Natasha Gerson – Indrukken vanuit het Hinterland: De beelden van de P-project wegversperring bij de A7 van close bezien als platteland bewoonster en als oude actievoerster

Bij wijze van pure Pavlov reactie, vooral omdat het Wierd Duk was, die de open deur van de kloof tussen de Randstad en platteland intrapte in de Telegraaf, trad de ontkenning bewesten Amersfoort onmiddellijk in. Kloof? Wat kloof, hoezo kloof, nu heeft Duk weer een kloof verzonnen, onzin, een tweet van Margiet Oostveen: ‘fop kloof’. Want, onder andere: ook op het platteland wonen mensen, die vinden, dat Zwarte Piet best kan veranderen!

Oh, nou, in dat geval…

Nu ben ik geboren en getogen en woonachtig in het Noordoosten en toevallig ook van mening, dat Zwarte Piet best kan veranderen, en vond, dat steeds meer naar mate de racistische bagger rond het thema en de aan kaarters aanzwol. Nu vind ik zelf, dat Zwarte Piet in het vervolg het beste in een zwarte kat veranderd kan worden (zie hieronder de link naar mijn Facebookpagina daarover) maar geen van de partijen wenst zulke simpele heilzame oplossingen en ruziet liever ter identiteitsversterking door.

Maar, mij kwamen die kloof ontkenningen net zo dwaas en oneigenlijk over als witte mensen, die oprecht melden ‘kleurenblind te zijn’ of die zeggen ‘nooit iets gemerkt te hebben van racisme’. De ergernis (en de kloof zelf, wat mij betreft) werd versterkt door, in Vrij Nederland, een werkelijk plaatsvervangend tenenkrommend verslag. Dat niet eens een verslag was (want ze stapte niet eens uit om verslag te doen, ze durfde nauwelijks uit het raam te kijken), maar meer een soort emo blog, van de hand van schrijfster Alma Mathijsen uit een van de drie bij Joure gekeerde bussen van comité Kick Out Zwarte Piet. Door middel van een rijg koord aan assumpties en pure onwaarheden werd het groepje Friezen, dat hen tegenhield op de snelweg op een of andere wijze tot een geprivilegieerde partij gemaakt, die zo maar een snelweg over kon nemen in cahoots met de smeris en daarna zelfs tot neo nazi’s geframed. En haar hele bus, inclusief alle meerijdende dagbladjournalisten, fotografen en VPRO coryfeeën in de bus en zijzelf, die het blijkbaar heel vanzelfsprekend vindt om zodra ze iets meemaakt om er twee pagina’s in een landelijk blad over vol te kunnen snotteren met blijken van wereldvreemdheid en angst platitudes bij voorbaat al tot onderdrukten.

Slachtoffers van agressieve witte mannen, omsingeld door de verpersoonlijking van racisme, de angst gierde door haar keel enzovoorts.

Terwijl er eigenlijk niks, naks, nul komma nul gebeurde, behalve dus dat ze tegengehouden waren en de stichting T. leerde, dat je je voorruiten niet in Moldavië moet bestellen.

Door dat soort dingen komen er soms ook barsten in mijn solidariteit.

Geïnteresseerd geraakt, maar ook enigszins verscheurd in mijn kijken vanuit twee doorgaans helemaal niet zo onverenigbare identiteiten, namelijk mijn nuchtere landelijke, en de westerse van ouwe linkse kraker, stuitte ik op een livestream van de wandelende bloeddruktest Kevin Roberson. Een ding moet je hem nageven, lef heeft ie. Volgens hemzelf en het verslag van Mathijsen - ‘Kevin krijgt klappen!’ – zou hij als eerste person of color ten tonele aangevallen zijn door de blokkeerders, terwijl nota bene zijn eigen beelden, die bewering totaal logenstraffen. Als dat zo beleefd werd, in de groene bus, dan geeft het te denken, waarom ze hem niet effe te hulp schoten. Maar gelukkig is op zijn eigen beelden te zien, dat hij in werkelijkheid toch bijna twintig minuten enorm moest lopen zuigen tussen de blokkeerders, voordat hij ook maar een halfhartig duwtje kreeg. Zelfs bij allereerste aanvang – toen hij lang voor de politie arriveerde al op de vluchtstrook parkeerde en voor wie dan ook uit op de blokkeerders af rende en zij op hem – eerder beschermd, dan bedreigd werd door de coördinator van het geheel. Dit in een verwarrende aanzet, die bijna direct uitdoofde, toen hij zich als journalist identificeerde. Op één jongen na, laten we hem Taede noemen, waar hij het mee aan de stok zou houden nadien.

