Hardwin Metselaar – “Stel Je Voor, dat Je In een Andere Tijd bij een Kunstenaar had Kunnen Kijken?” + Wim van der Lee – Rob Scholte + Koen Schuiling, Burgemeester – Museum Jaar Kaart
Rob Scholte in zijn Rob Scholte Museum, dat Burgemeester Koen Schulding op 18 april 2018 liet ontruimen (foto Finest Media)
“Stel Je Eens Voor, dat Je In een Andere Tijd bij een Kunstenaar had Kunnen Kijken?”
Rob ben ik steeds beter leren kennen door zijn bezoekjes aan ons Thaise Restaurant, in het begin waren we wat af standelijk (…) voor mijn gevoel dan (…) wel licht denkt hij daar anders over, maar gaande weg kwamen we wat vaker zo gezegd (…) aan de praat. Dat heeft hij met meer mensen, en ik ook (…) want ik hou er van (…) “Mensen Mensen” noem ik dat (…) Dat is één van de dingen, die voor mij het heden leuk maken. Je hebt bepaalde raak vlakken, ook bepaalde totaal niet raak vlakken (…) maar je respecteert elkaar (…)
Dan heb je ook nog mensen (…) herkenbaar, denk ik, ook voor velen (…) en dat zijn er bij mij echt maar een paar (…) waar je nog meer mee kan praten, nog meer raak vlakken hebt (…) als ook totale niet raak vlakken. Die zie ik helaas niet veel, maar als je elkaar dan ziet, dan haak je gewoon weer in bij, waar je was gebleven. Heerlijk vind ik dat.
Nou, (…) dat zelfde had ik maandag met Rob (…) Daar ga ik niet alles over vertellen, want ik lijd geen publiek leven in die zin (…) Maar wel over sommige raak vlakken en enthousiasme als mede de verwondering voor dingen.
“Ik Weet, dat Je het Druk Hebt, maar Je Moet een Keer Langs Komen bij Me, Man, Laat ik Je Alles Zien”
Na sluiting tijd van ons eet huisje op weg naar huis bracht ik wel eens wat bij hem langs, dan belde ik hem op als ik achter stond (…) Wachtte tot de lift beneden was, wat je kon zien door middel van het licht, wat je dan zag en hadden wij nog wat gesprekjes bij de uit gang.
Zo ook een dag, dat Hans de Booy daar was en effe mee naar beneden kwam om gedag te zeggen.
“Nou, Hans, (…) Jij Mag Ten Minste bij hem Binnen Komen”, zei ik,
“Ik Moet Het Al Tijd Doen met Praten aan de Deur (…)”
Lachen na tuurlijk (…) “Nee Hoor, Ik Heb Bijna Nooit Tijd, van Daar”.
Af gelopen maandag ben ik dus eindelijk een keertje echt langs geweest .(…)
“Wacht Effe, Dan Kom ik naar Beneden, Ja (…)”
Dat duurde een kwartier.
“Ja Sorry, ik Lag Even te Slapen.”
Wist ik veel, dat het Museum gesloten was op maandag,
“Rob, Als Je Rust Nodig hebt, dan Ga ik Weer, Hoor, Andere Keer Maar”, maar dat maakte hem niet uit, (…) zei hij. “Neee, Kom Binnen, Man, Graag”.
Één maal in Z N kantoortje zette Rob eerst koffie, ik zat aan de ene kant van de lange tafel met links van mij een enorm kunst werk aan de muur en hij ging aan de andere kant zitten.
“Wat Zit Je Ver Weg, Man (…)” “Ja, Jij gaat Daar Zo Ver Weg Zitten”, zei ik, “Ik Zat Hier Al”.
”Moet ik Zelf Even Wat Dichter Bij komen Zitten? (…)”, vroeg ik.
“Ja, Graag (...) Praat Wat Prettiger, Met die Rol Stoel Zit ik Liever Hier”.
Ik deed de suiker in mijn koffie.
“Rob, Hoe Veel had Jij Er In Ook Al Weer?“.
”Ja (…) Ander Half Klontje (…)”
“Pfff, Ander Half klontje, Moet ik dat Ding Door Midden Breken, Nou Doe Dat Zelf Maar (…)” “
Ja. (…) Nee, Anders Wordt die Koffie Mier Zoet, Vind ik Niet Lekker”,
“En Jij Proeft een Half Klontje?”.
