haan, die echter al spoedig genoeg krijgt van zijn veel eisende minnares, en haar min of meer ‘Over Doet’ aan schilder Carel Willink. Willink in zijn Mémoires ‘In het Stedelijk Museum Had Mathilde met Bierens de Haan Enkele van Mijn Schilderijen Gezien. Toen Deze Haar Vertelde, dat Hij de Schilder Kende, Stond Haar Verlangen Vast, Aan Willink te Worden Voor Gesteld.’ Bierens de Haan arrangeerde de ontmoeting. Willink ‘Ik Vond het Best en Zei, “Laat Haar Maar Langs Komen”. Die Avond Ging Ze Met Één op Mijn Schoot Zitten en Noemde Me Lieveling. Ze Liet Duidelijk Merken, dat ik Haar Voor Keur Genoot, Waar Door ik Me als Man op Leef Tijd Wel Gevleid Voelde.’

Carel Willink had twee huwelijken achter de rug toen hij de nog vers uit Zeeland over gekomen Tilly de Doelder ontmoette. In 1926 was hij met onder wijzeres Mies van der Meulen getrouwd, om twee jaar later weer te scheiden, om dat Mies verliefd werd op schrijver Reinder Blijstra. In 1933 trad Willink in het huwelijk met de erudiete Wilma Henriëtte Johanna Jeuken, die in 1960, een jaar voor Willinks ontmoeting met Tilly de Doelder, over leed aan de gevolgen van een hersen bloeding. De dood van Wilma had Willink sterker aan gegrepen, dan hij wilde toe geven. Ze was al die jaren zijn vaste model geweest. Het doek Portret van Wilma, uit 1952, was één van de hoogte punten van Willinks werk. Toch was hun huwelijk niet boven matig liefde rijk te noemen. ‘Ik Schilderde, Werkte Hard aan Mijn Oeuvre, ik At, ik Sliep’, al dus Willink in één van zijn koel getoon zette statements. ‘Ik Beleefde Niet Zo Veel en Wilma Niet met Mij. Dertig Jaren Huwelijk Lijkt Weg Gedeind in een Verleden, dat Mij, de Observator, Niet Te Min een Ongekende Picturale Vol Doening heeft Gegeven.’

Bij hun kennis making was Willink zestig jaar oud, Mathilde 21. Het was 1960, en Willink kampte met de voor boden van dreigende vergetelheid. Van uit zijn woning atelier aan de Amsterdamse Ruysdael Kade bestookte de meester de wereld wel is waar nog met zijn apocalyptische, ruïneuze stad landschappen, zijn vaak beklemmende portretten van mens en dier, maar hij had de wind niet mee. Voor de oorlog was Willink de bij uit stek ‘Literaire Schilder’, hij stond op goede voet met de schrijvers van de Forum generatie, in het bij zonder Edgar du Perron, meest al E du Perron, Menno ter Braak en Hendrik Marsman, met wie hij bevriend was. Het weg vallen van deze drie ziel verwanten in mei 1940, Ter Braak door gif, Du Perron door een hart aan val, Marsman door de torpedo van een U boot, was voor Willink een sociaal artistieke genade klap.

Tijdens de oorlog werkte hij in opperst isolement gestaag door. Met schilderijen als Simon, de Pilaar Heilige en Kasteel in Spanje ving hij de onder gang sfeer van een door Albert Speer ontworpen nieuw antieke heil staat van het Derde Rijk, zo wordt wel eens gezegd. Na de oorlog stond Willink op eens moeder ziel alleen. Hij was de erkende meester van het Magisch Realisme à la Hollandaise, vermaard van wege zijn precisie en technische virtuositeit, berucht als Ruiter van de Apocalyps. Maar al snel werd duidelijk dat de schilder kunst een geheel andere richting was in geslagen dan hij. Diametraal tegen gesteld aan de koele, analytische en voor al tijd rovende stijl van Willink maakten Nieuwe Wilden van de Nederlandse schilder kunst school met Abstract Expressionistische werken, sneller op het doek gesmeten dan Willink een tepel haar kon schilderen, en nog beter verkocht en luider geprezen in de pers ook. Willink zag de op komst van Karel Appel, Corneille en andere exponenten van COBRA tanden knarsend aan. Pre luderend op de literaire vader moord van Willem Frederik Hermans op Du Perron en Ter Braak sloegen de Vijftigers in de schilder kunst hard toe, en Willink en Pyke Koch behoorden tot de eersten, die er aan moesten geloven. Een nieuwe generatie schilders eiste kleur, dynamiek, beweging. Willink bood alleen stil stand, grijs tinten, koele vissen ogen. Nog voor zijn echte door braak, door de oorlog onmogelijk gemaakt, dreigde Willink achter haald te worden verklaard.

