Apolonia van der Vliet – VAN DONKER NAAR LICHT + Leven met Stanley Hillis + Libelle | Merel Brons – Apolonia (65) Had Relatie met Top Crimineel “Om Ons Heen werden Mensen Vermoord”

6 september 2025AdminBusinessplan, Home, Interview, Locatie, Media, Portretten, Ridderboek0

VAN DONKER NAAR LICHT

In april 2025 Verscheen het Eerste Boek van Apolonia van der Vliet ‘VAN DONKER NAAR LICHT‘.

Ik heb er elf jaar over gedaan om er mee naar buiten te komen. Toen deed ik namelijk een medium op leiding en zeiden mijn gidsen tegen mij ‘U Heeft een Boek te Gaan Schrijven‘. Ik dacht bij me zelf ‘Dat Ga ik Echt Niet Doen. Het is Not Done Om met Zo Iets naar Buiten te Komen‘. Maar na meerdere bood schappen ontvangen te hebben van uit gene zijde en na dat ik heel veel lagen en pijn stukken had door gewerkt, voelde ik dat ik een drie luik van boeken had te schrijven om mensen mee te kunnen nemen in mijn proces. Mijn gidsen zeiden me keer op keer, dat ik er heel veel mensen mee zou kunnen helpen. Misschien wil jij me daar om wel helpen door dit bericht te delen?

In dit eerste boek ‘Van Donker naar Licht‘ schrijf ik over mijn leven en mijn criminele verleden binnen de onder wereld van Amsterdam. Ik vond het heel moeilijk om daar mee naar buiten te komen en al mijn angsten te over winnen. Maar door dit te delen laat ik zien, dat je over al uit kunt stappen, dat je je eigen keuzes kunt maken en dat je een heel ander pad kunt bewandelen. Dat heb ik gedaan en nu kan ik me dat leven niet eens meer voor stellen. Het heeft me bloed, zweet en tranen gekost om van het donker in het licht te kunnen stappen.

Meer info Staat op Mijn Web Site www.apoloniavandervliet.com.

Mijn tweede boek is in de maak. Daar in beschrijf ik mijn spirituele pad, want er is een heel nieuwe wereld voor mij open gegaan. Negen tien jaar lang heb ik op leidingen gedaan om wakker en bewust te worden. Door die op leidingen ben ik mijn eigen processen aan gegaan en heb ik mijn zware rug zak kunnen legen. En nu mag ik Healings en Readings geven, in samen werking met mijn gidsen, om anderen te helpen van hun eigen donker naar het licht te komen. Door alles wat ik heb mee gemaakt zijn mijn in zichten zo danig gegroeid, dat ik nergens meer van op kijk en mensen in hun waarde laat, om dat ieder één zijn of haar eigen worstelingen heeft in het leven.

Mijn derde boek, dat ook nog in de maak is, zal gaan over de kristallen werelden, de samen werking en de helende kracht van kristallen, want kristallen hebben een heel hoge frequentie. Het is af te raden om ze te programmeren, want ze hebben hun eigen bewust zijn. Regel matig geef ik kristallen terug aan de aarde, om moeder aarde en haar natuur te onder steunen. Kristallen werken met mij samen bij de Healings. die ik geef. Ze laten mij voelen wat ze kunnen betekenen en ik kan die door geven tijdens de behandeling.

Tijdens Healings werk ik met de verbinding lijnen met al dat is, zo als de voor ouder lijnen en vorige levens. Ook kijk ik mee in de Akasha Kronieken, om trauma S en pijnen te her leiden naar het nu en ze te helpen transformeren. Als je denkt, dat ik wat voor je kan betekenen, ben je wel kom in mijn praktijk ‘Chrystal Star‘. Via een Facebook kun je me een berichtje sturen.

