Kleintje Muurkrant | gvd – Onze milde kant (37) + Peter van Haperen – Willem Alexander: het duistere verleden en de excuses (1) + (2)
Koning Willem Alexander (foto Twitter)
Prinses Christina (foto Twitter)
Het appartement van Prinses Christina bevindt zich boven de Koninklijke Stallen aan de achterzijde van Paleis Noordeinde (foto Royal Insider)
Uw Koning heeft zijn stulpje ingericht met belastinggeld, maar gelukkig heeft hij een oom, die daartegen een adequate kuur heeft.
Willem Alexander (https://www.Koninklijk–Huis.nl/leden-Koninklijk–Huis/Koning–Willem–Alexander) heeft het schuurtje op zijn Paleis (https://RoyalInsider.nl/2019/08/16/hier-bracht-Prinses–Christina-haar-laatste-dagen-door/), waarin kassiewijlen tante Marijke AKA Prinses Christina (1947 – 2019, https://www.Koninklijk–Huis.nl/leden-Koninklijk–Huis/In-Memoriam/Prinses–Christina) tegen mallotigheid werd verpleegd, ontsmet en omgetoverd tot een vleugeltje voor de hobbie S van wie weet meneer zelf of voor die van zijn Troon opvolgende dochter (https://www.Koninklijk–Huis.nl/leden-Koninklijk–Huis/de-Prinses-van–Oranje), da S om het even.
Maar een Oranje gaat voor een paar tafeltjes en stoeltjes niet naar de IKEA of zoals die Flip van ons naar de meubelstraat in Geel. Vijf miljoen kostte naar verluidt de herinrichting van het perceel, en die zouden ook nog eens tegen de afspraken in uit de gezamenlijke pot zijn getrokken.
Welk kruit behalve buskruit is opgewassen tegen de Big Spender in Den Haag? Zijn oom! Oom Pieter! Die Pieter van Vollenhove (https://www.Koninklijk–Huis.nl/leden-Koninklijk–Huis/Prof–Mr–Pieter–van–Vollenhoven). Die van Margriet (https://www.Koninklijk–Huis.nl/leden-Koninklijk–huis/Prinses–Margriet). Op de kletsradio ontvouwde hij zojuist zijn plan om te geraken tot een Constrictor.
Allez, we kennen natuurlijk Pietertje behalve als pianovirtuoos en gemaal van de derde prinses als voorzitter in de Stichting Veilig Verkeer Nederland. Een typisch kaaskoppig clubje van mensen, die om het verkeer veiliger te maken zo hard mogelijk over hun snelwegen willen razen, en tegen stagnaties de aanleg van nog meer asfalt bepleiten.
Maar nu komt het manneke met de Constrictor. Dat is afgeleid van Boa Constrictor, de beruchte wurgslang uit de jungle, die we hier gelukkig alleen maar in de Zoo van Antwerpen kunnen zien. In de voorstelling van Pieterman gaat de ambtenaar met de titel Constrictor de zaakjes voor de Koning behartigen.
In het radioprogramma werd gediscussieerd over de toerusting van de nieuwe beroepscategorie. Royalisten lobbyen vanzelf ervoor, dat de Constrictor net zo tandeloos zal zijn als alle op de spilzieke Monarchen toeziende instanties tot nu toe zijn geweest.
Maar in de visie van Van V gaat de Constrictor niet naakt naar het Paleis. Hij krijgt een zaklamp mee. En in de toekomst, zo zoemde de Fréderic Chopin van Het Loo in de radio micro, zal hij tevens kunnen beschikken over afluisterapparatuur.
Waarom de Constrictor niet Waakhond genoemd, zo werd de uitvinder in het programma gevraagd. Want dat zou kristal klaar Hollands zijn. Nee, antwoordde oom Pieter: we moeten niet uit het oog verliezen, dat achter het uitgavenpatroon van de scepter zwaaiende Oranjes vooral en bij uitstek de Koningin (https://www.Koninklijk–Huis.nl/leden-Koninklijk–Huis/Koningin–Maxima) zit. Constrictor ligt makkelijker in het mondje van Maxima.
