Joost Lips – Her Inneringen aan Alexander Smit

2 november 2024Rob ScholteBusinessplan, Home, Locatie, Media, Portretten, Ridderboek, Video0

Her Inneringen aan Alexander Smit

(1)

Peter, een vriend van mij in die tijd, omstreeks 1991, wist van mijn interesse in de non dualistische leraar uit Bombay, Nisargadatta Maharaj, die ik ontdekte jaren, na dat hij in 1981 over leden was. Ik had in de bibliotheek van Haarlem een boek uit de kast getrokken met de meest één voudige titel ‘Ik Ben’. Ik sloeg het boek open, zag dat het om dialogen ging en was met één getroffen door de weinige woorden, die ik er in las. Dat boek ging in mijn tas en zou me vervolgens menig maal diep raken. Ik werkte in een parkeer garage, had er ook nacht diensten en veel tijd voor lezen. Het gebeurde me keer op keer, dat ik een passage las, die mijn geest in stille diep zinnige nachten leek op te blazen. Wat gebeurde hier? Ik las dan de woorden nog maals om dit te begrijpen, maar via analyse kon ik de beleving van verdwijnen niet herhalen. Wel wist ik, dat ik voor het leven door deze bij zondere en tevens zeer simpele leermeester was getroffen.

Op een dag kwam Peter langs, een Sannyasin van Osho die toen nog Bhagwan werd genoemd, en hij zei me,

“Ik heb Vernomen, dat in Amsterdam een Leerling van Nisargadatta Bij Één Komsten houdt. Er Gaan Ook Veel Sannyasins Heen, die Me Lieten Weten, dat de Man Bepaald Geen Onzin Spreekt.”

“Interessant, Weet Je Ook Zijn Naam?”

“Alexander Smit.”

(2)

Ik deed wat online onder zoek en had al snel het telefoon nummer van Alexander gevonden. Ik belde hem. Er werd op genomen en er klonk een korte uiting, zonder verbale betekenis, louter ten teken, dat er iemand aan de andere kant van de lijn was. Het woord was blijkbaar aan mij, ik voelde me onzeker.

“Ik heb Begrepen, dat er Bij Één Komsten in Amsterdam Zijn, mijn Vrouw en ik Willen Graag Langs Komen, Kan Dat?”

“Ja, Natuurlijk!” Dit klonk in mijn oren op een wijze, die me vertelde, dat ik zo juist een hele domme vraag had gesteld. Er zat een zekere irritatie in zijn stem, of verbeeldde ik me dit alleen maar? Mijn zenuwen speelden op en ik wist het niet.

“Dan Komen We de Eerst Volgende Bij Één Komst Langs. Er Komt Dan Wel een Baby mee, is Dat Problematisch?”

“Geen Probleem.”

(3)

De bij één komst was in Baarn, in het huis van Rama Polderman. Toen Natascha, Tamara en ik daar binnen kwamen voelde ik me ongerust, want wie in waarheid is gebaseerd. door ziet al mijn valse spelletjes van zelf in een oog op slag, dat maakte me huiverig. Te gelijker tijd was ik benieuwd. of ik zou kunnen ontdekken. wie Alexander was in de druk bevolkte ruimte, die we betraden. Ik onder scheidde een man wiens ogen door de ruimte heen en weer leken te schieten, als of hij geen focus kende. Dat moest hem zijn. Hij was het.

(4)

Het was dus danig druk die avond. dat in de toch grote ruimte. waar Alexander zitting had geen plaats meer voor ons en een aan tal andere bezoekers was. In de hal, die er toe leidde, met de deuren naar de ruimte open, namen we plaats op de grond. Op zeker moment gonsde er een enorm gelach van de mensen in de zaal onze kant op, en de aan leiding hier toe was de mop, die Alexander vertelde, die ik hier in mijn eigen woorden weer geef.

Piet stond in Barbados in een urinoir te piesen, toen naast hem een man het zelfde kwam doen en Piet het niet kon laten even schielijk te kijken naar de piemel van zijn buur man. Daar bij zag hij op zijn lid de letters W en Y getatoeëerd staan. Zijn nieuws gierigheid dwong hem naar de betekenis van die letters te vragen. Waar op het antwoord klonk.

“Je Ziet Nu Slechts Twee Letters, maar als mijn Lid in ‘Geïrriteerde Staat‘ is“, letterlijk Alexander S woorden, “Raakt, Dan kun Je de Vol Ledige Naam van mijn Vriendin lezen “Wendy.”

Aha, zo zat dat dus. Het was op een andere dag, weder om in Barbados, dat Piet weer een plas moest doen, een urinoir bezocht en er ander maal een man naast hem kwam staan om de zelfde verlossing te beleven. En hoe was dit toch mogelijk, ook deze man had W en Y op de ontspannen plasser staan! Dit wekte op nieuw de nieuws gierigheid van Piet. van zelf sprekend, waar op hij de man naast hem vroeg,

“Heet Jouw Vriendin Wel Licht Wendy?”

