Lijden Bestrijden in Moderne Tijden (…)

Er wordt deze Dagen
Nog Al Eens een Beroep Gedaan
Op Morele Verantwoordelijkheid
Waar na een Op Roep volgt
Tot Continuering van Oorlog

U weet Wel
Wapens voor de Vrede,
Doden voor de Veiligheid
Vernietigen voor de Heel Wording

Zullen we dan Ook Gaan
Eten voor Gewicht Verlies
Drinken voor de Nuchterheid
Stelen voor de Deugd Zaamheid
Euthanaseren voor de Gezondheid?

Eerst wordt je een kwaal bezorgd, maar dan is men zo vriendelijk je gratis van die kwaal af te helpen. Je gaat wel met het euvel mee ten onder, maar het euvel is dan zonder twijfel verholpen. De medici, die je hebben verziekt, hebben vervolgens de afvoer put in de aan bieding.

Ongeduld speelt mij parten als ik deze dagen mensen hoor rede voeren, dat er iets goed mis is in de wereld. Argumenten over details vind ik onder tussen onverdraaglijk, ik ervaar dit als het bespreken van lekkages, ter wijl de zond vloed reeds heeft plaats gevonden.

Maakt het nog uit dat Mark Rutte van daag een leugen heeft geuit? Is het nog van belang, dat Frans Timmermans louter stuitende uit spraken doet? Als de herfst al twee maanden zijn werk doet, blijf je dan ieder bruin geworden blaadje benoemen?

De weg van het dualisme is een door dravend dubbel traject. dat louter ramp spoeden verzamelt, gezondheid van lichaam en geest vindt men louter door de divergerende richtingen om te keren, op dat deze convergeren in het oorspronkelijk uitgang punt, waar waan zin nog geen in trede heeft gedaan.

Blasé van alle mieren neukerijen, waar de totale mieren bevolking evident reeds tot genocide wordt gedreven. Klaar met de fantasten, die menen dat de politiek een andere koers zou moeten varen, waar Alle Partijen die de Macht Verkrijgen klip en klaar deel van de volkeren moorden uit maken, of de deel nemende af gedwaalde zielen dit nu beseffen of niet. De corrupte machinaties zijn niet te repareren, zullen falen, met in hun kiel zog een ieder, die ze nog aanhangen, tegen beter weten in of nog altijd steke blind.

De tuin is weer rijker geworden. Een appel boom en peren boom geplant. En weer wat struikjes, die tot wasdom gekomen, lekkere bessen zullen leveren. Twee schilderingen bevestigd tegen de saaie witte muurtjes, reeds enkele natuur stenen op een muurtje gelegd. Ik voel. dat de boel met ieder zulk een daad meer gaat leven. Tijdens de werk zaamheden groette de buur man me, liep op me toe en vroeg hoe het met me was. Ik zei hem, dat het werken in de tuin intens genieten is, dat ik al een boompje aan het bos had onttrokken en heb zien ontluiken en dat dit mij blij maakt als een kind. De grond is klei achtig, zei hij, waar op ik hem informeerde, dat een groenteman Karin´s vraag hoe de grond te verrijken beantwoordde met simpel advies, haal grond uit het bos, verspreid dit in de tuin en de zo geïntroduceerde bacterie cultuur zal zijn werk doen. “Great Idea! I Used to Do This in Canada, Will start Doing it Here!” We spraken nog wat en hij offreerde kleine appel boompjes , die hij zelf had op gekweekt. Hij was het met ons eens, dat ook de openbare ruimte voor onze huizen wel een stuk groener mocht worden, met voeding middelen er bij. “The Children need to Grow Up with Vegetables around Them.” Een man, die de natuur verstaat, en die ook Karin´s hart verblijdde toen ze zich bij het gesprek had gevoegd.

De man, die gaat over het wel en wee van de nieuwe buurt, kwam langs. We hebben in een uur grote delen van de corruptie en waan zin in de wereld besproken, als ook het belang zelf in goede gezondheid te blijven. Toen hij vertrok zei hij zwaaiend, met de mooiste glimlach denkbaar “Keep Up the Revolution!¨ Dat liet ik me niet mis verstaan, ik heb met één daar na weer een boompje geplant.

Gisteren waren Karin en ik in Skibbereen om nu dan eindelijk de Kia Picanto in de verzekering te krijgen. Tijdens deze bij één komst met een ook ontwaakte ons zeer wel gezinde vrouw, van wie de zoon met Karin’s jongens bevriend is, schoot ik de volgende foto van uit het kantoor.

Ook de auto verzekering industrie is compleet corrupt, zei de vrouw. Een klein ongelukje, dat ik eens had in de auto van de jongens, heeft de bestuurder van de auto voor ons 25.000 euro op geleverd. Een absurd bedrag, waar van 10.000 euro voor het Trauma, dat mevrouw had op gelopen. In haar eerste boosheid kon ze alles nog, om mij van repliek te dienen, maar daar na was ze op eens een wrak. Verzekering maatschappijen, zo zei de vrouw, die ons hielp, betalen liever dan een recht zaak te beginnen. Die zelfde maat schappijen krijgen hun geld toch wel terug, de jongens kunnen hun auto alleen zeer duur laten verzekeren en mijn naam staat van zelf sprekend ook geregistreerd als één, die flink in rekening moet worden gebracht, want risico vol. De verzekering is vol strekt voor die genen, die deze verkopen. En nog verplicht ook. In zo’n wereld leven wij.

Morgen gaan er nog twee beschilderde bakker platen de tuin in en zal ik nog veel meer stenen op graven om de saaie recht lijnigheid van de muurtjes te breken, door de stenen er boven op te formeren. De foto’s, die ik in de nacht maakte, zijn niet van beste kwaliteit, op later tijd stip bij dag licht maak ik nieuwe, die ik hier zal tonen. Nu eerst nog een peu rokenk buiten, voor ik dit bericht zal af ronden. Ieder rokertje in de tuin garandeert nieuwe in vallen voor de aan pak van het groeiend paradijsje.

In der daad, ik ga sculpturen laten rijzen. Van steen, en ook van hout. Set beitels kopen. Maar ook structuren in elkaar timmeren van onbewerkt hout. Het stuk asfalt mag versierd worden. Ik heb een oude houten half verrotte klap stoel van uit het bos hier vlak bij mee naar huis genomen. Die was zeik nat, staat al een week in mijn kamer te drogen. Die gaat geschuurd worden en gebeitst, dacht ik aan vankelijk. Maar nu denk ik aan knots gekke kleuren. We zullen zien. Nog even redigeren, dan het bed in voor snel daar na, verkwikt, een nieuwe dag.

Léo Delibes | Sabine Devieilhe & Marianne Crebassa – Duo des Fleurs | Flower Duet

Published 22 nov 2017

Warner Classics