Pim Trooster – Kunst van de dag: Vrouw en profile van Rob Scholte

Pim Trooster (Almelo, 1954) is/was kunstenaar/curator/regisseur en initiator van kunstinitiatief SAFE (1995 t/m 2008) en van P.ART of your life, een initiatief in Zwolle. Hij woont en werkt in Zwolle.

Zijn schilderijen van de laatste jaren (vnml. was en pigment op doek) zijn kleurrijk en geven veel ruimte tot associëren. Voor hemzelf is het een spel op de grens van het toeval en de beheersing. Loslaten is een belangrijk begrip en thema binnen zijn oeuvre. Zijn manier van werken is in de loop der jaren geÎvolueerd van dramatisch expressief naar lyrisch abstract, naar schilderkundig onderzoeksmatig, naar methodisch conceptueel.

Zijn fotoís hebben veel meer dagboekkarakter. Daarnaast maakte hij grote series portretten in een performanceachtige setting (de Rode Wand; de Witte Wand en de Multi-cultiwand).

Als theaterregisseur regisseerde hij voor SUUS het stuk “Er zit een man op de rand van zijn bed”(2005/2006);
voor Safe, “Mijn naam is Alma Singer” (2007/2008). Op dit moment regisseert hij “DOOR JOU”, een stuk van Esther Gerritsen. 12 September in premiere in P.ART of your life te Zwolle.

Als curator stelde hij vele tentoonstellingen samen in en voor Safe; voor CAT2005 de tentoonstelling ëAlle goeds komt van bovení; voor Kunstcentrum Hengelo de zomertentoonstelling ëHedendaagse figuratieí in 2008;
voor Museum Gouda stelt hij de tentoonstelling NED 2 samen. Van 5 september t/m 29 november 2009.
Voor P.ART of your life stelde hij de tentoonstelling OPMAAT samen van 17 mei t/m 29 juni.

Pim Trooster is getrouwd met Carin Starren. Zij hebben twee dochters Sophie en Cecile.

Voor meer informatie kijk op:
http://www.pimtrooster.nl
http://www.p.artofyourlife.nl
voor contact:
pimtrooster@gmail.com

In de maand mei 2016 zal hij dagelijks een Kunst van de Dag selecteren. Zeven jaar eerder deed hij dat ook al.

http://www.galeries.nl/mnkunstenaar.asp?artistnr=605&vane=&em=&meer=meer&sessionti=339717382

Kunst van de dag door Pim Trooster

Hoe een mens zich kan vergissen.
Wat worden we toch vaak beperkt door onze eigen vooroordelen.

Zo word ik met enige regelmaat, door volkomen toevallige omstandigheden, met mijn neus op deze lastige maar zeer menselijke trekjes gedrukt. Zo schreef ik een paar dagen terug over de prachtige Maya-tentoonstelling in het Drents museum. Niet omdat ik naar Assen was gekomen om deze tentoonstelling te bezoeken maar doordat ik een bevriende recensent vergezelde die van plan was te gaan schrijven over een totaal andere presentatie in het Drents Museum.
Wij waren beide echter totaal niet gecharmeerd van het werk waarvoor we waren gekomen en besloten de tijd dan maar te nemen om de rest van het museum maar eens te gaan bekijken. En….zoals een paar dagen terug te lezen was werd de Maya-tentoonstelling hét cadeau van de dag. (en dus mijn keuze voor ‘Kunst van de dag’)

Iets soortgelijks overkwam mij twee weken terug toen ik een vriendin uit Amsterdam rondleidde door de Zwolse binnenstad, waar ik toch moest zijn omdat ik een bepaald boek wilde kopen. Van de prachtige boekwinkel Waanders in de Broeren togen wij naar Museum de Fundatie. Iedereen die Zwolle bezoekt moet toch zeker even het uitzicht op Zwolle gaan bekijken vanuit de ovalen opbouw bovenop het voormalige Paleis van Justitie waarin Museum de Fundatie is gehuisvest. De Embroidery Show dan maar even op de koop toe nemen.. …. je moet er wat voor over hebben….

Ik moet bekennen dat ik nogal eens moeite heb met de enorme hoeveelheid geld en aandacht die de blockbuster-tentoonstellingen van het Drents Museum en ook Museum de Fundatie krijgen. Hierin klinkt natuurlijk mijn eigen jaloeziegevoelens in door, die mij niet vreemd zijn als initiatiefnemer en curator van talloze hoogwaardige hedendaagse kunstprojecten en die meestal maar een zeer beperkt publiek bereiken.

Eenmaal binnen begon ik me meteen te schamen voor mijn vooringenomenheid want, toen we op de bovenste verdieping de lift uitstapten was ik meteen op slag verkocht.

Ik ben van dezelfde generatie als Rob Scholte maar ik was in zijn glorietijd als kunstenaar, in de periode voordat hem de noodlottige bomaanslag overkwam, geen fan van zijn in mijn ogen dubieuze kopieer- en sample-kunst.

Maar enkele jaren terug zag ik nieuw werk van hem tijdens de Twente Biënnale in Hengelo waar ik toen ook een lezing van hem bijwoonde. Toen werden mijn vooroordelen al behoorlijk gelogenstraft. Hij hield een heel consistent en bevlogen betoog.
Wat een energie en enorm levenskracht en positieve instelling heeft die vent.
Daarna, een paar jaar geleden verraste hij mij opnieuw toen de door hem verzamelde waanzinnig mooie prenten die Jan Sluijters maakte tijdens de Eerste Wereldoorlog voor Weekblad De Nieuwe Amsterdammer in Museum de Fundatie werden getoond.

Maar ja borduurwerkjes omdraaien, je naam erop zetten waardoor de op de rommelmarkt voor een appel en een ei gekochte werkjes in een klap worden opgewaardeerd naar €1.000,-; zoals het werd aan-geprijsd in DWDD vond ik toch van een heel wat andere en twijfelachtige orde. Had Salvador Dali ook al niet eens duizend ‘lege vellen’ gesigneerd de markt op gedaan ?

In de Embroidery Show vullen 1000 borduurwerkjes achterstevoren, systematisch op thema gesorteerd tegen elkaar opgehangen, in grote wand-vullende groepen in Museum de Fundatie.
Dit zijn geen ‘lege vellen’, dit is heel andere koek.
Nooit geweten dat de achterkant van al deze huisvlijt zoveel gevarieerde schoonheid herbergt. Eigenlijk zou dit in de marketing van deze tentoonstelling een veel grotere aandacht moeten krijgen dan het feit dat deze op rommelmarkten gescoorde huisvrouwen-hobby-werkjes door het concept van deze tentoonstelling financieel worden opgewaardeerd. Ik heb mijn ogen uitgekeken en er enorm van genoten.

http://www.galeries.nl/index3.html

http://www.galeries.nl/motivatie.asp?idnr=205729&gastnr=36&sessionti=301436056