Joost Lips – De Waarde van Waarde Loosheid Voelen

mei 23, 2024Rob ScholteBusinessplan, Huis Ten Bosch, Locatie, Media, Portretten, Ridderboek, Video0

Ballinglanna bij Volle Maan van Avond (foto Present in dit Moment)

De Waarde van Waarde Loosheid Voelen

Van daag was zo een dag, dat zaken uit het verleden op speelden. Verleden is voor bij, over leden dient het zich nog aan als geheugen flarden, die zich heden af spelen. Dit was het sterkst tijdens de auto ritjes, die ik van middag en in de avond maakte. Als ik ergens spijt en schuld bij ervoer, dan werd dit een door voelde, net vliezen bevochtigende, verwerking, door niet weg te kijken.

Er werd meer over hoop gehaald dan verwerkt. Als ik dan aan je denk, kijk ik naar de vier foto’s, die ik van je heb. Dan heb ik toch het gevoel, dat ik ons helen wil. Ik ben van het idee af gestapt, dat ik daar je mede werking voor nodig heb. Ik heel ons nu al.

Nee, geen manipulatie technieken van jij daar en ik hier, waar na ik magische kunst vertoon. Ik vraag éénvoudig aan de oorsprong ons te verschonen van alles, waar van ik denk, dat het jou pijn doet. Zo laat mij me zelf als oorzaak van jouw pijn beleven. Dat wil ik door voelen tot we er bevrijd van zijn.

Je gebruikt het woord trauma en ik meen, dat je het als een wapen hanteerde, dus ik stelde je voor er aan voor bij te gaan. Toen werd het contact ander maal verbroken. Ik, met mijn grote bek, kan slecht een zachte heel meester spelen. Heb ik spijt? Voel ik schuld? Ja wel, maar niet in een mate, dat het me op vreet. Kinderen in deze wereld zijn al tijd beladen met het lijden van hun ouders en van de hen voor gaande generaties. Verantwoordelijk is ieder één. We doen ons best.

Als we het woord ‘Schuld‘ nu eens ruilen voor het woord ‘Onwetend‘, dan hebben we om te beginnen een gesprek. Dat is heil zaam voor ons beiden.

Ik heb me van daag meer malen waarde loos gevoeld, niet om dat dit werkelijk zo is, maar om dat ik er onder tussen dood ziek van ben, dat er nog af gescheiden belangen in mij spelen. Het is uiterst vermoeiend en voor hele maal niemand goed. Maar wel licht is juist dit het goede er van, om dat mijn ego echt geen intentie kent zich zelf ongedaan te maken. Een faillissement is de enige optie. Ik geloof, dat ik dit voelde van daag. Dat noem ik een zware dag. Het was goed te merken, dat ik het gewicht, dat zich flink op drong, licht heb genomen, zo dat ik nergens, behalve heel af en toe, iets dramatiseerde.

Het is niet waar, dat ik denk, dat onze bloed band een plicht met zich mee brengt. Ik zie het meer als het nemen van verantwoordelijkheid als levende wezens voor elkaar. Wel blijft het zo, dat ik je vader ben. Onverminderd verlang ik er naar, dat je hoort en luistert. Mijn zin krijgen zou jou zin geven. Blijkbaar begrijp je dit toch anders. Ik heb je op voeding niet mee gemaakt, dus ik weet niet wat je alle maal verteld is. Ik hoorde tijdens de recht zaken, die ik voerde, om je weer te mogen zien, wel leugens langs komen.

Ik voel geen wrok naar je moeder. Ze heeft, naar eigen in zicht, haar best gedaan. Het was wel wrang, tuurlijk, dat de om gang regeling met jou bruut werd verstoord, toen ik op een dag jullie flat in Haarlem leeg vond. Jullie waren verhuisd naar Hengelo bij de Duitse grens. Dat was de dood steek voor ons contact. Ik heb er nog wel eens mijn tentje op geslagen, maar dat heeft verder tot niets geleid.

Lieve dochter, ik zeg je, sta op voor je eigen geluk, en als daar een vader bij past, maak contact. Zo niet, dan gaan we ieder ons eigen innerlijke pad. Uit eindelijk zullen we elkaar toch ontmoeten, we gaan het zien.