Er was ook vast te stellen, dat demonstranten, die even later wél de bus uitkwamen, er geheel ongehinderd rond liepen – een meisje in haar eentje helemaal naar voren, mensen, die de kentekens gingen fotograferen, een minzaam glimlachende gedreadlockte fotograaf enzovoorts – en het gewoon echt duidelijk was, dat er afgesproken was het vreedzaam te houden en geen discussies aan te gaan. Eigenlijk was het bijna grappig, in elk geval surrealistisch nieuwer tijds, hoe dat door elkaar darde en elkaar liep te filmen met hun mobieltjes op die snelweg, een soort ontzettend Nederlandse aflevering van Black Mirror.

Er is ook te zien, hoe dezelfde, door Roberson en anderen belasterde, coördinator een bewonderenswaardig geduld in het negeren van Roberson ten toon spreidde, waar deze, vanaf het moment, dat de politie arriveerde, dwars door het initiële gesprek over het hele gebeuren bleef krijsen als een klein kind, dat hij bedreigd was en aangifte wilde doen.

Als Roberson nou heel even zijn klep had gehouden en zich als een echte verslaggever had gedragen, had hij kunnen vastleggen, wat er besproken werd. Met zijn egocentrische gemekker verspeelde hij bovendien alle tijd en sympathie, die de politie eventueel voor de geblokkeerde kant en dus zijn kameraden zou kunnen over hebben, werkelijk gewoon zichtbaar.

Wellicht had buschauffeur Nanda, langjarig door de wol geverfd, als ze met dit soort dingen is, ook beter even naar voren kunnen lopen. Misschien had ze daar dit keer gewoon es geen zin in. Misschien had Jeffry, Michael of Sunny, er even bij kunnen komen. Zulke dingen schelen vaak. Hoe dan ook, zoals het gebeurde en zoals Kevin het vastlegde, de politie kwam en werd geconfronteerd met één normale vent in een generieke motorjas, die klaar stond om zich te legitimeren en te onderhandelen, en één rondspringende kwibus, die druk aan het filmen was met zijn mobiel en krijste over connecties tussen politie en extreem rechts. Nou, dat was moeilijk kiezen voor oom agent, zeg! Maar een blank noordse samenzwering kan er toch echt niet uit gedestilleerd worden.
Kevin beschuldigt de politie, zodra ze ter plekke komen maar vast van extreem rechtse sympathieën, dan hebben we dat alvast gehad.

Mathijsen heeft dit alles maar half meegekregen, vanuit haar gezichtsveld en waarschijnlijk vooral als mening achteraf, en beschrijft dit in Vrij Nederland klakkeloos als handje klap tussen politie en blokkeerders meervoud. Dat is nog al een beschuldiging. Terwijl het voor mij deze gang van zaken nog een indicatie gaf, dat we hier juist niet met een extreem rechtse wannabee gouwleider te maken hadden. Namelijk door het opvallend ontbreken van secondanten in het gelid direct achter hem, al was het om Roberson zelfs maar naar achteren te dringen bij het overleg met de politie. Echte neo nazi’s, leer me ze kennen, doen namelijk nooit en te nimmer iets in hun eentje en in dit soort situaties hangen ze, vaak op potsierlijke wijze, de beveiligingsspecialist uit, die ze wegens onhaalbaarheid van een VOG nooit hebben kunnen worden. Iets waar veel ouwe kraakbonzen ook een handje van hebben trouwens. Die houding ontbrak hier ten ene male. De weldenkende goegemeente in de Randstad, als beste stuurlui aan wal, vindt over het politieoptreden, dat ze allemaal gearresteerd hadden moeten worden. Nou, hoe? En hoe lang had dat wel niet geduurd? Logistiek is niet het sterkste punt van, ik ga nu al bijna zeggen de gut mensch. Maar wat hier simpelweg gebeurde, hoe er ook over gejank orgelt wordt, is dat de driehoek, je kon er op wachten, koos voor een klassiek de-escalatie model, van het soort, waarvan de jurisprudentie huizen hoog ten hemel stinkt. Vooral als het gaat om situaties andersom, dus waar bijvoorbeeld, ik noem maar wat, een Pegida zonder dat ze iets hebben misdaan de bus weer in kan, omdat een haag AFA’ers daar weer eens voor gezorgd heeft. Eerlijk is eerlijk.