In 1950 publiceert Willink het traktaat De Schilder Kunst In een Kritiek Stadium. Het is een openlijke oorlog verklaring aan de tijd geest. ‘Er is Nog Geen Schilderij van Appel, dat Mij Heeft Ontroerd’, zegt hij. En ‘De Heden Daagse Schilder Kunst is Voer voor Psychiaters, Niet Meer voor Kunst Minnaars.’ Hij spreekt over het ‘Amorf Niemand Land van de Abstracte Kunst’. Op zich heeft Willink over op drachten niet te klagen. Notabelen en Captains of Industry zijn dol op zijn technisch vermogen en waarlijk vak manschap. Willink is een veel gevraagd portretten schilder. Minister Dirk Stikker laat zich door hem vereeuwigen. Ook Koningin Wilhelmina toont belang stelling, maar de onder handelingen in T Loo ketsen af op de prijs. De op dracht om Prinses Juliana te schilderen slaat Willink beleefd af, na dat een vertegen woordiger van de hof houding hem tijdens de instructies verbiedt om het monarchale model in de ogen te kijken.

In Amsterdam is Willink zonder meer een beroemdheid. Adriaan Roland Holst, Simon Carmiggelt, Gerard van het Reve en zijn echt genote Hanny Michaelis, Wim Sonneveld, Ton Lutz en Groene Amsterdammer directeur Henk Dijkstra behoren tot de vaste bezoekers van zijn huis aan de Ruysdael Kade, pal tegen over het Rijks Museum. Hij frequenteert De Kring, bezoekt wekelijks de Stad Schouw Burg, waar hij in een vaste jury voor toneel spel zit, dineert in High Society etablissementen als Indonesisch Restaurant De Oriënt in de Van Baerle Straat en Restaurant Fong Li in de PC Hooft Straat. Spoedig wijkt de pronte, met haar één meter negentig ruim boven de Maestro uit torende Mathilde, niet meer van zijn zijde.

Mathilde biograaf Joop van Loon ‘De Relatie tussen Mathilde en Willink was Groten Deels Platonisch. Willink Was een Hand Schoenen Fetisjist. Hij Hield Er Van om Vrouwen te Strelen, Verder Gingen Zijn Verlangens Niet.’ Over zaken tussen man en vrouw maakte Willink zich weinig illusies. ‘Ik Heb Gelezen, Dat van de Honderd Huwelijken er Vijf Tien Goed Zijn en van Tien Daar Van is de Man Impotent en Van Vijf Abnormaal’, zei hij in een interview. ‘Ik Ben Geen Vrouwen Lief Hebber. Maar ik Kan Niet Zonder Vrouw.’

Van af het prille begin is Willink duidelijk over zijn verhouding tot de vrouw, die zijn derde echt genote zou worden. Hij noemt haar ‘Mijn Inspirerende, Mooie, Verwende en Kostbare Muze’. ‘Mathilde is Heel Suggestief’, al dus Willink. ‘Ik Heb Maar Drie Minuten Nodig om Haar Aan het Huilen te Krijgen. Ze is een Super Poes, een Mooi Ding om in Huis te Hebben. Wilma was een Kameraad, Mathilde een Ding. Dit is een Incestueuze Verhouding. Koel. Berekend. Vader en Dochter.’

Willink verbiedt Mathilde nog langer te werken. Hij verzorgt haar als een dierbare pop, die zich niet hoeft te vermoeien met huis houdelijk werk of financiële aan gelegenheden. De schilder plundert de duurste boetieks aan de PC Hooft Straat om Mathilde de juiste hoofd stedelijke Touch te geven. Het is nog niet de tijd voor Extra Vaganza. Voor lopig is chique en duur genoeg. Willink schenkt haar een uit parels bestaand hesje, waar in hij haar schildert op Portret van Mathilde de Doelder, 1963. Hij stelt hoogst persoonlijk de ‘Krijg Kleuren’ vast, die ze als make up moet gebruiken. ‘Ik Heb Haar Verleid met Kleren van Max Heymans, Later werd Dick Holthaus. De Prijzen van Mijn Schilderijen Heb ik Aan Gepast’, al dus Willink. Mathilde trekt bij haar dierbare oude vriend in. Er staat een Biedermeier hemel bed in haar slaap kamer, en vijf massieve spiegels. Toch is ze ruste loos. Ze is te ongedurig om de schilder permanent bij te staan in zijn tergend lang zaam vorderende werk. Via connecties bij de KLM directie regelt Willink een baan als Stewardess. Mathilde gaat op wandel tocht door de binnen landen van Zambia, bewondert de om geving van Anchorage in Alaska als ‘De Ideale Plek om Zelf Moord te Plegen’.