”Ja. (…) Dat is mijn Schone Talent.” (…)
Flauwe kul alle maal na tuurlijk, maar het schetst een beetje de toon van om gang. (…)
Na een uur of zo praten over aller lei dingen, besloten we om even het pand door te gaan.
“Of Nee, Wacht Even” zei hij (…)”
“Ik Ga Even Kijken, of We naar de Woon Kamer Kunnen”.
”Hallo Jongens, Hey Lijs, Hardwin is Hier (…) Ik Laat hem Even het Gebouw Zien (…)’
Ik werd hartelijk begroet (…) blij me te zien (…).
Aan de voor kant had je een prachtig uit zicht op het Station Plein.
“Kijk Hardwin (…) Daar Komen de Treinen Binnen (…) Als Ware Het als de Zee (…) De Golvende Daken Stellen het Wassende Water voor en het Muurtje Beschermde Symbolisch de Stad tegen het Aan Stormende Water.”
Ja (…) Ik heb dat nooit geweten (…) Ik dacht ook wel eens (…) Ach, dat muurtje (…)
Dan gaan we door het atelier (…). Daar lag een poster van Rembrandt S Nacht Wacht met daar boven zware stalen platen, druk platen, zo bleek. Dit had hij weer ergens van daan. Maar dat zijn de platen, waar miljoenen kopieën mee zijn gemaakt voor het Rijk Museum. Die ze daar verkochten in de museum winkel.
“Hey Gaaf, Man (…)”
“Ja Mooi He”.
“Moet Je Je Voor Stellen, Je Hebt dus Rembrandt, die Platen en de Posters, (…) Nu Gaat Alles per Computer, maar Toen werden Ze Hier Mee Gedrukt, Dichter Bij Kan Je Niet Komen”, zei hij.
Het is natuurlijk geen echte Rembrandt, maar ik vind dat ook prachtig, dat idee, dat daar mee al die posters zijn gemaakt, ik mocht ze aan raken, er naar kijken, zo leuk vind ik dat. Nou, die wilde hij gaan in lijsten en ten toon gaan stellen. Ook had hij die van Mondriaan, waar ze de kaartjes mee drukten (…) gewoon leuk om te zien. Naast andere originele werken, ook van hem zelf, het stond er vol mee, was hij bezig met licht bakken maken van knikkers, hij had daar dan ook bakken vol met knikkers staan. Trots op dat werk is ie, en dat is ook prachtig om te zien (…) Schakelaartje om en een schitterend mooi licht effect krijg je te zien.
“Die ga ik straks hangen in een kamer beneden in het Museum (…)”
”Mooi Effect Zal Dat Geven”, zei ik.
“Ja hè?”, Smile op zijn gezicht.
Ook had hij, wat hij vertelde “De Zilver Vloot” gemaakt (…) Een soort van zilver kleurige balken en plankjes, die je samen kan voegen tot één of drie schepen (…) Kunstig gedaan hoor (…)
“Maar Rob, Hoe Doe Jij Dat Nou met Schilderen, Waar Om Kan Jij Dat Nou?”
(…)
En daar krijg je dan niet echt een duidelijk antwoord op, want dat is voor hem heel gewoon, maar moeilijk uit te leggen, denk ik.
”Ja (…) Dat Weet ik Niet, Dat Heb ik Al Tijd Al Gekund” is dan zijn antwoord.
Dat is, denk ik, een beetje het zelfde als dat men wel eens aan Johan Cruyff vroeg over hoe hij die goal of beweging maakte, maar dat gewoon vond en maar wat deed (…) Dat wist hij niet (…) Als ook nu Max Verstappen, hoe wel nu even minder (…) Het ook niet kan uitleggen, wat hij nou doet. Het gewone voor deze mensen is voor ons buiten gewoon , talent heet dat (…)
We zijn nog verder geweest door alle ruimtes. Beneden had hij een kamer met aller lei werk.
“O, Dat is Alle Maal Jouw Werk? ” vroeg ik (…)
“Nee, Dat is Van Al Mijn Tijd Genoten”.