Kleintje Muurkrant, 22 mei 2020
https://www.stelling.nl/kleintje/actueel/overzicht-actueel/onze-milde-kant-037
Willem Alexander: het duistere verleden en de excuses (1)
Oranje in paniek (foto Patrick van Katwijk)
De Nationale Dodenherdenking 2020 op de Dam in Amsterdam zal door de voortdurende Corona Virus crisis niet het Oranje gebeuren ter zelfverheerlijking gaan worden, zoals het vorstenhuis, ter ere van de 75ste Bevrijdingsdag in gedachten had. En dat is maar goed ook.
Toch staat er wel wat te gebeuren. Willem Alexander von Amsberg gaat samen met Maxima von Amsberg Zorreguieta een krans leggen, zonder publiek, maar wel in stijl.
Na de solo kranslegging volgt er het Wilhelmus Horst Wessel lied, waar onze vorst en vorstin uit volle borst mee gaan zingen.
Wat erger is dat ook wij, min of meer, mee gaan zingen met dit verkapte nazi lied. Het Wilhelmus is van oudsher door geheimzinnigheid omringd. Dat begon al over de ontstaansgeschiedenis, zodat we nog steeds niet weten door wie en waarom het geschreven werd. Door al die geheimzinnigheid heeft eigenlijk niemand in de gaten, dat het hier niet gaat om een eeuwenoud volkslied, maar dat het die functie pas heeft vanaf 1932. En zelfs dat is discutabel. Feit is, dat de melodie van het Wilhelmus in de jaren dertig al gebruikt werd voor het Horst Wessel lied, de officiële partyhymne van de NSDP en het Treuelied van de SS, precies, het Duitse legeronderdeel, waar zowel opa Bernhard als vader Claus onderdeel van waren. Wat velen zich niet realiseren is, dat zowel het verzet als de vijand enthousiast mee kweelden op dezelfde melodie, ieder met hun eigen welgevallige tekst.
Weet U het nog. ‘Wilhelmus van Nassouwe ben ik, van Duitsen bloed, den vaderland getrouwe blijf ik tot in den dood.’ Bij deze grappenmakers heb ik me altijd afgevraagd: welk land zij bedoelen met, den vaderland getrouwe? Gelukkig kan onze Koning vanavond weinig brokken maken. Onder het voorbehoud, dat zijn geplande speech al op papier staat en deze brokkenpiloot zich tot de letter aan de geschreven tekst houdt. Zo niet, ook geen probleem, dan komt Maxima naar voren en zegt ‘Alex is een beetje dom.’
Misschien een beetje flauw, maar ik heb nog steeds een wrange smaak in de mond van de dodenherdenking van 2010. Dit gebeuren was enigszins verwaterd door de loop der tijd, maar de oude wonden werden opengereten door het schofferen van onze KNIL en Indië veteranen, door (namens ons), verontschuldigingen aan te bieden aan het Indonesische volk voor misdragingen door deze militairen verricht tijdens de Politionele acties.
Dat er excessen plaats hebben gevonden staat buiten kijf. Er loopt op dit moment een groot onderzoek naar de gedragingen in Indonesië en wel naar het gedrag van beide zijden, de oorzaken en gevolg van dat gedrag, waarvan de bevindingen nog niet binnen zijn. De Koning sprak niet alleen voor zijn beurt door eenzijdig excuses te maken en daarbij het kabinet buitenspel te zetten. Hier was sprake van een onconstitutionele actie. Daar moeten grote vraagtekens bij worden gezet, ook in het parlement.