Web Site www.apoloniavandervliet.com

DE TOP VAN NEDERLAND, HOOG GEPLAATSTEN EN TOP AMBTENAREN, HOUDT ZICH BEZIG MET SEKSUEEL MIS BRUIK OP ‘SEKS FEESTJES’ EN SATANISCH RITUEEL MIS BRUIK | SRM

De Nieuwe Media | Waarheid Krant, 28 augustus 2025

https://www.de-nieuwe-media.nl/l/van-donker-naar-licht/

Voor Publicatie | Mijn Leven met Top Crimineel Stanley Hillis, het Boek van Ex Vrouw Apolonia

Op 21 februari 2011 werd Stanley Hillis Door Zeefd in zijn Mitsubushi Pajero. De Liquidatie is Nog Al Tijd Niet Op Gelost. Zijn Ex Hield Zich Altijd Stil, tTot Nu.

Misdaad

SCÈNE (1), EINDELIJK VRIJ

**‘Ze hebben Stanley Neer Geschoten. Hij is Dood, Apolonia’**

Een schok gaat door mijn lijf. Dit is het dan. De dag waar Stanley zo voor vreesde is gekomen. Hij heeft al tijd gezegdl dat hij niet oud ging worden, maar nu is het dan echt af gelopen voor hem. Ik hoor mijn vriendin aan de andere kant van de lijn verder praten, volgens mij praat ik ook terug, maar de woorden dringen niet meer tot me door. Stan is in zijn auto door zeefd, op klaar lichte dag. De binnen kant van mijn lijf wordt ijs koud en ik voel me verlamd.

Later zie ik op het nieuws beelden van zijn kapot geschoten auto. Er wordt gesproken over tien tallen kogels. Stans auto staat één zaam naast een blauwe aan hanger, waar schijnbaar op het moment van de liquidatie politie in verstopt zat. Ze zaten er met hun neus boven op. Stans af spraak was maar een paar minuten te laat, maar struikelde al over de agenten. Alles af gezet, helikopter in de lucht, en toch, de dader hebben ze niet kunnen pakken. Het stinkt. Mij maken ze niets wijs, het klopt van geen kanten. Ik vind het alleen al raar, dat Stan precies met zijn auto naast die aan hanger is gaan staan. Hij was al tijd heel voor zichtig, zocht over al wat achter. Ik zet de televisie uit. Wat een bull shit allemaal.

Stan en ik waren al jaren niet meer bij elkaar, dus je zou zeggen, dat wat ik doe zijn zaak ook hele maal niet meer was. Maar ja, dat wilde er bij Stan niet in. Het heeft jaren geduurd voor dat we echt gescheiden waren en de controle op mij is daar na alleen maar groter geworden.

Stanley en Apolonia Waren Altijd In voor een Feestje

Op Mijn Hoede

Ik denk aan hoe hij uit de pan kon flippen. Een keer was ik onder weg naar mijn moeder in Uithoorn toen hij belde. En als hij belde, dan moest ik op nemen. Negeren werkte niet, want dan belde hij gewoon nog een keer. En nog een keer, en nog een keer. Net zo lang tot dat ik op nam.

“Waar Ben Je? Je Moet Nu Met Één Komen!” Aan zijn stem hoorde ik al dat hij op gefokt was.

Rustig blijven.

“Dat Kan Niet, want ik Ben Onder Weg naar Mijn Moeder.”

“Niets Mee te Maken,” schreeuwde hij door de telefoon. “Je Komt Nu!”

Het was de bedoeling, dat ik al tijd met één klaar stond.

In deze staat hoefde ik hem niet bij mij binnen, of voor mijn deur, dus spraken we af op de Stadion Weg in Amsterdam. Vlak bij het voetbal veld is een pleintje met een trappetje. Daar ging ik staan, met mijn handen in mijn zakken. Lang hoefde ik niet op hem te wachten. Onder aan de trap begon hij tegen me te vloeken en te tieren.

