Joost Lips – Klaar met Vasten, ik Mag Weer Los

7 april 2024AdminBusinessplan, Home, Locatie, Media, Portretten, Ridderboek, Video0

Klaar met Vasten, ik Mag Weer Los

Geen drie, maar twee en een half etmaal, op water en thee alleen, gevast. De eerste dag was het lastigst, tweede dag geen honger gevoeld, en gemerkt dat ik veel makkelijker kon lezen, meer helderheid had en concentratie. Het brein wordt door vasten ook op geschoond.

Toen kwam de storm, die de twee dagen eerder geplaatste Green House, bestaande uit lichte metalen pijpen als skelet met daar over heen een op maat gemaakt stuk plastic met een deurtje .dat je open kunt ritsen, over de schutting heen tilde. Ik heb het huisje nog terug geplaatst en geprobeerd het in de modder te fixeren, maar hield er een blijvend gevoel aan over, dat dit niet genoeg zou zijn als het bleef aan houden. Daar na heb ik het plastic verwijderd en de twee zij kanten op zich zelf staand tegen één van de schuttingen geplaats. Prachtig, stevig, de wind blaast er door heen. Ik was wel moe en ik had al weinig energie.

De ontsteking links onder in mijn mond is geslonken, maar nog niet verdwenen. De gebruikelijke hoofd pijn door de onthouding van koffie heeft slechts een dag aan gehouden. Daarna voelde ik voo ral ontspanning in mijn kop. Voelde me gewoon lekker. Veel geslapen. Los komende toxinen werken als slaap middel. Volgende keer als ik drie dagen ga vasten met water neem ik het advies over, dat ik op YouTube vernam. Bij het vasten zorgen, dat je ook electrolyten binnen krijgt, dan treedt de vermoeidheid minder op. Karin zei , dat ze dat in huis heeft en gaf me magnesium en potassium te drinken, in water op gelost,. Maar dat was al op de tweede dag, goed om dit voort aan van af de start in te nemen.

Van middag vroeg Karin, aan de kassa van de super markt, of ik van avond mee zou eten, en ik hoorde me, zonder het ook maar te over wegen, de vraag bevestigend beantwoorden. Op eens was alles weer eetbaar en al snel liep ik nog even naar de groente en fruit af deling en trok er een netje organische sinaas appelen uit weg. Met één na het af rekenen er eentje gepeld en op gesmuld, waar na Karin me nog een banaan en appel toe stopte. Dan wordt de smaak van etens waren toch wel een wat rijkere beleving dan doorgaans, een zeer smakelijke ervaring.

Thuis nog drie crackers met pinda kaas genoten, en toen kwam ik wat meer in mijn kracht. Ik ken wel de neiging flink door te eten, geheel los gaan, maar heb daar toch van af gezien. Ik heb wat gewicht verloren en die trend zie ik graag nog even voort gaan.

Tijd voor een ritje naar Dunworley. Een flinke storm belooft al tijd de dag er na een woeste zee. Dat wilde ik graag even inspecteren. Toen ik na aan komst de auto uit stapte kreeg ik ter stond een hoos water over me heen, van beneden door de kliffen naar mij op geworpen,.. Ik mocht daar van nog meer ervaren toen ik deze foto’s maakte.

Het waait nog al tijd stevig. Komende dagen zal ik meer tijd hebben om er nog maals opnamen te maken, van uit veel verschillende posities en nu eindelijk ook eens door wat meer aan dacht besteden aan de menu’s in de camera, want dat laat de resultaten en sferen behoorlijk verschillen.

Dit is Karin’s eerste vrije dag van vier. We hebben het samen beter dan ooit. Na dat ik op 3 November 2015 de kant van Ierland op vloog en geen bezit in Nederland meer achter liet, zouden we samen nog veel heftige episoden door maken. Ik besloot tot emigratie voor dat ik Karin in levende lijve had ontmoet. Er waren vrienden en bekenden, die dit onverstandig vonden. Anderen vonden het gaaf, dat ik zo’n sprong zo maar dorst te maken. In mij bestond vertrouwen, in Karin even zeer. Door onze vaak bij kans eindeloze chats op Facebook gaven we weder zijds blijk van originaliteit en humor. Dit betekende niet, dat we, één maal samen wonend, elkaar niet behoorlijk tegen de haren in konden strijken, waar bij dan meest al reactieve emoties ons over namen, soms dagen lang, wat er meer malen toe heeft geleid, dat ik weer op het vliegtuig naar Nederland zat.

Terug in Haarlem betekende, zonder logies, over nachten in het Kenau Park, zonder tentje of slaap zak, met alleen mijn kleding aan en een winter jas. Riant was het niet, maar het was te doen. Kenau Park is dicht bij het station, als het hoosde, kon ik al tijd nog daar naar toe. Poepen was wel eens lastig, als de drang er op eens was, en het druk was in de Haarlemse binnen stad. Dan prefereerde ik liefst een horeca etablissement in plaats van het bosjes met struiken en oude bomen. In de nacht kon de drang me ook over komen, dan was het minder lastig onbespied mijn behoefte te doen.

