Jeffrey Visser – Waar is Bella Bettien?

Tussen het kijken van Heroes door (ben pas bij aflevering 11, omdat ik niet wil, dat deze serie ooit over is) besteed ik mijn tijd aan nuttigere zaken. Lezen bijvoorbeeld. Op mijn nachtkastje ligt La Bella Bettien van Frank Bovenkerk. Het gaat over Bettien Martens, een vrouw uit Haarlem, die op 24 september 1992 in Rome werd aangehouden door de politie. Martens was enkele jaren eerder terecht gekomen in de drugshandel en vormde nu een belangrijke schakel tussen gewelddadige Colombianen en de Europese georganiseerde misdaad. Martens zag haar kans schoon om het onmogelijk te doen: de drugshandel levend verlaten. Colombianen praten nooit, deze Nederlandse deed dat wel.

Samen met de Italiaanse justitie en de Amerikaanse DEA kreeg Bettien Martens een geheel andere identiteit. Vrienden, twee zussen, moeder en stiefvader, niemand vernam na 1994 nog één woord van de eerste Nederlander in het uiterst duistere witness protection program van de Amerikaanse justitie. De rug van het boek leest dan ook niet voor niets als laatste: “Bettien Martens bestaat niet meer.”

Ik ben nu pas op de eerste pagina van het tweede hoofdstuk en ben toch al totaal gegrepen door het verhaal, dat in 2002 nog werd verfilmd in de gelijknamige Nederlandse film. De persoon, die bijna de helft van haar leven de naam Bettien droeg, is nu 55, op 24 november komt daar een jaartje bij. De kans is groot, dat ze die dag helemaal niet meer als zijnde haar verjaardag viert, ze zal misschien wel even aan haar vorige leven terug denken. Ze heet nu anders, heeft zelfs spraak en bewegingslessen gekregen om zich écht anders voor te kunnen doen. Misschien heeft ze wel een man, enkele kinderen, en ook zij zullen niet weten van haar duistere verleden. Een voorwaarde aan de deal met justitie is namelijk, dat zij nooit contact zal opnemen met mensen uit haar verleden. Ze is van de aardbodem verdwenen. Toch is het niet zo, dat helemaal niemand weet, waar zij is, een geheime dienst van Justitie, die gaat over beschermde getuigen houdt haar 24 uur per dag en zeven dagen per week in de gaten. Op afstand, maar ze zijn er wel. Er zijn mensen, die ’s morgens naar hun werk gaan en daar naar camerabeelden staren, het leven van een voor hun waarschijnlijk naamloze mevrouw volgen. Zolang die mensen hun vertrouwelijke werk goed uitvoeren zullen de Colombianen haar nooit vinden.

Ik ben nu vooral gegrepen door de vraag, waar zij is, wat ze doet. Zou het niet het interview van de eeuw zijn als iemand haar eventjes zou spreken? Vragen naar haar huidige leven, of ze bang is, of ze haar familie mist. Of ze haar leven weer zou opgeven om de handel zo te kunnen verlaten, met dit ‘beschermde’ leven als gevolg. Ik heb het gevoel, dat dit verhaal nog een hele tijd niet afgesloten zal worden, ondanks dat je er alweer zo lang niets over haar hoort. Ik denk, dat er drie mogelijkheden zijn: iemand praat en Bella komt nog één keer treurig in het nieuws, een zwarte omlijning rond het artikel. Of ze komt op een leeftijd, dat het allemaal niet zoveel meer uitmaakt en onthult zelf gedeeltelijk de tweede helft van haar leven, dat ze al die tijd op een tropisch eiland heeft genoten van cocktails en mooi weer; of misschien gaat ze wel met het verstrijken van de tijd,  Justitie zal altijd zwijgen, we horen er nooit meer iets over en Bettien Martens blijft de mysterieuze vrouw uit Haarlem, die een leven lang niet heeft kunnen zijn, wie ze was.

Logfather, zaterdag 14 juli 2007 – 12:42

http://www.logfather.com/2007/07/14/waar-is-bella-bettien/

Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/?s=Frank+Bovenkerk
https://robscholtemuseum.nl/?s=Bella+Bettien
https://robscholtemuseum.nl/?s=Colombia