Joost Lips – Volle Maan en Hinder

25 mei 2024Rob ScholteBusinessplan, Home, Locatie, Media, Portretten, Ridderboek, Video0

Volle Maan en Hindernissen

De volle maan hangt deze nacht nu nog laag, waar door h licht een langere passage door de atmosfeer naar mijn net vlies maakt en de maan enorm groot toont. Of is dit een domme verklaring? Het zou kunnen, ik heb maar van weinig dingen verstand, en dan ook nog van alles slechts een beetje. Zalig zijn de armen van geest.

De laatste tijd had mijn geest het aan zienlijk drukker, ik was in de weer met boeken, die naar mijn ego verwezen, waar door mijn ego extra op speelde. Ik begon zo waar een hekel aan mij zelf te krijgen. Toen de boeken heb ik maar weer weg gelegd, en met éên ging het een stuk beter.

Ik heb mijn ego feitelijk nog nooit gezien. Ik hoor van anderen, dat ie bestaat. Ze verklaren er mijn gedrag mee, dat hen niet aanstaat.

Hoe kun je een ego verliezen, dat je nog nooit hebt ontmoet? De lelijke trekjes van mijn karakter zijn de lelijkste van de schepping zelf. Ik heb mij zelf niet in het leven geroepen, want als dat wel zo zou zijn, dan bestond ik al. Ik heb mij zelf dus in der daad niet in het leven geroepen.

Ik ben geen systematisch filosoof, maar mag me graag verwonderen over de vragen van het leven. Ik hou van vragen, die de stellige vast geroeste over tuiging onder mijnt. Dat zijn vragen, die verder geen antwoord behoeven. Ze openen het mysterie, dat vergeten is.

Ik kan bijna geen boek meer lezen. Ik heb er vele uit de kast getrokken de af gelopen weken, en snel daar na ze weer terug geplaatst. Het ligt niet aan de boeken. Het ligt aan het achter haalde idee, dat ik er nog wijzer van kan worden. Dat is niet zo. Al die boeken verwijzen naar de stilte, en ik bleef maar concepten uiten, die de stilte willen voor komen.

Ik zit wel vaker stil. slechts verkeren in het beleven. Neigingen op merken, die willen trekken aan of duwen tegen gewaar wordingen, die in mij op komen. Het onpartijdig aan schouwen van geestelijke inhoud, die de potentie heeft verslaving te ontketenen. Verslaving is ten slotte in wezen controle zucht. Controle laten varen is vrijheid, die al tijd het geval is.

Ik vind de metafoor van de jong leur erg mooi. Door zijn verslaving houdt hij als maar de ballen in de lucht. Dan zegt een wijs boek hem. dat ie de ballen mag laten vallen. De schrik slaat de jong leur om het hart. Wie ben ik nog zonder mijn ballen als als ik niet dit kunstje flik?

Het ego bestaat niet. Het is een aan geleerd idee, een schuld complex ook. Ik heb veel niet zo best gedaan in mijn leven, maar me er schuldig over voelen is niet nodig.Het iou een vergissing zijn. Op zijn tijd Sorry zeggen, is handig in het sociale verkeer, naar ik meen is het zo in bepaalde gevallen

Als ik me er nu een voor stelling van maak, dat mijn dochter contact met me op neemt, en met aller lei verwijten aan komt zetten, dan wordt er in dit mannetje een voor geschiedenis getriggerd, die ik graag in een breder perspectief wil zetten. Het mannetje met die neigingen zal dan wel mijn ego zijn, in de ogen van weet ik veel wie alle maal. Wil ik dat hele circus wel in gaan? Nee. ik zal mijn dochter aan horen, begrijpend knikken en haar mijn gepaste excuus aan bieden op dat we tot om helzing over kunnen gaan.

Doe ik nu met op zet koud en bloedig? Neen, ik vind schuld gevoel éénvoudig een vals principe. Ik vind liefde veel mooier. Mijn voor keur om fouten eerst in anderen te zien, is geen lolletje. Ik bedoel te zeggen, dat kan anders., beter, kan,

In het verkeer op straat zijn er nog al wat bestuurders, die zich geen raad weten met hun vehikel. ’s Nacht schijnen Ze je Blind met hun Grote Licht, over dag Menen ze op kritiekem moment nog even snel mij voor dit lange smalle weggetje voot bij te rijden. Dat ‘FF Snel‘ lang durig 30 kilo meter per uur is. Ga ik mijn humeur daar aan verliezen? Ga ik die lui schuldig bevinden? Ik zou een dief van mijn eigen vrede zijn. Dus tuf ik 30 kilometer per uur in plaats van maximaal 80 in een leven zonder een nadere bepaalde bestemming of haast.

Het leven is goed als je je er niets van aan trekt, en er niet tegen aan duwt. De gulden midden weg is geen filosofie. Het is levende ervaring. Je hebt gewoon door hoe je je zelf pijn doet, Stop met je zelf pijn te doen. Als je stopt met je zelf pijn doen, ben je feitelijk ook gestopt met je zelf te bedenken. Dan weet je zelfs niet meer, dat je niet bestaat.

Ho ho ho, ik weet, dat ik besta. ik lijd dus ik besta! Zo is het, anders niet.

Besluit graag met een muziekje, dat de stilte zo prachtig weet te pakken en benadrukken. The Soul of Koto. Ik speel het cassette bandje, dat ik in jeugdi had, einde loos naar geluisterd. Hier volgt de eerste track en de hele playlist vind je Hier.