‘Wat is de Reden, dat Je Daar Liep? Met Wie was Je?’ Hij was buiten zinnen en over duidelijk hele maal door gesnoven. Het schuim stond op zijn mond

“Wat is de Reden, dat Je Daar Liep?” Hij had weer wat gehoord van één van zijn mannetjes ,die mij in de gaten hielden. “Met Wie was Je Daar?” Hij was buiten zinnen en over duidelijk hele maal door gesnoven. Het schuim stond op zijn mond en de ene na de andere verwensing vloog me om de oren. Zijn body guard stond een beetje ongemakkelijk achter hem zijn schouders op te halen en naar mij te gebaren, dat hij het ook niet wist, sorry voor het ongemak. Het was niet iets nieuws. Alles wilde hij van me weten en gek werd ik er van om de hele tijd al mijn woorden op een weeg schaal te moeten leggen, om dat hij in één seconde van nul naar honderd kon gaan. Op zo N moment moest ik gewoon heel rustig blijven en op hem in praten. Na een tijdje ging hij dan weg en dan had ik het weer even gehad. Maar echt rust had ik nooit. Hij kon al tijd en over al op dagen. Ik moest steeds in mijn achter uit kijk spiegels kijken, voort durend op mijn hoede zijn.

Tijdens de Verbouwing van het Huis in Spanje

Vroeger had ik hem een grote bek terug gegeven en hem op zijn plaats gezet, maar de laatste jaren was hij veranderd. Het spel werd steeds vuiler en harder gespeeld. Hij was te leur gesteld in heel veel mensen, die hem verraden hadden, of waar van hij dacht te weten, dat ze hem verraden hadden. Veel vrienden van hem zaten in de gevangenis of waren dood. Hij was één zaam, paranoïde, gebruikte veel coke en dronk stevig. Met al zijn macht vertoon probeerde hij de controle te houden over alles en ieder één. In heldere taal had hij me duidelijk gemaakt, dat als ik ooit iets over hem zou zeggen, of tegen hem zou getuigen, hij mijn hele familie zou uit moorden. En daar na zou hij door gaan met mijn vrienden. Nooit meer zou ik me veilig voelen. En dat deed ik van af die dag ook niet meer. Hij had vol ledige controle over mij en voor het eerst van mijn leven werd ik bang van hem.

De Eerste Auto Wordt Goed Bij Gehouden

Ik gooi een plens koud water in mijn gezicht en kijk naar me zelf in de spiegel. Over een uur moet ik werken. Daar weten ze niets van mijn verleden en dat wil ik graag zo houden. Zo dra mensen meer over mij weten, gaan ze anders doen. Zijn ze op ééns bang, dat ik iets van ze ga jatten, want dat zit toch in de aard van het beestje?

Diep adem ik in en uit. Stan is dood. Ik kan het nauwelijks bevatten. Het is verschrikkelijk. Maar te gelijker tijd voel ik ook iets anders, ik hoef niet meer te komen op dagen, ik word niet meer gecontroleerd. Ik ben vrij.

Na Stanley S Zijn Dood Voelde Apolonia Zich Eindelijk Vrij

SCÈNE (2) IN HET BOS

***Misschien* *Moet ik Weer Gaan Bidden***

Die gedachte schiet door mijn hoofd. De zon breekt door de takken van de bomen. Ik onder breek mijn wandeling om te genieten van het licht. Met mijn ogen dicht sta ik zo minuten lang midden op het pad in het bos. Als kind was ik heel gelovig, zo werd ik ook op gevoed. Netjes naar de zon dag school in Amstelveen. Ik baalde er al tijd van, dat we gereformeerd waren en niet katholiek, want ik wilde ook naar die mooie kerken en tijdens de ceremonie een stukje brood halen, dat vond ik veel interessanter. Ik bad elke dag. Niet alleen voor me zelf, maar ook voor mijn vader. Die was er namelijk nooit. Wat nou als hij het te druk had om te bidden? Of het zou vergeten? Dat zou verschrikkelijk zijn, want dan zou hij later niet in de hemel worden toe gelaten. Dus bad ik ook voor hem. Voor de zekerheid.

Stanley Hillis had een Dure Smaak

Mijn vader kwam van de boerderij. Zijn leven lang heeft hij gewerkt. Als kind haalde hij schillen op met zijn vader, en toen hij ouder werd deed hij van alles en nog wat. Alles om maar geld te verdienen. Een dakdekkersbedrijf, een hotel, een rijschool: hij heeft het allemaal gedaan – en vaak ook succesvol. Hij was een echte ondernemer. En net zoals hij kansen pakte om geld te verdienen, liet hij ook nooit een kans liggen om de onderbroek van een vrouw in te komen. Hij was gek op de vrouwtjes en zag het als een sport om ze op hun rug te krijgen.

