Nelle Boer – Calvinisme en Marxisme in Heden Daagse Kunst

Mijn Breekbare Verwantschap met Collega Kunstenaars

Als Iemand, die op zijn Acht Tiende er voor koos de Streng Gereformeerde, Gesloten Gemeenschap, waar in ik op groeide te Verlaten, was Kunst de Ultieme Vrijplaats. Een Wereld, waar in het Niet ging om Hoe je Er Uit Ziet, je Gender, of Waar je Vandaan komt, maar Om Wat Je Kunt. Kunstenaars beschouwde ik als Geest Verwanten, even als ik Scheppende Wezens, waar mee ik een Gemeenschappelijk Doel deelde, een Mateloze Interesse en Passie voor Kunst. Een Fascinerend Fenomeen, waar we met Zijn Allen, maar Ieder op een Eigen Zinnige en Unieke Manier, Iets aan toe wilden voegen.

Op het Moment, dat ik in 2002 Toe Gelaten werd op de Kunst Academie CABK in Kampen, tijdens de Opleiding Verhuisd naar Zwolle onder de Nieuwe Naam ArtEZ, was dit Ook Nog Wel de Sfeer. Hoewel ik van wege mijn Grenzeloze Ambitie Geplaagd werd door een Portie Ongeduld, zowel met Docenten als Mede Studenten, voelde ik toch die Verwantschap. Ook kwam het Simpel Weg Niet voor, dat we Elkaar Meer of Minder waardeerden vanwege onze Culturele Achter Grond of Gender, aangezien we daar Überhaupt Niet op Gefocust waren. Het was Nog het Tijd Perk, voor dat de Identiteit Politiek van de Woke Ideologie Enorme, Wellicht Onherstelbare Schade zou aan richten. Voornamelijk in de Academische Wereld en in de Kunst.

Na mijn af studeren in 2006 genas ik Al Snel van de Gedachte, dat Kunst per Definitie een Vrij Plaats zou zijn. De Georganiseerde Kunst, de Kunst Wereld, waar je als Student aan de Kunst Academie voor Klaar Gestoomd werd, bleek Hoofd Zakelijk Beperkt tot de Randstad en Voornamelijk Gericht op Zich Zelf en op Elkaar. Met als Gevolg Bitter Weinig Inter Actie en Feeling met de Samen Leving, of te Wel het Kunst Publiek. Wel is Waar een van de Vele Categorieën binnen de Kunst als Geheel, maar Toon Aangevend vanwege het Feit, dat Politiek en Media het als Zo Danig beschouwden en zich dus Ook Uitsluitend daar op richtten. Zo zag ik in Eens Helder Hoe Afhankelijk de Kunst Instituten bleken van de Politiek als het gaat om Subsidie. En het Belang van de Politiek om de Eigen Ideologische Agenda door Middel van die Subsidie te verspreiden.
En ook Wat Media en Kunst Betreft ontwaarde ik een Symbiotische Relatie, of te Wel een Weder Zijds Voordelige Co Existentie, aan Gezien Ook deze Beide Partijen elkaar bevoordelen. Bij Voorbeeld door Middel van het Elkaar uitreiken van Prijzen. Al met Al een Benauwende Wereld voor Wie als Kunstenaar Autonoom wil zijn, Vrij in het Creëren van en Spreken over Kunst, zonder zich te hoeven Bekommeren om de Onderlinge Belangen van Kunst Instituten, Politiek en Media. De Vraag rees bij mij zelfs In Hoe Verre er Sprake is van Werkelijke Artistieke Vrijheid binnen de Kunst Wereld. Want ook al ben je Vrij om Kunst te maken, die Buiten de Norm valt, als er Geen Kunst Podia zijn, die het Willen Exposeren is die Vrijheid Uiteindelijk, maar Zeer Beperkt.

Het werd voor mij dus Duidelijk, dat ik het Niet binnen deze Categorie moest zoeken, maar aan Gezien deze Wel Veel Aandacht kreeg vond ik het Toch Belangrijk om vanuit een Beschouwelijk Stand Punt me er in te verdiepen en met Enige Regelmaat over Ontwikkelingen uit te spreken. Al was het maar om aan te geven, dat er Kunstenaars bestaan, die Nog Daad Werkelijk Autonoom zijn en zich Niet voegen naar Ander Mans Belangen. Dit uitte zich ook in mijn Kunst Projecten, waar van Enkele voor Ophef zorgden en waar uit bleek, dat ik Geen Waarde hecht aan Positieve Recensies, Geld, of de Goed Keuring van Kunst Instituten. Daar naast verdedigde ik af en toe Te Vuur en te Zwaard Kunstenaars die Hevige Kritiek ontvingen, Niet Verwonderlijk, Altijd Kunstenaars, die zich buiten de Kunst Wereld manifesteerden, om het Belang van Artistieke Vrijheid te benadrukken.

