Hein Janssen – Verdeeldheid en agressie sluipen vriendenclub binnen

Rob Scholte zelf was niet aanwezig op de première van Rob (with a little help from my friends), een voorstelling van Nieuw West & Dood Paard…

Eigenlijk was op de première – in weerwil van het onderwerp -, maar een klein clubje getrouwen van beide theatergroepen present. Zij keken naar een vriendelijke voorstelling over een groepje vrienden in de kunstscene, waar verdeeldheid, jaloezie en agressie langzaam binnen sluipen.
Oscar van Woensel en Rob de Graaf schreven de tekst van Rob, waarin we in de titelheld vaag de contouren van kunstenaar Scholte ontwaren. Samen met een groepje geestverwanten wordt de inrichting van het Nederlands paviljoen op de Biënnale van Venetië voorbereid. En samen werken ze toe naar het opblazen van hun verbond, hetgeen de echte Scholte, volgens hemzelf, op het gemis van zijn benen kwam te staan.
Dat is het raamwerk voor deze productie over vriendschap en verraad in een wereld van kunst, succes, het grote geld, slechte recensies, cocaïne, maffia en zwembaden. Maar dan toegesneden op een Hollands polderformaat.
De zes spelers – Rob (gespeeld door TGA acteur Hein van der Heijden), zijn vier vrienden en een Vrouw (Manja Topper) – drentelen heen en weer rond de ijskast, die centraal op het podium staat. Daarin blikjes bier, gekookte eieren en winterpenen.
Kauwend, knagend en vooral drinkend spelen ze een tekst, waarin de heldere dialogen van Van Woensel en de wanhoopspoëzie van Rob de Graaf taaltechnisch mooi samen vallen. Maar inhoudelijk stelt die tekst nogal teleur.
Rob mist de tegendraadsheid van Van Woensel en ook de hallucinerende woord bouwsels van De Graaf. Hoe Nieuw West acteur Marien Jongewaard prachtig schmierend ook zijn best doet van de vlakke tekst enerverend theater te maken: het blijft een niet al te origineel script over een groep kunstenaars, die eigenlijk niet zoveel spannends meemaakt. Hun tamelijk neurotische gedrag is dan ook niet helemaal te verklaren.
De spelers richten zich nauwelijks direct tot elkaar, maar vooral rechtstreeks tot het publiek, hetgeen het drama niet echt ten goede komt. Het leggen van een lijn van de drugshandel in Colombia, via de aanslag op Kennedy in Dallas naar de dood van Lady Di doet te gewild realistisch aan. Zo zwalkt Rob heen en weer tussen fictie en werkelijkheid, waarbij de fantasie het onderspit delft.
Dat neemt niet weg, dat er prachtige zinnen te beluisteren zijn en dat Rob start met een geweldige monoloog over het nut van drinken. De persmap is dan ook verpakt in een plastic tasje van de firma Drinkland.
Titaantjes zijn het en ook een beetje Rob en de Rebellenclub. Ongevaarlijk, hooguit aandoenlijk, zo af en toe.

De Volkskrant, 10 juni 2000, 00:00

https://www.volkskrant.nl/recensies/verdeeldheid-en-agressie-sluipen-vriendenclub-binnen~a559091/

Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/de-volkskrant-aanslag-op-scholte-wordt-toneelstuk/
https://robscholtemuseum.nl/trouw-theater-nieuw-west-dood-paard/
https://robscholtemuseum.nl/kester-freriks-rob-scholte-en-het-vriendenverraad/