Toen mijn moeder daar achter kwam, was het klaar met mijn vader. Terwijl zij samen met hem officieel de scheidingspapieren ging tekenen, paste buurvrouw Lia op ons. Ook een neukertje van mijn vader. Ik was nog maar vier jaar en moest de minnares, of beter gezegd een van de minnaressen, van mijn vader in de keuken troosten. De tranen rolden over haar gezicht, want wat was dit erg voor mijn moeder. En ondertussen deed ze het al lange tijd met mijn vader. Buurvrouw Lia werd uiteindelijk mijn stiefmoeder. Met haar kreeg hij nog twee kinderen. En voor mij en mijn broer werd de afstand tussen ons en onze vader alleen maar groter. Mijn vader was iemand die vooral druk bezig was met zichzelf.

Samen met haar Broertje Te Paard.

Mijn moeder was alles wat mijn vader niet was. Een zachte, lieve en onschuldige vrouw, maar sinds de breuk met mijn vader ook een getekende vrouw met veel verdriet. Eigenlijk kon ze na de scheiding het leven niet goed aan. Een mis lukt huwelijk, twee jonge kinderen, moeten werken naast het gezin, weinig geld, het was te veel. Dus lag ze vaak op de bank te huilen. Voor ons zorgen kon ze niet. De situatie werd zelfs zo erg, dat mijn broer en ik tot twee keer toe naar een kolonie huis zijn gestuurd om aan te sterken. We waren zo verschrikkelijk dun.

Stan is dood. Ik kan het nauwelijks bevatten. Het is verschrikkelijk. Maar te gelijkert ijd voel ik ook iets anders. Ik ben vrij

Het huis werd gerund door nonnen en er waren allerlei verschillende ‘Probleem Kinderen’. Van gedrag problemen tot eet problemen. Met structuur en regel maat probeerden ze ons dan wat discipline bij te brengen. Want ‘Met Discipline Komt Het Alle maal Goed’. Om dat ik zo mager was, hielden ze mij en mijn bord extra in de gaten. Dat bord moest leeg, al tijd. Daar deden die nonnen heel moeilijk over. De apennootjes pap kan ik bij na nog proeven. Die gore pap noemden we zo, om dat er harde stukjes in zaten. Ik kreeg het niet door mijn keel en moest elke keer kok halzen. Maar daar hadden ze geen boodschap aan; ik moest.

“Als Je Het Niet Op Eet, Mag Je Niet Mee Wandelen.”

Nou en. Dan hoef ik niet dat hele pleuris eind door de duinen te lopen, prima. Laat mij hier maar zitten, maar eten ga ik het niet. Ze konden me wat. Vier uur heb ik in de eet zaal gezeten. Uit eindelijk kreeg een verzorgster mede lijden. Zij nam af en toe een hap en zo kwam mijn bordje toch leeg.

Haar Jeugd in Amstelveen Verliep Turbulent

Met de Nek Aan Gekeken

In de tijd dat mijn broer en ik in het koloniehuis zaten, kon mijn moeder zich weer bij elkaar rapen. Dat lukte zo goed en zo kwaad, maar helemaal erbovenop is ze nooit gekomen. Ze sleepte zichzelf van huis naar werk en weer terug om vervolgens in haar stoel borreltjes te drinken en met een slaappil achter haar kiezen weg te dutten. Mijn moeder deed haar best, maar mijn broer en ik stonden er eigenlijk alleen voor. Echt alleen, want toen mijn vader ons gezin verliet, had dat ook consequenties voor hoe we in de gemeenschap lagen. Een vrouw alleen met twee jonge kinderen, dat hoorde niet en daar kon men weinig mee. Na de scheiding werden we dus met de nek aangekeken en nergens meer uitgenodigd. Zeggen deden ze het niet, hoor, maar voelen deed ik het wel.