Daar wilde hij ook een ruimte aan besteden, ja, echt ook kwaliteit, hoor (…) ik pretendeer niet, dat ik een kenner ben, bij verre na niet, maar dat was echt mooi, hoor (…)
In een andere ruimte had hij een Life Size kunst propeller vlieg tuig staan, van een andere kunstenaar.
Mooi gemaakt, met daar om heen nog over de honderd werken van allerlei top kunstenaars van ieder land van over de hele wereld, die nog op de vloer stonden (…) Deze moesten op gehangen worden aan de wanden er om heen (…)
“Wist Je, dat in Deze Zelfde Ruimte, Ook een Keer Werk van Carel Willink heeft Gehangen?”
“Nee (…) Dat Wist ik Niet”.
Prachtig vind ie dat (…)
Dan een ruimte met alle maal originele prenten van Jan Sluijters, politieke prenten uit de vroege 1915 – 1919 periode. Daar van maakte hij er één per drie weken des tijds (…) Zijn echt harde prenten, hoor (…) en niet, zo als we Jan Sluijters werk alle maal kennen, (…) maar wel de echte Jan Sluijters (…) Ja en als je daar dan bent en je kan dat zien, zo in deze situatie, hele maal alleen met Rob (…) Ja, dat vond ik geweldig. Dat is moeilijk om te om schrijven (…) In het normale voor publiek toe gankelijke museum zijn we niet geweest, (…) maar dit unieke kijkje, zo hele maal alleen, achter de schermen en met Rob Scholte, (…) dat vergeet ik nooit meer.
Kijk. (…) Ik pretendeer niet, dat ik een kenner ben, (…) vind het alleen maar mooi. Hij heeft op dit moment werken hangen in de Kathedraal in Antwerpen (…) Peter Paul Rubens hangt daar ook en nu ook Rob Scholte.
Ik weet ook niet, of in de toe komst zijn werk nog meer waarde en erkenning krijgt dan nu, kan immers niet in de toe komst kijken. Daar bij maken wij dat alle maal niet meer mee, want dan zijn we er immers niet meer.
Maar stel je eens voor, dat je in een andere tijd bij Vincent van Gogh of bij een andere kunstenaar had kunnen kijken en een rond leiding had gekregen van deze zelfde kunstenaar. Nou, dat gevoel, (…) dat had ik maandag (…)
En ik heb het er met hem over gehad, of meer van mijn kennissen of vrienden dat een keertje mochten komen doen bij hem. Ik had het jullie gegund (…)
Dank je wel. Rob.
Ja wel, delen mag hoor. Maar S il vous plaît niet op “Jutter als” of zo. Negativiteit zit ik niet op te wachten namelijk.
Facebook, 20 april 2018, 10:15
https://www.facebook.com/hardwin.metselaar/posts/10214574628626910
Rob Scholte
Een kort bericht over Rob Scholte, pagina 4, 18 april 2018, meldt ‘De Kunstenaar, die Sinds een Mis Lukte Aan Slag in een Rol Stoel Zit (…).’
‘
Mis Lukt‘ is hier een mis plaatste term. Scholte is beide benen kwijt door die aan slag, die waar schijnlijk ook nog voor iemand anders bedoeld was.
Wim van der Lee, Amersfoort
De Volkskrant, 20 april 2018
Museum Jaar Kaart
Een brief van de Museum Jaar Kaart. Voort aan moet de pas foto er op. Ik vrees, dat ons cultuur minnend volkje, dat ook een fijn ontwikkeld gevoel voor ‘Gratis’ heeft, graag bereid is een paar tientjes uit te sparen door de Kaart van hand tot hand te laten gaan. Liefst natuurlijk in één snelle beweging voor de kassa. Dat heeft straks niet zo veel zin meer, want een man met snor lijkt niet echt op een oude dame met grijs permanentje. Alles is na tuurlijk nep, maar de cassière zal dat kunstje Mind Fuck wel door zien. Denk ik. Hoe wel?