Alma en kameraden hadden werkelijk recht van spreken gehad over onrecht, als ze, zoals Nanda vaak heeft meegemaakt bij Euro toppen en dergelijke, na terug begeleid te zijn, ook allemaal gefouilleerd waren, er enkelen wegens moeilijk doen en een busje c.s. gas of iets dergelijks gearresteerd werden. Als op grond van artikel 140 de hele bende inclusief Sunny Bergman aan toe tot na Sinterklaas in de cel was gezet. Verhalen, waar Vrij Nederland in het verleden, maar zelden voor te porren was trouwens. Maar dat gebeurt dus allemaal niet.

Toch wordt er nu ineens gedaan, alsof het demonstratierecht voor het eerst is geschonden in heel Nederland. En ineens besluit tout meekijkend actie veteraan links om voor het eerst in hun leven een veiligheidsdriehoek op hun erewoord te geloven, waar die de besluiten legitimeert met Serieuze Dreigingen. Waar ze dat soort spin ten aanzien van hun eigen kant anders honend weg lachen, is nu ineens het woord van de burgemeester gospel. Tjonge jonge, er was dreiging van zwaar vuurwerk! Schande! En er waren ongelukken (geval blikschade) geweest, wat errrrreeeeegggg! Hypocrieten.

Ter plekke schoot de coördinator, maar één keer heel even, uit zijn slof om zichzelf direct te hernemen, namelijk toen Roberson op zijn mentalistische wijze (hij suggereert iets op bezwerende toon en zijn kijkers zien het) vroeg, of de tattoo op zijn hand ‘een SS teken is’. Dat blijkt natuurlijk nonsens, maar wordt later even goed door onder andere weblog Grutjes en zo weer als waar vermeld). Roberson ging door met provoceren, en dit zelfs op een voor de demonstranten in de bus kwalijke, zelfs potentieel gevaarlijke, manier. Zo hijgt hij op zeker moment: “Klopt het, dat jullie de chauffeurs uit de bussen gaan halen?” “Welnee man”, krijgt hij meerdere malen te horen en verzint dan weer een nieuwe hitserige vraag. Trouwens, over dat ‘man’: Het is veel zeggend, dat zelfs bij het gedoe in de eerste adrenaline beladen momenten, helemaal niemand derogatieve termen tegen hem gebruikt. Roberson wordt consequent aangesproken als ‘man,’ ‘figuur,’ ‘jongen’ en ‘joh’. Iets waar rechts extremisten in vereniging onmiddellijk over zouden struikelen. Maar de verslag geving pent het zogenaamde dreigement, dat alleen in het hoofd van Roberson heeft bestaan, alweer lustig over. Even later richt hij zijn camera op een rood autootje, behorende aan de blokkeerders, omdat hij daar tot zijn verbazing een, zoals hij dat opmerkt, ‘bi-cultureel persoon’ in meent te zien zitten. Er bestaan licht getinte Friezen blijkbaar en er doet er eentje mee aan deze nationalistische actie. Kevin valt van de ene verbazing in de andere.

De Volkskrant spant uiteindelijk de kroon als ze de weg blokkeerders op basis van niets dan een vooralsnog ongestaafde tweet van een uit de bocht vliegend lid van AFA Fryslan al snel framen als ‘een bont gezelschap van neo nazi’s en Erkenbrand sympathisanten tot Cambuur supporters en het Frysk Heidens Front’. Huh? Hebben we, althans media en politiek, nu al niet vaak genoeg de fout begaan – van milieuactivisten tot hang Marokkanen – om allerlei ludieke verbanden selffulfilling prophesies in te extremiseren met allerlei voortijdig gelabel? Erkenbrand. Front. Dat zou me nou hogelijk verbazen. Ik besluit nóg wat nader te kijken naar alle beelden voorhanden en ze na te speuren op usual suspects, die ik me er echt niet tussen kon voorstellen of gespot had. En ik had volgens mij al goed gekeken.
Oké. Zie hier de kloof. De Randstad, althans wie VN en de Volkskrant nog leest en de VPRO kijkt en geen stobbe frees van een combine en geen trots Friese boer’n metal fan van een Odin Stormer kan onderscheiden trapt er blijkbaar prompt collectief en zonder vragen te stellen in en spreekt er schande van op een wijze, die doet denken aan de reactionaire provincie notabelen van weleer, toen ze op de televisie zagen, wat een zootje die nozems op het Spui maakten. Tuutuutuut en de politie laat dat alles maar toe, ach en wee de rechtstaat en het fatsoen! Maar de rést van Nederland, in het bijzonder het platteland, waaronder ik zag géén Asatru Coven aan potentiële geweldplegers. Maar een stelletje van onze jongn,’ die daar een staaltje mooi wark leverden. Kiek, en die melktruck kan er ok nog langes, krap aan, maar toe maar en haha. Knap ‘daan! En mijn wederhelft sinds dertig jaar, volbloed Fries van Fries sprekende ouders en lange tijd taxichauffeur in alle wilde uithoeken van het noorden naast me op de bank kijkt op uit zijn Sudoku, maakt bezwaar tegen de stem van Roberson, die uit mijn laptop schettert, kijkt dan met een half oog mee naar de beelden en merkt over de gemotoriseerde coördinator stellig op: ‘Dat is geen fascist’. Ik: ‘Hoezo?’ Hij: ‘Alleen vrije geesten rijden op een XJ900’.

