Robert Heukels m.m.v. Bram de Graaf – 60 jaar Nieuwe Revu: De opmerkelijkste medewerkers

1
ISCHA MEIJER
Wanneer bij Nieuwe Revu?
1989-1991. Functie?
Interviewer.
Onvergetelijk?
Derk Sauer haalde Ischa binnen voor een astronomisch salaris (8000 gulden per interview). Vervolgens ging de meester-interviewer er stapsgewijs op achteruit: van 8000 naar 5000 en uiteindelijk 2750 gulden. De vaste maandelijkse grap van Meijer richting adjunct Frans Lomans was dan ook: ‘Wanneer gaan we weer eens praten over salarisverlaging?’
Wat collega’s vooral herinneren?
Ischa zat vaak met zijn één vingertechniek stukken te tikken in zijn koffiehuis, waar Lomans het interview uit zijn typemachine moest rukken om toch maar de deadline te halen. Ook de afwikkeling van de interviews liet Meijer, veel te druk met radio en andere zaken, over aan Lomans. Die was goed geïnstrueerd: ‘Ischa zei altijd: als iemand weer eens roept: dat heb ik helemaal niet zo gezegd, moet je antwoorden: maar het gaat ook helemaal niet om wat je hebt gezegd, maar wat je hebt gedacht en bedoeld. En Ischa kan beter schrijven wat jij bedoelt dan jij het formuleren kan.’
Op een gegeven moment voelde hij zich te veel een ster om nog een goede journalist te zijn. Soms stapte hij na een half uur op, riep hij: ‘Dit wordt geen verhaal zo.’ Al was zijn interview met Paul de Leeuw in 1991 – over seks, het vakkundig afgerost worden door zijn moeder en de armoedige Nederlandse tv – legendarisch.’
Na Nieuwe Revu?
Ischa Meijer overleed op 14 februari (zijn verjaardag) 1995. Hij maakte in de jaren vooral furore bij RTL met het programma I.S.C.H.A..

2
TON VAN DIJK
Wanneer bij Nieuwe Revu?
Jaren zeventig.
Functie?
Hoofdredacteur van 1975- 1977.
Onvergetelijk?
Verzon de term ‘Socialisme, sex en sensatie’. Hij schreef een notitie waarin hij afrekende met het gezapige geïllustreerde tijdschrift en koos voor de gekste gekkigheden.
Hij diende de nota in bij de keurige directie van VNU met de historische woorden take it or leave it, waarna de morrende Dick Hendrikse counterde met een andere Engelse term: the benefit of the doubt. Dat lieten Van Dijk en co zich geen twee keer zeggen, ze ontwierpen de moderne Nieuwe Revu, in die tijd het spannendste blad dat er was. De grootste rel was in 1976. Op last van uitgeverij VNU werd het kerstnummer van Nieuwe Revu versnipperd.Daarin stonden fragmenten van oude kersttoespraken van koningin Juliana, opgeluisterd met artistieke naaktfoto’s van mannen en vrouwen.
Wat collega’s vooral herinneren?
Ton van Dijk hield erg van de boel opschudden en minder van het managen. Bij een ruzie met de stafleden van de redactie sprak hij tegen de jonge eindredacteur Gerrit Mollema, in de ogen van Van Dijk een klein, vals mannetje: ‘Jij bent een sneeuwballen- gooier, maar het zijn wel sneeuwballen met stenen erin.’
Na Nieuwe Revu?
Van Dijk werd hoofdredacteur bij onder meer Panorama en verslaggever bij HP/ De Tijd, docent aan de School voor de Journalistiek en schrijft nog altijd verhalen met een sociale inslag.