Stanley Hillis Viert Zijn Verjaar Dag

Iedere dag kwam ik bij voor beeld onder weg naar de lagere school mijn klas genootjes Penny en Ria tegen. Ik liep al tijd alleen en het liefst wilde ik gezellig met hen mee lopen, maar meest al liepen ze een stuk voor of achter mij. Op een dag besloot ik de stoute schoenen aan te trekken en gewoon bij Penny aan te bellen om het te vragen.

“Ach, Je Bent Haar Net Mis Gelopen. Ze is Al met Ria naar School,” loog haar moeder glas hard in mijn gezicht. Ze zei het heus aardig, maar ik wist dat het niet waar was. Als Ria en Penny echt al onder weg waren geweest, dan had ik ze zeker weten gezien. De moeder had een glim lach op haar gezicht en keek me te gelijker tijd aan als of ik ongedierte was. Een kind van gescheiden ouders. Niemand in Amstelveen was toen gescheiden, ook al had de meerderheid van de stellen een hekel aan elkaar.

Met bidden ben ik toen ook maar op gehouden. Hele maal voor mijn vader. Hoe en of hij in de hemel terecht zou komen, dat moest hij zelf maar uit zoeken

Het leven in Amstelveen in die tijd was nog het best te vergelijken met de serie Coronation Street. Iedereen wist alles van elkaar, buiten de lijntjes werd niet gekleurd en niemand zei wat hij echt voelde of dacht. Blijf je lang genoeg op zo N plek, dan ga je van zelf wel gek doen. Het aller ergste was het als er iemand jarig was. Dan kwam ieder één hele maal af gepoetst en met alle sieraden om uit zijn huis, om vervolgens in een grote verjaardag kring te gaan zitten en de rest van de avond om de beurt wat te zeggen. Voor mij was het over duidelijk, dat ieder één een masker droeg en het één grote poppen kast was. Daar prikte ik zo door heen. Zo ook bij de ‘Lieve’ moeder van Penny.

Apolonia en Stanley Hillis

Dus liep ik zelf naar school en terug naar huis. Als ik thuiskwam, hielp ik mee in het huishouden, sneed de groenten en de piepers voor het avondeten en ging elke woensdag naar de wasserette. Er werd niet op mij gelet, ik hoefde geen aai over mijn bol te verwachten en dat was niet fijn. Ik miste de structuur en de gezelligheid van het gezinsleven enorm.

Een keer heb ik zo gehuild met Sinterklaas, omdat wij helemaal niets deden. Mijn moeder zei dat ik moest stoppen met huilen. Ik geloofde toch niet eens meer in Sinterklaas?! Uiteindelijk zei ze dat als ik het dan echt zo belangrijk vond, ze nog een cadeau voor mij in de kast had liggen. Eigenlijk voor mijn verjaardag, maar vooruit. Daar ging het mij niet om. Het idee om Sinterklaas zo voorbij te laten gaan, zonder gezellig samen warme chocolademelk en iets lekkers erbij, maakte mij verdrietig. Ik miste aandacht, echte aandacht en warmte. Ik was toen nog hartstikke jong, maar ik voelde wel de spanningen in huis en dat sommige dingen gewoon niet klopten. Ik zag natuurlijk ook hoe het bij anderen anders was.

Van donker naar licht; Mijn leven met topcrimineel Stanley Hillis, geschreven door Apolonia van der Vliet, is nu verkrijgbaar in de boekhandel en online.
Prijs €22,99

Nieuwe Wereld

Toen ik naar de huishoudschool ging, ging er een heel nieuwe wereld voor me open. Ik besloot voor mezelf te zorgen en niet meer afhankelijk te zijn. Meer schijt hebben voelde goed. Ik had het prima naar mijn zin, maar mijn moeder maakte zich zorgen. Uit alle macht probeerde ze mij op school en het rechte pad te houden. ‘Ga nou naar school, studeren, neem een goede baan.’ Maar ze kon op dat punt zeggen wat ze wilde, ik deed precies waar ik zin in had. Met bidden ben ik toen ook maar opgehouden. Helemaal voor mijn vader. Hoe en of hij in de hemel terecht zou komen, dat moest hij zelf maar uitzoeken.