Ook vrije geesten kunnen op de PVV stemmen natuurlijk, en al snel wordt mij online toe gebeten, dat ik dat dan ook al reuze erg moet vinden. Ja hoor eens.
Dit is na enkele minuten, de politie is hier nog niet eens ter plaatse.

Typerend is, dat du moment, dat duidelijk wordt, dat alle beweringen over neo nazistische betrokkenheid onzin zijn, de linkse think flip wordt gemaakt, dat het er ineens volgens de beschouwers ook helemaal niet toe doet. Ze bedoelen, dat het er voor hún niet meer toe doet, want de frame heeft zich al afgezet.

De geluiden, vanuit de bus ondertussen, getuigden van een groot gebrek aan inzicht dan wel bereidheid tot gretige, moedwillige informatievervuiling, inclusief de vertegenwoordigers van de officiële pers.

Ondertussen prakizeer ik met mijn gespleten ervaring en ook met die van wel eens met een circuskonvooi met geschaarde trailer vast gestaan te hebben op een snelweg: als ik nou de wens had om drie touringcars af te remmen en enige tijd geblokkeerd te zien op de A7, dat zou ik, dat echt niet met een random stel op Facebook opgediepte ideologische zielsverwanten gaan doen. Het is namelijk knap gevaarlijk. Er moet wel enig verkeers- en gevaar technisch benul aanwezig zijn bij de participanten. Je moet er geen Alma Matijssen, zeg maar, bij hebben, die net als – blijkbaar haar eindredacteur – denkt, dat een tourbus op de snelweg normaal 130 rijdt, wat ze tot twee maal toe vermeldt. Hoe beperk je de kans op ongelukken? Wat doe je met de rest van het verkeer? Waar zal de politie vandaan komen en hoe lang zal dat nemen? Is iedereen bereid om eventueel gearresteerd te worden en zijn voertuig mogelijk in beslag genomen en gaan we daar geen ruzie over krijgen? Het is nogal wat. Hoe zou dat überhaupt een bont gezelschap aan samenraapsel kunnen zijn? Dat bestaat gewoon niet.

Inderdaad. Iedereen weet, wie iedereen, verdeeld over 19 auto’s en 2 motoren, is, zo valt vrij eenvoudig te verifiëren. En nee, dat waren niet alleen mannen. En dat was wel absoluut zonder die mijnheer op Twitter, die doet, alsof hij de führer van het hoge noorden is en beweert, dat hij er bij was en die door half links Nederland geretweet wordt, heel erg zeker. En nee, ook met de pseudo Friese heiden club, die import nazi Richard van der Plas – wie zeg je? – heeft opgericht heeft helemaal niemand wat van doen. Spreekt die man wel Fries eigenlijk? Ik kijk de hele nacht alle te vinden beelden af en maak screen shots van de aanwezigen. Ik vindt welgeteld één enkel mogelijk voorbeeld van Noordse symboliek en niet eens bij de wegblokkade zelf, maar bij iemand van het ontvangstcomité achteraf: een oortunnel van een eigenlijk wel mooi tot licht rune gestileerde zwaluw. Als Roberson hem gezien had, had die ongetwijfeld de vraag geresen, of het een vermomd hakenkruis was. De persoon in kwestie, met versleten petje en wapperend met een plompeblêden vlag draagt een dikke zilveren geschakelde ketting, waar ik onder zijn trui iets als een Thor hamertje of dubbel Saksisch bijltje aan vermoed. Zoals overigens veel prima paganisten. Hij spreekt Ljouwerds stadsfries met een verslaggever. Hij is er met zijn zwager, vertelt hij daaraan. Goed, whatever.

