Theo Knippenberg – Leugens (13): Dead End Street

Toen mijn vriend Wolff verliefd werd op de beeldschone Tamar, de vrouw van zijn vriend Erich, besloot hij dit aan Erich op te biechten.
“Ik sla je helemaal verrot” zei Erich, notabene twee turven kleiner dan Wolff, “als je haar ook maar aanraakt”.
Wolff liet het daarbij.
Ik vroeg hem wat hij dan verwacht had. Toestemming van Erich om diens vrouw te neuken?
“En dan tegen Tamar zeggen dat ´het mag´ van Erich? Ik denk dat Tamar, nog een turf kleiner dan haar man, jullie allebei verrot had geslagen”.
“Wolff is te ouderwets opgevoed” zei Dyl. “Als echte gentleman vond ie dat hij eerst om haar hand moest vragen”.
Dit gebeurde dertig jaar geleden.
Nu begrijp ik pas dat dit geen doodlopende weg had hoeven te zijn als Tamar ook van Wolff had gehouden, als zíj hém ook gewild had en als zíj dat Erich had verteld.
Zelf heb ik mijn liefste lief de dag na onze ontmoeting gemaild dat ik haar niet kon vergeten en nooit meer kwijtwilde. Ze heeft die mail meteen met ´haar Erich´ gedeeld en hem ook laten weten dat het wederzijds was. En toen haar man zei dat hij haar niet kwijt wilde heeft zij besloten dat haar hart groot genoeg is voor twee mannen die van haar houden. Ik geloof haar onvoorwaardelijk en ben meer dan tevreden met de helft van dat mooie grote hart. Vrouwen kunnen dat blijkbaar. Maar mannen?

Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/?s=Leugens