Cor Hendriks – Het Velikovsky Syndroom (3): Aarde in Beroering
We vervolgen met de monoloog van Immanuel Velikovsky.
Ik besteedde vijf jaar aan ‘Earth in Upheaval’ (in het Nederlands verschenen als ‘Aarde in Beroering’), dat niet steunt op legenden of tradities of op gewijde of historische teksten, maar op de taal van stenen en botten, die heel duidelijk is. De mens wil niet geloven dat het gebeurd is en ook niet dat het kan gebeuren. Maar de stenen en de lava en de as op de bodem van de zee, de bergen, alle vijf werelddelen, alle zeven grote zeeën, alle lengten en breedten vertonen hetzelfde beeld van grote verwoesting en verschuivingen. En dat niet langzaam, zoals wij graag geloven, maar plotseling en hevig.
Ik begin mijn boek ‘Aarde in Beroering’ met een beschrijving van vondsten in Alaska in deze eeuw. Zij die naar Klondike en omgeving gingen om goud te zoeken, gebruikten daarbij graafmachines, die de harde bovenlaag weggroeven over een afstand van honderd meter of soms zelfs enkele kilometers en vele meters diep. Deze laag bestaat grotendeels uit gebroken botten, pezen en stukken huid, tanden en natuurlijk spieren van dieren. Sommige van die dieren bestaan nog en andere niet. Een vreemde mengeling. Leeuwen die nu niet meer in Alaska leven, dieren die tegenwoordig nergens meer leven en dieren die nog bestaan. De botten zijn allemaal gebroken en liggen door elkaar. In die wirwar liggen ook versplinterde bomen. Myriaden dieren en myriaden bomen werden van grote afstand aangevoerd en bleven daar liggen boven op het gesteente dat het goud bevatte.
Na deze beschrijving las ik de beschrijving van 19e-eeuwse geleerden, die de Noord Siberische eilanden bezochten. Die eilanden liggen ver binnen de poolcirkel en bestaan ook uit versplinterde bomen, boomstammen die ondersteboven in die wirwar staan en ergens anders vandaan komen. Het gebied heeft thans geen bossen en Siberië heeft zelfs honderden mijlen naar het zuiden nog geen bossen. En die eilanden bestaan grotendeels uit bomen en dierenbeenderen. Maar wat voor dieren? Paarden en mammoeten, neushoorns en bizons. Maar de neushoorn woont in Afrika en Zuid Azië. Het is een tropisch dier. En het gaat niet om duizenden, maar miljoenen dieren.
Deze eilanden werden voor het eerst ontdekt door ivoorzoekers. Fossiel ivoor, want het ivoor van mammoeten leverde eeuwenlang het materiaal voor biljartballen en andere dingen, zoals pianotoetsen. Een groot deel daarvan was fossiel ivoor uit Noord Siberië en van de eilanden en de geleerden kwamen later en beschreven dit. Ik gaf hun beschrijving weer. Het klinkt ongelooflijk.
http://arctic.ru/environmental/20160518/358045.html
https://answersingenesis.org/extinct-animals/ice-age/frozen-mammoth-carcasses-in-siberia/
Voorlopige conclusie
Nu wil ik voor u de stelling uiteenzetten, dat de catastrofen op aarde door buitenaardse krachten veroorzaakt werden in voorhistorische en ook historische tijden. Pas na 150 pagina’s in mijn boek ‘Werelden in Botsing’, die zich bezighouden met de verschijnselen, veroorzaakt door een hemelse indringer, identificeerde ik die als Lucifer, de morgen- en avondster, VENUS, die honderden of misschien duizenden jaren vóór Exodus door ons zonnestelsel begon te dwalen via een lange ellips. Tegenwoordig is haar baan bijna cirkelvormig.
Wat gebeurde er tijdens die reizen? En hoe ontstond de huidige baan? Ik besprak deze zaak bij verschillende gelegenheden, o.a. in het Yale Scientific Magazine van april 1967 (https://www.velikovsky.info/Yale_Scientific_magazine), waarin mijn stelling wordt uiteengezet dat Venus een jonge planeet is. Op grond daarvan zei ik dat Venus zeer heet is en dat Venus abnormaal roteert, wat later ook bleek. De Mariner constateerde ook dat haar hitte zo groot is, dat ze de meeste metalen stoffen doet smelten. Dus al die verhalen over groene mannetjes van die planeet, wel, die zullen wel niet uit die verzengende hitte komen.
Venus heeft een zeer dichte atmosfeer, beweerde ik. De Engelse astronoom Spencer Jones, die mijn boek doorlas, zei, dat de dampkring van Venus minder dicht is als die van de aarde. De Russen geloofden slechts van iets dichter, doch hun sondes werden door de atmosferische druk gekraakt. Die druk bedraagt 90 tot 100 atmosfeer en de hitte ontstaat niet door het broeikaseffect zoals geleerden achteraf als verklaring gaven. Maar er is meer dan één bewijs dat Venus zelf van binnenuit hitte afgeeft, terwijl ze omgeven is door een dichte dampkring.