Terug naar de kloof. Zwarte Piet heeft eigenlijk helemaal niet eens zoveel met die kloof te maken. En de gender neutrale toiletten, die Duk erbij sleept al helemaal niet. Dat is niet, waar het allemaal om gaat. Waar het om gaat is pure Nederlandse geografie. Dat de taal, die bij elk wissewasje volledig schouder ophalend uitgeslagen wordt ten aanzien van iedereen in het oosten van Dokkum tot Vaals — u weet wel, de Achterhoek -, van een superioriteitsdenken getuigt, dat zelfs in social justice warrior jargon nauwelijks te vatten is. Wat als zo’n benadering, inclusief allerlei kwalijke verdachtmakingen, een van de leden van KOZP of zo zou treffen, dit ogenblikkelijk tot een barrage aan aangiften zou leiden. Alma was er in elk geval zeker van gaan huilen. Niet aflatend en aan de lopende band volstrekt onbewust is het spervuur van dédain. De onnozele beweringen, die gedaan worden als ‘jullie mogen ons wel dankbaar zijn voor al die landbouwsubsidies’. De constante aanname, dat we hier fobisch naar de overkant van ons zandpad rennen bij het ontwaren van een allochtoon of nooit iets mee maken of hoeveel makkelijker het bepaalde labels plakken is, als je meent qua opleiding niveau en ontwikkeling hoger op de ladder te staan. Dit in onze -overigens sinds een jaar of vijftig ontkende, maar zich steeds scherper weer aftekenende – pure klasse maatschappij. Terwijl we voor jullie – nee, niet de allochtonen, de hele kolere Randstad – de boel de facto normalerwijs gaande houden en en passant zelfs jullie ontspoorden weer even recht buigen.

Waar moeten we ons allemaal in verdiepen als jullie wederzijds niet eens het verschil zien, of willen zien, tussen mensen, die werkelijk iets doen en kunnen in het leven, en goed snik zijn, maar uit andere ervaringen andere meningen hebben, dan jij, en een random zootje achterlijk tuig? En nee, daarop wijzen is geen opmaat voor white genocide-achtig contra gejengel, dat is waarschuwen, dat je niet weer een groep verder op schoot bij dat soort theorieën uitventende agitatoren moet duwen. En om er vanaf te zijn verder ook maar één gedachte aan ze te wijden, om je serotonine kick van saamhorigheid zélf vast te kunnen houden – meehelpt om weer een groep bij voorbaat tot extremisten te frauderen. Ja, net als met de actiebeweging van weleer en net als de islamitische jongeren, ja. Want dat kunnen we helemaal niet gebruiken.

Bij de Kick Out Zwarte Piet beweging en aanverwante stedelijke opinie bepalers, op wat voor gebied dan ook, en niet alleen ter linkerzijde, zal het besef eens echt moeten doordringen, dat aan overzijde van de Randstad kloof, men zelf met zo veel factoren van institutionele uitsluiting te maken heeft, dat jullie als geprivilegieerd worden gezien, en dat deels ook heus echt zijn.

Want al of niet afgestudeerd in een beschouwende wetenschap en werkzaam in het luchtledige circuit en netwerk gecushioned. En wat wij, ja, wij, hier doen wordt niet alleen genegeerd. We worden niet slechts uitgesloten of gediscrimineerd — allemaal dingen, die op hoge toon aangekaart kunnen worden en serieus genomen worden – we bestáán eenvoudigweg niet, tot dat iemand weer iets te kapittelen (Zwarte Piet, bio industrie), uit te lachen (taal, dialect, Staphorst, jeugd) of te exploiteren (glasvezel, geloof, ideologie, penitentiaire of opvang mogelijkheden) heeft. En dat gebeurt dan op manieren, waar de honden geen brood van lusten. Ondertussen wordt het hele platteland qua voorzieningen gevampireerd om de stad te voeden van voorzieningen en boeit het zelfs landelijk, maar heel mondjes maat als onze huizen hier instorten.

Ja zeker, dat voel, nee, ervaar ook ik ook heus echt zo, verklaar ik desgevraagd aan een oude Amsterdamse kameraad. Een, die zelf nota bene tot diegenen hoort, die Sylvana onverklaard ‘ja gewoon, daarom’ zo irritant vinden, doceert mij even later, dat ik me in deze ‘niet van mijn beste kant laat zien’.