De reacties van de ex Indiëgangers, voor zo ver nog in leven, en hun nazaten waren soms hartverscheurend. Zij voelden zich opnieuw verraden door het Nederlandse Vorstenhuis. Eerst waren de KNIL Militairen na gedane arbeid als oud vuil afgedankt, de Zuid Molukse Militairen met smoesjes naar Nederland gelokt en onder erbarmelijke omstandigheden in kampen gedumpt. Onze oud inspecteur generaal van de Krijgsmacht Bernhard zu Lippe Biesterfeld, probeerde over de ruggen van onze Indiëgangers, onderKoning van Indië te worden, onderwijl wapens verkopend aan de Zuid Molukkers, maar ook gelijktijdig aan Indonesische opstandelingen. Dit bedoel ik met gevolg, door die wapenverkopen werden onze eigen Militairen en Nederlandse burgers doodgeschoten met wapens door onze prins gemaal geleverd. Geen wonder, dat deze veteranen en hun nazaten laaiend zijn. Er is zelfs een actiegroep actief, die op de Bevrijdingsdag van Indonesië op 15 augustus, collectief alle Nederlandse onderscheidingen in wil leveren. Ook staan er andere acties op stapel, waar ik in een volgend artikel op terugkom.
Terug naar de dodenherdenking in relatie met Willem Alexander. De Indiëgangers zijn nog het meest furieus, dat het juist Willem Alexander moest zijn die verontschuldigingen aanbood aan Indonesië. De reacties van de Militairen loog er niet om: ‘Hoe durft deze lafaard zich hier mee te bemoeien!’ ‘Laat deze angsthaas zijn verontschuldigingen aanbieden aan het Nederlandse volk voor het SS verleden van zijn vader en grootvader.’
Klopt dat wel? Onze Koning een lafaard en een angsthaas? Helaas wel, ik neem U mee terug naar dodenherdenking 2010 en oordeelt U zelf:
Wat was het gedrag van Willem Alexander tijdens de dodenherdenking van 2010? Deze stoer lijkende Militair transformeerde in ettelijke seconden van ‘onbewezen’ held in een erbarmelijke lafaard. Panisch sloeg hij op de vlucht. Nadat de rust weer was ingedaald, werd hij min of meer door zijn moeder (https://www.Koninklijk–Huis.nl/leden-Koninklijk–Huis/Prinses–Beatrix) gedwongen om terug te keren. Als een kleine jongen komt hij weifelend en nog nahuilend terug.
Hierna volgt een nog grotere afgang. Deze ‘operette’ Militair, met al zijn onderscheidingen opgespeld, zoals: Ridder Grootkruis in de Orde van de Nederlandse Leeuw, Ridder in de Huis Orde van de Gouden Leeuw van Nassau, Erecommandeur van de Johanniter Orde en 30 buitenlandse onderscheidingen. Waar heeft hij die onderscheidingen toch aan verdient?
Onze Kroonprins: Commandeur der Koninklijke Marine, Brigade generaal der Infanterie van de Koninklijke Landmacht, Commodore van de Koninklijke Luchtmacht, Brigade generaal der Koninklijke Marechaussee en ook nog Adjudant in buitengewone dienst van de Koningin. Daar stond hij dan: in de houding, in uniform, de borst vol onderscheidingen voor een miljoenen publiek te huilen. De volgende dag gingen deze beelden de hele Wereld over. Het demasqué van het zich een ‘verzetsverleden toe eigenend’ Koningshuis! Een klap in het gezicht van elke (ex) Militair, in Indië geweest of niet.
Wat was dan het (doods) gevaar, waardoor de Koning, publiekelijk veranderde in een angsthaas. Iemand in het publiek gaf een schreeuw! Kunt U het zich voorstellen? Iemand in het publiek roept heel hard ‘Boe’, en als gevolg daarvan toont het Koningshuis zijn ware gezicht. Onze toekomstige Koning was op slag vergeten, wat zijn taak was als Militair en Troon pretendent. Het staat de Militair, anders dan andere leden van de gewapende macht, niet vrij zich te onttrekken aan gevaar. We verwachten immers van Militairen dat ze zich in alle omstandigheden kunnen beheersen, dat vertellen we alle Militairen die uitgezonden worden. Maar deze raadgeving was niet besteed aan Willem Alexander.
Dit was heel wat anders dan waar hij voor was opgeleid. Zijn zware opleiding gericht op het overnemen van het Koningschap. Willem Alexander voerde die opdracht uit met flair: bier slempen, Ferrari S in de prak rijden, mee hossen op sportfestijnen en flierefluitend de Militaire rangen doorlopen zonder daar maar enige prestatie zijnerzijds tegenover te stellen.
