Arthur van Amerongen – Peter Klashorst, Over de Doden Niets dan Goeds

12 september 2024Rob ScholteBusinessplan, Collectie, Home, Interview, Locatie, Media, Portretten, Ridderboek, Video0

Peter Klashorst, Over de Doden Niets dan Goeds

Peter Klashorst was een spil figuur in het gore Amsterdam van de jaren 80. Met zijn dood komt er een einde aan een tijd perk, schrijft zijn oude vriend Arthur van Amerongen.

De uit drukking ‘Over de Doden Niets dan Goeds’ is een foute vertaling van het Latijns gezegde ‘De Mortuis Nil Nisi Bene.’ Nu denkt de lezer, daar heb je die zelf verklaarde polyglot weer, de snoever, die beweert meer talen te beheersen dan Frenske en Ivo Niehe bij elkaar. Wel nu ik was een typisch MAVO klantje en heb dien ten gevolge geen Grieks en Latijn gehad. Op zijn Grieks wel, maar dat is voor een andere preek.

Wel ben ik een kei in de semitische talen, dank zij een Colloquium Doctum werd ik op de Universiteit van Amsterdam toe gelaten, maar deze preek gaat niet over mij. Deze preek gaat over Peter Klashorst, die ik leerde kennen in die heerlijke en voor al gore jaren 80 in Amsterdam. Daar over zo dadelijk meer.

Wie schetste mijn verbijstering toen ik een stukje las met de nog al op vallende titel ‘Gaan We Nu een Pedofiel Begraven?’ Leest en huivert, want dit is niet pissen op een graf, maar op een lijk, dat nog warm is.

“De Reacties op de Dood van Peter Klashorst zijn Niet mals. De Zelf Benoemde Kunst Schilder, een Rietveld Student, die Niet Verder Kwam Dan als een Zon Dag Schilder Vast Leggen van Fruit Schalen en Dat Vervolgens “After Nature” Noemde, een uit Duitsland Gepikte Term in de Punk Periode, Waar in Alles in Duitsland Riekte naar Verroest Staal.

Het Enige Wapen Feit van Klashorst was, dat hij met zijn Brutale Amsterdamse Bek Het voor Elkaar kreeg een Pand aan de Spui Straat te Huren voor Schilderijen in Plaats van Geld. Voor de Rest heeft deze Man een Enorm Probleem.

Hij Voor Zag Het op Afrikaanse en Thaise Vrouwen, hij Woonde Tien Tallen Jaren in Afrika en Azië, Meisjes. Hij Neukte er Op Los en Kreeg Alle Ziektes, die Daar Bij Passen, HIV en AIDS. En Waar Schijnlijk Ook een Hele Boel Kinderen.

In een Televisie Programma Waar In Klashorst als Presentator Op Treed. een Zo Genaamde Schilder Cursus. Zie Je Uit Eindelijk een Hart Verscheurende Ruzie met een Vrouw op Schip Hol, die het Land wordt Uit Gezet.

A bloody shame.

Peter Klashorst was Geen Kunstenaar, maar een Pedofiel en Moordenaar . om dat hij met HIV en AIDS Anderen heeft Besmet. Hij heeft Zijn Valse Status als Wannabe Kunstenaar Mis Bruikt. Daar Mee is hij Ook een Smet op Amsterdam, Waar Zwaar Getild Wordt aan Normen en Waarden op het Gebied van Gelijk Waardigheid en Respect. Peter Klashorst Verdient Het Niet Om in de Historie van Amsterdam als Kunstenaar te Worden Weg Gezet.

Ik ken hem niet anders dan een aimabele jongen, die er flink op los leefde.

Ik heb geen idee wie er achter dit wan staltige en voor al humor loze proza schuil gaat, maar het moet wel een rancuneuze, mis lukte, seks loze kunstenaar zijn, die al zijn hele leven steun trekt, iedere mid dag rond een uur of drie wakker wordt en dan aan zijn ontbijt van Schultenbräu en Texas rol tabak begint. Al naar gelang zijn financiële situatie koopt hij dan een joint van 3 Euro bij een of andere groezelige coffee shop en gaat vervolgens bij bevriende ‘Kunstenaars’ uit vreten. Ik kom nog zelden in Amsterdam, maar soms zie ik nog wel eens zo’n type voor bij schuifelen. ‘Hij Ziet Er Uit als De Dood van Pier Lala’, zou mijn moeder dan heel hard geroepen hebben, mij op zichtig porrend en wijzend naar de vale vogel verschrikker.

Café de Pels is te duur voor dit genre chronische niets nutten, maar als de Wajong net is gestort, komen ze daar luid ruchtig binnen stommelen en verkondigen ze een grote door braak aan, in hun artistieke oeuvre. Het meester werk, waar ieder één al veertig jaar op wacht is embryonaal!

