Joost Lips – Onze Huis Baas is een Fijne Vent

Het Uitzicht rond Ons Huis (1) (foto Joost Lips | Tumblr)

Onze Huis Baas is een Fijne Vent

Iedere Dag Opnieuw geniet ik van de Uitzichten rond om het Huis, waar in we Nu Onder Tussen Al Weer een Half Jaar verkeren. De Land Lord heeft ons Meer Malen laten weten dat we dienen te Vertrekken, maar Ja, Waar Heen? We hebben hem laten weten, dat we Ons Best doen, en ook, dat we een Procedure zijn gestart om Hier Langer te kunnen blijven. Het Bijzondere is, dat de Man, die ik vanaf Onze Eerste Ontmoeting Sympathiek heb gevonden, ondanks zijn Niet In Gewilligde Verzoeken, ons Altijd vanuit Zijn Trekker Vriendelijk en met een Glimlach is blijven Groeten als hij op de Landerijen rondom Onze Woning in de Weer was.

Afgelopen Avond zag ik On Line een Bericht, waar in Vermeld werd, dat Ergens in China Spaar Gelden van Spaarders Niet Langer door hen Geïncasseerd konden worden. Eigenlijk Zonder Na te Denken stond ik op, pakte de Auto Sleutels en reed naar Clonakilty om € 500,00 op te nemen. Dat zal ik de Komende Dagen blijven doen tot op de Rekening een Beperkt Bedrag rest. Ik wil Niet Wachten op een Bank Run om dan te bemerken, dat ik Te Laat ben. De Chinese Waan Zin komt ook Hier Heen als we de Huidige Gang van Zaken Geen Halt weten Toe te Roepen. We herinneren ons Wel Hoe Justin Trudeau in Canada Bank Rekeningen van Hem Niet Wel Gezinde Protesterende Truckers bevroor. Het kan Allemaal Maar, Niets is Te Gek. Ja, ik besef, dat Mijn Geld Flappen Ook Zo Maar Niets Meer Waard kunnen zijn. Wat een Tijd!

Op Weg naar de Geld Automaat zag ik een Bekend Gezicht. Onze Land Lord! Hij hield Halt en sprak me aan. Vroeg Hoe het met me ging. Goed, en met Jou? Ook Goed. Hij glimlachte, toen ie vroeg, of we van het Mooie Weer Genoten. Zeker! Nu waren we aan beland bij de Vraag, die ik verwachtte. Hoe gaat het met het Vinden van een Nieuwe Woning? T is Razend Lastig, zei ik, maar Al het Papier Werk voor een Counsel House hebben we voor elkaar, en we hebben tevens een Belangrijk Regionaal Politicus In Geschakeld om Onze Zaak Urgentie te geven. Hij nam het voor Kennis Geving aan, oefende in het Geheel Geen Druk uit en voegde er Zelf Aan Toe, dat het Verkrijgen van een Huis, met Al die In Stromende Refugees, Alleen Maar Moeilijker was geworden. Lekker Gesprek! Ik sprak me uit over de Situatie in Nederland, met Ook Veel Asiel Zoekers, Boeren, die onder Valse Voorwendselen (Stik Stof) Onteigend dreigen te worden. Ik vroeg hem, of hij Niet vreesde voor zijn Boerderij. Waarop hij respondeerde met de Erkenning, dat het de Boeren Ook in Ierland Jaar in Jaar uit Moeilijker is gemaakt, en dat er Nu Nog SlechtsTwo Cows on an Acre’ zijn Toe Gestaan. Dat komt Ongeveer neer op Twee Koeien per 4.000 M2. Maar ik zag Geen Stress op zijn Gezicht. Ik weidde nog wat uit over de Nederlandse Boeren, dat ze Enorm Veel Steun onder de Bevolking vinden, benoemde de Omgekeerde Nationale Vlaggen door het Gehele Land. Hij zei, dat de Stik Stof Uit Stoot van Alleen Al het Vlieg Verkeer Imposanter is dan Wat Boeren kunnen Aan Richten. Toen was het voor hem Tijd het Gesprek Af te Ronden met de WoordenHave to Go. It was Nice Talking to You.Dat was Weder Zijds, zei Mijn Verblijde Gemoed.

Het Uitzicht rond Ons Huis (2) (foto Joost Lips | Tumblr)

O ja, ik vergeet Nog Wat. In Één van de Brieven, waar in ie ons een Ultimatum had gesteld stond, En Passant, dat we de Tuin Niet bij hielden. Tja, dat was Waar, het Gras tiert er Welig en als we Al een Gras Maaier hadden, dan konden we Daar Niets Mee uit richten op de Oneffen Grond. Ik had hem om die Reden Vanavond gevraagd, of hij Wel Licht Ergens een Zeis had liggen, die ik kon Gebruiken. Mijn Vraag vermaakte hem, hij had Nee Geschud met zijn Hoofd. Ik zei, dat ik voor een Zeis had Gekeken in Verschillende Shops maar Nergens vond ik er een. Wel vond ik een Klein Hand Zeisje, dat ik kocht en aan een Bezem Steel had gebonden, werkt Wel Enigszins, maar is Zeer Arbeid Intensief en zal Veel Tijd Vragen voor de Enorme Oppervlakte, die er mee Behandeld dient te worden. Toen ik deze Constructie tijdens de Hitte Golf uit probeerde, was er Twee Keer een Trekker Langs Gereden, ik had Niet Op Gekeken, maar zwoegde Voort en meende, dat ik Hier Mede Wel Enige Sympathie van de Land Lord zou Vergaren. Deze Avond leek zich Dit uit te Betalen in een Fijn Gesprek, dat mij Na Dien Vreugde Vol naar Huis liet rijden met het Voornemen de Belevenis Uit te Schrijven, zodat Karin en de Jongens dit Morgen kunnen Lezen en Dezelfde Ontspanning mogen Ervaren, die mij Hier Mee ten Deel mocht Vallen. Dat zit de Komende Tijd een Stuk Relaxter als we, Zittend op het Terras naast Ons Huis, het Grandioze Uitzicht Genieten.