Silence Out Loud (12): Mail van Joost Zwagerman aan Rob Scholte 1 oktober 2013 om 15.03
Ok Rob, dank voor je antwoord, mijn stuk verschijnt 16 oktober in de Volkskrant, en ik hoop beide werken van jou dan te noemen.
Is het niet een idee om ‘De schreeuw’ te tonen in ‘Silence out loud’?
Verder gaat ‘Silewnce out loud’ over allerlei verschijningsvormen van stilte, ook bv de korte en afgrondelijke stilte vlak na een auto-ongeluk of een gewelde-delicht. Vandaar dat ook bd ronald Ophuis aanwezig zal zijn met drie schilderijen in ‘Silence out loud’.
Nu opperde Kees Wieringa om, bij wijze van driedimensionaal kunstwerk, het idee om het autowrak van de BMW na de aanslag op jouw leven te tonen. Het wrak schijnt ergens in Heiloo te zijn opgeslagen.
Ikzelf twijfel over dit idee. Ik wil kunstliefhebbers naar Kranenburgh trekken, en geen sensatiezoekers. Maar beschouw jij het wrak zelf als een morbide soort ready made? en zo ja, hoe sta jij tegenover dit idee?
En tegenover het idee om ‘De schreeuw’ op te nemen in ‘Silence out loud’?
Goede groet, Joost
Ik ben diep geschokt door deze mail. Ik wist niet dat Zwagerman zo’n gevoelloze klootzak kon zijn, om hier zo plompt verloren mee aan te komen….
Ik moet nu zo aan Henk Vredeling denken. Een van de meest fantastische kerels die ik in mijn leven heb ontmoet. Henk vertelde me, hoe hij bij zijn aantreden als minister van Defensie de hele krijgsmachttop bij elkaar riep om wederzijds kennis te maken. Henk liet de generaals bij die gelegenheid weten, dat hij een trauma had opgelopen, toen zijn vader in de Tweede Wereldoorlog voor zijn ogen op hardhandige wijze gearresteerd werd door de Grune Polizei. Het gevolg daarvan was, dat hij wel eens even twee seconden schrok, als hij onverwacht met een uniform werd geconfronteerd. Dat had niets te maken met pacifisme of wat dan ook. Vredeling was bovendien volgens vriend en vijand een van de beste ministers van Defensie die Nederland ooit heeft gehad. De dag na deze bijeenkomst kopte De Telegraaf: “Vredeling allergisch voor uniformen” (ik geloof dat ik dit verhaal al eens opgeschreven heb op deze site, maar dat vind ik in dit geval niet erg).
Uit de media is bij mij het beeld blijven hangen, dat het Rob Scholte zelf was, die bedacht om het wrak van de auto waarin hij opgeblazen werd tentoon te stellen. Nou moet je daar niet al te gauw een oordeel over hebben, want het verwerkingsproces van dit soort afgrijselijke gebeurtenissen kan natuurlijk heel aparte fasen doormaken, maar ietsje vreemd vond ik het wel. En nu blijkt dat het anderen zijn geweest die op een meer dan gevoelloze manier met dit idee zijn komen aankakken. Voor mij is het weer een reminder, heb nooit een oordeel over iemand, zonder dat je hem zelf gesproken hebt. Nou heb ik Zwagerman hier ook niet over gesproken en dat kan ook niet meer. Toch begrijp ik nu nog beter waarom ik nooit door een boek van Zwagerman heen ben gekomen. Volkomen leeg.