Joost Zwagerman – De zaak Scholte acht jaar later

Ondanks dat Frits Wester in Barend & Van Dorp een verklaring aflegde die mede door de eisende partij was opgesteld, daagt LPF’er Oscar Hammerstein namens zijn cliënt, de LPF’er Ed Maas, Wester en RTL alsnog voor de rechter wegens het verspreiden van geruchten over een inval van het OM bij het vastgoedbedrijf van Maas. De toon van Westers verklaring was niet naar de zin van Maas en Hammerstein. Rechtsvervolging vanwege een tóón. Na het débacle van zijn kruistocht tegen de vermeende demoniseerders van Fortuyn kan er voor Hammerstein nog wel een schertsvertoning bij.
Intussen speelde Hammerstein zelf een rol die vragen oproept in een zaak die vele malen ernstiger is dan dat van het kennelijk gevoelige ego van meneer Maas. Ik heb het over zijn uitlatingen in de pers in de dagen na de aanslag op Rob Scholte, iemand wiens belangen hij in ieder geval niét heeft gediend.
Deze maand is het acht jaar geleden dat er onder de auto van Scholte een handgranaat ontplofte. Zijn vrouw was toen twee maanden zwanger en kreeg een miskraam. Scholte zelf verloor zijn beide benen. Daags na de aanslag verscheen in diverse kranten het bericht dat Hammerstein zich bij de politie had gemeld met de mededeling dat de aanslag waarschijnlijk voor hem was bedoeld. NRC Handelsblad meldde: ,,Hammerstein zegt de afgelopen weken enkele malen telefonisch met de dood te zijn bedreigd.” Hammerstein had in die tijd net als Scholte een blauwe BMW, en van exact hetzelfde type. Hun autos hadden een kenteken met dezelfde beginletters. Hammerstein woonde in 1994 niet ver van het atelier van Scholte. NRC Handelsblad: ,,Hammerstein heeft de afgelopen weken via zijn advocaat, mr. G. Spong, de Amsterdamse justitie op de hoogte gebracht van de telefonische bedreigingen.” Ook in Het Parool werd dit feit gemeld.
Op 3 april 1999 blikt NRC Handelsblad, in een artikel bij een interview met Scholtes ex-vrouw Micky Hoogendijk, terug op de mogelijke reden van de persoonsverwisseling én de reden voor de bedreiging van Hammerstein. In 1994 moest Hammerstein voor de rechter verschijnen op verdenking van valsheid in geschrifte. Voor een Surinaamse rijsthandelaar, die echter door jusitite werd aangemerkt als invloedrijke hasjhandelaar, zou Hammerstein een document hebben laten opmaken waarmee deze een bedrag van 17,5 miljoen gulden kon claimen waarop Justitie beslag had gelegd. Volgens justitie behoorde die som geld toe aan de grootste hasjorganisatie die ooit in Nederland actief is geweest. Hammerstein heeft altijd beweerd niet geweten te hebben dat die 17,5 miljoen gulden witgewassen drugsgeld was. Betrokken drugscriminelen hadden zo hun reden om het proces tegen Hammerstein met argusogen te volgen. Uit angst dat Hammerstein in de zaak die tegen hem diende namen van betrokkenen zou noemen, zouden grote criminelen een aanslag op hem hebben willen laten uitvoeren, aldus NRC Handelsblad.
Van alle verhalen die er over de raadselachtige aanslag op Scholte de ronde deden of die door Scholte zelf werden verspreid, was naar mijn indruk deze verwisselingstheorie nog wel de waarschijnlijkste. Hammerstein heeft zijn uitlatingen van 25 november 1994 over die bedreigingen ook nooit herroepen – tot 6 april 1999, toen hij bij Barend & Van Dorp verscheen. Daar noemde hij het een hardnekkig misverstand dat hij ooit uit eigen beweging naar de politie was gegaan met de mededeling: die bom is voor mij bedoeld. Hammerstein vertelde tegen Frits Barend en Henk van Dorp dat zijn advocaat Spong bij justitie een parkeerplaats voor hem wilde regelen bij het gerechtsgebouw, opdat Hammerstein in de rechtszaak die tegen hem diende vrij van de pers het gebouw in en uit zou kunnen gaan. Tijdens dat gesprek is volgens Hammerstein ook de zaak Scholte ter sprake gekomen. De officier van die dag vroeg hem of hij bij de politie wilde langsgaan, zodat men die theorie over de persoonsverwisseling kon uitsluiten, aldus Hammerstein in Barend & Van Dorp.
Henk van Dorp stelde Hammerstein daarna de vraag: ,,Waar het op neerkomt is dit: voelde u zich in 1994 bedreigd?” Hammersteins antwoord luidde toen: ,,Behalve door strafvervolging, nee, in het geheel niet.” Hij voegde er aan toe dat hij na de aanslag op Scholte wel wat `rare telefoontjes’ had gekregen. Maar die had Scholte zelf ook ontvangen, naar Hammerstein uit de pers had begrepen.
Hammersteins radicaal gewijzigde verhaal over het gebeurde roept nog steeds vragen op. Waarom beweerde hij in 1994 dat hij in de weken voor de aanslag telefonisch met de dood was bedreigd? Waarom bracht hij toen, eveneens in de weken voor de aanslag, zijn advocaat Spong op de hoogte van die bedreigingen? Waarom ontkende en herriep hij dit vijf jaar later tegenover Barend en Van Dorp? Waarom maakte hij er toen van dat hij niet in de weken ervóór maar uitsluitend na die aanslag wat `rare telefoontjes’ had ontvangen?
Wie zich in de tegenstrijdige verklaringen verdiept, vindt al snel het vermoedelijke antwoord. Hammerstein werd wegens gebrek aan bewijs vrijgesproken van valsheid in geschrifte. De drugscriminelen hadden na die vrijspraak geen reden meer om bang te zijn dat Hammerstein zou lekken. Er was dus ook geen reden meer om de advocaat met de dood te bedreigen of om alsnog een granaat onder zijn auto te leggen. Hammerstein zelf had er belang bij om degenen die hem met de dood hadden bedreigd gunstig te stemmen door de eerdere dreigementen te ontkennen of te bagatelliseren.
Hoe het ook zij: Hammerstein heeft in één van beide jaren gelogen. Ofwel in 1994, tegenover politie en justitie, ofwel in 1999, in de uitzending van Barend & Van Dorp. Voor Rob Scholte moeten Hammersteins tegenstrijdige verklaringen navrant zijn geweest.
Waarom anno 2002 teruggeblikt op een zaak die acht jaar geleden speelde? Omdat Oscar Hammerstein niet zomaar een doordeweekse advocaat is. Justitie moet destijds over serieuze aanwijzingen hebben beschikt dat hij in kwade zaken deed. Hij is bestuurslid van de tweede politieke partij van Nederland. Het is verbazingwekkend hoe amateuristisch en laks de rijksrecherche in de zaak Scholte te werk lijkt te zijn gegaan. Waarom is Hammerstein niet een paar keer onder ede zou verhoord? Waarom is het hoe en waarom achter zijn tegenstrijdige verklaringen niet serieus onderzocht? Misschien was de zaak Scholte dan al lang opgelost en was Rob Scholte eindelijk verlost van de kwellende vraag naar de dader van de aanslag.

http://www.nrc.nl/handelsblad/van/2002/november/09/de-zaak-scholte-acht-jaar-later-7613434