Apolonia van der Vliet

Panorama. 20 apr. 2025 | 13:46

https://panorama.nl/artikel/639975/voorpublicatie-mijn-leven-met-topcrimineel-stanley-hillis-het-boek-van-ex-vrouw-apolonia

Apolonia (65) Had een Relatie met een Top Crimineel “Om Ons Heen werden Regel Matig Mensen Vermoord”

Apolonia van der Vliet was jarenlang getrouwd met een van Nederlands grootste criminelen: Stanley Hillis. Ze schreef er een boek over: Van donker naar licht.

“Ik was een tutje uit een doorsnee woonwijk in Amstelveen. Ik groeide op met mijn alleenstaande moeder, was een buitenbeentje en geld was er nooit. In het dorp voelde het altijd als zondag, ik vond het er maar wat saai. Op mijn zestiende ging ik in de weekenden met een vriendin stappen in Amsterdam, op zoek naar avontuur. Dat vonden we in het uitgaansleven, waar we in contact kwamen met jongens uit het criminele circuit. Ze zaten in de hasjhandel. Ik zag er niet zo’n kwaad in en vond het eigenlijk wel mooi om te zien. Ze verdienden er bakken met geld mee. Geld was voor mij hét symbool van vrijheid. Ik voelde me op m’n gemak en geaccepteerd tussen deze mensen en zag het als een kans toen me werd gevraagd om een keertje hasj te smokkelen naar het buitenland. Zo kon ik ook geld verdienen en voor mijn eigen vrijheid zorgen. Over de consequenties dacht ik niet na. We voelden ons boven iedereen verheven, dachten dat niemand ons iets kon maken en bepaalden zelf de regels.

Ik rolde steeds verder het wereldje in. Hasj smokkelen ging over in het verkopen van drugs en het handelen in vervalste cheques en paspoorten. Ik verdiende veel geld. Het opende deuren en zorgde ervoor dat ik een sprankelend leven kon hebben. Zomaar een shoptripje naar Milaan of voor de derde keer in de week lunchen in het Okura Hotel? Het kón niet op.”

Ik hielp hem ontsnappen

Stanley had ik al eerder in ‘het wereldje’ ontmoet, toen ik hem tegenkwam terwijl ik onderweg was naar mijn moeder in het ziekenhuis. Hij bood me een lift aan en we raakten aan de praat. Ik vond hem heel aardig. Niet veel later belandde hij in de bak. Ik wilde hem bedanken voor die lift en stuurde hem een briefje. Zo raakten we aan het schrijven en later ging ik ook bij hem op bezoek. We hadden een klik. Hij kon mooi vertellen, ik hing aan zijn lippen. We werden ‘matties’. Ja, ik wist dat hij banken had overvallen, daar was hij open over, maar dat deed me niet zoveel. Ik vond het juist fijn dat hij me in vertrouwen nam. Op dat moment zag ik hem als een vriend en ik hielp hem graag als ik dat kon. Ik smokkelde spullen voor hem de gevangenis in, zoals een diamantvijl en wax waarmee hij een sleutel kon maken om mee te ontsnappen. Vraag me nu niet waarom, maar op dat moment vond ik het geen enkel probleem. Ik was jong en vond dat ik een vriend moest helpen wanneer hij me nodig had. Bang voor hem was ik niet. Het voelde gelijkwaardig en als iets me niet zinde, gaf ik hem net zo goed een grote mond terug. Ik denk dat hij dat leuk vond aan mij, want dat was hij niet gewend, al helemaal niet van een vrouw.

Zonder vragen te stellen hielp ik hem aan een vluchtauto toen hij wilde ontsnappen uit de bajes. Ik dacht dat het hem toch nooit zou lukken om de gevangenis uit te komen, maar ik had het mis. Hij klom over de gevangenismuur en werd naar een safehouse gebracht. Zijn ontsnapping was dagenlang groot nieuws, veel mensen kennen de naam Stanley Hillis hiervan. Lang heeft hij niet van zijn vrijheid kunnen genieten, want al snel werd hij opnieuw opgepakt, nadat hij, hoe dom!, vermomd een televisie-interview gaf aan Sonja Barend. Zo werd zijn verblijf plaats als nog getraceerd.