Dit gebral geldt niet alleen voor deze mis lukte beeldend kunstenaar, maar ook voor schrijvers en dichters, die De Pels, het voor portaal van West Gaarde, Sint Barbara of de Nieuwe Ooster bevolken. Bij Zorgvlied komen ze niet door de ballotage.

Peter is voor mij het einde van een tijd perk. Iedere lezer, die de jaren tachtig in Amsterdam heeft mee gemaakt, weet precies wat ik bedoel Herman Brood, Theo van Gogh, Soviet Sex., Mike von Bibikov, Johnny van Doorn, Jules Deelder, Ramses Shaffy. De Mazzo. Nacht Café De Koop Handel alias de Coke Handel. Snack Bar Ma Baker, Vrank Rijk, De Muur, Zee Dijk, De Witte Ballon alias De Herberg, Het Vries Huis en De Zwijger, Einde van de Wereld.

Ik woonde in het hart van dat vieze gore Mokum in de jaren 80, op de Nieuwe Zijds 31. Hier heb ik een en ander aan viezigheid op geschreven. Pas op, dat de kinderen niet mee lezen.

Ieder één, die de jaren 80 in Amsterdam bewust heeft mee gemaakt, zeg maar de generatie Gimmick!, zal toch met enige nostalgie terug denken aan die tijd. De vertrutting, die Amsterdam naar de galle miezen heeft geholpen, de stuitende Wokeness, de import van buiten landse studenten, die geen Nederlands spreken, maar wel op GroenLinks stemmen: ik vind het alle maal verschrikkelijk. Het was niet al tijd rozen geur & mane schijn in de jaren 80, want ik zat zwaar aan de Heroïne en mijn vrienden kring dunde flink uit door de AIDS, maar het was wel authentiek.

Er waren nog echte mensen in Mokum, zo als Peter Klashorst echt was. In de jaren 90 zat ik in het Midden Oosten, hij in Afrika, maar we chatten regel matig. Toen hij naar Azië verhuisde, bleven we contact houden. Ik ken hem niet anders dan een aimabele jongen, die er flink op los leefde. Hij was veel ruiger dan ik, want ik ben na tuurlijk al tijd maar een inkt hoer en een schrijvende aap gebleven, al deed ik dat wel op exotische locaties. Dat leest U overigens alle maal in De Tuur, de Glossy, die op 4 november verschijnt ter gelegenheid van mijn 65ste verjaar dag.

Toen ik die smerige lijk rede van die mis lukte, rancuneuze kunsten maker over Peter las, werd ik heel even boos en vervolgens een beetje verdrietig, om dat ik aan Ons Amsterdam van de jaren 80 dacht. En aan dat alles voor bij gaat.

En dan nog even over de uit drukking ‘Over de Doden Niets dan Goeds’.

Ik geef het woord aan de Oosten Rijkse benedictijn Martin Werlen bij het over lijden van Emeritus Paus Benedictus XVI.

“Over Mensen zijn Niet Alleen Goede Dingen te Melden. Dat geldt voor Ieder Éèn, Inclusief Ons Zelf. En We Hebben Het Daar Moeilijk Mee. We Struikelen Er Steeds Weer Over. We Vertellen Ook Slechte Dingen over Anderen. En als We Het Niet Leuk Vinden, dat Anderen Ook Slechte Dingen Vertellen over een Over Ledene, Waar over We Niets Slechts Willen Horen, Gebruiken We Graag een Uit het Latijn Af Komstig Gezegde: ‘De Mortuis Nil Nisi Bene.’ In het Duits en het Nederlands wordt Deze Zin Vaak Vertaald als: ‘Over de Doden Niets dan Goeds.’ Maar Dat is Precies. Wat Het Niet Betekent. Als Men Deze Vaak Gehoorde Versie Terug Zou Vertalen naar het Latijn, Zou Er Namelijk Staan: ‘De Mortuis Nullum Nisi Bonum.’ Als Er Alleen Goeds over de Doden kon Worden Gezegd, Zou Het Schrijven van Geschiedenis Simpel Weg Onmogelijk Zijn. Alleen in de Waarheid Straalt de Liefde en Kan Zij Geloof Waardig Worden Beleefd. Goed Vertaald Betekent de Uit Drukking: ‘Over de Doden Niets, Behalve op een Goede Manier.’ Het Latijnse Woord ‘Bene’ is een Bij Woord en Geeft de Manier van Spreken Aan. Het Wil Dus Zeggen: Niet Vol Haat over de Doden Spreken, maar Hen op een Wel Willende Manier Recht Doen.”

En wie wil weten wat voor prachtig mens Peter was, moet hier maar naar kijken.