Jan Kuitenbrouwer – Gooi Hugo de Jonge uit zijn ministerskamer en zijn schoenen verzameling er achter aan
Gooi Hugo de Jonge uit zijn ministerskamer en zijn schoenen verzameling er achteraan (foto HP De Tijd)
Gooi Hugo de Jonge uit zijn ministerskamer en zijn schoenen verzameling er achter aan
Bob Soeverijn denkt, dat we voorlopig nog niet af zijn van het Corona Virus. “Noch Rutte, noch De Jonge hebben echt verantwoordelijkheid genomen voor deze crisis.”
‘Corona?’
‘Ja.’
‘En wanneer verwacht je dat? Wanneer is het ‘voorbij’?’
‘Over een maand of drie?’
Ik zei niets.
Maar ik geloof daar niet meer in.
Zelfs het tellen van prikjes krijgt hij niet voor elkaar.
Ik hoop van harte, dat ik er naast zit en dat Francien gelijk krijgt, maar zo zal het niet gaan. vrees ik. Wij blijven nog het hele jaar voortmodderen met dit gedoe. Halfzachte beperkingsmaatregelen (die wij dan pedant ‘intelligent’ noemen – grrr!), tegenvallende resultaten, een kleine versoepeling als ‘R’ weer onder de 1 komt, een nieuwe golf besmettingen, ‘R’ weer boven de 1, nieuwe ‘slimme’ (grrr!) restricties, tegenvallende resultaten, een kleine versoepeling, enzovoorts.
Dat is het patroon tot nu toe, en ik zie niet hoe dat met dezelfde premier, dezelfde ministers, hetzelfde OMT, het zelfde RIVM en dezelfde GGD, wordt doorbroken. Dit is het team, dit is het beleid, hier zullen we het mee moeten doen. Een gevoelsarme, tot in zijn vezels opportunistische premier, een verdeeld adviescollege van ego’s, die in het openbaar bakkeleien, een kapot bezuinigd en gedecentraliseerd GGD apparaat en dit alles onder ‘regie’ van een bewindsman met een ziekelijke hang naar aandacht en bewondering en nul organiserend vermogen. Hij rijgt de ene zeperd aan de andere. Zelfs het tellen van prikjes krijgt hij niet voor elkaar.
Noch Rutte, noch De Jonge hebben echt verantwoordelijkheid genomen voor deze crisis door te kiezen voor een beleid, dat enkel en alleen gericht is op bescherming van de volksgezondheid, ongeacht de gevolgen voor hun eigen imago en de positie van hun partij in de polls. Voortdurend is effectiviteit afgewogen tegen ‘beeldvorming’, met als gevolg een oneindige sinusgolf van een oplopende en weer terugzakkende R waarde. Geven en nemen, pappen en nathouden, een beetje zuur, een beetje zoet. Niet met een oog op dat zogeheten ‘Corona Virus dashboard’, maar op de monitor een kamer verderop, waar de spin doktoren zitten, met hun thermometer in het achterste van de publieke opinie. Boven de routekaart van een veilig heenkomen. Het is verachtelijk, maar ook met deze catastrofe wordt politiek bedreven. Er is domweg niemand, die zegt: ‘Damn de beeldvorming, fuck de peilingen, de volksgezondheid is het enige, dat telt.’
Als er de komende tijd iets verandert, zal het in de verkeerde richting zijn. Naarmate de verkiezingen dichterbij komen (als ze doorgaan) zal de ‘beeldvorming’ alleen maar meer gewicht in de schaal leggen. Het elkaar de loef afsteken, het aandringen op een beetje meer zus en een beetje minder zo, ter wille van het eigen profiel. Je zag het al met Wopke Hoekstra, minister van Financiën en CDA lijsttrekker, die even leuk op eigen houtje de heropening van de scholen aankondigde, om zijn profiel als family man en kandidaat premier aan te scherpen. Je moet als politicus niet proberen politieke munt te slaan uit een humanitaire ramp overzee, maar als hij zich onder onze eigen neus afspeelt, doen we net alsof we het niet doorhebben. In andere landen is het ook zo. Engeland, Amerika, Frankrijk, politieke opportuniteit blijft de doorslag geven.
‘Nou, behalve Merkel,’ zei Francien, ‘die zegt wel echt, waar het op staat.’