Ik kwam zo gezegd weer Back to Basics. Ik onder hield contact met Karin via tekst bericht, per telefoon of email. Een enkele keer kwam het voor, dat ik na lang onder handelen, klaar stond om in te checken, toen Karin en ik het op Schiphol als nog, telefonisch, met elkaar aan de stok kregen. Ik zag, dat de Gate binnen twintig minuten zou sluiten, de weg er heen zou me zeker tien minuten kosten als ik haast zou maken, dus zei ik op dat ogen blik, “Zal ik naar je Toe Komen, of Blijf ik Hier. Het is Nu Moment om te Beslissen.” “Kom Maar“, hoorde ik haar toen zeggen. Ik kan me niet goed herinneren hoe ik alle stappen tot aan de pas poort tcontrole heb door gemaakt. Ik weet wel, dat ik, toen ik in het vliegtuig zat, wist, dat er heel wat In de Brand staat als het gaat om omgangs strategie.

We worden steeds kaler wat dat betreft, en als we kaal zijn kennen we geen problemen. We beseffen ons beiden, dat we zo weer samen zijn. Het idee, dat ‘De Ander’, ik in Karin’s ogen, en Karin in mijn ogen, de oorzaak voor ´Mijn Ongeluk´ zijn, geven we steeds weer iop Dat betekende in vroeger dagen lange ruzies, maar vandaag de dag mogen we elkaar snel te vinden en waarderen. We weten, dat we voor elkaar ego bestand delen hebben gelost en zullen blijven lossen. We weten alle bei, dst voor elkaar zijn werkelijk betekent in de oorsprong zijn. Liefde heelt, maar moet daar voor blijkbaar de meest heftige conflicten doo , waar van de uit werking ons steeds dwong de effecten van vals spel, in ieder van ons zelf, te erkennen.

Als ik een slechte dag heb, dan heeft niemand dat mij aan gedaan. Dan is de enig zinnige vraag, wat heeft mijn huidige situatie, als niemand er schuld aan heeft, mij te vertellen? Dan ligt het voor de hand de schuld bij je zelf leggen. Dat is de keuze tussen oorlog en zelf destructie, wat op het zelfde neer komt, want er is geen schuld. Dat zegt de Cursus in Wonderen, en dit blijft me bij, want ik voelde me toch wel heel vaak schuldig? Deze cursus zegt, ook al ben je niet schuldig, om dat je je van oorsprong hebt af gescheiden, ben je in het ego systeem te recht gekomen, waar binnen schuld wel degelijk wordt gevoeld. Zo sterk zelfs, dat het je onder bewust zijn in geperst wordt, waar na je ‘Anderen‘, bij voor beeld je partner, of verder weg, Klaus Schwab en Bill Gates de schuld kan geven van je eigen onrust. Een onrust. die zo voor je zelf niet zichtbaar hoeft te worden. Dat zegt de Cursus en het spreekt me vol ledig aan. Eigenlijk hoor ik me gezegd worden “Je kunt Niemand in het Gehele Universum Iets Kwalijk Nemen“, het hele circus bestaat als jouw meest eigen droom, die geen consistentie heeft, en dus ook geen betekenis. Wie ben je zonder die betekenis? Liefde kunt je niet zoeken. De Cursus zegt van zich zelf, dat het is in gericht van uit een holografische visie, die nood zakelijker wijs veel van her haling gebruik maakt om de verschillende aspecten voelbaar te maken. Niet om Liefde aan te tonen, die Je Al Tijd Al bent, maar om alle vormen van onjuiste geloofs over tuiging, die het originele aan zicht verhullen en de liefde onvoelbaar maken, te verwijderen.

Ik geniet van spirituele teksten, die kras en helder de werking van de geest weten te duiden, op dus danige wijze, dat er geen persoonlijk stand punt meer in te detecteren valt. Daar van zijn er vele, zeer vele, en ik beschouw ieder daar van als een parel in zich zelf in de onmeetbare lotus, die zich dualistisch manifesteert, en in ieder moment liefde ervaart. Niets dat af gescheiden is. Hier kan geen persoonlijkheid bestaan. Er is geen manier om er te komen, want alle wegen leiden er van af.