3
DERK SAUER
Wanneer bij Nieuwe Revu? Midden jaren zeventig-1989. Functie?
Verslaggever en later hoofdredacteur (vanaf 1982 vast, daarvoor wisselend met onder anderen Hans Wilbrink en Fons Burger). Sauer zorgde voor de ommezwaai naar een opinieblad, waarbij ‘nieuws dat je pakt’ een gevleugelde kreet werd. Sauer was de eerste hoofdredacteur die ervoor ging om met het blaadje geld te verdienen.
Onvergetelijk?
Voormalig staflid Anneliese Bergman: ‘Zijn uitzonderlijke, natuurlijke talent voor leiderschap. Hij sprak nooit met luide stem, maar alle ongeleide projectielen luisterden naar hem. Hij was onverschrokken, ongevoelig voor hiërarchie. Derk heeft het type medewerker van Nieuwe Revu sensationeel gewijzigd; grote namen als Boudewijn Büch, Mart Smeets, Barend & Van Dorp, Ischa Meijer én jong talent. Al die talenten zijn belangrijk geworden. Derk leidde die mensen op, zette de juiste mensen op de juiste plek en heeft het merk Nieuwe Revu veranderd in nieuws, sport en rock ‘n’ roll. Met een grote rol voor undercover- journalistiek. Peter Rensen bij de Scientology Church in 1988: baanbrekend. Derk zat bijna elke week bij de Sonja Barends van deze wereld; had Nieuwe Revu weer een scoop.’ Wat collega’s vooral herinneren?
Derk was een geliefde hoofdredacteur, maar ook enigszins ongrijpbaar. Eindredacteur Gerrit Mollema: ‘Fons en hij waren dik met Veronica en zo kon het gebeuren dat Derk menigmaal aankondigde ‘even een uurtje naar Hilversum’ te zijn, om vervolgens de hele middag weg te blijven.’ Na Nieuwe Revu?
Sauer vertrok met zijn gezin naar Moskou om een ongekend succesvol avontuur te beginnen: Independent Media. In 2005 startte Sauer, inmiddels schathemeltje rijk, uitgeverij Nieuw Amsterdam en in januari 2010 kocht Sauer met een investerings- maatschappij NRC Handelsblad en nrc.next van PCM Uitgevers.
4
FONS BURGER
Wanneer bij Nieuwe Revu?
1975-1983.
Functie?
Eerst onderzoeksjournalist, van 1981-1983 hoofdredacteur.
Onvergetelijk?
Fons Burger – een bewogen, humoristische, koppige team- speler die knap delegeren kon – was een dermate groot aanhanger van de participerende journalistiek dat hij niet vergat zichzelf te fotograferen op het moment dat hij in tranen uitbarstte op een reportage in het buitenland. Oog in oog met een stervende vrijheidsstrijder had hij nog wel de tegenwoordigheid van geest om zijn rol als participerende verslaggever met verve te blijven vervullen. Wat collega’s vooral herinneren? Dat Fons en Derk Sauer enthousiaste SP’ers waren, kinderen uit een middenstandsgezin, maar dat het zakelijk inzicht bij hen met de paplepel naar binnen gegoten bleek.
Na Nieuwe Revu?
In 1987 startte Fons Burger het muziekcafé Rotown dat binnen korte tijd bekend werd als kleinschalig podium voor popmuziek. Een jaar later volgde de oprichting van het nachtelijke uitgaanscentrum Nighttown, dat een belangrijke rol in de housescene van Nederland heeft gespeeld. Als ontwikkelaar kon Burger namens de gemeente Rotterdam diverse andere projecten in de culturele sector opzetten. Hij werd actief bij meer dan tien plaatselijke kunstinstellingen en podia en heeft het zakelijk meer dan handig gedaan. Net als zijn SP-maatje Sauer is Burger geestig genoeg miljonair geworden.