“Hoe Zo Dat?”

“Ik Zie Twee Getatoeëerde Letters, en Als Je Op Gewonden wordt Vormt dat een Langer Woord dus ik Dacht (…)”

De man schoot in een lach en zei,

“Ja, Je Ziet Nu Twee Letters, en Als de Op Winding Toe Slaat Lees Je, Welcome in Barbados, Have A Nice Day.”

(5)

Het was op een andere dag, dat Natascha en ik nog maals naar Baarn gingen, nu zonder Tamara en met de mogelijkheid plaats in de zaal te nemen. Natascha koos een plek voor aan, ik zocht wat meer beschutting achter in de zaal. Op zeker moment hoorde ik Natascha een vraag stellen. Ze gaf aan er moeite mee te hebben, dat ze op straat veel vuldig door mannen met wel lustige ogen werd op genomen.

“Daar Weet ik Wel Wat op. Kom na Deze Bij Één Komst Maar naar Me Toe” zei Alexander.

Ik kan me niet heugen of Natascha in der daad na af oop naar Alexander toe is gegaan en een goede tip op dit gebied verkregen heeft. Wel herinner ik me, dat Natascha blijkbaar iets over onze relatie had gemeld, want op zeker moment zei Alexander,

“Is Je Man Hier Aan Wezig?”

“Ja.”

“Waar is Hij?”

Mijn beschutte plekje was hier mee ontmanteld, ik stak een hand op en hoorde Alexander tegen Natascha zeggen,

“Jij moet Meer Vrouw worden, Je Partner Moet Meer Man Worden.”

(6)

Alexander woonde in die tijd in een enorm pand aan de Prinsengracht in Amsterdam. Natascha en ik waren, op ons verzoek, uit genodigd langs te komen. Ik heb bepaald geen fotografisch geheugen maar weet nog wel. dat we door een vrij donkere gang gevoerd werden, naar een grote leef ruimte met hoog plafond waar we onze tijd zouden voort brengen.

Een groot schilderij van Nisargadatta Maharaj trok met één mijn aan dacht. Er stonden op meerdere plekken vitrines, waar in prachtige gekleurde stenen van aller lei soorten lagen uit gestald, verlicht door Halogeen spotjes. Ik zag verschillende prachtige Tanka S hangen,, Tanka betekent letterlijk, ding, dat wordt afgerold, doeken met boeddhistische af beeldingen. Centraal in de ruimte stond een groot beeld scherm, niet zelden refereerde Alexander tijdens bij één komsten aan films, die hij gezien had.

We kregen thee of koffie en voerden een gesprek, waar van mij weinig is bij gebleven. Op zeker moment zei Alexander tegen mij,

“Jij Doet Me Sterk aan Godfried Bomans Denken.”

Ik was verrast, en zeker ook wel wat vereerd. Ik hield als kind niet van lezen, maar toen ik op de MAVO het boekje Pieter Bas te lezen kreeg, vond ik er zowaar plezier in en ik zou vervolgens vele boeken van Bomans aan schaffen. Ook had ik een schrift aan gelegd, waar in ik schreef, vaak als een klein epigoontje van mijn humor volle held.

Ik suggereerde, dat Alexander wel licht om die reden bij mijn verschijning aan de auteur had gedacht. Voegde hier aan toe, dat Bomans op 2 maart jarig was, mijn verjaardag valt op de 9de van die zelfde maand, dus onze sterren beelden, Pisces, komen overeen.

Op zeker moment nam Alexander plaats op een licht verhoogd plateau en pakte de Sarod op. De Sarod is een fret loos snaar instrument met vier melodie snaren, twee ritmische snaren en enige akkoord snaren. Daar komen dan nog 18 zo genaamde resonantie snaren bij. Ik zag dat Alexander het instrument aan het stemmen was en zei,

“Het moet een Hele Klus zijn de Sarod van Snaren te Voor Zien en Goed op Toon te Krijgen.”

Herinner me dat Alexander niets zei, mij met een prachtige glim lach aan keek, waar op ik de ervaring deel achtig werd van iemand, die zo juist iets knap stoms had uit gebracht.

(7)

De relatie met Natascha verliep niet naar wens en op een dag was ons conflict dus danig op gelaaid, dat ze met Tamara naar Amsterdam ging om Alexander te ontmoeten. Dit voelde niet goed. Het was geen geheim, dat Alexander niet vies was van intieme ontmoetingen in den vleze met vrouwelijke leerlingen, en Natascha S schoonheid was hem van zelf sprekend ook niet ontgaan. Toen Natascha was terug gekeerd in Haarlem, onze emoties weer wat tot rust waren gekomen, zei ze me, met zekere verontwaardiging, dat Alexander haar tijdens een wandeling door Amsterdam, had gevraagd hand in hand rond te gaan. Ze had dit verzoek geweigerd.