Boiograaf Joop van Loon ‘Door Mathilde kreeg Willink Weer Vleugels. Het was Alsof Dor Hout Weer Begon te Groeien.’ Loek Brons, gewezen textiel koning en handelaar in Willink schilderijen ‘De Oude Man Leefde Weer Hele Maal Op. Zijn Relatie met Mathilde Bracht Hem in de Publiciteit, zijn Naam Bekendheid Groeide. Dat was Maar Goed Ook, Want van Wege Mathilde Diende hij Heel Wat Meer te Verdienen dan Voor Heen. Door Mathilde Ging hij Weer Reizen, Zijn Schilderijen Werden Wilder, Energieker, Net als Hij Zelf. Mathilde Nam Willink Mee naar de Beelden Tuin van Bomarzo in Italië, een Bezoek, dat van Enorme In Vloed is Geweest op het Latere Werk van Willink.’

De zes tiende eeuwse beelden Tuin van Bomarzo, met zijn uit rots geslagen beelden van half vergane helle honden, sfinxen en draken, bij wijze van architectonisch rouw ritueel voor een over leden echt genote aan gelegd door de legendarische aristocraat Vicino Orsini, vulde Willinks verbeelding met nieuwe symboliek, precies zo als dat ook met Salvador Dali was gebeurd. Voor Willink was het een artistiek Eureka moment, waar bij alle visioenen, die hij in zijn hoofd had zitten op eens vaste vorm kregen. Voor Willink waren de sinistere beelden ‘De Zwijgende Wachters van het Atoom Tijd Perk’.

Het huwelijk krijgtt in 1969 zijn beslag, een jaar na de dood van Mathildes vader. Mathilde wordt mevrouw Willink en draagt die naam als een ere teken. ‘Ik ben een Tijdelijk Monument, om Het Zo te Zeggen. Willink Heeft mij Geschilderd en Zo Betrokken in Zijn Onsterfelijkheid. Het is een Paradijs om Naast Willink te Leven.’ Dat jaar komt aan haar baan bij de KLM na vijf jaar een einde door ruzie met collega S. Mathilde wordt nu Full Time mevrouw Willink. Ze wordt de koningin van de Amsterdamse Beau Monde. Ze kleedt zich steeds extra vaganter en ook, duurder. De portemonnee van Carel Willink wordt zwaar op de proef gesteld als Mathilde haar oog laat vallen op de creaties van de Chinees Nederlandse ontwerpster Fong Leng. Haar creaties, enorme japonnen van zijde, bestikt met extatische Aziatische tijger motieven en wat dies meer zij, doen al gauw tussen de tien duizend en dertig duizend gulden. Fong Lengs boetiek aan de PC Hooft Straat draait al gauw vrij wel exclusief op het echt paar Willink. Mathilde wordt het levende kunst werk. Ze is de koningin van de nacht, met in haar gevolg een steeds verder uit dijende hof houding.

Joop van Loon ‘Mathilde was een Sensatie. Door Haar kreeg Amsterdam Iets Wat op Jet Set Leek, Glamour. Ze was de Grote Ster van de Fong Leng Mode Shows, waar Ze als Vol Leerd Mannequin de Show Stal tijdens Enorme Evenementen in het Tropen Museum of de Beurs van Berlage. Mensen Betaalden Kapitalen op de Zwarte Markt om Daar Toch Maar Bij te Kunnen Zijn.’

Mathilde ‘Een Extra Vagante Verschijning Noemen Ze me. Dat is Juist. Alles is Extra aan mij. Wel licht is die Aan Zet in het Verleden Gegeven. Ik Verbaas me Al Lang Niet Meer, dat Er Zo Veel Homo S om me Heen Zwerven. Ze Zien in mij een Exponent van Hen Zelf, Iemand, die, de Angst Voor Bij, Over Dreven Veel op een Vrouw Probeert Lijken, Met Veel Verleidelijkheid. Mijn Homofiele Vrienden Zeggen dan Al Tijd “Jij bent Geen Vrouw, Jij Bent een Nicht!”’