Met de Opkomst van Woke diende zich echter een Nieuw Probleem aan. Waar het Eerder Kunst Instituten, Politiek en Media betroffen. die probeerden te Knagen aan Artistieke Vrijheid, bleek dit een Beweging, die Juist onder Kunstenaars, overigens ook binnen de Academische Wereld, op Bij Val kon rekenen. Een uit Amerika Over Gewaaide Beweging, waar in het Begrip Erf Zonde een Nieuwe Betekenis heeft gekregen (Racisme is Genetisch Bepaald) en die Gekenmerkt wordt door Boete en Straf voor Iedereen, die Niet de Radicale Gelijkheid, die het Na Streeft Onvoorwaardelijk steunt. Maar boven al een Beweging, die Gestoeld is op het Marxisme, waar bij Alle Neuzen Dezelfde Kant op moeten.

Zo ontstond er bij mij dus een Op het Eerste Oog Haast Onoplosbaar Dilemma. Terwijl Autonomie van Kunstenaars ook inhoudt, dat wij Zelf mogen Beslissen welke Ideologie of Beweging we willen Na Volgen, is dit er dus Één, die Tegelijker Tijd onze Autonomie om Zeep Helpt. Het ontdoet ons van Eigenheid en Zelf Beschikking, door dat er Geen Kritische Noot geplaatst mag worden bij dat Beginsel van Radicale Gelijkheid en Identiteits Politiek, met als Gevolg het Verbieden van Bepaalde Woorden en het dwingen Andere te gebruiken. Zelfs door Binnen te Dringen in ons Onder Bewustzijn, omdat wij Onbedoeld Geneigd zouden zijn Anderen te Kwetsen, ook wel Micro Agressie Genoemd. Dit Alles om ons er van te doordringen, dat wij Slechte, Zondige Mensen zijn. Gepaard met een Stevige Portie Misandrie, of te wel Mannen Haat, omdat met Name Blanke Mannen per Definitie Verdacht zouden zijn.

Zo is er een Ideologie de Kunst In Geslopen, waardoor ik het Gevoel heb Toch Weer in de Kerk Bank te zitten en te moeten Luisteren naar de Zo Veelste Dominee die op Manipulatieve Wijze mijn Integriteit en Eigenheid probeert te Ondermijnen. Een Her Opleving van het Calvinisme, nota bene binnen de Kunsten, met als Enige Verschil, dat er voor Woke Aanhangers Geen Vergeving bestaat. Kunstenaars, Academici en Anderen, die volgens de Normen van deze Beweging over de Schreef, gaan moeten Eeuwig Branden. Wanneer zij Gecanceld worden, is Alles Er Op Gericht, dat ze Nooit Meer een Tweede Kans zullen krijgen, waarbij Intimidatie en Bedreiging Handige, Geoorloofde Middelen zijn om dat Doel te bereiken. Er moeten Monsters, Duivels van worden gemaakt, die uit de Geschiedenis Gewist moeten worden. Zelfs Kunstenaars, die al Overleden zijn moeten Postuum Nog Boeten, omdat zij des Tijds Niet voorzagen, dat Sommigen van ons Tegen Woordig Andere Op Vattingen hebben.

Daarom kies ik er voor om de Woke Ideologie toch te Bestrijden, waarbij ik uit Alle Macht probeer, die Verwantschap met Collega Kunstenaars Niet uit het Oog te verliezen. Want Wie Niet Op Gegroeid is met een Ideologie, die Angst in zet als Wapen en door Middel van Manipulatie probeert je Gedachten over te nemen, wordt er Ongemerkt in Mee Gesleept. Kunstenaars, die Eigen Handig hun Artistieke Vrijheid en Autonomie om Zeep helpen, kunnen daar Niet Zelf en Bewust voor kiezen. Dus is het Goed, dat Ervarings Deskundigen als ik ze van Tijd tot Tijd Waarschuwen, wanneer ze Misleid worden.

