Maarten Moll – Ik werd ‘vrijwillig’ uit mijn huis in de Laurierstraat gezet
De Laurierstraat te Amsterdam ten tijde van de aanslag op Rob Scholte, rechts net buiten beeld, onzichtbaar, biljartcafé De Laurierboom (foto jordaanweb.nl)
Ik werd ‘vrijwillig’ uit mijn huis in de Laurierstraat gezet
Ik fietste door de Laurierstraat om bij een galerie iets op te halen.
Die galerie was er nog niet toen ik in 1994 in die straat woonde. Op een ochtend lag ik mijn roes uit te slapen en werd ik gewekt door rumoer op straat.
Een hinderlijke onderbreking. Mijn opgerichte hoofd viel al snel weer in het kussen.
In de middag pas kwam ik er achter wat me wakker had gemaakt, toen ik in de avondkrant (het was dus 1994) las, dat er een aanslag op kunstenaar Rob Scholte was geweest. Een granaat onder zijn auto. Bij café De Laurierboom, waar je ook kon biljarten.
Die auto is later nog in een galerie tentoongesteld.
Maar goed, ik fietste door de Laurierstraat.
Dat huis. waar ik woonde, daar ben ik ‘vrijwillig’ uitgezet. Op een dag stond de eigenaar, die me er al jaren uit wilde hebben, samen met een nogal joviale man in mijn kamer. Geen idee wie die man was, maar de manier, waarop hij mijn kamer bekeek en hier en daar op de muren sloeg, verried een zekere autoriteit.
Of ik niet wilde verhuizen. Hij wist nog wel een pandje. Beetje geld mee. Leuk toch?
De joviale man klopte op het raam.
“Enkel glas, dat wil je toch niet meer?”
Hij sloeg een arm om me heen, zoals ze dat in van die films doen, waarin niet op een lijk meer of minder wordt gekeken.
“Dat is dus afgesproken?” zei hij, maar het was duidelijk geen vraag.
“Dat wandje gaat eruit,” zei hij tegen de eigenaar, naar een wandje wijzend. “En daar doen we een uitbouwtje.” Tevreden liep hij rond, alsof ik er al niet meer toe deed.
“Nou, je hoort nog van me,” zei de man bij het weggaan. “Komt allemaal goed.” Hij gaf me nog net niet een paar klapjes op mijn wang.
Korte tijd later woonde ik in De Pijp op een etage (dubbel glas).
Toen ik daar ook al niet meer woonde en ik de joviale man eigenlijk al was vergeten, kwam hij langs in het nieuws (de televisie dit keer). Ik zag een autoraam (geen glas). Hij was doodgeschoten, ergens buiten Amsterdam.
De Laurierstraat. Altijd als ik er doorheen fiets en ik langs café De Laurierboom kom, krijg ik zin om te biljarten. Heel wat uren doorgebracht daar. Maar al geruime tijd is ook het biljart in De Laurierboom verdwenen (waar zijn de café biljarts van Amsterdam gebleven?).
Dat is eigenlijk wat ik het meest mis als ik aan de Laurierstraat denk. Biljarten.
Het Parool, 13 juli 2020
Meer informatie
https://robscholtemuseum.nl/?s=Maarten+Mol
https://robscholtemuseum.nl/?s=Aanslag+Rob+Scholte
https://robscholtemuseum.nl/?s=Laurierstraat
https://robscholtemuseum.nl/?s=Café+De+Laurierboom