Op gewekt vermeldt de brief, dat het uploaden van de foto hart stikke simpel is. Ik ga naar de site, vul mijn gegevens in, dus kom maar op met die knop voor het uploaden! Per poging voel ik me meer een kleuter tegen wie de zelfde tekst telken male wordt her haald. De tijd, die ik kwijt ben, zou in middels goed moeten zijn voor het uploaden van honderd Jaar Kaarten, maar gelukkig heb ik toch niets te doen en wie weet, leer ik nog iets bij. Helaas, ook de honderd dertiende poging mis lukt en mijn creativiteit ligt gevloerd. Kunst is Lijden en Af Zien. In zo verre ben ik dan toch best een kunst werkje op zich. Jammer, dat mijn werk niet middels een video op YouTube en Facebook kan worden gezet eigenlijk.
Kunst is ook de Aller Individueelste Expressie van de Aller Individueelste Emotie. De uit drukking daar van gaat dus nu aan hele volk stammen voor bij, al was het best een leuke attractie in het Metropolitan Museum of Art te New York geweest. Of Bilbao of zo, maar daar is de Museum Jaar Kaart toch niet geldig.
En Fin, nu ik definitief in de kelders van het Museum van Digitale Oudheden ben beland middels deze kleine update een tip voor de directie van de geliefde jaar Kaart, maak van de upload een kunst vorm en vul de musea met filmpjes van mensen, die het ook niet lukt. Mark My Words, het loopt storm! En er zal weer geschaterd worden in de zalen door alle familie en vrienden van die stumperds.
“Conflict of Generations”, lijkt mij een passende titel. Wervend lijkt mij ook “Ontmoeting tussen Gemiste Kansen”. Gratis, mits met geldige Museum Jaar Kaart van zelf sprekend.
Gemeente Den Helder, 18 april 2018
https://www.denhelder.nl/actueel/nieuws/column-burgemeester-schuiling-museumjaarkaart
Dienst Mede Deling
Expo in RSMuseum sinds 23 apr 2018 om 01:47
NH – Protest Rob Scholte tegen Sloop Muurtje Stationsplein Den Helder
Vrije val in company met mijn gezelschapsdames. https://t.co/80sbRffv7k pic.twitter.com/JyRO7m23E8
— Frank Borst artist (@FrankBorstArt) February 11, 2025
Meer informatie
https://robscholtemuseum.nl/?s=Hardwin+Metselaar
https://robscholtemuseum.nl/?s=Facebook
https://robscholtemuseum.nl/?s=Hans+de+Booy
https://robscholtemuseum.nl/?s=Johan+Cruyff
https://robscholtemuseum.nl/?s=Max+Verstappen
https://robscholtemuseum.nl/?s=Carel+Willink
https://robscholtemuseum.nl/?s=Jan+Sluijters
https://robscholtemuseum.nl/?s=Peter+Paul+Rubens
https://robscholtemuseum.nl/?s=Vincent+van+Gogh
https://robscholtemuseum.nl/?s=Sloop+Muurtje
https://robscholtemuseum.nl/?s=De+Zilver+Vloot
https://robscholtemuseum.nl/?s=Mensen+Mensen
https://robscholtemuseum.nl/?s=Ontruiming+Rob+Scholte+Museum
https://robscholtemuseum.nl/?s=Wim+van+der+Lee
https://robscholtemuseum.nl/?s=De+Volk+Krant
https://robscholtemuseum.nl/?s=Aan+Slag+op+Scholte
https://robscholtemuseum.nl/?s=Mis+Lukte+Aan+Slag+op+Scholte
https://robscholtemuseum.nl/?s=Koen+Schuiling
https://robscholtemuseum.nl/?s=Gemeente+Den+Helder
https://robscholtemuseum.nl/?s=Museum+Jaar+Kaart
https://robscholtemuseum.nl/?s=Kunst+is+Lijden
https://robscholtemuseum.nl/?s=Kunst+is+Af+Zien
https://robscholtemuseum.nl/?s=Aller+Individueelste+Expressie+van+de+Aller+Individueelste+Emotie
https://robscholtemuseum.nl/?s=Mark+My+Words
https://robscholtemuseum.nl/?s=Conflict+of+Generations
https://robscholtemuseum.nl/?s=Ontmoeting+tussen+Gemiste+Kansen
Hopelijk komt die kans om bij een echte kunstenaar, zoals Rob Scholte is, binnen te kijken binnenkort weer terug.