Menno Voskuil – Kunstenaar versus Copy Right, een Interview met Rob Scholte

17 december 2025AdminBusinessplan, Collectie, Copyright, Home, Huis Ten Bosch, Interview, Locatie, Media, Portretten, Ridderboek, Video0

Kunstenaar versus Copy Right, een Interview met Rob Scholte

Rob Scholte is de Koning van het Copy Right. Met deze Zin Opent de Catalogus, die in 2021 Verscheen bij Zijn Over Zicht Ten Toon Stelling Reproductie Verplicht. In het Zwolse Museum De Fundatie Werd Toen een Ruime Selectie Getoond uit de Schilderijen, die Scholte de Af Gelopen Veertig Jaar maakte. Een Imposant en Zeer Af Wisselend Oeuvre, Zo Wel Qua Onder Werp als Qua Stijl, maar Steeds Weer Gebaseerd op Bestaande Beelden uit de Kunst Geschiedenis, Media en Reclame.

Door het Gebruik van Ander Mans Beelden Wordt Scholte Al Zijn Hele Loop Baan als Kunstenaar Geconfronteerd Met Auteur Rechtelijke Vraag Stukken, ‘Copy Right is een Thema. dat ik Heb Moeten Behandelen door de Aan Vallen op Mijn Werk. Het Gaat Mij om de Vraag, of Iemand Überhaupt Wel Eigen Dom Recht Kan Hebben op een Beeld. Ik Ben van Mening van Niet. Er Mag Geen Copy Right Berusten op Beelden. Op Geen Enkel Beeld. Ook Niet op de Mijne’.

Één van die Aan Vallen Vond Al Vroeg in Zijn Carrière Plaats, toen hij in 1986 het Werk Utopia Schilderde. Op het Grote Doek, Ander Halve bij Twee en Halve Meter, is een Liggende Leden Pop te Zien, die een Kopje Koffie Krijgt Aan Gereikt van een Zwart Jongetje. Utopia is Onmis Kenbaar Geïnspireerd op Édourd Manets Olympia (1863), dat Op Zijn Beurt Weer een Variatie is op de Venus van Urbino (1538) van Titiaan. Het Schilderij van Scholte werd Vrij Wel Onmiddellijk Aan Gekocht door Museum Boijmans Van Beuningen.

Maar Scholtes Compositie met de Houten Leden Pop Bleek Vrij Wel Exact te Zijn Over Genomen van een Sculptuur van de Engelse Kunstenaar Paul Spooner, een Sculptuur, die Scholte Overigens Alleen Kende van een Kranten Foto. In NRC Handels Blad Verscheen Na deze Ontdekking een Fel Artikel Getiteld ‘Het Schilderij Utopia van Rob Scholte, Nieuw Gebruik of Na Bootsing?’ De Reactie van Scholte Hier Op was Geheel in Lijn met zijn Houding tegen over Copy Right, hij Schilderde het Hele Artikel met Bij Behorende Illustraties Minutieus Na en Presenteerde Dit Onder de Titel Nostalgia als een Nieuw Kunst Werk.

Uit Bannen van Originaliteit

Rob Scholte (1958) is Zijn Leven Lang Gefascineerd Geweest door de Kracht van het Beeld. ‘Ik Merkte Al Vroeg, dat Beelden Veel Meer Vertellen en Veel In Dringender Zijn dan Bij Voor Beeld Verhalen of Journalistieke Stukken. Beelden zijn Grens Over Stijgend, Ze Vormen een Inter Nationale Taal, die Over Al ter Wereld wordt Gesproken en Begrepen’.

Na zijn Op Leiding aan de Amsterdamse Gerrit Rietveld Academie Maakte Scholte Al Snel Naam in de Inter Nationale Kunst Wereld. Zijn Fijn Geschilderde Figuratieve Werk Vol Ironie en Dubbele Bodems Sloot Naad Loos Aan bij de Post Moderne Op Vattingen van Begin Jaren Tachtig, Alles is Al Ééns Gedaan, er is Geen Originaliteit of Voor Uit Gang Meer Mogelijk.