5
THEO VAN GOGH
Wanneer bij Nieuwe Revu?
Midden jaren negentig.
Functie?
Met Theodor Holman vulde hij de rubriek Theo en Theo waar geen touw aan vast te knopen viel. Dan werd er weer beledigd, gescholden en vol rancune op los gemept, waarbij Patrick Kluivert een geliefd slachtoffer was. Dan weer was er een poeslief, nietszeggend interviewtje met de toenmalige burgemeester van Amsterdam, Schelto Patijn. Onvergetelijk?
In 1997 werd een klacht van het Anti Diskriminatie Buro bij de Raad voor de Journalistiek ongegrond verklaard nadat Theo en Theo hun Nieuwe Revu-rubriek de kop Een lul van één meter tachtig. Allah is groot, Allah is machtig hadden meegegeven en Van Gogh in HP/De Tijd een column over de islam had gepubliceerd.
Wat collega’s vooral herinneren?
De zucht naar aandacht van Theo en Theo. Als de redactie met rode hoofden deadlines probeerde te halen, kwamen Holman, Van Gogh en zijn zoontje Lieuwe de boel opschudden met harde boeren, gelal en het luidkeels opeisen van de beste plek aan het biljart. De aandacht van de hoofdredactie, bestaandeuit Hans Verstraaten en Frans Lomans, werd vervolgens volledig opgezogen.
Na Nieuwe Revu?
Van Gogh regisseerde films, had het bewierookte interview- programma Een prettig gesprek (AT5) en baarde opzien door zijn samenwerking met Ayaan Hirsi Ali, uitmondend in de film Submission, over het verband tussen de manier waarop een deel van de moslims de Koran interpreteert en vrouwenmishandeling. Op dinsdag- morgen 2 november 2004 werd Van Gogh vermoord door Mohammed B..

6
VALERIE LEMPEREUR
Wanneer bij Nieuwe Revu?
Midden jaren negentig
Functie?
Verslaggeefster/onderzoekjournaliste
Onvergetelijk?
De doortastende manier waarop Lempereur mensen wist te verleiden mee te werken. Ging vaak als volgt: Lempereur stelde zich poeslief voor, merkte dan dat iemand onwillig reageerde, zei snerend: ‘Ach, u wilt niet meewerken? Wat jammer nou, dan ben ik toch echt genoodzaakt op te schrijven… (dan volgde een hele waslijst aan ellende).’Werd het een paar seconden stil, waarna Lempereur triomfeerde: ‘Ach, dus u wilt tóch meewerken.’ En als het dan helemaal niet lukte, kon ze zich nog altijd voordoen als de vrouw van… In Trouw zei ze daarover: ‘Natuurlijk heb ik me uitgegeven voor de vrouw van Charles Groenhuijsen. Ik moest en zou de vrouwengevangenis in Breda in. Een half jaar na publicatie van dat stuk, nota bene onder mijn eigen naam, staat Charles met zijn blonde mevrouw in het blad Weekend. Toen brak de hel los, terwijl die gevangenisdirecteur al lang wist dat ik niet was wie ik zei te zijn. Ik heb er geen spijt van.’
Wat collega’s vooral herinneren?
De dag waarop de marketingmanager, die met Lempereur een vorkje wilde prikken, door een speurneus op het secretariaat erop attent werd gemaakt dat Lempereur al eens in Nieuwe Revu stond. Als Daniël. Toen ze nog een man en een junk was.
Na Nieuwe Revu?
Bij het programma van Peter R. de Vries werd ze ‘wegens fraude en bedrog’ in 1996 ontslagen en als Patricia Perquin schreef ze een tweetal boeken en artikelreeksen voor Het Parool en AD over prostitutie en adviseerde ze de gemeente Amsterdam op het terrein van prostitutiebeleid.

7
BAREND & VAN DORP
Wanneer bij Nieuwe Revu?
1987-1996.
Functie?
(Sport-)verslaggevers.
Onvergetelijk?
Hun eerste verhaal voor Nieuwe Revu was meteen hun opzienbarendste. Ruud Gullit greep het interview aan om een breuk met PSV (lees: Hans Kraay sr.) te forceren, omdat hij naar AC Milan wilde. Gullit zelf toog naar de redactie op de Stadhouderskade om met het duo en de hoofdredactie het verhaal nog eens goed na te lezen.
Wat collega’s vooral herinneren?
Diezelfde Ruud Gullit kwam jaren nadien nog eens op de redactie van Nieuwe Revu. De stemming was uitgelaten, tot Gullit zei: ‘Zeg Henk, ik snap iets niet helemaal. Frits stelt de vragen, Frits zit hier te tikken…Wat dóe jij nou eigenlijk? Ja, je rookt je pijp.’ Vermoedelijk heeft Van Dorp gemompeld dat mijmeren een belangrijk onderdeel van de jour- nalistiek was. Verder was de redactie getuige van een knetterende ruzie tussen het duo en de hoofdredactie nadat niet hun interview met Cruijff de cover was geworden, maar een groot portret over hun aartsrivaal Louis van Gaal.
Na Nieuwe Revu?
Barend en Van Dorp trokken gefaseerd van tijdschrift naar televisie. Bij RTL gingen ze van één sportprogramma in de week naar vijf keer in de week een talkshow. Tijdens EK’s en WK’s voetbal maakten ze het populaire Villa BvD en na het pensioen van Henk begon Frits het blad Helden met dochter Barbara.