In blinde paniek ging hij er vandoor. Zich niet bekommerend om zijn moeder, het ‘Staatshoofd’. De Prins vluchtte weg als een kip zonder kop. Maar, hoe kan dat? Had onze Prins, als Militair, niet gezworen, dat hij ‘zijn Koningin’, zou beschermen.
“Zo waarlijk helpe mij God almachtig”?
Maar niet alleen zijn moeder liet hij als een lafaard in de steek. Ook zijn, wat hij steeds pretendeerde, geliefde vrouw Maxima, liet hij aan haar lot over. Maxima moest zichzelf maar redden. Ook Maxima ging er als een haas vandoor, daarbij niet aarzelend een in de weg lopend kind van zich af te smijten.
Het is duidelijk, dat er in tijden, van ‘echt gevaar’, en dan bedoel ik niet het gevaar van een boe roeper op de Dam, we weinig te verwachten hebben van dit (Koninklijk) paar. Uit dit voorval blijkt, dat de Koning alleen om zijn eigen hachje denkt. Het kan toch niet zo zijn, dat deze charlatan, ‘namens ons [?!]’, aan een volk, dat minstens even schuldig was aan de gebeurtenissen uit die tijd zijn verontschuldigingen aanbiedt?
Ik ben het eens met de Indië veteranen, dat het beter was geweest als de Dam held zijn verontschuldigingen namens hem en zijn moeder aangeboden had aan de Nederlandse bevolking voor het SS verleden van Prins Bernhard en Prins Claus, en hun misdragingen in Wereld Oorlog II. Vele jaren ben ik bezig om het nazi verleden van onze Prins gemaal, in duplo, in kaart te brengen. Hierbij ben ik gestuit op veel zaken, die het Koninklijk Huis kost wat kost buiten het beeld van het Nederlandse gepeupel wilde houden. Zoals het echte Oorlogsverleden van Prins Claus, niet de opgekuiste versie van Loe de Jong. Wat nog explosiever zal zijn is de chantage van Beatrix en Claus, door een afsplitsing van de Bilderberg groep, die Prins Claus en Frits Salomonson wisten te compromitteren in homoclubs in New York. Dit met medewerking van een zogenaamde vriend van Prins Claus, de Belgische Baron Leon Lambert (PDF Anne-Myriam Dutrieue – Le baron Léon Lambert, un banquier et financier Belge D envergure internationale du XXe siècle), de eigenaar van de homoclubs in New York. Claus homo of niet? Wat mij betreft moet hij dat zelf weten, maar jezelf chantabel maken is een brug te ver. Blijven we toch in bevrijding taal. Of dit niet erg genoeg is, speelden er nog meer chantagezaken rond Claus, maar we moeten wat overhouden voor de volgende keer.
Over Bernhard is al veel geschreven. Bewonderend en afbrekend. Ik denk, dat het tijd wordt om het beeld van Bernhard in het juiste perspectief te zetten. Wat is er nu echt waar van de spionageverhalen? Gedurende 15 jaar heb ik de belangen van onze Prins mogen dienen in wat Jan Portein beschreef als ‘Het schaduwcommando van de Prins.’ Buiten kijf, dat de man een charme uitstraalde, vooral als hij dacht, dat hij gebruik van de persoon kon maken.
Kleintje Muurkrant, 04 mei 2020
https://www.stelling.nl/kleintje/actueel/overzicht-actueel/de-Beverwijk-files-(1)
Willem Alexander: het duistere verleden en de excuses (2)
Thérèse Schwartze – Koningin Wilhelmina inhuldigingsportret (1898)
We komen toch even terug op de door Jan Snoek geschreven roemruchte toespraak van koning Willem Alexander Sombermans. Weet U het nog, zijn beste speech ooit.
