Wikipedia – Jack de Vries
Jack de Vries (foto Het Parool)
Jack de Vries noemt zichzelf een Politiek Dier (foto Het Financieele Dagblad)
Drs JG (Jack) de Vries (foto Parlement.com)
Jack de Vries
Jack de Vries |
||||
|---|---|---|---|---|
.jpg) |
||||
Jack de Vries in 2009 (foto Wikipedia) |
||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Jacob Gabe de Vries | |||
| Geboren | 25 juli 1968 | |||
| Geboorteplaats | Drachten | |||
| Partij | CDA | |||
| Titulatuur | drs. | |||
| Politieke functies | ||||
| 1990-1994 | Lid deelraad Amsterdam Oud-West | |||
| 1992-1996 | Voorzitter CDJA | |||
| 2002-2006 | Gemeenteraadslid in Leiderdorp | |||
| 2007-2010 | Staatssecretaris van Defensie | |||
| Biografie op Parlement.com | ||||
|
||||
Jacob Gabe (Jack) de Vries (Drachten, 25 juli 1968) is een voormalig Nederlands politicus en spindoctor. Hij was van 2007 tot 2010 staatssecretaris van Defensie in het kabinet-Balkenende IV. Eerder was hij voorlichter van de CDA-fractie, persoonlijk politiek adviseur van CDA-leider en premier Jan Peter Balkenende en campagneleider voor het CDA. De Vries wordt door velen beschouwd als de architect van het goede resultaat van het CDA bij de Tweede Kamerverkiezingen 2006.[1]
Leven S Loop
De Vries studeerde van 1986 tot 1992 politicologie aan de Vrije Universiteit Amsterdam. Vanaf 1989 was hij persoonlijk medewerker van Kamerlid Helmer Koetje. In 1990 werd hij gekozen als lid van de Amsterdamse stadsdeelraad Oud-West. In 1992 werd De Vries voorzitter van het CDJA. Vanaf 1993 werkte De Vries als officier voorlichting/journalist bij de Koninklijke Landmacht. Eerst als dienstplichtige, later als beroepsmilitair. Na de officiersopleiding bij het wapen der cavalerie in Amersfoort en de opleiding tot officier aan de Koninklijke Militaire Academie (KMA) te Breda, werd hij gestationeerd bij het Nationaal Commando in Den Haag.
In 1995 werd De Vries voorlichter bij de Stichting Philadelphia Zorg in Nunspeet. Als lid van het CDA-partijbestuur bleef hij daarnaast betrokken bij de politiek.
In 1996 trad De Vries terug als CDJA-voorzitter en in 1997 werd hij voorlichter van de CDA-fractie in de Tweede Kamer. Hij diende achtereenvolgens fractieleiders Enneüs Heerma en Jaap de Hoop Scheffer. De Vries probeerde het CDA, dat op dat moment in de oppositie zat, meer proactief te maken richting de media. Nadat De Hoop Scheffer in oktober 2001 als fractieleider aan de kant werd geschoven, trad ook De Vries gedesillusioneerd terug. De nieuwe fractievoorzitter Jan Peter Balkenende haalde hem echter al snel weer terug als persoonlijk adviseur. Toen Balkenende in 2002 premier werd, nam hij De Vries als zijn politieke rechterhand mee naar het ministerie van Algemene Zaken. De Vries hield zich in die functie bezig met partijpolitieke kant van zijn baas. Hij gold in die tijd als de schaduw van Balkenende, omdat hij altijd in de buurt was van de premier. In deze periode was De Vries tevens gemeenteraadslid in zijn woonplaats Leiderdorp.
Dankzij zijn ruime ervaring binnen het CDA en zijn strategische kennis van de media werd De Vries in 2005 benoemd tot campagneleider van het CDA. Hij werd daarmee verantwoordelijk voor het resultaat bij de Nederlandse gemeenteraadsverkiezingen 2006, de Tweede Kamerverkiezingen 2006 en de Provinciale Statenverkiezingen 2007. Het CDA leek op een nederlaag af te stevenen bij de Kamerverkiezingen, maar werd uiteindelijk toch de grootste partij, waardoor Balkenende de functie van minister-president kon voortzetten. Het succes van het CDA werd vooral op het conto van spindoctor De Vries geschreven. Hij bedacht in de loop van de campagne voor de dagelijkse CDA-persconferentie het onderdeel ‘draaipunt van de dag’: waar was PvdA-lijsttrekker Wouter Bos nu weer van mening veranderd? Wouter Bos kreeg steeds meer het imago van ‘draaikont’ en Balkenende van ‘daadkrachtig en betrouwbaar’.[2] Na de beëdiging van het kabinet-Balkenende IV zorgde De Vries als projectleider voor de communicatie rondom de 100-dagencampagne. Per 1 oktober 2007 trad hij terug uit overheidsdienst en aanvaardde hij een functie bij adviesbureau Boer & Croon.
Binnen drie maanden keerde De Vries echter terug naar Den Haag. Hij volgde Cees van der Knaap, die de functie van burgemeester van Ede had aanvaard, op als staatssecretaris van Defensie. Op 18 december 2007 werd De Vries door koningin Beatrix beëdigd.[3] Als staatssecretaris was hij onder meer verantwoordelijk voor het personeelsbeleid van Defensie en de materieelvoorziening. Hij presenteerde in 2008 een actieplan om het personeelstekort aan te pakken.
Hij trad op 14 mei 2010 af als staatssecretaris nadat hij in verlegenheid was gekomen door een buitenechtelijke relatie met zijn persoonlijke adjudant waarmee hij enkele keren op werkbezoek naar Afghanistan en op bedevaart naar Lourdes was geweest. Omdat zijn vrouw hem de deur had gewezen, en zijn woonplek aan hoge veiligheidseisen moest voldoen vanwege zijn functie als staatssecretaris van Defensie, moest hij enkele weken overnachten op de Alexanderkazerne in Den Haag.
De Vries, die als vijftiende was geplaatst op de kandidatenlijst voor de Tweede Kamerverkiezingen 2010, gaf tevens aan af te zien van een eventuele plek in het parlement. Zijn activiteiten voor de verkiezingscampagne had hij enkele dagen eerder, na bekendwording van de affaire, reeds op een lager pitje gezet.[4]
In juni 2011 werd bekendgemaakt dat De Vries toetreedt tot de directie van de Nederlandse tak van het communicatieadviesbureau Hill & Knowlton. Naast managementtaken krijgt hij de leiding over het onderdeel public affairs van het bedrijf. Het kantoor vertegenwoordigt ook de fabrikant van de JSF, maar de eerste jaren kon De Vries dat zelf niet doen. Dat bleek uit een gedragsregel bij het Ministerie van Defensie, die voorschrijft dat oud-bewindspersonen twee jaar lang niet aanvaard mogen worden als contactpersoon in het bedrijfsleven.[5]
Op 15 juni 2013 werd De Vries tijdens de Ledenraad van de Nederlandse Onderwatersport Bond bij acclamatie gekozen als voorzitter van deze bond voor een periode van 3 jaar.[6] Op 26 april 2016 werd bekend dat De Vries was toegetreden tot de driehoofdige raad van commissarissen van Chemours Netherlands, een afsplitsing van het chemiebedrijf DuPont. Naar verluidt zal hij zich daar vooral met communicatie bezighouden.[7]
In september 2017 overleed op 38-jarige leeftijd zijn partner die de reden was voor zijn aftreden als staatssecretaris. Met haar had hij in 2015 een dochter gekregen.[8]