Van Maestro Willink klinkt dan nog geen klacht. In april 1975 zegt hij in Elsevier ‘Mathilde Zou Genoeg van me Kunnen Krijgen. Maar ik Zie Dat Niet Gebeuren. Ze is Erg Af Hankelijk van mij. Ze Houdt Niet van Jonge Mannen, Ze Heeft Haar Vriendjes, Haar Speel Kameraadjes, maar Dat is Onschuldig Vermaak.’

Dank zij Mathilde is Willink Top of the Bill. Het paar wordt met grote regel maat besproken in kranten en week bladen. Maar er beginnen ook irritaties te ontstaan. De gevreesde criticus MMM Vos ‘Meester Willink is Kruidenier Genoeg om Kosten en Baten tegen Elkaar Af te Wegen. Na Ieder Op Treden van het Twee Tal denk ik Onwille Keurig aan Conrad Busken Huets Woorden, “De Aard van de Vrouw Brengt Mede, dat Zij Over Vraagt, de Aard van de Man, dat Hij Zoekt Lief te Hebben beneden de Markt”.’

Dat jaar pakken zich donkere wolken samen boven het jonge huwelijk. Willink begint een affaire met top mannequin Andrée Rupp. Mathilde krijgt er lucht van en bekogelt de open sport auto van Rupp met eieren, met het gewenste resultaat. Het gevaar is echter niet geweken. Willink begint ook amicale gevoelens te ontwikkelen voor schilderes, ‘Ze heeft een Leuk Talentje’, aldus Willink, Sylvia Quiël. Die zomer komt Willink met zijn schilderij Af Scheid van Mathilde. Het is meer dan twee meter hoog en toont Mathilde in vol ornaat. Het werk wordt ten doop gehouden in Galerie Siau. ‘Alleen bij de Eerste Vertoning van de Mona Lisa in het Louvre waren Even Veel Mensen Aan Wezig’, al dus Harry Mulisch.

In augustus barst de bom. Verteerd door jaloezie stort Mathilde zich met een brood mes op twee schilderijen van Willink, het Portret van Wilma uit 1952 en Portret van Mathilde uit 1963, beide top stukken, waar jaren arbeid in zit. Willink is gebroken. De schilderijen zijn in tien tallen reepjes gescheurd. Portret van Wilma wordt toch nog gerestaureerd. Ook Mathildes portret wordt her steld, maar Willink weigert het te signeren. Hij beschouwt het werk niet meer van hem zelf.

Willink zoekt zijn toe vlucht bij Sylvia Quiël. Wat volgt is een publicitaire oorlog tussen de echte lieden. Quiël en Willink beschuldigen Mathilde er van de schilder met een bijl te hebben aan gevallen, als mede van een poging tot wurging van de Maestro. ‘De Nacht, dat Mathilde Carel Willink met een Bijl Sloeg’, is de kop boven een verhaal van Henk van der Meyden in De Telegraaf. Mathilde treedt op in een film van Paul Huf. Ze laat zich filmen, ter wijl ze in een spier wit Fong Leng pak per val scherm landt op Bomarzo. Sylvia Quiël noemt haar ‘Een Publiciteit Geile Piranha’.

Voor als nog lijkt Mathilde niet al te aan geslagen. Ze verzint telkens weer stunts om de media te bereiken. Ze gaat zwemmen met de dolfijnen van het Dolfinarium in Zandvoort en heeft, ver voor Prinses Irene, spiritueel contact met ze. Regel matig is zij op de plankieren van de mode huizen te bewonderen. Mannen vechten om haar hand. Ze bewoont een door Willink betaalde verdieping in een pand aan de Wetering Schans, pal naast pop tempel Paradiso en met uit zicht op het huis van Willink en zijn nieuwe partner. Op 17 maart 1977 breekt er S nachts brand uit in huize Willink. Het nieuwe paar beschuldigt onmiddellijk Mathilde, die die nacht langs komt. Mathilde ‘Ze Hebben me Valselijk Beschuldigd die Brand te Hebben Veroorzaakt. Maar Ieder Mens Kan Toch Wel Na Gaan, dat ik Met de Kleding van Fong Leng Onmogelijk Al die Trappen Op en Af Kan Rennen naar de Derde Etage, Waar de Brand is Begonnen.’