8
RIJK DE GOOYER & MAARTEN SPANJER
Wanneer bij Nieuwe Revu?
Van februari 1990 tot februari 1992.
Functie?
Ze vulden een faxrubriek. Spanjer (60): ‘Rijk kocht alle roddelbladen. Het leek ons een goed idee om daar een rubriek van te maken voor Nieuwe Revu; dat stoute van het blad paste bij ons. Rijk wilde daar dan wel goed voor worden betaald. We spraken af in een duur restaurant met hoofdredacteur Hans Verstraaten. Rijk nam zijn vriendin mee.‘Als het niet doorgaat, scheelt me dat toch een maaltijd.’ Met een strak gezicht vroeg Rijk 1000 gulden de man. Was goed. ‘En we hebben een fax nodig.’ Ook goed.‘Een draagbare, wantik zit vaak in het buitenland.’Hij bedoelde natuurlijk in de kroeg. Prima. Rijk was op dreef. ‘En die kut-strip van IJf Blokker en Harry Touw moet eruit.’ Ging niet door. Maar verder had-ie overal zijn zin in gekregen.’ Onverge­telijk?
Niet het geheime telefoonnummer van Ron Brandsteder dat Spanjer in hun rubriek bekendmaakte (en die vervolgens dag en nacht werd lastiggevallen), maar vooral hoe het eindigde. Rijk werd door Nieuwe Revu naar het Zwitserse skioord Gstaad gestuurd voor een verhaal over de jetset. Het seizoen was echter al voorbij. Dus ging het stuk over Rijk zelf. Nieuwe Revu zette hem in aangeschoten staat op de cover: De verschrikkelijke avonturen van een dronken komiek. Spanjer: ‘Rijk belde me: ‘Ik schrijf nooit meer voor dat klote-blad.’ Ik had net de dag ervoor mijn hand- tekening gezet onder het koopcontract van een huis bij het Vondelpark, want dankzij Nieuwe Revu had ik eindelijk een vast salaris. ‘Lullig voor je,’ zei Rijk. Jaren later had hij opeens een brievenrubriek in het blad met Peter van Straaten. Ik was ziedend! Later hebben we het bijgelegd.’
Wat collega’s vooral herinneren?
Zijn imitaties van Rinus Michels – ja, ook toen al.
Na Nieuwe Revu?
De Gooyer acteerde voor het laatst in 2001. Hij overleed in 2011. Spanjer (die nog in hetzelfde huis woont) verdient de kost als acteur, auteur en verhalenverteller.

9
PAUL BLANCA
Wanneer bij Nieuwe Revu?
Maakte halverwege de jaren negentig de redactie onveilig (ging een keer een collega-fotograaf in de kantine te lijf, waardoor redactrices van Margriet en Libelle gillend de ruimte uitstormden).
Functie?
De nu 55-jarige fotograaf Paul Blanca (geboren Vlaswinkel) is volgens oud-hoofdredacteur Frans Lomans de belangrijkste Nederlandse kunstenaar van de 20ste eeuw. ‘Een ongekend interessante jongen, maar ook heel erg een junk.’ Vooral zijn zelfportretten waren schokkend: Blanca met een pijl door zijn wang; Blanca die zijn mond met touw had dichtgenaaid; Blanca met de kop van een rat in zijn mond. Hij werd er in 1994 van verdacht de auto van kunstenaar Rob Scholte te hebben opgeblazen waarbij deze beide benen verloor. Bewijs daarvoor is nooit geleverd.
Onvergetelijk?
Zijn portretten en de reportage Nederland bewapent zich waarvoor hij undercover in de wapenhandel ging (en onder meer een handgranaat – vandaar de verdenking – scoorde). Hij werd na een ripdeal veroordeeld tot een gevangenisstraf. Het verhaal over het uitzitten daarvan, waarbij hij probeerde af te kicken van de crack, verscheen op 25 oktober 1995. Mijn jaar vol angst en walging) en was minstens zo heftig.
Wat collega’s vooral herinneren?
Zijn openingszin: ‘Kan ik een tientje van je lenen?’ En dat hij hun kerstpakketten verpatste in de Bijlmer.
Na Nieuwe Revu?
In 2010 zat hij bij de Jakhalzen van de De wereld draait door. Hij meldde afgekickt te zijn en was met een serie landschapsportretten bezig. Naar verluidt gaat het ‘oké’ met hem.