Ik heb ook gesteld dat er koolwaterstoffen of koolhydraten in de wolken om Venus moeten zitten. Behalve de twee atmosfeerlagen heeft Venus een dikke laag wolken ongeveer veertien kilometer boven de oppervlakte, de hete oppervlakte van Venus, waar de temperatuur ongeveer 500 graden Celsius is. Deze stelling is nog geen uitgemaakte zaak. Zij zal op 25 februari 1974 besproken worden op de algemene vergadering van de American Association for Advancement of Science, het grootste natuurwetenschappelijk genootschap in de wereld, waar ieder wetenschappelijk genootschap in dit land lid van is.
Ik besef dat het niet zo eenvoudig was om zoveel ketterijen in één keer naar voren te brengen op zoveel verschillende terreinen: humaniora, natuurwetenschap, geologie, paleontologie en theorie van de evolutie, kosmologie en hemelmechanica. Ik sprak over hemelmechanica, omdat ik meen op grond van de gebeurtenissen, die plaatsgevonden hebben, dat elektromagnetische verschijnselen niet ontbroken hebben in het geheel van hemelse krachten, de hemelmechanica, die we zien in ons zonnestelsel en in het heelal in het algemeen. Dit was een van de grootste meningsverschillen. In een brief aan Einstein in de zomer van 1954 schreef ik dat dit waarschijnlijk de reden was van de sterke oppositie van de natuurkundigen en astronomen. In de kantlijn schreef hij: Ja, dat is zo. De geschiedenis bewees het tegendeel.
Vandaag weten we, en ik stelde dit al eerder in ‘Werelden in Botsing’, dat de aarde omgeven is door een magnetosfeer. Dit werd ontdekt in 1958 in het geofysische jaar. Ik stelde dat Jupiter radiogolven uitzendt. Ik verzocht Einstein in onze lange gesprekken en brieven om dit aan een proef te onderwerpen, om het punt van ons vriendschappelijk meningsverschil op de proef te stellen. Ik kende hem vanaf 1921 of 1922, toen we samen Scripta Universitatis publiceerden, die de hoekstenen werden van de latere Hebreeuwse universiteit in Jeruzalem. Ik was algemeen redacteur en hij redacteur wis- en natuurkunde. Maar we zagen elkaar jarenlang niet meer terug en dit debat bracht ons weer bij elkaar. En achttien maanden lang schreven en bespraken we dit probleem. En op de laatste pagina van die brief waarin ik stelde, dat behalve energie en zwaartekracht ook elektromagnetische velden en krachten in de beweging van de hemellichamen meespelen, in welke mate dan ook, schreef ik ook dat wat ik stelde, getest moest worden. Ik stelde ook dat Jupiter radiogolven uitzendt en dat dit getest kon worden als hij dat wilde. En hij schreef zoals gewoonlijk aantekeningen in de kantlijn. Negen dagen voor zijn dood bracht ik hem het bericht dat ze ontdekt waren en hij was erg, heel erg onder de indruk.
Lees over Velikovsky’s ervaring van de laatste week van Einstein in: http://www.varchive.org/bdb/week.htm.
In ‘Werelden in Botsing’ stelde ik niet, zoals sommigen zeggen, dat de omwenteling van de aarde ophield, maar wel dat er een storing optrad. Het visueel effect kan ook ontstaan zijn door een verandering in de stand van de aardas. De aardas wijst nu in de richting van de Kleine Beer. Als die toen in de richting van een ander sterrenbeeld wees, zou het visueel effect voor de wereldbevolking een storing in de zonnebeweging zijn, een langere dag of een langere nacht, een van beide. Maar ik bracht ook elektromagnetische afremming van het verschijnsel in rekening, en dat deed mij geloven in het bestaan van een magnetosfeer rond de aarde. Ik geloof dat er niet alleen sagen en religieuze teksten, maar ook historische documenten moeten bestaan, die deze rampen beschrijven, zoals het Ipoewer-papyrus dat doet. Maar daarover spreek ik bij de behandeling van ‘Eeuwen in Chaos’.
Zoek met Google: aardmagnetisme:
https://www.google.nl/search?q=aardmagnetisme&ie=utf-8&oe=utf-8&client=firefox-b&gfe_rd=cr&dcr=0&ei=Z4wyWpKDOMa3gAbsrJ-4CA
Lees het vervolg: Het Velikovsky Syndroom 4: Eeuwen in Chaos – Eerste acte.
Meer informatie
https://robscholtemuseum.nl/?s=velikovsky
https://robscholtemuseum.nl/cor-hendriks-het-velikovsky-syndroom-1-introductie/
https://robscholtemuseum.nl/cor-hendriks-het-velikovsky-syndroom-2-werelden-in-botsing/
Plaats een reactie