Joost Lips – Zo Boven, Zo Beneden + Huis, Tuin en Keuken Geluk + Wat Leren Ze Me Nou?
Zo Boven, Zo Beneden
De kerst lichtjes zijn bijna over al weg. Ik dacht, dat ik dat jammer zou gaan vinden. Nu geniet ik van de rust in het straat beeld, het over heersen van natuurlijke kleuren. Karin heeft de ruimte. Ze hoeft geen werk buiten huis te verrichten. Alle administratieve romp slomp ligt, op een enkel envelopje na. dat nog aandacht behoeft, achter ons. Dan ga je van zelf dieper adem halen. Dan ervaar je veel vuldig de op luchting, als een oude zorg weer op speelt. O, nee! Dat is alle maal al geregeld! Deze ontspanning verdiept zich in zo wel Karin als mij zelf, we varen er wel bij. We zijn regel matig Out of Our Mind, zitten dan bij voor beeld op de uit vouwbare tuin stoelen. die voor lopig als fauteuils dienen, in stilte. Op eens zegt Karin me.
¨Het is toch Ongelooflijk, zit je de Hele Dag maar in de Matrix, en je hoeft er Hele Maal Niet in te Xitten.¨
¨We hebben er Niks te Zoeken.¨
¨Nee, Je hoeft er Nooit Meer in. Het is Wel Interessant Om te Kijken en te Weten, Wat er in de Wereld speelt, maar Zo dra Het me Over Neemt en me Uit de Rust Trekt van Waar uit We Nu Spreken, dan Herken ik Dat, en verkies ik mij er Buiten Op te Houden. Het is Ieder Moment op Nieuw deze Éénvoudige keuze.¨
Ik schrijf niet veel over de relatie tussen Karin en mij, om dat ik dat van ons vind. Ook weet ik, dat wij samen ervaringen van wrijving en conflict op doen, die qua vorm en in houd ongetwijfeld in alle mensen spelen; bij de één bewust, bij een ander op de achter grond zonder dat het beseft wordt. De zelfde feiten, een andere uit komst door de in stelling. Karin vindt het geen enkel probleem als ik deze universele wet matigheden aan raak door onze ervaringen in mijn schrijven illustratief daar voor te laten zijn. Voor we wisten, dat we gingen verhuizen, en ook tijdens de verhuizing nog, waren we elkaar aardig kwijt. We wisten beiden niet goed wat er aan scheelde. We zijn ruim acht jaar samen en deze kenden we nog niet. Geen grote conflicten meer en nu toch de terug trekking van liefde van beide kanten? Wat is dit? Wat zien we niet? (…) We zagen het wel. In het verleden, toen we meest heftig streden, leerden we beiden, dat als we oog zouden krijgen voor ieders eigen reactieve emoties naar de ander toe, dat dan de donkere luchten wel zouden klaren. En dit is precies wat er mocht gebeuren. En nu dit? We houden niet meer van elkaar? Uit gedoofde liefde? (…) We werden niet werkelijk onrustig, hoe ongemakkelijk het ook voelde, en dit was om dat we na vorige crises steeds weer het eerste belang van de juiste intentie benoemde. Als die bij ons beiden juist was, dan vonden we elkaar steeds weer. En nu voelen we deze ontspanning al zeker twee weken zich verdiepen en verdiepen.
Verdiepen en verhogen, het treedt te zelfder tijd op. Daar om wordt wel gesproken over verruiming van het bewustzijn maar bewustzijn zelf is, en blijft ook op dat moment, onmeetbaar en mateloos.
Zo boven, zo beneden. Het geheel is in ieder deeltje aan wezig. Dit betekent, dat de lezer hier en nu op de mateloze bron gericht kan zijn, al aan gesloten is. Dit is radicale kennis. Nou ja, kennis lijkt te zijn op geslagen, en ik bedoel hier actueel het kennen zelf, laat mij dit, met meest groot respect, van af hier kennen noemen. Het feit van iets kennen zelf, Is Het tijdloos wonder. Mysterie, altijd al het geval, maar we zien het niet. Dan ben ik blij als Karin er op eens iets uit kraait, dat het wezen van ongeacht welk universum doet schudden en onder werpen aan levend in zicht, kennen zelf.
Filosofie is een tijdje nodig, en komt later ook nog wel eens van pas, maar de basis van alles wordt reeds gekend als vol strekt onbekend, en heeft zelf reflectie in deze in vrijheid op gegeven, de ijdelheid er van door zien.