10
ROERT VUIJSJE
Wanneer bij Nieuwe Revu?
Kwam in 1997 als verlegen, slanke jongeman van 26 de redactie oplopen, nadat zijn bij de Volkskrant leidinggevende vader hoofdredacteur Verstraaten had verzocht een stageplaats voor hem te regelen. Vuijsje senior maakte zich zorgen over de toekomst van junior en verfoeide diens lamlendigheid. Werd als volleerd en geslepen interviewer en schrijver (kilo’s dikker) tien jaar later weggekocht door De Pers.
Functie?
Verslaggever.
Onvergetelijk?
Zijn interviews, met steevast vragen als ‘wat is uw talent?’ en ‘bent u een intellectueel’, alsmede zijn roemruchte stukken over de facetten van de multiculturele samenleving. Dat ging van bijschriften voor sexy foto’s van volslanke donkere vrouwen tot serieuze reportages over de Bijlmer.
‘Die combinatie van lage en hoge cultuur was uniek en maakte het werk zo leuk,’ zegt Vuijsje. Reizen deed hij ook graag. Met kunstenaar Peter Klashorst maakte hij Nairobi onveilig. ‘Ik ben nu 42, maar ben ook jong geweest, ja.’ In 2005 strikte hij in Suriname presidentskandidaat Desi Bouterse die al tijden de Nederlandse pers meed. ‘Een half uur sprak ik met hem over de boeken die hij las, zijn kleren en zijn lievelingseten. Toen ik begon over zijn zoon Dino, die vastzat, stapte hij op. Ik beschouw dit als één van mijn hoogtepunten bij het blad.’
Wat collega’s vooral herinneren?
Zijn lange lunchpauzes in de Bijlmer; naar later bleek veldwerk voor een roman.
Na Nieuwe Revu?
Zijn gloriejaren: hij debuteerde in 2008 met Alleen maar nette mensen, waarvoor hij De Gouden Uil kreeg. Er werden ruim tweehonderdduizend exemplaren van verkocht.

11
PIETER STORMS
Wanneer bij Nieuwe Revu?
Van 1980 tot 1990.
Functie?
Onderzoeksjournalist. Hij zocht graag de directe confrontatie.‘Dat is toch mijn sterkste kant.’
Onvergetelijk?
Zijn geldverslindende serie In zaken (waarvoor hij een eigen kantoor, secretaresse en peperdure pakken noodzakelijk vond). Met collega Henk Ruigrok probeerde hij foute bankiers, zakenlui en ambtenaren te ontmaskeren. Soms met succes, soms niet. Zo beschuldigde het duo in 1989 een wethouder van Bergen op Zoom onterecht van corruptie (aldus de rechter) en moest Nieuwe Revu, met Veronica, 200.000 gulden schadevergoeding betalen. Boven alles: zijn opsluiting, in 1986 met fotograaf Gerard Wessel in Fort Zeelandia door Desi Bouterse. Het duo had contact gehad met het Junglecommando van Ronnie Brunswijk en werd beschuldigd van spionage. Na zestien dagen werden ze (‘sterk vermagerd en kaalgeschoren’) vrijgelaten.
Wat collega’s vooral her­inneren?
De omwegen die hij naar afspra-ken maakte om te kunnen lunchen bij sterren- restaurants waar hij zwaaiend met de redactiecredit-card steevast zijn entree het woord: ‘Champagne!’
Na Nieuwe Revu?
Probeerde hij net zo rijk te worden als zijn oude baas Derk Sauer. Dat lukte niet met de Krant op Zondag, het tv-programma Breekijzer en de tv-zender Het Gesprek. Maar hé, in 2008 huwde hij Nina Brink.

