Jaap Kroonenberg (foto Follow The Money)

Jaap Kroonenberg (foto NRC)

Ja! Daar is ie weer. Ome Jaap Kroonenberg. In juli 1996 verenigd met zijn schepper, maar zijn geest leeft nog altijd voort. We hebben in het verleden veel over die voormalige kippenplukker, textielboer, stenenhandelaar en financiële mindfucker over de schutting gegooid. Onder meer in deze serie. Die story’s hielden steevast verband met ondeugende activiteiten, waaronder zijn optreden als wasbaas van avontuurlijke gelden. Daarover vonden wij ook iets in het in 2000 op de markt gemieterde boek “De jacht op de erven Bruinsma” van collega Bas van Hout. Een kwootje is nooit weg. Komt ie.

“(…) Etienne [Urka, redactie] had in de loop der jaren allerlei interessante mensen leren kennen, die zonder problemen grote hoeveelheden geld konden beleggen. Gewone, legale, bonafide zakenmensen. De “geldschuivers” werden ze genoemd. Tientallen miljoenen konden ze moeiteloos en ontraceerbaar voor de fiscus in het buitenland parkeren, tegen de gebruikelijke rente en voorwaarden. Zo hielp Etienne Bruinsma [Klaas, redactie] aan een belangrijke financier, de onroerend goed magnaat Jaap Enstrada [fake naam voor Kroonenberg, redactie], die zo’n beetje de halve Kalverstraat en Nieuwendijk bezat. Die financierde blind mee in alle transporten en verdubbelde op die manier zijn inzet. “Ome” Jaap vertrouwde er gewoon op, dat het eerlijk toeging. Het zou jarenlang een lucratieve samenwerking blijven, die vooral de onroerendgoedmagnaat geen windeieren legde”.

Nou zou je bijna denken, dat ome Jaap de poen, die hij ter belegging van Klaas ontving na een geslaagde missie, alleen in het buitenland parkeerde. Maar ons specsavertje waarschuwde ons tijdig. Want ome Jaap belegde de irregulier verdiende poen wel degelijk ook binnen onze landsgrenzen. Die conclusie kan je verbinden aan een heuglijke gebeurtenis op 12 december 1986. Toen liet hij de Kamer van Koophandel van Amsterdam namelijk weten, dat er een nieuwe BV was geboren en op 15 januari 1987, toen Klaas nog redelijk bij de pinken was, deed Jaap officieel aangifte. De naam van die kersverse boreling? Bruinsma & Bruinsma Vastgoed. Waarbij wij aannemen, dat Jaap bij B&B Dominee Klaas en Monnik Anton voor ogen had.
Haasten we ons lichtelijk hijgend terug naar aflevering 678 van deze serie. Daar beschreven wij levendig de overdracht van een stenenstapel, die in wezen geen overdracht was. Acteurs in die opera boeffo waren Reginald Poswick (in de rol van verkoper) en Marcel Paping (in de rol van koper). Nou hebben wij al jaren last van een hardnekkig nieuwsgierigheidsvirus en we vroegen ons dan ook af hoe vriend Poswick aan die stapel was gekomen. Binnen dat kader kregen wij al gauw een bedrijfspand in de kieren op de Muntkade 8 in Utrecht. Decennia geleden door Bruinsma & Bruinsma verworven en in een geurige akte vastgelegd door Mr HH Elferink, notaris in Soest. Met onder het hoofdje “Titel van aankomst” de volgende interessante tekst. Komt ie.

“Voormeld registergoed is door Bruinsma & Bruinsma Vastgoed BV in eigendom verkregen door de overschrijving in deel 5994, nummer 36 van register Hypotheken 4, ten kantore van de Dienst voor het Kadaster en de Openbare Registers in Utrecht op 14 oktober 1988 van een afschrift van een akte van transport, welke akte, houdende volledige kwijting en décharge voor het betalen van de koopprijs en afstand van de rechten om ontbinding te vorderen.”

Asjeblieft. Neemt u hem zo mee of moeten we hem inpakken? Het suggereert in ieder geval, dat er toen al sprake was van stromannen. En het was niet het enige pand in de stapel, die een dergelijke “Titel van aankomst” bevatte. Integendeel uit de akte, waarin wij hebben zitten neuzen, blijkt, dat alle panden zo verworven zijn door B&B Vastgoed. Ook na het respectievelijke overlijden van Klaas (1991) en ome Jaap (1997). Overigens was niet alleen notaris Elferink betrokken bij dit staaltje mindfuck. Ook zijn collega’s Versteeg uit Maastricht, Schulting uit Rotterdam en Van Buitenen in Utrecht dansten vrolijk mee in deze polonaise. Blijft de vraag, wanneer de beide als tandensmid door het leven scharrelende heren Poswick en Paping als mannetjes van stro hun entree maakten bij Bruinsma en Bruinsma casu quo P2 en waarom juist zij die kluif kregen toegeworpen. En niet te vergeten: waren alle erven, zowel uit de famielje als uit de werksfeer, op de hoogte van het bestaan van de aanvankelijk door ome Jaap beheerde stenenstapel van Klaas en Anton, die naar de laatste schattingen van ons snuffelteam ruim boven de 100 panden omvatte? In de periode na de hemelvaart van de Dominee ging de mare, dat zijn portefeuille kort voor die droeve gebeurtenis al helemaal leeg was gehaald (1). We hoeven niet moeilijk te doen over de vraag wie verantwoordelijk was voor de inbeslagname van de stenenstapel. Ome Jaap liet de Old Amsterdam nooit van zijn matzes eten (2). Een bescheiden deel van die nalatenschap zal dus wel naar broer Anton cum suis zijn gegaan en we weten dankzij een emeritus opsporingsambtenaar, waar dat al dan niet in zijn geheel naar toe is verhuisd (3). Maar wat ome Jaap met de rest heeft gedaan blijft een enigma. Mogelijk is die terechtgekomen in de stenen erfenis, die kleinzoon Lesley Bamberger en zijn drie oppassers in de schoot geworpen kregen (4). Of hebben de andere “erven”, onder wie Eutje Urka, toch kans gezien het boeltje over te nemen? Kortom, er blijven nog heel wat vragen over. We zijn nog niet klaar. We blijven wroeten. Stay tuned.

(1) Zie voor de verdwijning van een aandelenpakket VHS het artikel “Van oude koeien en troebel water”.
(2) Zo was hij in eerste instantie ook verantwoordelijk voor het leeghalen van de elders in deze serie voorbijkomende Schumacher Kramer Stichting.
(3) Zie aflevering 677 van deze serie.
(4) De drie oppassers waren de door ome Jaap aangewezen gebroeders Trump (geen familie) en Pierre Salik. Zie voor allerlei stomende revelaties over deze heren eerdere afleveringen in deze serie.