Micha Kat – Lees mee met vluchteling Micha Kat (90): Oscar Hammerstein & Gerard Spong | Vervolg ze tot in de Hel, de Haat-zaai Aangifte van Fortuyn

9 augustus 2019Gimmick, Home, Interview, Locatie, Media, Portretten, Van Gogh, Video2

Tot de ‘grote gebeurtenissen‘ in mijn leven hoort zeker ook de moord op Pim Fortuyn. Ik weet nog precies hoe en waar ik het hoorde: ik kwam thuis uit de stad – de stad van Pim, waar ik toen woonde, niet zo ver van Pim in fact – vanuit de kroeg, had behoorlijk wat gedronken (het was een uur of zes) en Annemarie vertelde het me. Het was complete chaos in Rotterdam. Het was negen dagen voor de verkiezingen. De laatste peilingen zetten de partij van Pim op één. Als reactie hierop had mijn vriendin Pamela Hemelrijk Fortuyn een fax gestuurd met de tekst: “Pim, pas op. Nummer 1 in de peilingen: dat gaan ze niet accepteren.” De dag voor de moord had Folkert Jensma, de hoofdredacteur van NRC Handelsblad, Fortuyn direct in verband gebracht met Nazi Duitsland – een voorproefje van wat er nu gebeurt met mensen als Donald Trump en Marine le Pen.

Ik heb Fortuyn nooit ontmoet. Een keer zag ik hem zitten aan een tafel in een restaurant, waar ik juist kwam binnenlopen. Hij zat daar met zeer dubieuze figuren aan tafel, typische vastgoed criminelen. In Rotterdam werd veel over Pim gesproken. Er hing een ranzig sfeertje om de man heen van kleine Marokkaanse jongetjes en geld, vooral altijd geld. Maar wat doet dat er allemaal toe als je nu op YouTube terugkijkt naar zijn boodschap, zijn charisma, zijn analyse, zijn welbespraaktheid en zijn humor (‘kijk niet zo somber, meneer Melkert!‘)? Vrijwel alles wat er na de moord is gebeurd, is reeds door Pim gesignaleerd en geanalyseerd met natuurlijk als highlights de implosie van de EU en de ondergang van de beschaafde wereld als gevolg van de ‘multiculturele zegen‘ en de islam. Theo van Gogh met wie ik later omging was idolaat van Pim.

De moord was trouwens de gebeurtenis, die mij met Theo in contact bracht. Dat ging als volgt (zie ook aflevering 35, https://robscholtemuseum.nl/micha-kat-lees-mee-met-vluchteling-micha-kat-35-pien-van-der-hoeven-het-succes-van-een-kwaliteitskrant-de-ontstaansgeschiedenis-van-nrc-handelsblad/, van deze serie): de advocaten Gerard Spong en Oscar Hammerstein stelden NRC min of meer verantwoordelijk voor de moord via een aangifte tegen de krant wegens ‘haat-zaaien’ – de column van Jensma, die Volkert van der Graaf door zijn ophitsende taal er mede toe zou hebben aangezet Pim te vermoorden. Totale, hysterische, paniek bij de krant. Jensma besloot tot een monsterlijke en misdadige tegenzet: hij liet de advocaat van zijn eigen krant, Egbert Dommering van Stibbe, op de opiniepagina een artikel schrijven, waarin hij de positie van de krant verdedigde, maar daarbij liet hij Dommering verzwijgen, dat hij de advocaat was van NRC en door de krant werd betaald. Dommering ondertekende het stuk met ‘professor Informatierecht aan de Universiteit van Amsterdam‘ – een ongekend smerige manipulatie, omdat hij hiermee niet alleen claimde, dat zijn stuk wetenschappelijk was, maar ook onafhankelijk. Ik had deze weerzinwekkende gang van zaken als enige ontdekt, omdat ik als juridisch journalist in de advocatuur werkte en al die mensen kende, maar ik kon het natuurlijk nergens kwijt – geen krant of weekblad, die dit wilde publiceren! Via een vriend werd ik toen gewezen op de website van Theo van Gogh, De Gezonde Roker. Theo vond het natuurlijk schitterend en aldus was mijn debuut op zijn website een feit. In korte tijd groeide ik uit tot een vaste medewerker met een eigen rubriek – Lux en Libertas Ombudsman, die uiteindelijk in 2004 zou leiden tot mijn boek over NRC Lux, Libertas en Leugens, het journalistieke en morele verval van NRC Handelsblad – waarover een aparte aflevering van deze serie zal volgen.