“Stan verraste me altijd. Zo nam hij me op mijn verjaardag eens mee in een rode Ferrari naar een chic hotel waar de champagne klaarstond.”Bron Privébeeld Apolonia

Jaren later werden Stan en ik alsnog verliefd. Ik zag steeds meer hoe lief hij voor me was, veel liever dan ex-vriendjes. Stan plaatste me op een voetstuk en verraste me altijd. Zo nam hij me op mijn verjaardag eens mee in een rode Ferrari naar een chic hotel. Hij had champagne geregeld en overlaadde me met cadeaus. Hij gaf me een ketting met een hart en zei: ‘Omdat je ook mijn hart hebt gekregen.’ Ik smolt. Hij vroeg me ten huwelijk en we trouwden op Aruba.

Van droom naar nachtmerrie

Tijdens mijn relatie met Stanley werd spanning afgewisseld met luxe en ontspanning. Het was een tijd waarin alles kon en mocht. De fantastische reizen die we samen maakten – naar Colombia, de Cariben, Joegoslavië, Suriname – hadden meestal ‘zakelijke doeleinden’, maar daar merkte ik niet veel van. De handel vond vaak ’s nachts plaats. Overdag had Stanley alle aandacht voor me, we hadden het leuk samen en sliepen in luxe hotels. Het wereldje voelde nog redelijk onschuldig.

Stans turbulente leven kreeg steeds meer invloed op mij. Toen drugsbaron Klaas Bruinsma werd geliquideerd, greep Stanley met onder anderen Jan Femer (een grote speler in de misdaadkringen, red.) de macht over de Amsterdamse onderwereld. Stanley werd ‘the Godfather’ van Amsterdam. Ze verdienden miljoenen met drugs en vastgoed. Hoe hoger Stanley in de business kwam, hoe dieper we in de slangenkuil belandden. Stanley werd belangrijker, de drugshandel ging om steeds grotere bedragen en om ons heen werden regelmatig mensen vermoord. Ik werd angstig en durfde niet meer bij Stanley in de auto te zitten, bang voor een aanslag op zijn en ook mijn leven. Stanley zelf zei dat hem nooit iets zou gebeuren, maar ik merkte dat hij gespannen was. Hij dronk veel en ging van wijn over op cognac. Om het minste of geringste sprong hij uit zijn vel en kregen we bonje. Hij kon wel zeggen dat hij onschendbaar was, maar ik zag de liquidaties om ons heen. En die bodyguard had hij toch niets voor niks?

“De vrijheid en blijheid die me altijd zo aan dit leven had getrokken, gingen ervanaf.”

De vrijheid en blijheid die me altijd zo aan dit leven had getrokken, gingen ervanaf. Stan kocht in Spanje een grote zeilboot waarmee we naar Ibiza, Griekenland en Turkije gingen. Dat was heerlijk. Maar als ik in de ochtend naar de kant zwom voor een ontbijtje en zag hoe twee bodyguards me achterna zwommen, vroeg ik me af of dit nog wel het leven was dat ik wilde. Toen Stanley steeds meer coke gebruikte en agressief werd, trok ik het niet meer. Ik wist dat ik bij hem weg moest en verbrak de relatie. Stanley was niet van plan om me los te laten. ‘Niemand verlaat de koning’, zei hij. Hij dreigde me op een dodenlijst te zetten en mijn familie af te maken. Ik keek altijd over mijn schouder. Het heeft me zeven jaar gekost om de scheidingspapieren getekend te krijgen. Zeven zeer vermoeiende jaren, waarin hij er iedere keer vanuit ging dat ik op kwam dagen als hij met zijn vingers knipte. Ik durfde vaak niet te weigeren, omdat ik wist dat Stanley me in de gaten hield. Hij wist altijd waar ik was. Dan stond hij weer met het schuim op zijn mond tegen me te tieren: ‘Waarom ging je zo opgedirkt de deur uit van de week?’ Ik was inmiddels doodsbang voor hem geworden. Toen ik het boek Judas van Astrid Holleeder las, wist ik precies hoe zij zich voelde.