Het Uit Bannen van Originaliteit Raakt de Kern van Scholtes Kunstenaar Schap. ‘Kunst Wordt Vaak Gedefinieerd als de Aller Individueelste Expressie van de Aller Individueelste Emotie. Maar Dat is Precies het Tegen Over Gestelde van Wat ik Wil Uit Drukken met Mijn Kunst. Dat “Aller Individueelste” is Iets Waar Van ik Hele Maal Weg Wil Blijven. Ik Ga voor de Gemene Deler, Er is Iets van Jou, Er is Iets van Mij en Er is Iets, dat We Samen Hebben. Die Deel Verzameling, het Al Gemene, is Mijn Gebied. De Toe Schouwer Moet Direct Iets Her Kennen in Mijn Werk, Daar Speel ik Mee als Kunstenaar’.

Her Kenning is Mis Schien Wel Scholtes Belang Rijkste Uit Gangs Punt. Bekende Beelden uit de Kunst Geschiedenis Her Gebruikt hij Vaak Met een Toe Gevoegde Kwink Slag, een Zig Zag Lijn in een Piet Mondriaan of een Kodak Kleuren Staal Over een Zeven Tiende Eeuwse Voor Stelling met Cherubijnen. Maar Ook Alle Daagse Gebruik Voor Werpen en Reclame Uitingen duiken Geregeld op in Zijn Werk. Zo Nam hij Barbie Poppen als Model voor zijn Schilderij Drie Gratiën en Plaatste hij het In der Tijd Alom Bekende Philips Logo Pontificaal op de Voor Grond in Nacht Licht. Toen Art Unlimited een Reproductie van dit Werk Uit Bracht, Stuurde de Juridische Af Deling van de Eindhovense Licht Fabrikant de Uit Geverij Direct een Dreig Brief Wegens In Breuk op het Merken Recht.

‘Ik Haal Beelden uit hun Context en Plaats Ze in een Ander Kader. Daar Door Veranderen hun Betekenissen’, vertelt Scholte. ‘De Betekenis van een Beeld Wordt Bepaald door het Uit Gang Punt, de Kijk Richting en de Context. Ik Ben Daar In Beïnvloed door Pop Art, maar Nog Meer door het Surrealisme en Dada’. Net Als bij deze Twee Stromingen Speelt Humor een Belang Rijke Rol in Scholtes Kunst, maar Dat is Al Tijd Wel Onder Belicht Gebleven. ‘En Weet Je Hoe dat Komt? Om dat Humor Niet Serieus Genomen Wordt. Ter wijl Humor Één van de Grootste Kwaliteiten van de Mens is en Kan Zorgen voor een AHA Erlebnis. Je Kunt in Één Keer tot een In Zicht Komen door een Lach’.

Stijl Loosheid als Principe

Door Verschillende in het Oog Springende Projecten, Zo als de In Richting van het Nederlandse Paviljoen tijdens de Biënnale van Venetië in 1990 en de Enorme Wand Schildering uit 1995 in de Kopie van Huis ten Bosch in Nagasaki, en zijn Spraak Makende Media Op Tredens Groeide Scholte Begin Jaren Negentig Uit tot een Heuse Super Ster in de Kunst Wereld. Zelf Speelde hij Al Eerder met deze Sterren Status door in 1988 zijn Eerste Over Zicht Ten Toon Stelling in Museum Boijmans Van Beuningen de Titel How to Star Mee te Geven. In de Bij Behorende Catalogus Stelde hij een Geschreven Zelf Portret Samen Geheel Op Gebouwd uit Citaten van Anderen.