‘Dat is waar. Maar ja, Mutti Merkel heeft niets meer te verliezen,’ zei ik. ‘Ik denk, dat ze de spindoctors al naar huis heeft gestuurd.’
Wij moeten het doen met Mark Rutte, een politieke opportunist pur sang, die niets oplost en zich volledig verlaat op zijn fabelachtige talent om de schijn te wekken, dat het zonder hem een puinhoop zou worden en de aandacht af te leiden van de puinhoop, die het mét hem is. Een schijnmanager, getraind in neurolinguïstisch programmeren, waar ze bij Scientology ook zo dol op zijn. Een Emile Ratelband met hersens. Voor de zekerheid schrijft hij nooit iets op en verstopt hij belastende stukken.
Nee, de eerstverantwoordelijke is Hugo de Jonge. Die al zijn energie investeert in de sculptuur van zijn kuif, een regelmatig bezoek aan de zonnebank, het matchen van zijn broekriem met zijn schoenen en het verzinnen van geinige beeldspraak om zijn ‘boodschap’ te verpakken. Voor de lijsttrekker van een politieke partij zijn dat bruikbare kwaliteiten, maar helaas is dat nu net de functie waaruit hij onlangs werd ontheven, om zich te concentreren op een taak, waarbij die eigenschappen alleen maar in de weg zitten. Waarvoor je nu net iemand nodig hebt, die níet voortdurend voor de spiegel staat en broedt op zijn politieke lijfsbehoud. Een jammerlijk staaltje diametraal personeelsbeleid, wederom niet gedreven door de vraag wat het meest effectief is in de strijd tegen dit Corona Virus, maar het minst schadelijk voor het CDA en de VVD. Een banale backroom deal. ‘Als je De Jonge er uit gooit, gaan in de campagne alle ballen op jou, Mark, maar laat hem zitten en Wopke zal je niet te hard aanpakken.’ Het zal mij benieuwen, of het CDA die afspraak ook echt gestand doet, of last van geheugenverlies krijgt.
Wat deze pandemie vereist zijn managers, mensen met ervaring bij het leiden van grote logistieke operaties.
Hugo de Jonge is het perfecte product van een politieke cultuur, waarin het gaat om wat je zegt, niet om wat je doet. Waarin je overleeft door aan je mediaprofiel en je populariteit te werken en als bestuurder al weer weg te wezen voor de ravage aan het licht komt.
Wat deze pandemie vereist zijn managers, mensen met ervaring bij het leiden van grote logistieke operaties. Mensen met daadkracht en doodsverachting. Doeners, geen praters. Wil Nederland enige kans maken om deze crisis voor het eind van 2021 onder controle te krijgen, dan zou De Jonge per onmiddellijk het Ministerie van VWS uit moeten worden gegooid. En zijn schoenen verzameling erachteraan.
Francien had me geduldig aangehoord.
‘Goh,’ zei ze na een stilte, ‘ik begon zelf net weer wat optimistischer te worden.’
Ze stond op en stak haar hand uit. ‘Kom, we gaan wandelen. De zon schijnt.’
Grommend kwam ik overeind.
HP De Tijd, 1 februari 2021
Meer informatie
https://robscholtemuseum.nl/?s=Jan+Kuitenbrouwer
https://robscholtemuseum.nl/rsmuseum-galerij-10-jaar-mark-rutte-aka-pineukio-aka-the-lying-dutchman-0/
https://robscholtemuseum.nl/rsmuseum-galerij-10-jaar-mark-rutte-aka-pineukio-aka-the-lying-dutchman-1/
https://robscholtemuseum.nl/rsmuseum-galerij-10-jaar-mark-rutte-aka-pineukio-aka-the-lying-dutchman-2/
https://robscholtemuseum.nl/rsmuseum-galerij-10-jaar-mark-rutte-aka-pineukio-aka-the-lying-dutchman-3/
https://robscholtemuseum.nl/rsmuseum-galerij-10-jaar-mark-rutte-aka-pineukio-aka-the-lying-dutchman-4/
https://robscholtemuseum.nl/rsmuseum-galerij-10-jaar-mark-rutte-aka-pineukio-aka-the-lying-dutchman-5/
https://robscholtemuseum.nl/rsmuseum-galerij-10-jaar-mark-rutte-aka-pineukio-aka-the-lying-dutchman-6/
https://robscholtemuseum.nl/rsmuseum-galerij-10-jaar-mark-rutte-aka-pineukio-aka-the-lying-dutchman-7/