Als je alle commentaren mag geloven, was dat inderdaad zo. Op sociale Media en door journalisten van allerlei allooi, werden we getrakteerd op de prachtigste superlatieven op het lyrische af. Maar wat voor geweldige uitspraken had de Koning dan wel gedaan om al dat applaus en de lovende kritiek te verdienen?
Heel eenvoudig, de Koning had zich kritisch uitgelaten over zijn overgrootmoeder Wilhelmina. De Koninklijke spreekbuis van het NOS journaal Kysia Hekster kon er niet over uit: zo oprecht, zo krachtig, zo indrukwekkend! Een echte historische toespraak. Lodewijk Asscher, precies, de nazaat van een van de leiders van de Joodse Raad, wiens familie met de Duitsers meewerkte om andere Joodse families naar de concentratiekampen te sturen met de bekende fatale gevolgen, sprak zelfs van een ‘adembenemend goede toespraak’. Wat waren dan die adembenemende woorden?
“Ook vanuit Londen, ook door mijn overgrootmoeder, toch standvastig en fel in haar verzet.”
Hoe standvastig en fel in haar verzet was Koningin Wilhelmina dan geweest? Je mag verwachten, dat Willem Alexander daar alles vanaf weet. Niet voor niets heeft onze Koning ‘Vaderlandse’ geschiedenis gestudeerd, en dan nog wel in Leiden onder niemand minder dan de bekende hoogleraar HL (Henk) Wesseling.
Alleen wilde het niet zo erg vlotten met die studie. De toenmalige Prins van Oranje was volgens buurtbewoners in Leiden, meer bezig met kattenkwaad uithalen en feestjes bezoeken dan met studeren. Hij kreeg daar ook zijn bijnaam ‘Prins Pils’. Onze Prins genoot zeer van het studentenleven en kon een glaasje (teveel) wel waarderen. Dat glaasje leverde soms ook wel problemen op. In 1988 haalde onze ‘Koninklijke Pilsdrinker’ de kranten door met zijn Ferrari in de Leidse singel te belanden. De Prins had teveel gedronken. We hebben hier later niets meer over gehoord. Of de Prins hierdoor een strafblad kreeg of dat de verzekering weigerde uit te betalen, zoals normaal is na rijden onder invloed en daarbij ook nog een ongeluk veroorzaken. U mag het zeggen, maar ik heb mijn twijfels. Moeder Beatrix had zo haar connecties.
Maar terug naar de studie. De Prins was op de middelbare school geen hoogvlieger geweest. Dat was in Leiden ook niet het geval. De hoogleraren onder leiding van de al eerdere genoemde Henk Wesseling hadden er moeite mee om de stof tot de Prins door te laten dringen. Dit ondanks dat Willem Alexander voornamelijk privé colleges kreeg om hem niet ‘nog meer’ af te laten gaan ten opzichte van zijn medestudenten.
De Prins was volgens Wesseling ‘beslist geen intellectueel’ en zelfs dat was nog een understatement. Voor de ‘pretstudie’ geschiedenis had onze toekomstige Koning maar liefst zes jaar nodig en wist alleen te slagen door de welwillende medewerking van de hoogleraren. Dat hadden ze beter niet kunnen doen. Onze Koning had het niet in zich om zelfs maar de redelijk recente geschiedenis onder de knie te krijgen en grijpt wat zijn overgrootmoeder en haar standvastigheid en verzet in Wereld Oorlog II betreft, terug op de geschiedvervalsing van historicus Loe de Jong. We zullen de Koning wat helpen met de hiaten in zijn geheugen over de rol van zijn overgrootmoeder tijdens de oorlog en het echte verhaal over haar heroïsche verzetsverleden.
