Camera Te Kort door Oorlog Jitsers

Het is er dan toch van gekomen. Een nieuwe camera. Is nog niet in mijn bezit maar zal snel komen. We gingen naar Cork om een bridge camera bij Argos aan te schaffen, maar het pand waar Argos zat bleek leeg geruimd. Bij de enige foto zaak, die we konden vinden, gevraagd naar Panasonic camera´s. Hadden ze niet. Wat ze wel hadden lag boven mijn budget. Ik zei tegen de man die ons te woord stond dat er veel ´out of stock´ is als ik online, bijvoorbeeld bij Currys, kijk. ¨Not out of stock; they don make them anymore¨, zei de man, waarna hij uitlegde dat de covid periode en ook de oorlog tussen de Oekraïne en Rusland ervoor heeft gezorgd dat veel onderdelen om de camera´s samen te stellen niet langer verkrijgbaar zijn. Zonder nieuwe camera gingen we weer huiswaarts.

Ik had tegen Karin de laatste weken vaker gezegd. dat ze die food processor, die ze graag hebben wil, gewoon kan kopen. Karin had gezegd, dat ik, na dat mijn camera het begeven had, een nieuwe moest aan schaffen, omdat fotograferen een belangrijke bezigheid voor me is. Beiden gehoorzaamden we niet aan elkaar, tot na thuis komst van Cork, toen we online zo wel een food processor als een camera bestelden.

De foto´s in dit bericht zijn nog met de Sony pocketcamera geschoten. Bij thuis komst vond ik uit, dat de SteadyShot DSC-W800 (hoe komen ze toch aan dat soort codes?) voor al bewogen plaatjes toonde. En dan bedoel ik niet ontroerende, maar mislukte foto´s. Binnen kort weer kwalitatiever foto’s, gemaakt met een Kodak camera van iets meer dan twee honderd euro, met krachtige zoom lens en de mogelijkheid de sluiter tijd te laten variëren van een fractie van een seconde tot een halve minuut. Deze laatste mogelijkheid had ik niet met mijn in middels gesneuvelde camera.

Ik heb twee weken terug een Flickr account aangemaakt. Op Tumblr plaatste ik jaren lang de beste foto´s, maar als ik daar nu kijk vind ik zeer veel zwaar beneden peil. Op Flickr wil ik alleen foto’s plaatsen, waar ik nu nog volledig achter kan staan. Ik ben geen technisch fotograaf en heb aan een simpele camera, dan ook genoeg. Het gaat mij om het tonen van wat het zien waard is en door veel mensen niet wordt op gemerkt. Als ik al dus verwondering in hen weet op te wekken, hun ogen wat meer voor alle daagse schoonheid weet te openen, dan geeft me dat vol doening. Mijn diepste verlangen is foto´s te maken, die nooit vervelen, intrigeren blijven, waar aan de kijker zich blijvend kan spiegelen. Ook als ik zelf die kijker ben. De beste kunst ontstaat als de kunstenaar verdwenen is.

Ook heb ik een nieuw weblog geopend nu deze huidige naar het punt van verzadiging reikt. Op WordPress kan ik, althans in de gratis optie, per weblog iets meer dan 3 gigabyte vullen en dan houdt het op. Ik heb sterk het gevoel, dat ik op die nieuwe stek veel minder aandacht zal besteden aan de gekte in de wereld, en er voor kiezen zal louter Schoonheid, als een water lelie uit de modder, uit de wereld omhoog te tillen.

Ik heb gisteren mijn eerste Engelse tekst, Noise, op mijn Substack Account geplaatst. Ik moet nog wat bekend raken met dat podium, waar vele publicisten, die ik waardeer, verkeren. Dit geeft mij de impuls hogere eisen te stellen aan wat ik daar plaats. Efemere Fenomenen gaat uit faseren, dagelijks een blogbericht plaatsen is niet langer vanzelfsprekend.

Dus: Flickr, Substack en mijn nieuwe weblog, die ik tijdig openbaar zal maken, opteren voor grotere kwaliteit en verlaten het idee dat bloggen een uit laat klep voor me is. Iets is goed of wordt niet gepubliceerd. Met deze intentie voel ik me tevens aan gespoord gezonder te gaan leven. Efemere Fenomenen geeft mij nog ruimte te reflecteren op dit proces van over gang, alles wat ik op de drie genoemde platformen plaats zal bijgevolg geen zelfreflectie in die zin meer bevatten.

Waar om zeg ik eigenlijk gezonder gaan leven in plaats van gezond leven? Bang mijn peuk te moeten missen. Te lui voor disciplinaire oefeningen. Ook mijn verblijf op het internet is buiten sporig. In Cork zaten Karin en ik ergens koffie te drinken toen Karin zei ¨Ongeveer iedereen zit hier op een gadget.¨ Ik had het ook gezien, voelde de armoede er van, men zoekt contact digitaal en mist het leven om zich heen. Toen besefte ik weer eens, dat mijn tijd alleen thuis heel vaak online is. ¨Het is een verslaving¨, voegde Karin toen toe. ¨Dat is het zeker.¨ Onwille keurig moest ik denken aan, toen we op de heen weg naar Cork het roddelen van bekenden besproken, en we vergaten te benoemen, dat we daar zelf roddelden. Kuiperijen bevinden zich niet louter om ons heen.

Een goede foto laat binnen en buiten als hetzelfde zien. De straat fotografie van Saul Leiter vind ik hier in fabuleus. O jee, ik dacht dat ik een compleet weblog bericht over deze man had gemaakt, en deze hier als link kon plaatsen, maar dat blijkt niet het geval. Moet er wel komen!

Dat is voor later, dank de Lezer.

Joost Lips

Efemere Fenomenen, 7 november 2023

https://efemerefenomenen.wordpress.com/2023/11/07/cameratekort-door-oorloghitsers/

Meer informatie
https://robscholtemuseum.nl/?s=Joost+Lips
https://robscholtemuseum.nl/?s=Bodemloze+Beelden+Tuin
https://robscholtemuseum.nl/?s=Efemere+Fenomenen
https://robscholtemuseum.nl/?s=The+Heart+of+the+Matter+Report
https://robscholtemuseum.nl/?s=AweandGrace
https://robscholtemuseum.nl/?s=Karin+de+Vries