DICK BERTS – INTERVIEW WE ARE CHANGE TOONT AAN, DAT STRAFRECHTELIJK ONDERZOEK NAAR BURGEMEESTER SCHUILING MOET WORDEN UITGEBREID

Op deze site ziet u een onthullend interview, dat VVD burgemeester van Den Helder Koen Schuiling en wethouder onroerend goed Lolke Kuipers gezamenlijk aan We Are Change hebben gegeven over de perikelen rondom het Rob Scholte Museum. Tijdens een extra raadsvergadering over het museum werd een motie van wantrouwen tegen wethouder Kuipers ingediend. Dat die motie het alleen om politieke redenen niet haalde, blijkt uit het feit, dat de complete oppositie – waaronder een aantal raadsleden, die bij vriend en vijand als uiterst integer bekend staan – voor stemden en de collegepartijen tegen.

Hierbij enkele highlights uit het interview en een nadere juridische analyse daarvan:

Voor het begin van het interview ziet u een fragment uit de raadsvergadering, waarin wethouder Kuipers zegt: “De oppositie laat zich voor het karretje van Rob Scholte spannen”. Niet alleen beledigend voor de oppositie, maar vooral voor Rob Scholte, die – nadat hij bij een bomaanslag beide benen verloor – verder als invalide in een karretje zit. Een verspreking van de wethouder? Forget it. In dat geval had hij even snel excuus gemaakt, maar dat deed hij niet. Ook niet, nadat er groot rumoer ontstond in de raadszaal over zijn laaghartige opmerking. Kuipers deed bovendien zijn collega wethouder Pieter Kos na, die vrolijk twitterde over de schoenen, die hij lekker wel draagt en Rob Scholte niet meer. Opvallend is ook, dat Schuiling – die als voorzitter van de raad normaal gesproken bij de kleinste onregelmatigheid al ingrijpt – Kuipers geen strobreed in de weg legt bij diens walgelijke opmerking. Dat maakt Schuiling medeplichtig aan dit wangedrag.

Kuipers in het interview: “Er is geen onderhandelingsproces geweest (over de rechtstreekse verkoop van het voormalige postkantoor aan Scholte, noot DB) tussen het college en de heer Scholte”.

Er blijkt niet het geringste verband te zijn tussen de woorden van de wethouder en de waarheid, want er is wel degelijk een onderhandelingsproces geweest tussen de formele vertegenwoordigers van het college en Scholte, namelijk hun advocaten. De gemeente Den Helder maakt al jarenlang gebruik van Nauta Dutilh, een van de meest gerenommeerde advocatenkantoren van Nederland. En dat heeft geresulteerd in een mondelinge verkoopovereenkomst tussen Nauta Dutilh en Scholte’s advocaat Friedberg. Desgewenst kunt u hier alles lezen:
https://robscholtemuseum.nl/staf-rsmuseum-de-perikelen-rond-het-rob-scholte-museum-in-de-zomer-van-2017/

Het is bovendien onbestaanbaar, dat een van de beste advocatenkantoren van ons land op eigen houtje het oude postkantoor zonder toestemming van de bevoegde wethouder aan Scholte verkoopt en daarover vervolgens zelfs gedetailleerde afspraken maakt. Maar zelfs in het ondenkbare geval, dat dit wel zo is, mocht Scholte zonder meer vertrouwen op de opgewekte schijn. Voor de liefhebbers hier de juridische onderbouwing daarvan:
http://www.rijppaert-peeters.nl/de-volmacht-van-uw-advocaat
Kuipers in het interview met WAC: “Er is nooit sprake geweest van een voorlopig koopcontract”.