Voelde ook ik verontwaardiging? Dat weet ik niet meer, maar wel nam dit verslag me weer in voor Natascha, die zo haar trouw aan mij had gedemonstreerd. Ik kan me niet herinneren, dat ik Alexander S intimiteit met vrouwen ooit heb veroordeeld, als de vrouwen in kwestie dit zelf ook wilden dan zag ik geen bezwaar. En van manipulaties door Alexander heb ik nooit iets gehoord, ook al kan gedacht worden, dat manipulatie so wie so plaats vindt binnen de ongelijk waardige relatie van leraar en leerling. Er ging een gezegde rond, ´Kijk Uit voor Alexander Smit, die Houdt van Ieder Één!´

(8)

Natascha en ik gingen uit elkaar, ik kon een kamertje krijgen in de personeel flat van de Cruquius Hoeve, waar ik werk zaam was. Ik ging door een flinke crisis heen en besloot op een dag, na een goed aan tal alcoholische drankjes te hebben in genomen, Alexander te bellen met de telefoon, die beneden in de openbare ruimte met muntjes aan de praat was te krijgen. Ik zei,

“Ik Ben aan Mijn Eind, Alexander, Voel Enorme Urgentie het Absolute te Realiseren, Wat Kan ik Doen?”

Alexander hoorde wel, dat ik goed in de piep zak zat en gaf me, als al tijd, een response, die me het gevoel gaf gehoord te worden. Hij zei me iets als,

“Draag Zorg voor de Dagelijkse Dingen, Je Werk, Je Relaties, Je Gezondheid en Doe Alles met Vol Ledige Aan Dacht, dan Komt het met het Absolute Wel in Orde.”

(9)

De verjaar dag van Alexander, 21 oktober, was aan gebroken en ik was uit genodigd. Ik woonde nog al tijd in de personeel flat en had werkelijk nog geen idee gehad wat cadeau te doen aan iemand, die in feite nergens meer om verlegen zat. Toen dacht ik aan de Sarod en wist het. Ik had twee cassette bandjes met luit muziek van Johann Sebastian Bach, vertolkt door maestro Julian Bream. Ik wikkelde deze te zamen in een wit velletje A4 papier, benutte drie stukjes plak band om het geheel strak gesloten te houden, en reisde in de avond af naar Prinsengracht 993 Souterain. Hoezeer ik me ook ongemakkelijk kon voelen in grotere gezelschappen, in ervoer bij binnen komst een geweldig goede sfeer. Vrienden van Alexander vormden een orkestje en speelde Indiase muziek.

Één van Alexander S leerlingen, die zich in het dagelijks leven bezig hield met de kunst van goochelen, had hem een potje met ik meen vitamine pillen gegeven. We stonden met een groepje mensen in de keuken toen de goochelaar aan Alexander vroeg, of hij al wat van de pillen had genomen, want deze waren, beweerde hij, echt heel erg goed. Op dit punt ging Alexander hier niet op in, en nu zag ik mijn kans rijk Alexander S aan dacht te verkrijgen om hem mijn presentje te over handigen. Hij nam notie van mij en pakte het pakketje aan. Voor hij het opende bracht hij mij een Namasté door zijn hand palmen voor zijn voor hoofd tegen elkaar te plaatsen. Nu opende hij het cadeau, zag wat er in het papiertje verborgen had gezeten en zei,

“Wat een Prachtig Geschenk! Beter Dan Wat die Goochelaar Me heeft Gegeven!”

Het was ook in de keuken, dat het onder werp erotische magazines en porno ter sprake kwam, een gebied, dat met grote regel maat mijn aan dacht kreeg. Alexander S in breng op dat punt klonk recht door zee, iets in de strekking van,

“Wat Heb Je aan Surrogaten, Ga Liever Neuken.”

(10)

Op een dag bezocht ik Alexander in mijn ééntje. Ik was nerveus als al tijd als ik zijn directheid over woog. Alexander was in de keuken, waar schijnlijk om koffie te bereiden, toen ik zag dat één van de Tanka S om hoog was gerold en daar vast gebonden, zo dat er een prachtige zwart wit foto van een donkere dame met blote borsten zichtbaar was. Was hij vergeten de Tanka weer af te rollen? Of had hij in deze één voudig niets te verbergen? Keek hij ook plaatjes van naakte dames? Ik heb er niet naar gevraagd die dag, zag wel op een later tijd stip, dat de Tanka weer propertjes was af gerold.

(11)

Op 20 juni 1998, 49 jaar slechts, over leed Alexander. Hij heeft, voor wie hem niet hebben mee gemaakt, veel na gelaten, dat een kennis making met deze bij zondere leraar als nog mogelijk maakt.

Hier onder deel ik verschillende links, die toegang tot veel daar van bieden. Ik eindig dit bericht met een video opname van een bij één komst, die Alexander hield in Baarn, waar in Amrito, Jan Foudraine, ook een grote rol speelt.