Begin 1995, Enkele Maanden na de Bom Aan Slag, Waar bij de Kunstenaar Beide Benen Verloor, Trok Scholte Zich Terug op Tenerife en Vermeed Vervolgens Jaren Lang Contact met de Media. Wel Ging hij Onverminderd Door met het Maken van Kunst. Dit Resulteerde Onder Meer in de Plug Ins Reeks, een Serie Geschilderde Vrouwen Portretten, Waar van Elk van de Oorspronkelijke Beelden Op een Unieke Manier was Bewerkt met Photoshop. De Computer Bewerkingen Leverden een Gevarieerde Reeks Vervormde Beelden Op, van Hyper Realistisch tot Rond Uit Abstract. De Schilderijen er van werden In het Jaar 2000 Ten Toon Gesteld in het Fries Museum.

Met Plug Ins Legt Scholte de Na Druk op een Ander Wezenlijk Aspect van zijn Kunstenaar Schap, namelijk het Continue Wisselen van Stijl. ‘Voor een Kunstenaar Vind ik Stijl Loosheid, het Niet Hebben van een Eigen Stijl, een Erg Belang Rijk Principe. Veel Kunstenaars Menen, dat hun Kunstenaar Schap Bestaat uit een Her Haling van Hun Verworvenheden. Klaas Gubbels Schildert Al Tijd Weer die Zelfde Tafel met die Zelfde Koffie Kan. Dat Staat Haaks op Mijn Manier van Werken, ik Wil Juist per Onder Werp Kunnen Kiezen Welke Stijl ik Hanteer. Dat Brengt Veel Onzekerheden met Zich Mee, want het Publiek Wordt Steeds Weer Geconfronteerd met een Nieuwe Stijl Vorm. Ik Heb Grote Waardering voor Kunstenaars, die Stijl Loosheid Om Armen, van David Bowie tot Gerhard Richter’

Na zijn Terug Keer naar Nederland Vestigde Scholte Zich in 2007 Met zijn Gezin in Den Helder. Hier Realiseerde hij In het Voor Malige Post Kantoor tegen over het Station Niet Alleen Woon en Atelier Ruimte, maar Ook een Eigen Museum. In het Rob Scholte Museum Exposeerde de Kunstenaar zijn Eigen Kunst Werken in Combinatie met Werken van Collega s en met Volks Kunst. Hij begon Ook met Andere Materialen te werken, zo als Knikkers in Kunst Hars, Kroon Juwelen, Rijen Vilt Stiften, Made in China, en Op Geplakte Lucifer Doosjes, Lucifer in Paradise.

Na een Hoog Op Lopend Conflict met de Gemeente over het Gebruik van het Pand werd Scholte in 2018 Met Zijn Vrouw, Kinderen en Mede Werkers door een Over Weldigende Politie Macht Uit zijn Museum en Woning Gezet. De Vol Ledige In Houd van zijn Atelier Verdween Achter Slot en Grendel. Ook Werd de Om Vang Rijke Kunst Collectie van Scholte In Beslag Genomen en Later door de Gemeente Den Helder Via Veilingen Verkocht.

Het Karakter van de Maker

Twee Jaar voor de Ontruiming van het Rob Scholte Museum Vond in Zwolle The Embroidery Show Plaats, een Voor Lopig Hoogte Punt in het Oeuvre van Scholte. Verdeeld over Drie Etages van Museum De Fundatie toonde de Kunstenaar Bij na Duizend Borduur Werken, die hij In de Loop der Jaren Voor een Habbe Krats had Gekocht op Rommel Markten en in Kring Loop Winkels. De Af Beeldingen Liepen Sterk Uit Één, van Traditionele Bloem Stukken en Jacht Taferelen tot Na Geborduurde Kunst Werken van Johannes Vermeer, Vincent van Gogh en Frans Hals. Aan een Wand Hingen Zelfs Verschillende Uit Voeringen van Rembrandts Nacht Wacht, Op Groot Formaat.

