Sophie Jurriaans – Hetty Hafkamp: backpacker, bommoeder, burgemeester
Bergen – Hetty Hafkamp: burgemeester, kunstliefhebber, ’bommoeder’. Fietsfanaat, bestuurder, natuurbewonderaar.
‘lk ben bewust moeder, niet bewust ongehuwd’
Als kind was Hetty Hafkamp zó verlegen, dat ze onder de tafel kroop als er bezoek voor de deur stond. Ze was een echt meisje-meisje, met jurkjes en strikjes dat eindeloos met poppen kon spelen. Haar zus durfde alles, zij sleepte kleine Hetty mee om kattenkwaad uit te halen. Toen ze een jaar of tien was, draaiden de rollen om. Hetty werd mondiger, brutaler. ’Was overal voor te porren’, zoals ze het zelf zegt. Terwijl haar zus zich juist meer terugtrok.
Ze groeide op in een klein gezin van vier personen in Hilversum. ,,Thuis was het erg gezellig. We deden altijd leuke dingen met elkaar. We speelden spelletjes als mens-erger-je-niet, sjoelen en domino, en elk jaar gingen we op de fiets naar de hei om een heimandje te maken. ’s Zondags fietsten we naar de schaapskooi en bezochten we beide opa’s en oma’s.’’
De ouders van vaders kant waren streng gelovig, die kregen eerst een bezoekje. ,,Daarna gingen we naar de makkelijke opa en oma.’’
Kunstwerken
Het gesprek vindt plaats in de burgemeesterskamer in het gemeentehuis. De vele kunstwerken aan de wanden vallen direct op. Een liefde die ze zelf in de loop der jaren ontwikkeld heeft, toen ze al wat ouder was.
Wat er wel al vroeg in zat, is de drang om buiten te zijn. ,,Dat heb ik van mijn vader. Ik lijk het meest op hem. Het nieuwsgierige, het grote gevoel voor rechtvaardigheid… Dat heb ik van jongs af aan meegekregen. Van hem heb ik ook geleerd om met open vizier op iedereen af te stappen, om in gesprek te gaan met iedereen.’’
Haar vader leeft niet meer. Acht jaar geleden stierf hij. Haar moeder ziet ze met grote regelmaat. ,,Tot voor kort nam ik haar mee hier naartoe, voor een weekend Bergen. Nu gaat dat niet meer, ze is dementerend. Nu rijden we rond in de omgeving van Nederhorst den Berg, waar ze woont, en maken hier en daar een tussenstop. Vinden we allebei leuk.’’
Moeder
Wie vroeger aan Hetty vroeg wat ze wilde worden, later als ze groot was, kreeg steevast het antwoord: moeder. Ze werd twintig, vijfentwintig, zelfs dertig en ze voelde dat de tijd nu toch begon te dringen. ,,Ik ging me zorgen maken. Ik wilde moeder worden, mijn meisjesdroom, ik zou het zó erg vinden als het niet zou lukken. Dat je op een gegeven moment moet constateren: nu ben je de veertig gepasseerd en nu kan het niet meer.’’
Ze koos voor het bommoederschap; bewust ongehuwde moeder. ,,Dat vind ik wel een stomme term hoor. Ik ben bewuste moeder, niet bewust ongehuwd.’’ Bram werd geboren en drie jaar later haar dochter Emma. ,,Het mooiste dat me ooit is overkomen.’’
De keuze om de opvoeding helemaal alleen te doen, maakte haar ook kwetsbaar. Ze legde de lat voor zichzelf heel hoog. Het honderd procent goed doen, was niet goed genoeg. Het moest tenminste driehonderd procent goed zijn. Ze moest vader en moeder tegelijk zijn. ,,Ik heb nooit iemand anders gevraagd om een band te plakken, ik deed het gewoon zelf. Ik wilde alles kunnen wat een man ook kan. Ja, ik ben inmiddels een buitengewoon handige klusser.’’