Maar ik mag dan wel eens een boek geschreven hebben en in het verleden lang genoeg in Amsterdam gewoond om een beetje te weten – en bij tijd en wijle te hebben kunnen voelen – hoe de Randstad denkt, ik ben naast dat alles nog altijd primair werkzaam in een laag gewaardeerde en laag geschoolde sector en woon hier tussen de weilanden.

Afwisselend, toch weer als oude stedelijke actievoerder, aan gene zijde van de kloof, herken ik iets, dat bijvoorbeeld het actievere deel van de Marokkaanse gemeenschap altijd en nu ook de weg blokkeerders ervaren. Dat is het punt van realisatie, dat je als maatschappelijke groep in elke situatie altijd beschouwd zal worden naar je zwakste schakels.

Waar op de A7 Taede, of hoe hij ook maar mag heten met zijn Scania jack moet figureren als toonbeeld van de imbeciliteitsfactor van de hele exercitie ten toon wordt gespreid (‘gezocht!’), omdat zijn maat uiteindelijk tóch Roberson een zet gaf, hoe zeer die het, ja, sorry hoor, ook verdiende, en wellicht aan Jenny Douwes een Merkeliaanse eyeroll zal ontlokken met wat hij elders verklaart, zo hebben de Marokkanen altijd een dreigend en complot leuterend Mootje in een Palestina sjaal om het voor elk initiatief te verpesten om de hoek staan en zo hadden wij vroegah de bierpunk, waarbij je er vergif op kon innemen, dat als die eenmaal orakelend in beeld schoof met zijn studs en zijn hanenkam, geen journalist meer bij jou zou komen voor de keurige persverklaring, waar je zo hard aan geschaafd en gestencild had. Some things never change.

Maar dan kan ik het niet helpen om ook te denken aan de KOZP demonstranten in de bus.

Aan de anti Pieters is het om nu eens te moeten accepteren, dat ze dit keer echt dubbel verloren hebben en allebei aan zichzelf te danken. De reden ligt hierin: hoe groter de desinteresse en onkunde, die wordt ten toon gespreid ten aanzien van de toegesproken partij, hoe groter de weerzin wordt. Jullie hebben alle kans gehad tot overleg in Dokkum tot andere mogelijkheden, dan jullie gekozen, starre, bijna Zuid Amerikaanse demonstratievorm, waar jullie nu enkele jaren geleden land en traditie mee hebben verkozen te geselen. Maar dat is voor jullie zelf een erg zware weg naar het bereiken van de doelstellingen en het gaat jullie alleen bijeen houden zo lang er een tastbare vijand, desnoods een opgeklopte, te bestrijden valt. Aan deze kant van Amersfoort vallen sowieso alleen Pyrrhus overwinningen te halen en kom je er dus met liegpeukerij ook uiteindelijk niet.

Wat is daarbij de Taede, de Mo, Robbie de bierpunk van de anti Pieters? De provocateur, intrigant Roberson, no doubt. Maar uiteindelijk kun je, PR technisch nog beter tien Taedes, Mo’tjes of bierpunks bij je hebben (liefst niet allemaal tegelijk), omdat die uiteindelijk toch wel representatiever zijn qua identificering voor ‘de mensen’, waar het bij demonstraties tenslotte om gaat, dan één Alma. Hansjes in Bessenland als Alma, die het al als onrecht ervaart als de mevrouw van de meldkamer een beetje tegen haar snauwt, wanneer ze voor de tweede keer het alarmnummer belt louter, omdat ze zo bang is – ondanks dat ze zich langzamerhand op haar god betert drieëndertigste zou kunnen realiseren, dat de centrale daar rood gloeiend komt te staan bij een versperring van de A7 — kunnen gewoon simpelweg maar beter niet naar demonstraties gaan en al helemaal niet als representatie daarvan opgevoerd worden. Ondertussen kan het beschouwende publiek er ook weer eens aan wennen, dat er weer situaties ontstaan, waar je de werkelijke gebeurtenissen zelf moet zien af te pellen van al het getwitter en gefacebook en gemanipuleer en belieg er omheen, alle kanten op.

Maar vooral moeten media als de Volkskrant c.s. eens ophouden met Hansje in Bessenland spelen, want ze hebben er al genoeg schade mee veroorzaakt. Verdiep je eerst maar eens echt in deze landsdelen, voor je hier iets komt verzieken, is de algemene boodschap.

https://www.facebook.com/Laat-Zwarte-Piet-een-KAT-zijn-519310471536688/?ref=br_rs

Medium, Nov 23, 2017

https://medium.com/@natashagerson/indrukken-vanuit-het-hinterland-444282015c24