Bij wijze van vergelding trekt Mathilde op kosten van Willink naar New York. Het doe,: minnares te worden van Salvador Dali. Helaas, de Spaanse Maestro wordt ‘Op Boos Aardige Wijze Bewaakt’ door zijn geliefde Gala. Een illusie armer komt Mathilde terug naar Amsterdam. De VPRO Radio geeft haar een ‘Prijs voor de Grootste Kunst Luis van Nederland’.

Op 19 mei 1977 zit heel Nederland voor de buis als Henk van der Meyden tijdens zijn TROS TV Show Mathilde onder vraagt in een suite van Hotel De L Europe. Onder werp van gesprek zijn de financiële perikelen rond de scheiding met Willink. ‘Als Dat Zo Door Gaat, Zal Er Drastisch Moeten Worden Op Getreden’, zegt Mathilde. ‘Hoe Bedoel Je Dat?’ vraagt Van der Meyden. ‘Nou, Zelf Moord’, oppert Mathilde op haar aller zangerigst. Een aan geboden bos witte rozen weigert ze resoluut. ‘Die Gooi ik In de Gracht.’

Nederland huivert. Mathilde is in één klap de beroemdste vrouw van het land. Vrij Nederland criticus Anton Koolhaas vergelijkt de uit zending met een ‘Heksen Proces’. Leo Derksen in De Telegraaf ‘Mathilde Willink is Niet Meer dan een Jurk en Wat Verf.’ ‘Zelden Zag ik Waan Zin Zo Vol Ledig Geportretteerd’, aldus Ischa Meijer in NRC Handel Blad. Mathilde zelf toont zich noch tans te vreden ‘Voor het Eerst Heb ik een Hele Hoop Fan Mail Gekregen. Alle Maal van Mensen, die Zeggen Dat ik Zo Moedig Kaars Recht Over Eind ben Gebleven onder de Door Douwerige, Ter Sluikse Vraagjes van Henk, die Al Door Maar een Aan Gepaste, Keurige Burger Trut van me Wilde Maken.’

Op 2 juniI 1977 wordt de scheiding uit gesproken. Mathilde krijgt 62.500 gulden mee, de helft van de totale schade loos stelling. In september opent Mathilde haar eigen galerie. Via de rechter wordt haar verboden er de naam Willink aan te geven. Galerie Mathilde aan de Keizers Gracht opent met een expositie van het werk van de Hongaarse schilder Victor Vasarely. Mathilde toont zich vergeving gezind. ‘Ik wil Hier Graag Stellen, dat Ook na Onze Scheiding en Na Alle Gebeurtenissen, Waar Bij ik me Wel Eens Klassiek Impulsief Vrouwelijk heb Gedragen, ik een Vurig Bewonderaarster van zijn Werk Gebleven Ben’, spreekt ze tot de pers over Willink.

Begin oktober is Mathilde te gast bij Radio Hilversum. Ze heeft plannen genoeg: ‘Één van mijn Dromen is, dat ik als Eerste Vrouw naar Mars word Gelanceerd. Maar Dan Wel in een Ruimte Pak van Fong Leng.’ Ze mag haar favoriete muziek aan kondigen, Tristan en Isolde van Wagner.

Twee weken later, op 25 oktober, vinden twee gealarmeerde Agenten Mathilde Willink dood op haar hemel bed. Ze is met een pistool schot door het linkeroor om het leven gekomen. In het vertrek treft de politie een hevig snikkende Gerard, ‘Dicky’, Vittali aan, een van uit Laren opererende Coke Dealer voor de Gooise Jet Set, die zich via Mathildes vriendschap toe gang tot een betere klanten kring had verschaft. Mathilde ligt naakt op bed, bedekt door een bont jas. In haar rechter hand een dames pistool van het Spaanse merk Astra Unceta, met parel moeren hand greep.

De Politie door zoekt de woning nog vol op als plotseling Henk van der Meyden op duikt. Zonder dat de Politie het ziet, haalt Vitalli acht zakjes met wit poeder onder het bed van daan en schuift ze in de zak van de verslag gever, zo als Van der Meyden drie jaar later op biecht in zijn boek Dat Kan Toch Niet Waar Zijn?