Kijken hoe ver je gevorderd bent op het spirituele pad, staat gelijk aan ontkennen dat je altijd al thuis bent. Het is een fixatie op de vorm, die je niet bent, maar enkel waar neemt. De waarnemer is niet te vinden. Dat levert angst op voor wie alleen objectief bewijs wil erkennen. Het is een op luchting voor die genen voor wie de spiegel kamer van de geest een uiter mate zware last is geworden. Hoe die patronen ook lopen, iedereen is al thuis. Maar niet op fysiek zin tuiglijk niveau, waar de hel wordt uit gesponnen als je maar een enkele gedachte gelooft. Zelf onderzoek is, in mijn ogen, het verliezen van alle concepten, waar uit ik ooit meende te bestaan. Dat is in het begin zeer bevrijdend, maar op zeker moment ben je vol strekt alleen, en dan boven op ook nog je zelf verliezen? De dood leert ons, dat het een eindige droom is. De dood gebeurt de al tijd en is een geïntegreerd stuk van het leven. Alleen persoonlijk heden hebben er een probleem mee.

Het mooie van de Cursus vind ik, dat het ego niet weg hoeft te doen. Nergens enige dwang. Ieder moment blijft je eigen keuze, oorsprong of ego. Het kan de tijd loosheid niets schelen. Ga gewoon je gang en word dan verleid door al je verleiding, om dat er een diepe her kenning heeft plaats gevonden. De aan name in dit alles is, dat het de woorden van Jezus Christus zijn, neer geschreven door een mevrouw, die naar verluid grote conflicten ervoer, toen ze als door geef luik fungeerde. Ze schreef zaken op, die haar in het geheel niet bevielen, maar ging er mee door.

De poging het leven te begrijpen gaat ten koste van de Verwondering over de immense veel zijdigheid van zelfs ook maar een één enkel moment van dit bestaan. Het blijft mij een raadsel waar om mensen in zulke grote getale voor Begrijpen en Ego gaan. De enige manie , waar op ik het kan begrijpen , is dat de Zo Genaamd contact makende technologie de mensen van elkaar vervreemd heeft. Ik wou zeggenm dat dit begon met de radio, maar het is juister als ik zeg, dat de boek druk kunst propaganda voor het eerst mogelijk maakte. Eigenlijk is alles propaganda, dat niet nu vanuit oorsprong komt. Als je bang bent voor de Matrix, dan ben je er al in gelijfd. Als je die angst negeert, dan ben je er al uit. Wat valt er nog van te begrijpen als je de uit gang weet? Als ik van een uit gang spreek suggereer ik al weer, dat er iets weg moet, en dit acht ik zelf ongewenst. Er hoeft werkelijk nooit iets weg, om dat ieder moment de vol strektheid van de werkelijkheid kent, zelfs in een psychose en onder vreselijke martelingen. Erkennen bevrijdt, vermijden maakt iets echt.

Het is niet te begrijpen. Het is wel zeer inspirerend, dat toen Julian Assange na alle martelingen, die hem zijn aan gedaan, een Plea Deal kreeg aan geboden met het verzoek “Als jij Nu Erkent, dat je Fout hebt Gehandeld dan Laten Wij je Vrij.¨ Hell No!¨ antwoordde Assange.

Denk aan mijn moeder. Ze hield niet van muziek, ze hield meer van stilte. Ze had hoogst zelden de neiging een plaatje te draaien. ik herinner me dat feitelijk maar een enkele keer. Maar ze hield wel van muziek, want familie verjaar dagen bij ons thuis kende vele aan wezigen en dan was er al tijd een dans vloertje vrij gemaakt. Sloop John B was mijn moeders favoriet. Hier op nieuw uit gevoerd nu de spelers ouder zijn geworden en mijn moeder al niet meer leefde. Ja wel, Ma, maar niet met dat lastige anker in je vlees van het het pijnlijk verleden in die dagen, toen ik nog niet goed begreep hoe van traumatische gedachten los te komen.

Brian Wilson & Al Jardine – Sloop John B (Official Video)

Published 10 June 2016

The Beach Boys

Reacties
https://youtu.be/gx5PVjsRamk?si=N1-6mEuJ2R6npsco

Jij hield niet van muziek, had liever stilte. Maar, ik was nog een puber en vond een elpee, waar zelfs mijn moeder wat mee kon, wist ik toen ik af rekende. Ik kwam thuis met Tomaso Albinoni en zag dat mijn moeder dit vol ledig beleefde. Mijn moeder hield zeker van muziek, maar de oorsprong daar van was haar ware liefde. Dank Mam, ik omhels je, dikke kus.

Tomaso Albinoni – Adagio (Best Live Version)

Published 14 jun 2012

MusicArtsStrings

Reacties
https://youtu.be/_eLU5W1vc8Y?si=VSCmsRTupaR5Ir8v

Vrijheid zegt nu, als verbeelding dan toch in alle toon aarden en frequenties de klok slaat, dit onderscheidingsvermogen te benutten, en speel uiterlijk je rol mee. Het enige probleem kan zijn, dat je de oorsprong onder geschikt maakt, om dat je bang bent voor iemands mening in je droom. Op dat moment ben je oorsprong zelf al kwijt. Zo makkelijk zit de Matrix al weer tussen onze oren. Nergens voor nodig.

Er is geen matrix, er zijn geen oren,

Hoor maar, niets, dat is alles!