Onlangs werd ik Uitgenodigd bij mijn Oude Kunst Academie ArtEZ met de Vraag, of ik daar Gast Lessen wilde geven. Om Uiteindelijk te horen, dat ze aan een Vrouwen Quotum moesten vol doen, zo dat deze Kans aan mij Voorbij ging vanwege het Feit, dat ik Niet over de Juiste Genitaliën beschik. Waar bij Volledig Voorbij Gegaan werd aan Wat ik als Kunstenaar heb Geschreven en Gemaakt. Van de Instituten hoeven we, zoals Gewoonlijk dus, Niets te verwachten, want voor hen is Subsidie Leidend en als Identiteits Politiek de Trend is, gaan ze daar Onnadenkend en Gewillig in mee. Daar mee doen ze Wel is Waar Studenten Te Kort, maar ik heb er Alle Vertrouwen in, dat de Nieuwe Generatie Kunstenaars Uiteindelijk een Tegen Beweging zal vormen. Onder Drukkende Systemen hebben Al te Vaak Bewezen, dat men zich er Vroeg of Laat van wil Bevrijden.

nelleboer.nl, juli 2022

https://www.nelleboer.nl/calvinisme/

Bosgeus 18 november 2022 op 02:31

Schokkend.
Zelf deed ik, voordat ik naar de kunstacademie ging, wat theologie op verschillende theologische faculteiten. Dat waren roomse faculteiten. De eerste Gereformeerde die ik tegenkwam, was in mijn kindertijd: Een man die ik leuker vond dan mijn vader.

De apostate natuur van onze Gereformeerde gezindte, is een groot verdriet. Zelf las ik met veel plezier het boek: De Instituten van de Christelijke Religie, door Johannes Calvijn. Calvijn berichtte zelf, in zijn leven, dat de term “calvinisme” niet kan bestaan. En terecht. Men beseft de waarheid, of niet, maar men volgt in principe wat waar is. Als men waarheid “calvinisme” gaat noemen, is het geen waarheid meer. De enige die de waarheid “calvinisme” zou noemen, is de contrareformatie, de roomse gezindte.

Ik begrijp dat kinderen uit Gereformeerde gezinnen uit hun gemeente stappen, kwam er al meerderen zo tegen. Ik kreeg zelf ook ruzie met de predikanten, als ik me er bij aan wilde sluiten, omdat hun theologie onjuist is. Maar tegelijkertijd, is het ook onbegrijpelijk, want niets is zo geweldig, als het verslaan van de roomse antichrist, zowel politiek als cultureel.

Rembrandt van Rijn was in ieder geval het grote voorbeeld, van een Gereformeerde die de waarheid volgt. Zonder de waarheid te beseffen, wordt het moeilijk zo te schilderen. Ook Vincent van Gogh kwam uit de Gereformeerde gezindte, hij schilderde https://nl.wikipedia.org/wiki/Het_uitgaan_van_de_Hervormde_Kerk_te_Nuenen waar zijn vader predikant was.

Wat apostate feiten van de moderne Gereformeerde gezindte:
1. Het woord “kerk” staat niet in de bijbel
2. De term “calvinisme” werd al verworpen door Johannes Calvijn zelf
3. De Bijbel leert de Sjabbat te onderhouden. Het woord “zondag” staat niet in de bijbel en is definitief roomse traditie.
4. Het eerste logo van de PKN was de stoel van Petrus in Rome
5. Zowel Calvijn als Luther, noemden de paus de antichrist

Samengevat, de Gereformeerde gezindte is zeer ernstig verroomst. Logisch, dat de kinderen zo’n verkeerd pad wensen te verlaten. Dat is niet alleen de schuld van de gemeenteleden, het is ook zo opgezet door de contrareformatie.

Het “woke” gebeuren, komt ook van de contrareformatie. Het is een manier, om de reputatie niet roomse cultuur te vernietigen.

Nelle Boer – Calvinisme en Marxisme in Heden Daagse Kunst

Nelle Boer – Kerk (2004)

Calvinisme en Marxisme in Heden Daagse Kunst

Mijn Breekbare Verwantschap met Collega Kunstenaars

1 Comment

Nelle Boer – Kerk (2004)

Calvinisme en Marxisme in Heden Daagse Kunst

Mijn Breekbare Verwantschap met Collega Kunstenaars

Dit delen:

1 Comment