Van der Meyden ‘Hier Stond een Intens Verdrietige Man. Hoe Kon ik Hem Zo Iets Weigeren?’ Van der Meyden ontkent overigens dat het om cocaïne ging. De zakjes zouden poeder bevatten, waar mee cocaïne wordt versneden. ‘Ze Voelden Heel Zwaar Aan’, al dus Van der Meyden.

De Politie kwam tot de conclusie, dat Mathilde Willink zelf moord had gepleegd. Bijna niemand in Mathildes vrienden kring geloofde dat. Ook binnen de Politie waren er dissidenten. CID Rechercheur Jaap de Groot tegenover Mis Daad Verslag Gever Peter R de Vries ‘Ik Vermoed, dat de Betrokkenheid van Henk van der Meyden Er Mee te Maken Had. Men was Bang, dat Er een Beer Put Zou Open Gaan over Coke en de Jet Set. Mis schien Zouden Er Meer Bekende Namen Vallen.’ Ook ex Commissaris Torenaar, dat jaar zelf het middel punt van een drugs affaire met de Chinese Triades, geloofde bij leven en wel zijn niets van de zelf moord these. Daar voor waren er te veel tegen strijdigheden. Zo bleek bij nader onder zoek nog een tweede kogel van het zelfde pistool in de vloer van de woning te zitten. Het pistool in kwestie bleek gebruikt bij eerdere aan slagen, en ging als besmet wapen rond in de Amsterdamse gangster scene. Boven dien, Mathilde was rechtshandig, ter wijl de kogel in haar linker slaap zat. Een fysieke onmogelijkheid. Patholoog Anatoom Jan Zeldenrust ontdekte twee gebroken ribben en kras sporen en schrammen in de hals, tekenen van een worsteling. Roy Jongeling, een Amsterdamse kunstenaar, die Mathilde als minnares mee maakte in haar laatste maanden ‘Niemand van Mathildes Vrienden Gelooft in Zelf Moord.’ Toneel schrijver Ton Vorstenbosch sprak van huur moord. Mode koning Frank Govers ‘Eigenlijk Hebben Wij Haar Alle Maal Vermoord.’

Voor het echt paar Willink kwam de dood van Mathilde als een geschenk uit de hemel. Sylvia Quiël ‘Het Nummer 25 is Mijn Geluk Getal.’ Tijdens de onwaardig chaotisch verlopende begrafenis van Mathilde op begraaf plaats West Gaarde in Osdorp deden meneer en mevrouw Willink zich te goed aan een Indonesische maal tijd. Dat jaar presenteerde Willink zijn schilderij Rustende Dryade, met Sylvia als bos nimf.

De finale wraak van Sylvia Willink Quiël op haar aarts rivale kwam in 1983, toen zij en haar echt genoot het boek Willinks Waarheid deden verschijnen. Het waren Memoires van Carel Willink, aan gevuld met een dag boek van Sylvia. Het boek was een grote haat exercitie aan het adres van Mathilde. ‘Hoe Wel mijn Om Geving me Had Gewaar Schuwd, en Zelfs Haar Moeder Zich in Ongewoon Af Keurende Zin over Haar had Uit Gelaten, Kon Niemand aan het Begin van de Jaren Zestig Weten Hoe ik ten Slotte Verarmd en Ongelukkig achter een Op Getuigd Fregat Schip Zou Aan Lopen, Mijn Meest Geliefde Schilderijen van de Hand Gedaan om de Duurste Garderobe van Nederland te Kunnen Bekostigen, mijn Naam bij Alle Mogelijke en Onmogelijke Affaires in de Roddel Pers, Uit Eindelijk Nog Genoemd Ook bij een Zo Genaamde Zelf Moord, die mij door de Zelfde Schandaal Journalisten, als Grootste Aan Stichter tot een Wan Hoop Daad, in de Schoenen werd Geschoven. Ik Af Grijs als ik Terug Denk aan die Periode in mijn Leven en de Latere Gevolgen’, zo sprak Willink over zijn Mathilde.

‘Rond Uit Onsmakelijk is Het aan Willinks Waarheid Toe Gevoegde Dag Boek van zijn Weduwe Sylvia Quiël, Schilderes’, oordeelde Jan Bart Klaster in Het Parool. ‘In een Stijl, die Niet Uit Stijgt boven het Niveau van een Bak Vis Dag Boek, Ontpopt Sylvia Zich als een Uiterst Haat Dragende, Rancuneuze en Jaloerse Vrouw. De Manier, Waar Op Zij Zich Uit Laat over haar Rivale Mathilde Laag Bij de Gronds, Stuitend en Laf (…) Het is Onbegrijpelijk, dat Simon Carmiggelt oor een Dergelijk Wan Produkt een Voor Woord heeft Willen Schrijven.’ Carel Willink stierf kort na de verschijning van het boek.

