Theo Knippenberg – Leugens (30): Gimme some truth

Het chique “Oud-Zuid” is gescheiden van het Vondelpark door een lang gietijzeren hek. Het loopt over de hele lengte van de Vossiusstraat waar ik woonde en waar mijn zoon geboren is. Oude, bouwkundig in desolate staat verkerende maar onbetaalbare huizen aan de ene kant. Het eigenzinnige ongrijpbare Vondelpark aan de andere kant.
Aan de verkeerde kant kwam ik haar tegen, ze was van mijn moeders leeftijd en van een zeer gegoede Amsterdamse familie, al sinds de Zeventiende Eeuw.
Ze woonde dus niet in het Vondelpark, was financieel verzorgd tot in het graf, maar ze bracht al haar dagen door in het park, non-stop zachtjes pratend tegen iemand die we niet zien. En ze had geen mobiele telefoon.
Als zo`n oudere dame dat doet, met gevouwen handen, in de kerk, dan noemen we dat een gebed. Maar als ze dat doet in het park, met gevouwen handen, en zonder telefoon, dan noemen we dat gestoord.
Deze dame, laten we haar Machteld noemen, was al rond de zeventig toen ze er toevallig achter kwam dat haar man haar bedroog met een minnares. Al veertig jaar lang! En dat al haar vrienden dat al die tijd geweten hadden. En dat al die zakenreizen en congressen leugens waren. Enzovoorts.
Machteld was ´mind blown´, had het gevoel dat haar hersens uiteengespat waren. Haar hele besef van werkelijkheid was versplinterd. Haar geheugen racete onophoudelijk heen en weer door al die jaren, voortdurend stuitend op laag na laag van misleiding en bedrog, jarenlang.
Machteld was niet kwaad, daar was ze al lichtjaren aan voorbij. Ze was wanhopig, omdat ze zich bestolen voelde, qua werkelijkheid!
Haar geloof, in elke werkelijkheid, was weg.
De simpelste dingen, zoals dat vogels kunnen vliegen of gras groen zou zijn, werden nu betwijfeld.
Op haar crematie dacht ik, ze is gestorven aan een gebrek aan waarheid.
Waarheid is blijkbaar net als vitamines en mineralen iets waarvan we regelmatig een zekere hoeveelheid moeten binnenkrijgen. Anders gaan we dood.

Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/?s=Leugens