Joost Lips – Geen Waan Zin Her Stellen, Éénvoudig Her Kennen en Passeren

4 juli 2024Rob ScholteBusinessplan, Home, Locatie, Media, Portretten, Ridderboek, Video0

Geen Waan Zin Her Stellen, Éénvoudig Her Kennen en Passeren

Als oorlog haat op roept, doe oorlog dan maar weg. Als de leider van het land louter liegt en mijn humeur verziekt, geef mij dan maar wat fraaie woorden van de Boeddha, of stilte zelf. Als in de straten 90% van de mensen doet aan slaap wandelen, steeds op jacht naar het volgend moment, dingen nog te doen, de zaken nog aan te schaffen, voor dat het beloofde geluk mag in treden, doe mij dan maar een paar lege handen en al het geluk. Als dwaal lichten de wereld regeren, laat mij dan niet de dwaling begaan die dwalingen te repareren, laat mij ze liever passeren, om te gaan voor wat ik oorspronkelijk wens, dat uit vrede is geboren.

Waar je mee om gaat, daar word je mee besmet. Als ik chagrijn zie op een gelaat, dat ik liever had zien lachen, dan is al wat van de chagrijn ook van mij geworden. Mijn oordeel over de ander veroorzaakthaar zijn of haar chagrijn werkelijk in mij. Als ik niet ziou oordelen, dan zou het eenvoudig passeren, en niet internaliseren. Onderscheiding vermogen is hier voor genoeg. Je wordt, waar je op mediteert, onschadelijk is. wat je éénvoudig passeren laat zonder er aan te trekken of duwen.

De matrix. die de wereld lijkt te beheersen, is onbestaanbaar als ik dit verhaal niet in ga. De matrix lijkt krachtig een agenda door te voeren. die van iedere wereld burger een slaaf maakt, waar bij de Central Bank Digital Currency, die men nu al in 2025 in gevoerd wil hebben. Dit lijkt laatste stap om het controle net rond de wereld te spinnen en de bevolking compleet in grip krijgen. EIk maak me nog altijd geen grote zorgen, hoe dicht bij dat moment ook komt. Hoe veel slaap wandelaars extra ik ook nog zie. Zorgen onstaan uit meditatie op dwaling. Dit weiger ik radicaal. Ik raad die radicale weigering ieder één aan.

Zeker, ook ik wil in grote lijnen op de hoogte blijven van de globalistische agenda, op dat ik mij kan beschermen, waar ik weet heb van de wapens, die nu weer tegen mij en ieder één zijn geactiveerd. Deze week over leg gehad met de buren over de absurd sterke LED verlichting rond onze huizen, en de mogelijkheid, dat daar 5G zenders in zitten. Ik zei de buur man, dat ik me nu al weken niet bepaald lekker heb gevoeld, met depressieve tendenzen waar ik geen goede verklaring voor heb. Op dat moment ging hem een lichtje op: ook hij had depressieve episoden gekend zonder hier voor redenen te kennen. We besloten samen een EMF meter te bestellen. Als die binnen is gaan we op verschillende plekken en tijdstippen metingen doen, en mocht dit op onacceptabele straling niveaus wijzen, dan lichten we de overige buurtbewoners in en zullen we de zaak met spoed aan hangig maken bij alle loketten, die hier voor maar verantwoordelijk kunnen worden geacht.

Dit is slechts één voor beeld. We doen wat we kunnen als we onraad bespeuren, dus we hebben een water en een douche kop filter. We eten het beste wat er is te krijgen en te telen is in onze tuin, dragen onder tussen hennep hoedjes, et cetera. Waar deze alerte acties uit gevoerd zijn, is ons motto, onmiddellijke terug keer naar onze natuurlijke toe stand. Van hier uit vreugde sorteren, zo dat het leven, zonder dwaling, haar onbeschrijflijke schoonheid aan ons mag tonen.

Ja, dan valt het na tuurlijk wel op, dat voor een Nederlands Voet Bal Elf Tal massa’s mensen de straat op te krijgen zijn, maar als over heden op grote schaal levens vernietigen middels ontelbare wapens van destructie, dan blijven de meeste mensen thuis. Om Netflix of Voetbal International te kijken en zich druk te maken over de strategie van een bonds coach. Toch leren Karin en ik te accepteren, dat het bewust zijn niveau van de meeste mensen Brood en Spelen nog al tijd hoger acht dan de zaken, die er echt toe doen. Richt je Slavernij Planeet maar in, maar O wee als je aan mijn voet bal komt!

Cynisme breekt af en toe door, dan willen wat onverwerkte in drukken met kracht naar buiten uit gezonden worden. Dit leek lang een gezond mechanisme, toch erken ik deze dagen met blijheid, dat ik zonder die neiging beter af ben. Ik ben niet tegen cynisme, Als stijl figuur kan het goed dienst doen om iets duidelijk te maken aan wat minder toe gankelijke breinen, maar leven als cynicus is tenslotte toch louter een arm zalig bestaan. Het is in het geheel niet nodig. Kritische zin is prima mogelijk zonder cynisch te worden en zo je innerlijke vrede te verspelen.

Wat Karin en ik alle bei sterk waarderen is het in zicht, dat de eis gelukkig te zijn tot enorm veel ellende leidt. Dat zien we bepaald niet, omdat we snelle leerlingen zijn, maar om dat het wereld toneel, met al zijn valse argumentatie, die als denk wijze onder tussen wel dubbel en dwars zich als dwaling heeft bewezen. Het idee, dat pijn vermeden moet worden en plezier gezocht, heeft van deze planeet een enorme puin hoop gemaakt.

De poes, af gebeeld boven dit schrijven, kent die dwalingen en puinhopen niet. Zij komt regel matig bij ons langs, ook al geven we haar nooit wat te eten. We vernamen deze week van onze buren, dat ze daar wel eens wat krijgt voor geschoteld, en bij de over buren, die ook een poes hebben, zelfs wat vaker. Ze is wat men ‘een Zwerf Kat’ noemt, maar de poes zelf weet dit niet, denkt zo niet en slaapt hier vaak vlak bij in een schuurtje zonder huur te betalen. Het is al tijd weer een vreugde als het beestje zonder label bij ons komt buurten en toont hoe het is om zonder verleden of toe komst te bestaan. Ze kent ook geen rancune, want toen ze onlangs ons magnetisch sluitend anti insecten netje in de deur opening aan het slopen was en mijn reactieve emotie haar toonde. dat dit in onze ogen ongewenst gedrag betrof, spurtte ze weg, om even later voor de foto hier boven te poseren.

Ik plaats hier het gedicht, dat mij door decennia heen, is blijven intrigeren, waar na Al Stewart de zaak hier mag af ronden.