12
GERARD WESSEL
Wanneer bij Nieuwe Revu?
Van 1985 tot 2006.
Functie?
Dé Nieuwe Revu-fotograaf van de jaren negentig, bekend van zijn straat- en uitgaansfotografie. ‘Wessel was Nieuwe Revu,’ zegt oud-hoofd- redacteur Lomans. ‘Hij stond tien jaar lang voor wat Nieuwe Revu wilde zijn.’ Onvergetelijk? Zijn haarscherpe zwart- wit portretten uit het nachtleven. Wessel werd bij Nieuwe Revu geïntroduceerd door Herman Brood, al jaren documenteerde de fotograaf zijn leven. Een half jaar voor Broods zelfmoord schoot Wessel op Bonaire de beruchte cover van de kunstenaar in een luier met een leguaan op zijn hoofd. ‘De drank en drugs hadden zijn tol geëist,’zegt Wessel (53).‘Hij was incontinent en liep op zijn einde. Het fotogenieke van hem was verdwenen, maar hij wilde nog steeds choqueren. Hoewel ik veel commentaar op de foto heb gehad, belde Herman me na de publicatie op om te zeggen dat hij er voor 100 procent achter stond.’
Wat collega’s vooral herinneren?
Zijn bescheidenheid. Menig portier kreeg te horen: ‘Weet je wel wie ik ben?’
Na Nieuwe Revu?
Maakte hij documentaires (onder anderen over Jules Deelder) en haalde hij zijn aannemersdiploma om zijn projecten te kunnen bekostigen. Wessels foto’s hangen straks wellicht in het Rijksmuseum. ‘Meer waardering kun je niet krijgen.’

13
BOUDEWIJN BÜCH
Wanneer bij Nieuwe Revu?
Midden jaren tachtig tot midden jaren negentig.
Functie?
Schrijver, dichter, tv-presen-tator, wandelende encyclopedie, ruziemaker én fantast Büch (1948-2002) had officieel een tv-column waarin hij uitgerangeerde coryfeeën als Wim Bosboom (‘een knipperend fossiel’) en Frank Masmeijer (‘het vierkante gebit’) op de korrel nam.
Onvergetelijk?
In 1987 kon Nieuwe Revu Mick Jagger interviewen. Wim Spijkers (werkte zeventien jaar bij dit blad, onder andere als lid van de hoofdredactie) zou het doen. Tot Büch daar lucht van kreeg; hij beschouwde Jagger als een genie en zat al jaren achter hem aan. Híj moest het doen en zou er meteen een tv-item van maken. Omdat het commercieel interessant leek, stemde hoofdredacteur Sauer toe. In steenkolenengels stelde de glibberig dwepende Büch vragen over de kleur die het meest in zijn songs voorkwam en teksten die op bootlegs anders waren dan het origineel. ‘Tenenkrommend,’ zegt Spijkers (later eindredacteur van De wereld van Boudewijn Büch) met enig leedvermaak. ‘En een commercieel succes was het ook niet.’ Wat collega’s vooral herinneren?
Dat zijn column vaak over iets anders dan tv ging. ‘Hij werd daar door Sauer op aangesproken, maar liet zich niet sturen,’ zegt Spijkers.
Na Nieuwe Revu?
Maakte hij reclame als ‘rijstleider’ voor Lassie Toverrijst.Tot 2001 werkte hij nog voor de VARA, halverwege de jaren negentig ging hij ook het theater in. Veel succes had hij niet meer. Hij stierf in zijn slaap aan een hartaanval, tussen zijn tienduizenden boeken in zijn riante grachtenpand.

Uit: 60 jaar Nieuwe Revu

http://www.bramdegraaf.info/assets/upload/nieuwe-revu/60jaarRevu.pdf