Stond gister avond buiten te roken toen ik geheel stil viel, en dacht aan Alexander Smit. Eigenlijk was er geen gedachten gang, het was de realisatie, zo keek Alexander dus bij leven uit zijn ogen. Een zeer één voudige constatering, die geen twijfel kende. Er was geen centrum, dat keek, er was louter zien.

Had ik nu contact met Alexander in het hier na maals gemaakt? Ik weet het niet. Gaan zielen als pakketjes door na de dood of vloeien alle persoonlijke energieën dan samen in universeel bewust zijn? Er wordt gesteld, dat een gerealiseerd mens na de dood met de universele energie versmelt, als een rivier, die in zee uitmondt en alle ken merken van een rivier daar bij voor goed in levert, in dat geval is de Alexander, die ik nu ervaar mijn eigen projectie van uit het verleden. Feitelijk voel ik geen behoefte hieri n het naadje van de kous te weten, als mensen anno 2024 Jezus ontmoeten vind ik dat alleen maar prachtig, ongeacht hoe dit in zijn werk gaat.

Ik meende dat ik mijn laatste peukje rookte maar bij binnen komst schreef ik een gedichtje. Het stond er heel snel. Het stuk ´Herinneringen aan Alexander Smit´ dat ik af gelopen week schreef werkte krachtig in me door. Tijdens het schrijven er van had ik tranen voelen wellen, na dien voelde ik veel vuldig de zegening, dat neurotische gedachten, die mij gewoon zijn, bij aanvang al werden ondervangen, niet door een alternatief, maar door waar nemen zelf, het huidig beleven.

Het is niet mijn bedoeling met het gedicht, dat ik heb geschreven, andere leraren, die mij dienstbaar waren, te negeren dit is simpel een erkenning van wat Alexander in mij wakker maakt. Ik plaats het gedicht precies zo als het ontstond, zonder er verder aan te hebben willen sleutelen.

Ik heb in 2015, om dat ik, met slechts één koffertje naar Ierland verhuisde, af stand van al mijn bezittingen had gedaan, die niet in dat koffertje pasten, dus ook al mijn boeken van Alexander bleven achter. Enig speur werk heeft me de boeken in PDF formaat op geleverd maar die blijken op de Kobo Reader niet handig in gebruik te zijn. Ik heb ze vandaag naar het ePub formaat geconverteerd via vier verschillende methoden, telkens met een beroerd resultaat waar bij er van een gezonde blad spiegel niets over bleef. Nader Online onderzoek liet me weten, dat nu juist het PDF formaat zich niet goed laat converteren, er zijn vele oorzaken voor de slechte resultaten. Ben toen gaan speuren, of ik zijn boeken in ePub formaat kon vinden en had succes met één titel, Het Directe Pad. De beschrijving bij dit boek, waarv an je Hier de Download link kunt vinden, is als volgt.

“Het Directe Pad is een Serie Lezingen van Alexander Smit over de Upadesha Sara van Ramana Maharshi. Upadesha Sara Betekent: de Essentie van het Onder Richt. De Tekst bestaat uit 30 Verzen.Voor het Eerst wordt deze Tekst in zijn Totaliteit op Heldere Wijze Belicht. Alexander Smit Geeft in het Licht van de Oor Spronkelijke Traditie, de Advaita Vedanta, Uit Leg aan deze 30 Verzen. Het is Advaita in zijn Puurste Vorm en Maakt Duidelijk Hoe Advaita, in Tegen Stelling tot Wat Vaak Gedacht wordt, Geïntegreerd kan Worden in het Dagelijks Leven.”

Tijdens mijn zoeken naar eBooks van Alexander kwam ik ergens het vertaalde boek ´Consciousness´ tegen met daar onder reacties van lezers. Één persoon schreef, dat ie al 30 jaar zoeker naar waarheid was, toen hij dit werk van mijn heer Smit tegen kwam van wie hij nog nooit had gehoord, het boek las en dat vele vragen nu voor hem op mochten lossen. Een ander figuur liet weten, dat hij bekend was met Nisargadatta Maharaj en Ramana Maharshi en dat Alexander Smit er duidelijk niets van begrepen had. Geinig hoe die dingen gaan. Die laatste figuur doet me denken aan iemand uit een groot gezin, die vast stelt, welk kind in dat gezin in zijn ogen de intelligentste is, daar mee laat door schemeren, dat ie tot dit oordeel bevoegd is, en dus feite nog nèt wat intelligenter is dan de rest.