Cadeau
Haar kinderen (Emma, 25 jaar, is afgestudeerd in de psychologie, Bram, 28 jaar, rondt volgend jaar zijn studie geneeskunde af) staan inmiddels volledig op eigen benen. Ze zijn erg gesteld op hun moeder. ,,Twee jaar geleden vroeg Bram of ik met hem naar Indonesië wilde. Wat een cadeau! Heel bijzonder natuurlijk, want aan vrienden heeft hij geen gebrek. Ik ging graag met hem mee, maar wilde dan wel reizen op zíjn manier. En dus hebben we vijf weken als backpackers rondgetrokken. Prachtig. Een geweldige, onvergetelijke reis.’’
De trip die ze het jaar erop met haar dochter maakte, staat met Indonesië op een gedeelde eerste plaats in de lange lijst van reizen die Hafkamp inmiddels gemaakt heeft. ,,Ook met haar heb ik rondgetrokken met een alleen een rugzak als bagage. We zijn zes weken in Peru en Bolivia geweest. De natuur was daar zó indrukwekkend, gewoon waanzinnig.’’
Aan het eind van deze zomer trok ze er in haar eentje op uit. Liefst 2610 kilometer (’en een beetje, want ik verdwaalde wel eens’) heeft ze in de benen. Ze maakte een fietstocht naar Santiago de Compostella, het pelgrimsoord in Spanje. ,,Ik had gewoon zin om een eind te fietsen. In het voorjaar werd dat verlangen sterker en ben ik op onderzoek uit gegaan. Ik kwam deze reis tegen en dacht: dit ga ik doen. Niet uit religieuze overwegingen, het leek me gewoon een mooie tocht.’’
Heimwee
En dat was het. Ze heeft er nog wel eens heimwee naar. Vooral naar het fietsen op zich. ,,Het was heel mooi om te ervaren dat ik het kan, voor het eerst in mijn eentje zo’n lange fietstocht maken.’’
Onderweg werd ze soms diep geraakt door de natuur om haar heen. Bijvoorbeeld in Noord-Spanje. ,,Ik moest echt afstappen en de tranen uit mijn ogen vegen. De weidsheid was overweldigend. Ik kon kilometers ver kijken, het landschap was uitgestorven. Daar stond ik dan, in mijn eentje. Ik heb dat vaker, met natuur. Daar kan ik echt ontroerd van raken.’’
Net als van kunst. ,,Ik heb kunst nodig om me heen. Het inspireert me, brengt me op andere gedachten, maakt me nieuwsgierig. Vooral abstracte kunst kan me ongelooflijk gelukkig maken. Dan denk ik: hoe is het mogelijk dat iemand zoiets kan maken? Maar, er is ook heel veel kunst waar ik helemaal niets van begrijp. Dat geeft niet.’’
Hardlopen
Om na een drukke werkdag te ontspannen, pakt Hafkamp graag een goed boek. Dat deed haar moeder vroeger, nu doet ze het zelf. Maar ook hardlopen in het Bergerbos samen met haar hond helpt haar het hoofd leeg te maken.
Hoewel Hafkamp inmiddels 61 jaar is, wil ze van stoppen met werken nog niets weten. Ze weet inmiddels dat ze de dingen die ze graag wil doen, beter nu meteen kan doen. Daarmee hoeft ze niet te wachten tot na haar pensionering. Ze wil blijven fietsen, een tocht van Nederland naar Leningrad staat hoog op haar verlanglijstje. ,,Dan ga ik met de trein terug. Lijkt me fascinerend. Weet je wat ik wel wil, als ik met pensioen ben? Oma worden. Ja, lijkt me geweldig. Maar geen oppasoma, dat zit er niet in.’’
CV Hetty Hafkamp
Geboren op 9 maart 1953 in Hilversum. Vertrok op haar 24ste naar Leeuwarden, om te gaan studeren aan de subfaculteit sociale wetenschappen van de Rijksuniversiteit Groningen. Ze werkte onder meer als directeur van gezondheidscentrum Camminghaburen, voor ze in 1998 wethouder in Leeuwarden werd. Tien jaar later werd ze burgemeester in Bergen. Moeder van twee, zoon Bram en dochter Emma. Houdt van reizen, jazzmuziek en abstracte kunst.
NHD, 1-12-2014, 15:52 (Update 1-12-2014, 15:52)