Paul Voors – Amusing Ourselves to Death
Aan een beroemde kade van een internationale haven, die je doet verlangen naar werelden ver weg, staat het gebouw ‘de Rotterdam’ naar een ontwerp van Rem Koolhaas. De moderne architectuur maakt verwachtingen over de toekomst in je los. Een lift brengt je in 30 sec naar een etage op 130 meter hoogte, waar het uitzicht overweldigend is. Het is een soort inwijding. Je bent nu in de juiste stemming voor de expositie ‘Amusing Ourselves to Death’, want kunst maakt je los van vaste denkpatronen.
De expositie is ontstaan door een samenwerking van galerie Frank Taal, die dit jaar vijf jaar bestaat en Hens vermogensbeheer. De titel is een verwijzing naar het gelijknamige boek van Neil Postman. In dit kritische boek stelt de schrijver dat nieuws en informatie worden opgediend in gemakkelijk verwerkbare brokken, waardoor ons kritisch en zelfstandig denken verwatert.
De 28 geselecteerde kunstenaars reflecteren met hun werk op dit thema vanuit hun eigen discipline en zienswijze. Het resultaat is een evenwichtige maar gevarieerde expositie. Het kakofonische karakter, dat grote groepsexposities vaak kenmerkt, ontbreekt. Onderaan deze blog staat een lijst met alle deelnemende kunstenaars maar loop met mij een -virtueel- rondje mee, waarin ik aan een paar kunstenaars extra aandacht besteed.
Tot mijn genoegen kwam ik Ismail Tan weer tegen, over de bachelor van de HKU (2015) schreef ik al een blog. Even verder was er werk van Rob Scholte. Wat er gebeurd is in zijn leven ga ik niet meer herhalen. Zijn werk blijf ik sterk vinden, eenvoudig maar effectief.
Van Annabel Oosteweeghel was er een even intrigerende als ongrijpbare korte video, die lijkt te gaan over verleiden, vrouw zijn, vergankelijkheid en de alledaagsheid van het bestaan.
De schilderijen van Mike Ottink kent tegenstellingen. Sober maar ook heel krachtig, het Gecontroleerd maar toch onregelmatig. Zakelijk en ook ritmisch De schilderijen vinden hun oorsprong in muziek.
Op het eerste gezicht ziet het werk van Saminte Ekeland er liefelijk uit. Dat komt vooral doordat ze ‘naald en draad’ gebruikt in haar werk. Een middel dat we verbonden hebben met vrouwen. Haar onderwerpen zijn allerminst liefelijk. Een demonstrant die een molotof cocktail gooit, een portret van een anarchiste die een bank wilde beroven. Met haar materiaalkeuze wil ze de vrouwelijke kijk op het wereldgebeuren benadrukken. En dat er achter gruwelijke daden, hoe afkeurenswaardig ook, toch menselijke overwegingen schuilgaan.
We zijn de expositie rond. Ik neem afscheid in de wetenschap dat veel kunstenaars en hun werk niet genoemd heb. Helaas maar een blog moet niet te lang zijn. Rest mij nog een dankwoord aan de organisatoren voor een uitstekend samengestelde expositie.
Deelnemende kunstenaars:
Willem Besselink, Marilou van Lierop, Gerben Mulder, Aeneas Wilder, David Adams, Tom Woestenborghs, Daan den Houter, Ben Kruisdijk, Bram Braam, Phil Bloom, Rob Scholte, Ties Ten Bosch, Mike Ottink, Erik Sep, Hester Scheurwater, Georg Bohle, Jan ten Have, Pascal Bastiaenen, Ronald Franke (galerie Frank Taal), Tonny Yang, Lea Schiess, Ismail Tan (graduates selectie), Hans Wilschut, Jason Coburn, Saminte Ekeland, Annabel Oosteweeghel, Rolf den Dunnen, Bert Loerakker, Gijs van Lith, Ilona Klimek, Dimitri Kruithof (gastkunstenaars)
Expositie: Amusing ourselves to death, 9 t/m 11 okt.
locatie: Wilhelminakade 177, gebouw de Rotterdam 40ste etage, Rotterdam.
Kunstblijfteenraadsel, Willekeurige verslagen van bezoeken aan musea en galeries, 12 oktober 2015
http://kunstblijfteenraadsel.nl/2015/10/12/amusing-ourselves-to-death/