Doet me denken aan de tijd, dat ik de moeder van mijn dochter had leren kennen, wij samen door Haarlem liepen, en er ons een man tege moet liep, die ik herkende. Ik wist, dat die ook om gang met Natascha had gekend. Natascha merkte hem echter niet op. Toen werd het heerschap geagiteerd, kwam op zijn schreden terug, en wilde weten waar om hij niet door haar gegroet was. Ik zag, dat Natascha wat in verwarring was gebracht door de agressie van de man, en ging voor het gevoel te kort te schieten. Toen de druil oor verdwenen was zei ik tegen Natascha: “En weet wat nu het gekke is, hij had jou wel gezien, dus hij heeft verzaakt jou te groeten.”

Er bestaat grote vrede, dat kan ik rustig zeggen, als je geen trucs meer nodig hebt om met mensen om te gaan. Trucs zijn bedoeld voor manipulatie. Als je dingen, dieren en mensen neemt, zo als ze wensen te komen en te gaan is de truken doos overbodig geworden. Geen gegoochel en intriges meer. Lekker makkelijk. Wat dat betreft acht ik de poezen en katers, die hier regelmatig ons huisje binnen lopen, Guru S van de hoogste orde.

Het idee. dat je, om de werkelijkheid te ontmoeten, je zelf tot een dwang buis van disciplines dient te verplichten heeft mij nooit aan gesproken; ik merk wel, dat niet dienend gedrag één voudig kan worden gelost als vol strekt helder is, dat de gevolgen van dat gedrag geen vrede sorteren. Dat kun je vervolgens wel discipline noemen, maar het betreft het huidig onderscheidingsvermogen waar geen discipline aan te pas komt. Bevrijding is nu juist het verlies van dwang buizen. En dus ook het verlies van psyche en identiteit. Mensen vrezen dat, want willen bij een kudde horen. Ik vind kudde gedrag goed voor een waarheid als een koe, maar voor mensen, nee, dan mij niet gezien.

Niets is waar. Het betreft in alle gevallen concepten, die niet blijven staan en zeker vallen. Dus wat is dat zoeken naar ‘Waarheid‘, ‘Werkelijkheid‘ en ‘Hou vast‘ nou hele maal? Zoeken naar deze zaken is er weg van gaan. Als zoeken vindt, verlies je je identiteit, en dit is ongewenst, dus het zoeken wordt in ere her steld. Och hoe nobel de zoeker!

Dit is het al. Hoe het zich vertoont, doet er niet toe. Hoe het zich gekleurd en bevooroordeeld toont doet er evenmin toe. Dit is het, subjectief gewaarzijn. Wees ermee, of wees ermee in conflict, die eenvoudige keuze bestaat ieder moment. Wie geen conflict meer kiest gaat de diepte in, en verkrijgt zicht over al die oppervlakkige geestesbewegingen daarboven. De identificatie met ieder van die bewegingen is opgeheven, welkom thuis.

Ik had hier graag nog wat meer beeld van Alexander ter afsluiting getoond, of een stuk film met geluid als hij musiceert, maar helaas: buiten het op YouTube beschikbare materiaal wordt een flinke prijs gerekend; ook van Alexander is een marktproduct gemaakt. Dit is echter geen klacht, het toont alleen maar aan dat huidig beleven vrij is, en de neerslag van huidig beleven in verschillende media al snel de matrix in draait. Geen probleem. Wel goed om het verschil tussen levende leer en de markt te zien.

Dank Alexander, mocht je nog oor voor me hebben op een of andere mysterieuze manier, dan twijfel ik er niet aan je in stemming te verkrijgen, ook al zei Da Free John “Dead Guru S Can T Kick Ass.” Het leven zelf geeft me schoppen onder de kont, en zo wel jij als Nisargadatta verwezen naar Sat Guru, de Guru ten diepste in je zelf, die je weg wijst, die je doel is.

Besluit graag met de cassette bandjes, die ik je cadeau deed, nu via Online Streaming verzorgd.

Johann Sebastian Bach | Julian Bream – Lute Suites | Trio Sonatas