Veel Tranen

En toen werd ik gebeld door een vriendin, in 2011. Stanley was geliquideerd. Ik zette meteen het journaal aan. Je zou denken dat ik opgelucht was, maar dat voelde niet zo. Mijn angstigheid bleef. Ik zag in dat ik een manier moest vinden om tot mezelf te komen. Ik ging weg uit de stad. In een bos kocht ik een tiny house, ver weg van mijn verleden. Een plek waar geld en spullen er niet toe deden.

De eerste drie jaar na mijn verhuizing werd ik vaak huilend wakker. Nu het om mij heen rustig was, realiseerde me toen pas waar ik al die tijd deel van uit had gemaakt: een groep vol knettergekke mensen die met hun leven speelden. Ik had wel dood kunnen zijn! Jarenlang was ik bezig met mijn verwerking. Ik had veel verdriet om alle vreselijke dingen die er waren gebeurd tijdens mijn relatie met Stanley en om alle mensen die in die tijd werden omgebracht en waar ik me betrokken bij voelde. Had ik echt niets kunnen doen? Door veel door het bos te wandelen, te schrijven en me te verdiepen in spiritualiteit vond ik mezelf en mijn rust terug.

Rijker dan Ooit

Terug Kijkend heb ik Geen Spijt van Hoe Mijn Leven is Gelopen en de Keuzes. die ik Heb Gemaakt. Het is Zo Gegaan als Het Ging. Al Zou ik Het Nu Totaal Anders Aan Pakken. Het Heeft me Gemaakt tot Wie ik Nu Ben. Ik Hoef Niet Meer Stoer te Doen of de Spanning buiten Me Zelf te Zoeken. Geld Vind ik Ook Niet Meer Belang Rijk. Ik Ben Rijker dan ik Ooit Ben Geweest.”

Wie was Stanley Hillis?

Stanley Hillis was een Grote Amsterdamse Crimineel, die Meerdere Bank Over Vallen Pleegde. Hij was een Meester in het Ontsnappen uit de Gevangenis en Ontsnapte Onder Meer uit de Bijlmer Bajes en uit de Gevangenis in Scheveningen. Hij had als Bij Naam ‘De Ouwe’. In de Jaren Negentig Pakte hij de Macht over de Onder Wereld in Amsterdam, met Jan Femer, een Grote Speler in de Drugs Handel. Hillis Werd in Veel Straf Zaken Genoemd als een Persoon, die Alles Wist. Hij Zou Onder Andere Betrokken zijn Geweest bij de Af Persingen van Willem Endstra en Zou Ook in die Tijd Hand Langer van Willem Holleeder Zijn Geweest. Over Zijn Leven Werd een Boek Geschreven, door Vico Olling en Martijn Haas De Kouwe Ouwe.

Het Boek van Apolonia van der Vliet heet Van Donker naar Licht en Ligt Nu in de Winkel.
Meer info apoloniavandervliet.com.

Merel Brons

Libelle, 17 april 2025

https://www.libelle.nl/levensverhalen/apolonia-relatie-topcrimineel-stanley-hillis~bb8f454f/

Harry Lensink & Marian Husken – De Kouwe Ouwe: Hollandse maffiabaas Stanley H.

Dutch Crime Rundown – The Untold Story of Stanley “The Old One” Hillis S Criminal Reign

Crimesite – STANLEY HILLIS, DE GOD FATHER VAN DE NEDERLANDSE ONDER WERELD

Vico Olling & Martijn Haas – Stanley Hillis, het Einde van de Ongrijpbare Capo

Timo van der Eng – Stanley Hillis in Vier Delen + Wikipedia – Stanley Hillis

Harry Lensink & Marian Husken – Stanley Hillis, een Geliquideerde Lieve Oude Man

PowNews – COMPLOT?! Liquideerde de Staat Stanley Hillis?

Mama versus Maffia | Trudi Verstegen – Aan Evert Drijber AKA Evert Hingst AKA Hugo de Jonge, XXY, Hermaphrodite, Genocide Clown, Buur Jongen van Liesbeth Nobel in Hilversum + Evert