Jij had Er Ook Last van, zei je
Dus Samen naar Zee, Plons!
En Met Een was de Schemer uit
Beider Schedels Verdwenen.
Op Weg naar Huis Toch Al Snel
Onze Koppen op Nieuw Bewolkt
Was dit Niet Onze Dag Misschien?
Hadden we Duivels Uit te Drijven?
Duivel Uit Drijvers aller Landen,
Zie ze Niet Buiten U, Begin bij U Zelf!
Jij wou Mij, iIk wenste Jou
Niet met Demonen Lastig te Vallen.
Het lijkt Wel Wat op Onvermogen
Als we Ieder, in Stilte, de Boze in Ons
Gedogen, Satan kan Niet Winnen
Van Zo Veel Liefde
Het Licht van Lucifer doofde
Waar op Weer de Zon door kwam
Om Geduld en Vast Beradenheid
Te Belonen
Voor de Duvel Niet Bang, Zien we
De Helle Vorst Juist Vaker Komen
Van Harte Uit Genodigd Overigens
Om in Vol Licht te Sterven
Dat we Vechten met de Intrigant
Is Exact wat de Querulant verlangt
We blijven Eenvoudig Stil
Vechten, Niet, en Winnen
Al de Gehele Dag, mijn Schat,
Lag dit Vers in Mij te Broeien
Het wilde tot Woord Gebracht
En tot Open Baarheid Groeien
Goed Gedicht, Slecht Poëem
Het kan me Geen Donder schelen!
Al mijn Relaties liepen Stuk, tot Jij
en Ik Onmin leerden Smelten
Gij zijt Geliefd!
https://efemerefenomenen.wordpress.com/2023/08/07/zon-in-bewolkt-brein/
Meer informatie
https://robscholtemuseum.nl/?s=Joost+Lips
https://robscholtemuseum.nl/?s=Bodemloze+Beelden+Tuin
https://robscholtemuseum.nl/?s=Efemere+Fenomenen
https://robscholtemuseum.nl/?s=The+Heart+of+the+Matter+Report
https://robscholtemuseum.nl/?s=Karin+de+Vries
Plaats een reactie