Oscar Hammerstein en Gerard Spong namen het dus namens het lijk van Pim op tegen NRC. Wat beide heren hierbij precies dreef zou ik thans 17 jaar later niet meer durven zeggen, maar ik weet wel, dat ik destijds volledig geloofde in hun oprechte woede over de gang van zaken bij NRC. Spong en Hammerstein waren mijn helden. Ik herinner me rond die tijd zelfs ooit nog bij Hammerstein op bezoek te zijn geweest toen hij zwaar onder de medicijnen vocht tegen zijn HIV besmetting – de aanleiding voor deze visite ben ik vergeten. Later zou ik beide heren leren kennen in een compleet andere hoedanigheid – die van ‘betrokkenen‘ bij de pedo netwerken en de affaire Demmink. Tegen beide advocaten stapelde de bewijzen van criminele betrokkenheid zich op, waarbij in het geval van Hammerstein de zaak nog eens extra op scherp kwam te staan wegens zijn associatie met ‘pedo godfather‘ Frits Salomonson, de man van (onder meer) de (vermeende) sado pedo martelkelders aan de Keizersgracht. In het geval van Spong speelde, dat ik goed contact had met de moeder van zijn zoon, die de meest krankzinnige dingen vertelde. Er lag veel meer tegen beide heren, maar daar ga ik nu verder niet op in. Niet uit angst voor een aangifte of dagvaarding, maar omdat het zo voor dit artikel wel genoeg is. Het gaat er nu immers niet om een zaak te presenteren tegen beide raadslieden, maar om een interessante episode uit mijn leven te vertellen. Spong nodigde mij en een collega journalist met wie ik toen samenwerkte in de zaak Demmink uit op zijn kantoor om zijn kant van het pedo verhaal te vertellen. Het werd een langdurige sessie van meerdere uren, waarbij ook vele stukken op tafel kwamen, waarmee Spong zijn verhaal onderbouwde. De essentie was dat zijn ex (ik noem haar maar even zo) handelde uit pure rancune, met name over het ‘verlies‘ van haar zoon. Op dat moment had ik het ergens best te doen met Spong – hij zat duidelijk met een groot probleem. Later raakte ik meer en meer overtuigd van zijn kwalijke betrokkenheid bij de zaak Demmink vooral door zijn optredens op tv (Pauw & Witteman en Pauw, zie video), waar hij het steeds weer voor Demmink opnam. Hammerstein koos voor een telefonische poging mij ‘op andere gedachten te brengen‘ over de zaak Demmink. Ik zal het gesprek nooit vergeten, ik zat in de trein. De essentie was, dat Oscar mij probeerde duidelijk te maken, dat het ‘allemaal complete waanzin‘ was, die verhalen over pedo netwerken van de elite. ‘Micha, ik ken je als een serieuze journalist, een intelligente jongen…‘ die approach. Reeds toen stuitte dit optreden van Hammerstein mij enorm tegen de borst en hij bereikte precies het tegendeel.

Pauw – Bart Chabot over de zaak Demmink bij Pauw

Gepubliceerd op 10 mrt. 2015

Bart Chabot over de zaak Demmink.

Lees meer op:
http://jdtvnieuwsbullet.blogspot.nl/

Meer zien?
Abonneer jezelf op ons YouTube kanaal
https://www.youtube.com/user/JDTVHQ

Volg ons op Twitter
https://twitter.com/JDTVproducties

Bezoek het blog
https://www.jdtv.nl