Henk Doevendas – Tussen Zijlstra en Dalstra, tussen muziek en kunst
Eind november 2009 stond hij in het provisorische theater aan de Westersingel, het voormalige postkantoor, dat later in een echt theater is omgetoverd: Jeroen Zijlstra. Daarna verdween hij wat Sneek betreft in de vergetelheid. Helaas en niet terecht.
Gelukkig staat hij aanstaande zaterdag in de Noorderkerk zaal. Na bijna tien jaar dus weer terug in de Waterpoort stad, de vroegere Wieringer visserman, die de overstap maakte naar de muziek en die een van de betere zangers en trompettisten van ons land wordt genoemd.
Zijn doorbraak was in 2003, toen hij met “Durgerdam slaapt” de Annie M.G. Schmidt prijs binnenhaalde, de onderscheiding voor het beste theaterlied van een jaar eerder. Vele coryfeeën gingen hem voor en kwamen na hem. Sommige bekend, zoals Sara Kroos, Brigitte Kaandorp en Wende Snijders, sommigen onbekend.
Naast zanger en trompettist is hij ook tekstschrijver en componist en toert hij met zijn band Zijlstra. Zaterdag brengt hij zijn programma “Liedjes voor tegen de Kerst“, nieuwe nummers, die ons door de donkere dagen heen moeten helpen.
Jeroen Zijlstra verdient zaterdag een volle bak, net zoals de twee tentoonstellingen, die Frou D. en uw dienaar de afgelopen week mochten bezoeken dat verdienen: “Rembrandt en Saskia: Liefde in de Gouden Eeuw” in het Fries Museum en “Chiculy” in het Groninger Museum.
Twee totaal verschillende exposities. Leeuwarden staat in het teken van Friese society huwelijken, terwijl Dale Chiculy werk laat zien van een glaskunstenaar van wereldfaam.
Maar wat blijft je bij? Bij “Rembrandt en Saskia” roepen saillante details de nodige vragen op. Waarom bijvoorbeeld benoemde Saskia zoon Titus tot haar enige erfgenaam? Omdat ze wist, dat manlief een gat in de hand had? En hoe kon het, dat een steenrijke weduwnaar en een steenrijke weduwe, die met elkaar trouwden, straatarm overleden?
Bij Chiculy imponeren de vernuftige kunstwerken, in elkaar geplaatste schalen en doolhoven met in elkaar gedraaide lichtslangen. Maar hoe maakte de kunstenaar die en waarom zo en niet anders, geen maatschappelijke, maar een technische vraag.
Zo bleef ook de vraag hangen waarom een werk van Paul Blanca uit 1989 (op een andere tentoonstelling in het Groninger Museum) de titel “Koos Dalstra” meekreeg. Koos Dalstra is immers een uit Sneek afkomstige kunstenaar, die ooit een aanslag zou hebben gepleegd op college kunstenaar Rob Scholte.
Even googelen levert de oplossing: Ook Blanca werd van die aanslag beschuldigd. Een bom onder zijn auto kostte Scholte beide benen, maar bezorgde hem wel wereldfaam. Weer wat geleerd dus.
De Opregte Sneeker, 17 december 2018
https://www.henkdoevendans.nl/
Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/?s=Dani%C3%ABl+Groen
https://robscholtemuseum.nl/?s=Koos+Dalstra
https://robscholtemuseum.nl/?s=John+Studulski
https://robscholtemuseum.nl/?s=Paul+Blanca
https://robscholtemuseum.nl/?s=Peter+Klashorst
https://robscholtemuseum.nl/?s=Oscar+Hammerstein
https://robscholtemuseum.nl/?s=Eef+Hoos