De vlucht van Wilhelmina naar Engeland
De mythe, dat Wilhelmina en de andere Oranjes met grote tegenzin maar gedwongen door de omstandigheden, Nederland moesten verlaten is al lang achterhaald. Hier waren al vanaf september 1939 uitgebreide voorbereidingen aan vooraf gegaan. Vooral Prins Bernhard hield zich hier mee bezig tijdens zijn (zogenaamde) inspectiereizen. Ook de Belgische Koning Leopold III, die kort voor het uitbreken van de Oorlog nog twee maal naar Nederland kwam, speelde een rol in de vluchtroutes, zoals door Bernhard gepland. Een van de vluchtroutes voerde langs de Belgische kust naar Frankrijk. De andere vluchtroute zou gaan over zee naar Engeland. Hiervoor lagen in de vroege meidagen volgens afspraak twee Britse Oorlogsbodems klaar. Een in IJmuiden, de andere in Hoek van Holland en zo is het gegaan. Bernhard vertrok als eerste met zijn gezin met de torpedobootjager ‘Codrington’. Een dag later was het de beurt aan Wilhelmina, die vertrok met de andere Britse torpedobootjager HMS Hereward. Wilhelmina ging niet alleen, maar in gezelschap van de directie van Philips, en hoe kan het anders, de directie van Koninklijke Shell. Op de dag, dat Wilhelmina arriveerde in Engeland ging zij met de hele familie inclusief de kleinkinderen gezellig dineren bij de ‘Von Hannovers’, de oorspronkelijke naam van de (Engelse) Windsors. Wat een geweldige planning voor zo N ‘onvoorbereide’ vlucht, bijna niet te geloven.
Zo onvoorbereid was die vlucht dan ook niet. De Koningin wilde onder geen beding naar Engeland, ze kon toch haar volk niet in de steek laten? Waar dacht ze dan, dat de directieleden van Philips en Koninklijke Shell naar toe zouden gaan? Toch wel vreemd, ze kwam zeer tegen haar zin aan in de Engelse haven Harwich. Wonder boven wonder staat daar, in Oorlogstijd, een trein in vol ornaat gereed om haar naar Londen te brengen. Na aankomst in Londen was er, tot ieders verrassing, een erewacht aanwezig om haar te verwelkomen. Maar de Koningin zelf was niet verrast! Integendeel, Wilhelmina deed het voorkomen of zij in Engeland was voor een staatsbezoek en inspecteerde de erewacht op de ‘zo van haar’ bekende arrogante wijze. Hierna vertrok zij met haar familie voor het vermelde gezellige diner met de Engelse Duitsers. Gelooft U echt nog in het verhaal van de onvoorbereide vlucht?
De onverzettelijke verzetsheldin
Staatsieportret van Prinses, de latere Koningin, Juliana, met handtekening (foto Franz Ziegler)
Wilhelmina, Moeder des Vaderlands, als de spreekwoordelijke haas trok ze aan haar stutten, terwijl onze soldaten als leeuwen vochten en sneuvelden op de Grebbeberg om het land te beschermen tegen de vijand. Maar Wilhelmina vocht mee op haar eigen manier. Volgens Loe de Jong heeft Wilhelmina met haar ferme toespraken voor radio Oranje en haar slogan ‘hou vol landgenoten’ ons zo N beetje op haar eentje door de Oorlog heen gesleept of zou zelfs, min of meer, onze bevrijding hebben bewerkstelligd. De waarheid lag toch iets genuanceerder. Even over haar radiopraatjes: over de periode van 1940 – 1945, in totaal nog geen zes uur. In 1942 kon ze drie maanden helemaal geen radiopraatje houden, omdat ze bij Juliana in Canada aan het vakantie vieren was. Toen had ze even geen tijd voor al dat oorlogsgedoe in EUropa. Ze was ook maar een gewoon mens vertelde ze tegen de gastfamilie, die haar ophaalde van het vliegveld. Toen even later de gastheer stopte voor een verkeerslicht kwam toch de ware aard weer naar boven met de gedenkwaardige woorden: ‘Beste man, U kunt gewoon doorrijden, ik ben tenslotte de Koningin.’
