Micha Kat – Lees mee met vluchteling Micha Kat (16): Philip Roth | I Married a Communist

Ik zou nu, anno 2018, een boek kunnen schrijven met als titel Ik Was Getrouwd met een Complotdenker. In dat boek zou ik in de huid zijn gekropen van een keurig meisje uit een ‘goede familie’, die verliefd wordt op een flamboyante, charismatische jongen aan wie alles super lijkt op een ding na: hij gelooft in ‘complotten’. Het boek zou uit de doeken doen hoe de ‘complot-gekte’ van de man het huwelijk stap voor stap verziekt: etentjes met vrienden worden een hel, omdat hij het gesprek steeds weer op 9-11 brengt, op de overweldigende bewijzen van een ‘inside job’, op de New World Order, die via vaccinaties de wereldbevolking wil uitmoorden of – erger nog – over netwerken van pedofielen in Den Haag, die gedekt door Jeugdzorg en de rechterlijke macht kleine kinderen laten weghalen bij hun liefhebbende ouders om ze te kunnen misbruiken en in gevallen – we zijn inmiddels aangeland bij het dessert van het etentje, een door madame met liefde bereidde bavarois met vers fruit – zelfs te vermoorden hetgeen ze dan weer filmen in zogeheten ‘snuff movies’. We maken het nog erger: mevrouw heeft een job binnen de PP-elite, zeg maar advocaat op een groot kantoor, terwijl de man journalist is en later blogger en op zijn eigen websites verslag doet van alle ‘samenzweringen’, die hij heeft ontdekt. We kunnen er ons alles bij voorstellen, dat het seksuele leven van het stel er op deze manier ook niet op vooruit gaat. Het koppel gaat in therapie en op advies van de therapeut besluiten ze elke dag een ‘complot-uur’ in te stellen – alleen elke avond tussen 8 en 9 uur dan mag hij spreken over de NWO, de Bilderbergers, Joris Demmink, chemtrails, fluoride in het drinkwater en 5G – als er althans geen bezoek is. Dat gaat een tijdje goed, maar houdt natuurlijk geen stand. De dijk breekt definitief door als hij tijdens een borrel van het advocatenkantoor van mevrouw tegenover een van de partners begint over corrupte en criminele rechters en de ‘zaak-Westenberg’. Een week daarna kondigt zij de echtscheiding aan.

Bovenstaande karakteristiek is deels gebaseerd op mijn eigen huwelijk, al moet ik er wel bij zeggen, dat ik toen nog geen complotdenker was, of beter gezegd: ik was nog slechts een ‘complotter in de knop’. Mijn huwelijk duurde van 1989 tot 1993 en toen bestonden er nog helemaal geen complotdenkers. Maar bij hoeveel stellen in Nederland zullen scenes als hierboven geschetst zich anno nu werkelijk afspelen? Ik ken een aantal gevallen van relaties, die zijn geklapt om precies deze reden: een van de twee werd ‘wakker’ en begon in te zien hoe de wereld werkelijk in elkaar steekt, terwijl de ander de ogen blijft sluiten en wil bijven geloven, dat Mark Rutte het algemeen belang dient, dat Osama Bin Laden 9-11 beraamde vanuit een grot in Afghanistan en dat onze rechtspraak behoort tot de beste en meest onpartijdige in de wereld.

Goed, dit was een lange inleiding tot de roman I Married a Communist van Philip Roth uit 1998. In het boek beschrijft Roth het huwelijk tussen de actrice Eve Frame – mooi, rijk, anchor woman van een succesvolle radio-show – en Ira Ringold. Ira is een ‘angry jew’ in het New Jersey van de jaren 40 en 50 van de vorige eeuw, dat door Roth in vele van zijn boeken zo indringend is beschreven. Onder invloed van een links extreme vakbondsleider krijgt de woede van Ira een uitgelezen uitlaatklep in de ‘bescherming van het proletariaat’ tegen de ‘uitbuiting’ door de elite. De elitaire Eve is aanvankelijk gecharmeerd van het ruwe activisme van Ira en regelt zelfs een vaste positie voor hem in haar radioshow – die natuurlijk door Ira al snel wordt gebruikt voor het verspreiden van marxistische propaganda. De spanningen in het huwelijk nemen snel toe en komen tot een kookpunt als Ira Eve onder druk zet haar dochter uit een eerder huwelijk het huis uit te zetten – deels ook omdat hij seksueel steeds meer opgewonden raakt van deze dochter. Nu komt de plot in een adembenemende stroomversnelling. Eve ontdekt, dat Ira vreemd gaat met zijn masseuse. Dit is de druppel en ze gaat stiekem werken aan een boek met als titel I Married a Communist. Dit boek gebruikt ze vervolgens om Ira bij de autoriteiten aan te geven als Russian spy. Het boek slaat natuurlijk in als een bom want geschreven door de bekende en geliefde Eve Frame. Dit was de tijd van het McCarthyisme – een hysterische klopjacht op alles en iedereen die werd verdacht van ‘Russische sympathieën’. History repeats itself, doesn’t it? Ira is finished.

We zijn in Nederland nog niet zover, dat de ene partner de andere gaat ‘aangeven’ bij de autoriteiten, maar die tijd gaat zeker komen. Want zo gaat het in de geschiedenis altijd. Onder Stalin werden speciale campagnes gelanceerd gericht op kinderen om hun ouders aan te geven. In de DDR gebeurden vergelijkbare dingen net als in Nazi Duitsland en in China onder Mao. Op 8 mei publiceerde De Telegraaf een groot stuk onder de kop: Verrader? Nee! Experts positief over vader die zoon aangaf. Het gaat nu dus hard.

Waar in Nederland relaties kunnen worden verziekt en opgeblazen door het contrast tussen the red pill and the blue pill komt er in de VS nog iets bij: namelijk de kloof, die ontstaat tussen man en vrouw als de ene pro Obama en Hillary is en de ander pro Trump. Het doet denken aan de oorlog, waar gezinnen ook uit elkaar werden gerukt, omdat een deel collaboreerde met de Duitsers en een deel koos voor het verzet. Het zijn allemaal aanwijzingen, dat we midden in een overgang zitten van democratische naar totalitaire samenleving. Het is als een muntstuk, dat tolt op zijn kant. Welke kant komt boven te liggen: die van de terreur en de destructie of die van de menselijke vrijheid en waardigheid?

Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/?s=Micha+Kat