Zo Boven, Zo Beneden
Wat is het eerste waar je dan aan denkt? Ik voelde, door de twee af beeldingen hier boven die ik op het internet vond, dat dit een prachtige titel met de imposante gif bestanden direct er onder zou zijn, hier na viel mijn geest echter steeds weer leeg. En dit gedurende twee dagen. Leg dat maar eens uit. Wat heeft deze verstopping ontsloten? Was het wel verstopping, of veel eer thuis komen, zonder matrix lawaai? Het was éénvoudig en simpel erkenning. Als je iets erkent kun je er aan voor bij gaan. Wat je weigert te erkennen, houdt je gevangen.
Ik geloof niet, dat er iets in het universum te vinden is, dat van mij een beter mens gaat maken. In ´beter´ geloven is feitelijk zeggen en laten voelen aan de luisteraar, dat het heden niet oké is. Heden is niet oké, ga mee op mijn mind fuck, dat is feitelijk de uit nodiging hier. En ik hoef op niemands mind fuck mee, gelijk niemand mee hoeft op de mijne. In deze erkenning zakt iedere betekenis, die ik aan ´Mind Fuck´ of ´De Matrix´ zou kunnen geven door de hoeven. Beter gezegd: deze was al door de hoeven gezakt, maar omstandigheden hielden me op…o nee, als ik ga excuseren dan meen ik te begrijpen en word ik arrogant voor de val (…)
Kennen is Zegen, Reeds, Nu AL
Letters zijn ook maar letters, zie je dan, en in snel trein vaart ontrafel je de geschiedenis van betekenis geving, hoe zich dat ik je leven af speelde, een film rol, die je nu in de terug draai stand hebt lopen en met onverstoorde belang stelling aan schouwt, met op winding en af schuw, zonder enig weg kijken. Op eens ben je thuis en door niets aan geraakt.
Boven kan de kop zijn, beneden is dan je geslacht. Kijk eens, waar dit vals onder scheid zich zo al manifest weet te maken! Je kop kan aan falen, mis lukken, ziekte, verderf en dood denken, dan blijft het piemeltje hangen, wordt het poesje niet nat. Ben je daar en tegen megalomaan, dan gaat het piemeltje, waar het niet zou mogen gaan, en ontvangt het kutje bezoekers, die het toch beter niet had toe gestaan. Ik ontvouw geen moreel besef, ik beschrijf een waar neming. Wereld politiek wordt beslist op basis van aantrekking kracht en af weer. Zo primitief is dat twee dimensionaal wereldje, wat voor zijn aan geboren te kort de compensatie nodig heeft de wereld te verzieken en verslinden.
Erotiek staat voor het domein, dat de animale energie van de mens compleet vrij laat. Of dit gedragen is in liefde of louter lust voor uiterlijk, maakt het de verschillen van draag kracht van relaties. De seksuele energie is oorspronkelijk en zo lastig door mensen te behappen, dat ze in een deel van de wereld sluiers over de vrouwen gooien, in het Westen kleden ze vrouwen juist graag uit. Ik zie, dat het aan mijn hart is, niet aan mijn brein, om hier in het stuur te nemen. Ik stuur voor geen enkele cultuur. Zoals Jiddu Krishnamurti zei, toen een bezoeker hem vroeg wat te doen aan al die mooie vrouwen, die zijn gewaar zijn kwamen verstoren. Krishnamurti zei Kijk Voor Al! Hij meende het, weg kijken is geen optie, dus zie wat je ziet. Mooi, zo brengt een integer spreker je terug naar die gene, die zit, ziet. Die ziet al tijd, en is nooit te zien. En de mooie vrouwen blijven hun kleden draperen.
Seks energie onder drukken is geen goed idee, het exploiteren net zo min. Energie bestaat, neemt verschillende vormen aan, en het hele idee, dat energieën te willen controleren, zie ik maniakaal over al gebeuren tot in het absurde. Waar om? Vraag het iemand, kleine kans, dat je nog intelligent antwoord krijgt. Hmmm, ben ik al cynisch? Nee, ik meen werkelijk, dat iedereen dit nu constateren kan. Men is bang om te spreken. Om de veilige code van de dag te breken. Wat mag nog wel, wat mag nog niet. Om dat zonder de fictie van controle zelf reflectie onklaar wordt gemaakt. Ego vreest dit. Integriteit ligt bij geen ego voor de hand.
¨Ik zie je Zo Boven!¨
¨Waar Om was je Zo Laat Beneden?!¨
Seks en god, dat is de zelfde energie en zo lang we, die niet bedoelen, blaas kaken mensen maar.
