Sjaak Bos – Dijkbankjes feuilleton (2): “Bankje van Joost”

Hoe een dijkbankje een “Joostbankje”, een “bankje van Joost” en tenslotte een “bankje van Zwagerman” wordt, in meerdere delen.

Bij de presentatie van het boek “Grote groet uit Zwagerland” (een bloemlezing van aan Noord-Holland gewijde proza en poëzie van Zwagerman) kwam ineens het “bankje van Zwagerman” ter sprake. In de periode, dat hij een vakantiewoning in Tuitjenhorn bewoonde, zocht hij het bankje aan de Westfriese Omringdijk graag op. Hoewel hij enerzijds wel aangaf de mythe van het bankje niet prijs te willen geven, liet hij zich voor de media graag op dat bankje portretteren, in het decor van de Omringdijk, onder eindeloze Noordhollandse luchten. Zijn biografe vraagt zich nu met het Noordhollands Dagblad af, waar dat bankje nu is. Nou, ik zat er vorige week nog even op….

In maart 2010 werd de 75e Boekenweek georganiseerd. Voor deze editie was Joost Zwagerman uitgenodigd om het traditionele boekenweek geschenk te schrijven. (*) Het boekenweek geschenk is een novelle, essay of roman, dat ieder jaar door een andere schrijver speciaal voor de Boekenweek wordt geschreven. Bij deze gelegenheid en het hieruit voortvloeiende media offensief werd ook het Joostbankje weer verschillende keren in beeld gebracht.

Zo liet Joost zich voor de cover van het nieuwe boekenweek magazine (met daarin “een uitgebreid overzicht van fantastische, prikkelende en spannende boeken”) uitgebreid portretteren op “zijn” bankje aan de Westfriese Omringdijk.

Als ik in het lentenummer (2010) van het blad SPOOR een interview met hem lees, heb ik geen lampje nodig om langs zijn woorden gaand aanknopingspunten te vinden met onze Dijk der Dijken.

De woorden van Joost :

“In januari 2009 werd mij gevraagd het Boekenweek geschenk te schrijven… In mei ben ik begonnen… Ik heb mijn agenda schoongeveegd, inclusief familievakantie, zodat de zomer leeg en uitgestrekt voor me lag.”

“Ik heb een vakantiehuisje aan de Omringdijk.”

“Hier vind ik de rust.”

“De stilte van het landschap helpt me mij te concentreren.”

“De wereld moet stil en ledig zijn om een roman te schrijven.”

“Een boek schrijven is routine inbouwen, dus elke dag fietste ik over de dijk. De geest laten waaien, de stilte voelen. Elke dag dezelfde tocht.”

“Het is troostend om steeds dezelfde route af te leggen en dan die kleine schakeringen op te merken. Een lammetje, dat groeit. Bloemen, die opengaan.”

“Fietsen, notities maken, het landschap tot je laten komen. De avond en nacht waren voor het schrijven.”

“Ik stap graag af bij het zelfde bankje. Zitten en kijken.”

“Mijn kinderen noemen dat “het Joostbankje”. Ik heb er nooit iemand anders op zien zitten.”

Ik denk, dat zijn dijkliefde diep zit bij Joost en ik weet hoe peilloos diep, dat kan zijn.

Joost en ik. Ik en Joost. Bankbroeders.

Wordt vervolgd op 22 november.

(*) Zwagerman, Joost ,“Duel”, Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek, blz. 54, Uitgeverij De Arbeiderspers, Amsterdam/Antwerpen 2010

VKblog, Maart 2010

Westfriese Omringdaiksait, 21 november 2018

http://www.omringdijk.nl/dijkbankjesfeuilleton-deel-2-bankje-van-joost/

Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/?s=Joost+Zwagerman
https://robscholtemuseum.nl/sjaak-bos-dijkbankjes-feuilleton-1-joostbankje/
https://robscholtemuseum.nl/maarten-moll-zoon-van-iemand-die-niet-wilde-leven-peter-schat-baan-aan-zee-kunst-als-brug-naar-chaos-van-deze-tijd-burgemeester-zorgde-dat-zwagerman-geen-kant-op-kon/
https://robscholtemuseum.nl/richard-zut-het-bankje-van-zwagerman-is-er-gewoon-nog-joost-de-vries-een-kalm-huiselijk-vergeten-leven-leven-in-een-doodgeboren-droom-de-wereld-van-joost-zwagerman/