Wethouder onroerend goed en tevens particulier projectontwikkelaar (een combinatie, die de Gedragscode Politieke Ambtsdragers Den Helder verbiedt) Kuipers weet als geen ander, dat bij de verkoop van bedrijfsonroerend goed – in tegenstelling tot particuliere woningverkoop – een mondelinge overeenkomst net zo rechtsgeldig is als een schriftelijke. Hierbij weer de juridische onderbouwing van mijn stelling;
http://blog.wetrecht.nl/mondelinge-afspraak/

Schuiling wordt vervolgens door WAC geconfronteerd met zijn uitspraak: “Die Rob Scholte, daar moet je met een grote boog omheen lopen”. Hij zwijgt, maar wethouder Kuipers valt nu fel uit: “Heeft u wel eens op zijn website gekeken? Als u zijn website leest, dan weet u waarom bepaalde mensen niet in zijn museum op bezoek gaan. Daar worden allerlei kwalificaties aan personen gehangen, die gewoon niet door de beugel kunnen”. Kuipers wil vervolgens geen voorbeeld geven, van zo’n kwalificatie. Dat kan hij ook niet, want hetgeen op de site van Scholte staat, is niet in strijd met de waarheid.

Kuipers: “De ergste dingen”.

WAC: “Over uw LZI vastgoed bedrijf?”

Kuipers: “Ik ga nu stoppen”. Hij dreigt zelfs de recorder van WAC om te draaien.

Kuipers: “LZI vastgoed ontwikkeling is mijn privé bedrijf en ik zit hier nu als wethouder (vastgoed, DB)”.

Kuipers is als wethouder zelfs wettelijk verplicht om verantwoording af te leggen over zijn privé werkzaamheden en die mogen volgens de Gemeentewet en de Gedragscode Politieke Ambtsdragers van de gemeente Den Helder zelfs niet de SCHIJN van belangenverstrengeling opwekken. Kennelijk vindt Kuipers, dat hij boven de wet staat. Hier leest u daar meer over:
https://robscholtemuseum.nl/marc-nihot-de-puinhopen-van-den-helder-16-wethouder-kuipers-verzwijgt-bvs-pdfs/

Schuiling roept vervolgens, dat er al een reeks bestuurders (allemaal vriendjes van Schuiling) stuk gelopen zijn op dit dossier en dat er desondanks een ordentelijke procedure wordt gevolgd. Volstrekt in strijd met de feiten. Schuiling gaat daarna in de aanval, omdat dit de beste verdediging is:

“Er spelen keiharde zakelijke belangen. Men wil een groot gemeentelijk pand graag voor een minimale prijs verwerven”.

Scholte bood echter 245.000 euro voor een pand vol asbest en betonrot, dat niet gesloopt mag worden en een zeer kostbare restauratie vergt. Het gebouw vertegenwoordigt – zwart op wit volgens officiële taxaties – een negatieve waarde.

Op dit moment loopt er een justitieel onderzoek naar burgemeester Schuiling, omdat het niet uitgesloten is, dat hij in een andere zaak valsheid in geschrifte heeft gepleegd. Justitie zou er verstandig aan doen, om te onderzoeken of Schuiling zich ook schuldig maakt aan het misdrijf, zoals omschreven in artikel 365 van het Wetboek van Strafrecht: “De ambtenaar, die door misbruik van gezag iemand dwingt iets te doen, niet te doen of te dulden, wordt gestraft met een gevangenisstraf van ten hoogte twee jaren”.

Het lijkt er op, dat Schuiling door misbruik van gezag en op oneigenlijke gronden (de burgemeester duldt geen kritiek) Scholte wil dwingen om zijn museum op te geven en Den Helder te verlaten. Daartoe pleegt de burgemeester niet alleen smaad jegens Scholte door onophoudelijk te roepen, dat de kunstenaar steeds met bagger naar hem gooit, zonder dat in te kunnen vullen, hij lijkt ook het besluit van zijn wethouder om het museum aan Scholte te verkopen – vermoedelijk toen Schuiling met vakantie was – op juridisch volstrekt onaanvaardbare gronden terug te willen draaien. Dat klemt des te meer omdat Schuiling zelf jurist is. De hierboven aangehaalde juridische leerstukken over vertegenwoordiging en mondelinge overeenkomsten behoren tot de basisbeginselen van het recht, die zelfs voor een eerstejaars student rechten een makkie zijn.

Dit artikel is een voorbeeld van de emmer bagger, die er volgens Schuiling door deze site over hem heen wordt gestort. Maar een duistere modderpoel laat zich niet met bagger bevuilen.