Het voor deel van niets meer voor elkaar kunnen krijgen is, dat je niets meer voor elkaar kunt krijgen, wat precies de deur is, die opent vanuit schijnbare onmogelijkheid naar de dimensie buiten deze waan zin, die geen beperkingen in houdt, waar je ook gaat.
Ieder moment, is een moment van creatie. Het brein moet creëren, is dwang matig en van uit zich zelf onbestuurbaar hier in, het hart geeft sturing, en dit heet intentie. Als je intentie verwaarloost, rest louter het steeds lopende helse programma, dat iedereen vreest, en te recht, om dat het verwoest. De keuze lijkt me éénvoudig. En dan kiezen voor de op vatting, dat er geen vrije wil bestaat? Wie vertelde je dat? Grappig, hoe mensen zich zelf op slot zetten met argumenten, die ze niet door zien als door anderen voor geschoteld.
De nood moet hoog genoeg zijn? Nee hoor, de deur staat al tijd open in tijdloos besef.
Nisargadatta Maharaj was heel duidelijk. Iedere weg leidt weg van wat je werkelijk bent. Wie dit ziet weet de zoeker failliet. Daar sta je dan met je lege handen.
Zoeken naar je zelf, het is een klassiek filmpje geworden, dat van Kooten en de Bie ons hebben na gelaten.
Van Kooten & De Bie – Zoek Je Zelf
Gepubliceerd 3 nov 2011
Van Kooten & De Bie – Zoek Je Zelf
Reacties
https://youtu.be/xHHlTv5l2I8?si=iDDqUmLbwFh-YTDr
Als zoeken is gestopt is er onder zoeken. Je bent getuige van de werking van de geest, niet langer word je bepaald door de werking of matrix. Je hebt geen horizontaal in de tijd uit gezet doel meer, de getuige komt nooit van zijn ‘Plek’. Je toekomst is nu.
Dan vindt open baring plaats, zo als je nooit kon bevroeden. Dan is, wat voor je neus ligt, magistraal en elders bestaat niet. Je hart is zo wel in Gaza als Israël als alle zielen, die er wonen. Er wordt geen drama toe gevoegd of bestreden, er wordt louter geconstateerd en mede gedeeld. Om helsd, waar dit wordt toe gestaan. Niet door overheden, maar door jou, door mij.
Werkelijk contact is de aan raking tussen boven en beneden in alle gevallen, daar om is het devies Vermijd Niets, versta het oog en zie het oor van onder scheid, laat niets van iets anders verdeeld meer zijn, als je alle grammatica van goed gebruik af legt als de achterlijkheid van oude dagen, vriendelijk, wel en beleefd.
Mijn ouders benoemden zo wel liefde als het feit, dat ze twee personen bleven. Onvol komenheid bleef klinken in mijn oren toen ter tijd. Nu versta ik het al te goed, Karin en ik zijn al één in ons meest harmonische beleven. Anders spelen we het spel, dat er dan speelt. Wetende, dat eenheid speelt, dit niet tegen strevend. Getuige is al het hart stuurt van uit ware intentie.
Dank de lezer.
Efemere Fenomenen, January 14, 2024
https://volledigbestaan.wordpress.com/2024/01/14/zo-boven-zo-beneden/
Huis, Tuin en Keuken Geluk
Had in het vorig huis van oud hout een plankje in de hoogte getimmerd, opdat de vogeltjes wel, de ratten er niet eenvoudig bij konden komen. Deze is meegegaan en staat nu in onze achtertuin. Deze stond eerst in een hoek, maar kreeg daar geen vogel op bezoek. Een dag of wat terug besloot ik deze tegenover ons keukenraam, tegen de schuttingmuur te plaatsen. Drie vetbollen met voedsel en een handvol vogelzaad liet ik op het plankje achter. Ik had mijn rug gekeerd om wat plantenbakken te reorganiseren toen ik me andermaal draaide en warempel reeds een roodborstje op het plankje zag staan. Een glimlach rees.
Het was een dag later dat ik voor het keukenraam mijn camera op statief schietklaar had staan. Toen heb ik de volgende foto geschoten van een corpulente robin, zoals deze vogels hier genoemd worden.
Huis, tuin en keuken geluk. Het zit in kleine dingen. Des te groter de vol doening, na dat Karin en ik een enorme garderobe kast in elkaar hebben geknutseld. Een bouw pakket, geleverd in vier af zonderlijke lang werpige dozen van groot gewicht. Kostte slechts 500 euro, wat deze dagen goed koop genoemd kan worden, maar is dan ook van een kwaliteit, die me doet denken aan de keukenkastjes vroeger thuis, toen ik als klein jongetje zag, dat de deurtjes al snel scheef hingen. En inderdaad, tijdens de klus, die me zeker acht uur in beslag nam, bleek het geperste hout al snel te scheuren. De ene schroef kon ik goed vast draaien, de andere schroeven bleven tollen, hadden de structuur in het gat reeds vernietigd. Maar OK, het oogt goed en bergt geen zware goederen; we zijn blij met het resultaat.