Wilhelmina was wat Wereldvreemd, ze had zich nooit zo beziggehouden met het gepeupel in haar vaderland en had geen flauw idee wat er zich tijdens het Oorlogsgebeuren afspeelde. Ze had geen enkel besef van de internationale politiek. Daar had ze zich in Nederland nooit mee bemoeid dus waarom zou ze dat vanuit Engeland doen. Alles was gebaseerd op hoe ze over zou komen bij het Nederlandse volk om na de Oorlog weer op dezelfde manier door te gaan met potverteren. De zogenoemde invloed, die ze zou hebben op de bondgenoten bestond alleen in haar fantasie. Met Winston Churchill sprak ze meestal twee keer per jaar, maar die zei steeds, dat hij niets voor haar kon betekenen, omdat hij zelf afhankelijk was van de Amerikaanse president Franklin Delano Roosevelt. Die ontmoette ze in 1942 samen met Eelco van Kleffens, haar minister van Buitenlandse Zaken. Minister van fantasieland.
Roosevelt moest helemaal niets hebben van Wilhelmina en liet weten geen persoonlijke gesprekken meer te willen voeren met dat rare over het paard getilde mens. Ook de brieven, die ze aan hem stuurde, werden niet beantwoord. Niemand van de politieke of militaire leiders trok zich iets aan van de excentrieke vrouw gekleed in een baalzak. Maar vergis U niet, ook dat was een spel. Tijdens haar ‘vakantie’ bij Juliana in Canada, was ze heel chic gekleed en gekapt en voor die tijd een elegante modebewuste verschijning. Waarom dan al die komedie van een sober leven en net als haar onderdanen in Nederland op rantsoen? Dat was ook niet te zien aan haar figuur. Nee, Wilhelmina kwam niets te kort en was alleen voor de bühne solidair met haar hongerlijdende landgenoten.
In haar verbeelding dacht ze echt, dat ze macht had over de echte Wereldleiders. Haar regering in ballingschap had grote moeite om dat in goede banen te leiden en lagen dan ook permanent met haar in de clinch. Een Wereldvreemde vrouw, ondemocratisch en anti parlementair met onredelijke uitbarstingen als ze haar zin niet kon doordrijven. Tijdens die veel voorkomende driftbuien als gevolg van gebruik van geestverruimende middelen, was er geen land met haar te bezeilen. Ze deed uit de hoogte, voelde zich boven een ieder verheven, was buitengewoon koppig en eigenwijs. De ministers vroegen zich regelmatig af, of Hare Majesteit wel helemaal normaal was. En dit zou de onverzettelijke standvastige moeder van het verzet zijn geweest?
De historicus Gerard Aalders stelde het heel duidelijk.
Wat blijft er van Wilhelmina over als we haar ontdoen van al de mythes en imponerende daden, waarmee biografen, geschiedschrijvers maar ook spindoctors haar hebben omgeven? Het antwoord is eenvoudig: ‘Een hoop lucht in een baalzak.’
Kleintje Muurkrant, 14 mei 2020
https://www.stelling.nl/kleintje/actueel/overzicht-actueel/de-Beverwijk-files-005
Meer informatie
https://robscholtemuseum.nl/?s=Kleintje+Muurkrant
https://robscholtemuseum.nl/?s=Jan+Portein
https://robscholtemuseum.nl/?s=Peter+van+Haperen
https://robscholtemuseum.nl/?s=Koning+Willem+Alexander
https://robscholtemuseum.nl/?s=Koningin+Maxima
https://robscholtemuseum.nl/?s=Prins+Bernard
https://robscholtemuseum.nl/?s=Koningin+Wilhelmina
https://robscholtemuseum.nl/?s=Koningin+Juliana
https://robscholtemuseum.nl/?s=Koningin+Beatrix
https://robscholtemuseum.nl/?s=Pieter+van+Vollenhove
https://robscholtemuseum.nl/?s=Prinses+Christina
https://robscholtemuseum.nl/?s=Prins+Claus
https://robscholtemuseum.nl/?s=Frits+Salomonson
https://robscholtemuseum.nl/?s=Prinses+Amalia
https://robscholtemuseum.nl/?s=Dodenherdenking
https://robscholtemuseum.nl/Koninginnedag–2020–special–Frank–Buis–RoyalPress–Amsterdam–Dam-schreeuwer-zorgt-voor-paniek–op–de–Dam–tijdens–Dodenherdenking–2010/
Plaats een reactie