Kees Bakhuyzen – Hommage aan Vassalucci & SMK – Vassalucci
MICHEL VASSALUCCI
* 1961, Marseille
† 25 Maart 1994, Amsterdam
uitgever De Woelrat en Arena
Hommage aan Vassalucci
De eerste uitgave van de nieuwe uitgeverij Vassallucci is een hommage aan de man aan wie de uitgeverij haar naam te danken heeft. Michel Vassallucci (Marseille, 1961) kwam op achttienjarige leeftijd naar Nederland. Samen met zijn vriend Lex Spaans was Michel de man achter de uitgeverijen De Woelrat en later Arena. Michel was een zeer eigenzinnige uitgever, niet even geliefd bij alle collega-uitgevers, maar dat beviel hem juist uitstekend. Zijn grootste succes behaalde hij middels de Nederlandse vertaling van Benoîte Groult’s Les Vaisseaux du Coeur (‘Zout op Mijn Huid’). Van dit boek werden meer dan driehonderdduizend exemplaren verkocht.
Eind 1993 verlaat Michel samen met zijn vriend Philippe Schott Nederland omdat ‘de grote ziekte met de kleine naam’ werken onmogelijk maakt. Binnen enkele weken zijn ze echter al weer terug in Amsterdam, waar Michel op 25 maart 1994 overlijdt.
Ik ben een leugen die altijd de waarheid spreekt bevat naast het ‘Hollands Dagboek’ dat Michel voor het NRC Handelsblad schreef en waarin hij voor het eerst kond deed van zijn ziekte, een aantal bijdragen van bekende en bevriende auteurs, medewerkers en vrienden.
Geheel in de geest van Michel zal Vassalucci zich in de gebonden reeks toeleggen op Nederlandse en internationale fictie, met de nadruk op mediterrane, Israëlische en exotische literatuur. Zo komt de uitgeverij binnenkort met een roman van Judith Katzir, de Israëlische auteur van de prachtige verhalenbundel ‘De Schoenen van Fellini’.
Ik ben een leugen die altijd de waarheid spreekt is gratis of voor een gering bedrag verkrijgbaar bij de boekhandel. Voor meer informatie kan men zich wenden tot Uitgeverij Vassallucci, telefoon: 020- 6230270.
http://www.aidsmemorial.nl/page=site.nalatenschap/id=686
Vassalucci
Vrijdag 24 maart is uitgever Michel Vassalucci overleden aan de gevolgen van aids. Het heeft al in verschillende kranten gestaan. Maar als een van de eerste uitgevers van homoseksuele literatuur in Nederland, is hij het waard om nogmaals even stil bij te staan.
Vassalucci werd in 1961 geboren in Marseille ’tussen een bord spagetti en een schaal couscous’. In 1979 volgde Michel ‘zijn blonde god’ naar Nederland. ‘Je kunt niet verliefd worden op Hollanders. Ze kennen die onvertaalbare begrippen als gezellig, netjes. Frankrijk kent alleen ‘sordide’ schoonheid dat zich ontleent aan smerigheid, lelijkheid’.
Via Boskoop, Den Haag belandde hij samen met vriend Lex Spaans in ’81 in Amsterdam. Uit een activistische drukkerij oftewel stencilmachine ontstond in 1981 de uitgeverij Woelrat. Ze introduceerden Cocteau en door werken als Rimboud, Nervanne, Fernandez en Genet uit te geven vielen ze op. Gay-fiction werd populair, de concurentie nijpend. Woelrat ging failliet in 1987. Uit de as verrees Arena. Tussendoor was Vassalucci nog even de jongste galeriehouder van Nederland. Arena kon zich staande houden dankzij de bestseller ‘zout op mijn huid’ van Benoite Groult. Van lezen hield hij niet. Hij had alleen een goede neus voor nu, of wat de mensen wilden.
Michel Vassalucci had graag beroemd willen worden. Verschijnen in ‘zo’n suffe troskwis’ leek hem het einde. Teleurgesteld constateerde hij tijdens zijn laatste interviews dat het hem niet gelukt was. De Franse ridderorde voor de kunsten en letteren verzachtte de wond enigszins. Hij was een verteller. Hij hield ervan de werkelijkheid grotesk, mooier te maken.
‘Ik hoop alleen dat ik mijn boek nog kan afmaken’. Het is hem niet gegund. Het is bij een idee gebleven.
XL, mei 1994, p. 31