Van avond werd er nog een prachtige tweede hands hoge houten kast gebracht voor in de huis kamer. Het bovenste deel is een vitrine, daar onder twee gesloten deurtjes. Het werd voor slechts 20 euro, van uit een plek, zeker een half uur rijden hier van daan bij ons af geleverd. Dit echt paar heeft een zaak, waar ze Vintage spullen verkopen We komen er graag en maken dan een praatje. Ze waren onder de indruk van ons huisje en wilden het graag bezichtigen. De man was getroffen door het canvas aan de muur van mijn werk kamer en vroeg Karin, of zij de kunstenares was. Karin wees naar mij. De man zei, dat hij het kleur gebruik zeer vond aan spreken. Ik glim lachte en bedankte hem. De schilder ezel kan in de ochtend worden uit gevouwen en neer gezet.
De Kodak camera valt wat tegen. Levert niet de prestaties van het Nikon toestel, dat enkele maanden terug zich begeven heeft. Een nieuwe Memory Card van klasse 10 geeft wel wat verbetering, maar ik heb mijn eisen nog al tijd naar beneden bij gesteld. Met een gevoel voor animisme heb ik me voor genomen, dat de Nikon weer zal gaan werken. Het apparaat staat voor me. Ik zal er lief voor zijn. Ook voor de Kodak, die me toch al goede diensten heeft bewezen.
Al van vroeger heb ik met regel maat gedacht aan het schrijven van een boek. Dat is nooit tot stand gekomen. Het gevoel van ongestoord wonen doet die notie weer op leven. Ik ken momenteel twee verlangens. Ik wil graag mijn mooiste gedichten verzamelen en, waar nodig, redigeren. Plus ik heb de wens een manuscript samen te stellen, waar in ik mijn visie op bestaan uit de doeken doe. Niet zo als hier in losse schrijfsels, maar in een ruim hartig werk, dat om integrale benadering van alle belangrijke aspecten van mijn onder vindingen vraagt. Ik denk niet aan een filosofisch werk of een roman. Ik denk qua vorm aan geen enkele voor op gestelde optie. Gewoon beginnen en me laten leiden door het Momentum. Voel dankbaarheid, dat dit tijd perk heeft mogen aan breken.
Ik heb een meditatie kussen. Gekregen, al weer jaren terug, van Karin. Ik heb er op gezeten, enkele malen, en dat was oké, maar het hield geen stand. De tijd om te gaan zitten om verlicht te worden is voorbij. Ik ga nu zitten om te zitten. Om te genieten van de rust, die me gegeven is. Geen vast programma, gewoon als ik zin heb. Of als ik op een bus wacht, maar ik wacht nooit meer op een bus sinds ik een rij bewijs heb. Ik voel me vaak een Boeddha achter het stuur. Als ik dit dan denk, weet ik, dat ik die Boeddha niet meer ben. Met mijn nacht blindheid in het donker is rijden een speciaal avontuur. Ik weet het veilig te houden, maar het vraagt een zekere mentale staat, die op een trance lijkt. Meditatie is, zonder doel, genieten van wat al zo is.
Heb hier in twee weken al meer sociaal contacten gehad, dan op ons vorige adres in drie maanden tijd. De mensen hier zijn over het algemeen hartelijk en blij om je te mogen ontmoeten. Het echt paar, dat ik enkele dagen geleden tijdens een wandeling twee keer tegen kwam. was die ochtend in de zee vlak bij, aan Broad strand, gaan zwemmen. Karin en ik kenden een half slachtig voor nemen ook in de winter een duik in zee te blijven nemen, maar onze geest besloot toch anders. Tijd om deze zaak met mijn Lief te her evalueren.
Ik schreef in mijn jeugd een kort gedichtje, waar ik weer aan moet denken.
Als het Geluk
Mij begint Toe te Lachen
Verwacht ik Ieder Moment
Een Bliksem op mijn Dak
Dat heb ik nu niet. Het geluk is wel kom en er is geen angst het te verliezen. Dat is des te gelukkiger. Het is geen piek ervaring, waar je later een kater van krijgt. Noem het één voud en te vredenheid, met wat is. Steeds weer, ook als iets me niet zint en korrelig maakt. Dan is er vrede met iets, dat me eigenlijk niet zint en dus korzelig maakt. Lijden wordt niet langer uit vergroot, want geaccepteerd. Dan blijkt het te slinken.
Dank Lezer!