‘De Keuze van de Onder Werpen is Niet van Mij’, al dus Scholte. ‘Dat is de Keuze Geweest van Al die Vrouwen, en Enkele Mannen, die Maanden Lang Bezig zijn Geweest met hun Borduur Werk. Want Je Moet Je Voor Stellen Hoe Lang aan die Doeken Gewerkt is! En Dan Liggen Ze Vervolgens Af Gedankt in een Hoekje bij de Kring Loop, Voor een Enkele Euro te Koop. Ik Vond Het Rond Uit Shockerend Om te Zien Hoe Weinig Liefde de Na Bestaanden Konden Op Brengen voor de Arbeid en Toe Wijding van hun Moeders, Groot Moeders en Over Groot Moeders’.

Scholte koos er voor de Borduur Werken Achterst Voren in te Lijsten, Zo dat het Publiek de Kant te Zien Kreeg, die Normaal Gesproken Onzichtbaar is, ‘Het Meest Fascinerend Vond ik de Achter Kanten, de Variatie Daar In is Ongelooflijk. Bij de Één Zag ik een Slordigheid, een Groot Net Werk van Hangende en Uit Stekende Draden. En Bij de Ander Juist Weer een Keurige Af Hechting, Net Zo Netjes als de Voor Zijde. Dat Zijn Uit Drukkingen van Menselijke Gesteldheid, het Karakter van de Maker. Bij Elk Werk Krijg Je Dat Karakter Gewoon Cadeau’.

Alle Borduur Werken werden Om Kaderd met Uniforme Witte Bak Lijsten en Aan de Achter Zijde Voor Zien van Scholtes Hand Tekening. De Kunstenaar Ordende Ze voor The Embroidery Show naar Thema en Af Beelding, Zo dat Elk Af Zonderlijk Werk Onder Deel werd van een Groter Geheel. Het Verbluffende Resultaat, Zo Wel door Om Vang als Verscheidenheid, Laat Zich het Best omschrijven als Één Groot Kunst Werk, Waar in Alle Aspecten van Scholtes Kunstenaar Schap Samen Komen.

Sinds de Ontruiming van zijn Museum zet Scholte Zijn Werk voort Op zijn Eigen Web Site. Hier Plaatst hij Dagelijks Beelden en Teksten uit de Actualiteit en Cultuur, die Onderling Verbindingen Met Elkaar Aan Gaan en Zo een Nieuwe Context Krijgen. ‘Ik Voel Zelf Echt een Heel Na Tuurlijke Over Gang naar de Nieuwe Wereld, Waar In ik me Bevind’, vertelt Scholte. ‘Ter wijl Anderen, die een Meer Behoudende Op Vatting Hebben van Kunstenaar Schap, Tegen Me Zeggen, Ga Weer Schilderen’.

Zijn Web Site Biedt Scholte de Vrijheid te Doen Wat Hij Wil, Zonder Dwingende Eisen van uit de Kunst Wereld. Wel onder vindt Hij Nog Regel Matig Hinder van de Regels rond om Copy Right, ‘Ik Voer per Dag Soms Wel Honderd Beelden in, die Lang Niet Alle Maal zijn Vrij Gesteld van Auteur Recht. Met Aller Lei Instanties Heb ik Ruzie Gekregen over het Beeld Gebruik. Dan Begint het Gedonder Weer met Aan Maningen en Deur Waarders. Maar ik Heb Tegen Woordig Wel Vertrouwen in een Goede Af Loop. Ik Gebruik Nu Elk Beeld, Dat ik Wil, ik Vind, Dat ik Dat Recht Heb Als Kunstenaar’.

De Web Site van Rob Scholte is te Vinden op https://robscholtemuseum.nl

https://www.mdnl.nl/?p=19120
https://www.mennovoskuil.nl/

Accolade, Jaargang XLIII, N° 5, 2025, Pagina 96 – 103

Accolade | Menno Voskuil – Kunstenaar versus Copy Right, een Interview met Rob Scholte

Kunstenaar versus Copy Right, een Interview met Rob Scholte

Uit Bannen van Originaliteit

Stijl Loosheid als Principe

Het Karakter van de Maker

Dit delen:

Plaats een reactie Reactie annuleren