Heb van ongebruikt laminaat een mobiel op stapje voor in de keuken getimmerd, op dat Karin bij de pannen op de hangende keuken kastjes kan. Een dag later zaagde en timmerde ik weer, nu om een af stapje te bouwen achter de keuken deur. Bij beide klusjes ervoer ik LOL en ook veel onhandigheid. Merkte met de kast, dat ik steeds soepeler te werk ging met het grote meubel. liggend op de grond binnen een krappe werk ruimte.
Als ik zo lekker bezig ben. wil ik zo een klus ook klaren, neem ik slechts korte pauzes voor een koffie of een peuk. Voor deel hier van is, dat al die tijd het internet niet wordt bezocht. Want gaat de computer één maal open dan is huis, tuin en keuken geluk geen passende duiding meer, dan is hebben we de virtuele ‘Werkelijkheid’ aan getrokken, worden onze breinen bepaald door de schema´s en menu’s, die er worden uit gerold, waar van meer en meer gecensureerd wordt. Als je er lang verkeert, ga je je druk maken om de situatie in de virtuele chat box, een probleem, dat niet in me op komt als ik grond om spit, een schroef in hout laat draaien of een spijker op de kop sla.
Het huisje groeit naar onze hand, we genieten van iedere aan passing, die we wensten en voelen na wandelen een echt thuis komen als we hier weer binnen stappen. Nu gaat de aan dacht uit naar raam blindering. Ik vind Luxaflex strak en efficiënt, maar dan gaat mijn voor keur toch uit naar wel licht minder efficiëntere, maar wel warmer ogende houten bewegende lamellen, horizontaal of verticaal. Het kan ook goedkoper, en dat zien we veel hier in de buurt. Een touwtje, waar mee je een doek naar beneden trekt, en het raam is af gesloten. Even aan het touwtje trekken en het doek rolt zich weer op. Prima, dan denk ik aan geel met een neiging naar de herfst, een gloed van oranje en rood er in. Combineert fijn met het laminaat.
Het is een nieuw huis, wij zijn de eerste bewoners, en dat is voor zo wel Karin als mij een nieuwe ervaring. Geen oude geesten in het huis, geen sporen van vorige bewoners, die je van alles kunnen laten denken. Nee, een schone lei en ga je gang maar. Alle sferen, die we van af het begin hier voelen, hebben we zelf hier binnen gebracht. Dat komt de helderheid ten goede, mocht er sprake van een naar sfeertje zijn. Hier heb je een spiegel.
Toen Karin naar haar werk was, mocht ik, tussen alle bedrijven door, restjes uit de keuken van Karin’s gastronomisch vermogen van de vorige dag verorberen. Deze keer zat daar een bij zonder soepje bij. Bereid uit padden stoelen. En ik heb iets met padden stoelen. Zo als ik iets heb met katten. Ze zijn beiden schichtig in de zin van Ik ben Er Wel, Ik ben Er Niet. Verschijningenm, die met één mysterie in me op wekken. Ik zat aan de eet tafel met een kop soep, waar in behalve verse champignons ook gedroogde padden stoelen hun rol speelden, de smaak maakten en mij ander maal verrasten met de sensatie van éénvoud en goede smaak, zonder smaak makers. Toen ik mijn kommetje bijna geleegd had, bleven er twee padden stoelen over. Ik heb ze gefotografeerd.
Vrijheid, mensen, dat is, waar alles mee begint, het zou wat zot zijn, dit leven op gesloten te beëindigen. Vrijheid is al tijd al het geval. Maar heb je je kop in de matrix, on line, wees dan een gewaarschuwd mens, want de computer, die je aan zet, is met één de hand boei ,die je de das om doet.
Vrijheid is vrijheid, om dat het zich niet onvrij laat maken. Het her kent, wat het onvrij maakt, en accepteert dit nergens. En als het wel wordt geaccepteerd, dan is er blijkbaar behoefte dieper in de kwestie te kijken. Wat het ook is dat voor komt. dat je nu vrijheid ervaart. Welke gedachte ook, uit welke tijd ook, vanuit welke cultuur dan ook. Als een gedachte dom is hoef ik de cultuur er vanniet ook nog eens te weten, die domheid is in alle gevallen universeel. Domheid hoef je niet in te gaan, dat is alles. Geestelijk gezond blijven is zeer éénvoudig, maar wie wil niet iets van de matrix behouden, en er mee weg komen? Je komt er niet mee weg, want het maakt blijvend onder deel van de matrix uit. Dit heeft iedereen in te zien, en als we het niet in getallen uit drukken, een ieder.