De wraak van de vierde me vrouw Willink duurt tot op de dag van van daag. Tijdens een grote Willink ten toon stelling in Arnhem, eerder dit jaar, verbood ze de expositie van schilderijen met Mathilde. Verzamelaar en verkoper Loek Brons ‘Ik Denk, dat Ze die Doeken het Liefst Vernietigd Ziet.’ Dank zij miljonair Dirk Scheringa, voor zitter van Voet Bal Club AZ, hangen de doeken met Mathilde nu toch op een permanente Willink ten toon stelling in het Frisia Museum voor het Magisch Realisme in het Noord Hollandse Spanbroek, Gemeente Opmeer. Volgens Joop van Loon voor kwam de weduwe ook een verfilming van het leven van Mathilde. Van Loon ‘Ze Probeerde Ook Nog de Verschijning van mijn Laatste Boek over Mathilde te Voor Komen, Begreep ik van Mijn Uit Geverij.’

De dood van Mathilde Willink is nog al tijd met raadselen om geven. Gerard Vittali weet wel licht het antwoord. Een paar jaar na Mathildes dood werd hij gearresteerd wegens handel in coke in T Gooi. Hij verdween voor drie jaar achter slot en grendel. Één maal op vrije voeten werd hij op pad gestuurd voor een hasj transport van uit Marokko. In het Spaanse Algeciras werd hij gepakt. Hij kreeg twaalf jaar cel, uit te zitten in de gevangenis van Cadiz. Een andere potientiële informatie bron is Henk van der Meyden. Maar ook deze houdt zijn lippen stijf op elkaar. Op 29 april jongst leden zagen de kijkers van SBS6 hem het fameuze Mathilde TV interview van 1977 nog eens dunnetjes over doen op de zelfde lokatie in Hotel De L Europe. Camp kampioen Arjen Ederveen, bezig aan de repetities van de in augustus in het De la Mar Theater van start gaande musical Fly Away over Mathilde Willink, speelde de diva. Van der Meyden rolde schudde buikend over het bed. Zelden bood de televisie een stuitender aan blik.

Ederveen stelt gerust ‘Nee Hoor, ik Heb Hele Maal Geen Hekel aan Mathilde. Mijn Musical Opera wordt Juist een Eer Betoon aan Haar. Ze is de Opper Muze van de Kunst, de Grond Legger van het Ik Tijd Perk. En Let Wel, het Hele Ding is Gebaseerd op een Faustiaans Motief.’

René Zwaap

De Groene Amsterdammer, 2 juli 1997, N° 27

https://www.groene.nl/artikel/zeeuws-meisje-carel-willink-ik-ben-geen-vrouwenliefhebber-maar-ik-kan-niet-zonder-vrouw

Renée Fokker – Tussen Citroen en Willink een portret van mij

Sylvia Willink – Willink in Rijks Museum Tuin + Willink en het Water + Willink en Zijn Dieren

Koos Postema Show – Interview met Sylvia Willink (1)

Koos Postema Show – Interview met Sylvia Willink (2)

Sylvia Willink – Wilma Willink, 1905 – 1960, Tweede Vrouw van Schilder Carel Willink

Sylvia Willink – Joseph Brodsky & Corneille | Beatrix voor Prinses Beatrix Fonds + Hilko Hof – Sylvia Willink

Sylvia Willink – Willink S “Af Scheid van Mathilde”, 1975

Barbara Stoeltie – Tilly, Leven en Lijden van een Zeeuws Meisje, Her Inneringen aan Mathilde Willink

TROS | Deadline | Jaap Jongbloed – Mathilde Willink + Privé TV | Henk van der Meijden – MATHILDE Forever! + Mathilde Willink Archief | Karel Prior – Gesprek met Mathilde (1) + (2) 17 oktober 1977

Zeeuws Meisje | Carel Willink ‘Ik ben Geen Vrouwen Lief Hebber, maar ik Kan Niet Zonder Vrouw’

Dit delen:

Plaats een reactie Reactie annuleren