Ik heb in mijn gehele vol wassen leven nog nooit zo veel rust gevoeld in huis. Het is de rust, die me doet denken aan het veilige warme thuis binnen een gezin met zeven kinderen van vroeger dagen. Ik zie veel minder mensen om me heen deze dagen, toch heeft het de zelfde volheid. Tevredenheid, genoeg zaamheid, dat zijn de woorden, die dan op komen.
Schoonheid is in het oog van de ziener. Als de ziener geen schoonheid ziet, dan denkt de ziener iets dat hem of haar verblindt. Wie de verblinding erkent heft deze ter stond op. Schoonheid door de tranen heen. Leven vernieuwt zich, zit niet vast aan vormen. Waar het satanisch wordt, bij sturen naar de essentie van al, en je vindt je weg wel. Bent schoonheid zo niet vergeten. Schoonheid manifest gemaakt en zo tijdelijk, verwijst steeds naar de bron. Wie bron gevoel verliest gaat dwalen in de matrix. Geen goed idee. Niet nodig ook.
Vrijheid vraagt niemand om vrijheid, dat zou immers gebondenheid betekenen.
Vrijheid is, en alles, dat er van af wijkt, wijs ik af. Ik heb hier geen filosofie voor nodig, dit is onmiddellijk zien.
Het is zien, dat alles in gebeeld is, dat geen directe ervaring is. Dit zien hoe verbeelding werkt zal revolutie betekenen voor de mensheid. Zowel zeer plezierige als meest onaangename ervaringen worden niet langer nodig geacht, waar vrede heerst.
Johann Sebastian Bach – Cantata Der Friede Sei mit Dir BWV 158
Gepubliceerd 16 feb 2014
JS Bach – Cantata Der Friede Sei mit Dir BWV 158
Cantata for the 3rd Day of Easter
(1)Recitativ, Bass Der Friede Sei mit Dir
(2) Aria, Bass, and Chorale, Soprano Welt, Ade, Ich bin Dein Müde, the Chorale Tune is by Johann Rosenmüller)
(3) Recitative and Arioso, Bass Nun, Herr, Regiere meinen Sinn
(4) Chorale Hier ist das Rechte Oster Lamm Dietrich Fischer Dieskau Bass Munchener Bach Orchester Karl Richter Conductor
Reacties
https://youtu.be/l-2-1i__R0M?si=JadA4yIPxkS-JLUj
Vol Ledig Bestaan, January 16, 2024
https://volledigbestaan.wordpress.com/2024/01/16/huis-tuin-en-keuken-geluk/
Wat Leren Ze Me Nou?
Dat Alles Verdeeld is?
Dat Alles Zo Verdeeld is
Dat we een Wereld Regering
En Leger Nodig hebben?
Ja
Zo spreekt de Matrix
Tussen Ieders Oren
Luister er Niet naar
Binnen en Buiten
De Zelfde Op Lichting
De Vijand
Zit van Binnen
Dus sluit er Vrede mee
Wie leert je Wat
Als je je Eigen Illusies
Hebt Door Zien?
Dan is het Klaar
Dan is het Over
Dan is het Uit
https://volledigbestaan.wordpress.com/2024/01/16/wat-leren-ze-me-nou/
Meer informatie
https://robscholtemuseum.nl/?s=Joost+Lips
https://robscholtemuseum.nl/?s=Bodemloze+Beelden+Tuin
https://robscholtemuseum.nl/?s=Efemere+Fenomenen
https://robscholtemuseum.nl/?s=The+Heart+of+the+Matter+Report
https://robscholtemuseum.nl/?s=AweandGrace
https://robscholtemuseum.nl/?s=Offensief+van+de+Schoonheid
https://robscholtemuseum.nl/?s=Karin+de+Vries
https://robscholtemuseum.nl/?s=Clonakilty
https://robscholtemuseum.nl/?s=Jiddu+Krishnamurti
https://robscholtemuseum.nl/?s=Nisargadatta+Maharaj
https://robscholtemuseum.nl/?s=Kees+van+Kooten
https://robscholtemuseum.nl/?s=Wim+de+Bie
https://robscholtemuseum.nl/?s=Van+Kooten+&+De+Bie
https://robscholtemuseum.nl/?s=Johann+Sebastian+Bach