Erwin van Doorn – Den Helder

Vanmorgen toen ik opstond begon het goed mijn stront was weer eens hard en mijn anus was gestopt met bloeden. Voldaan veeg ik mijn kont af loop naar de kamer zet de koffie aan en doe 100 push ups. Ik loop terug naar de slaapkamer en open het gordijn zodat Inge begint te knorren en wakker word. We drinken een bak koffie fok 2 1/2 uur rijden naar het doodlopende stuk land kom op we gaan. Ik trek mijn kleren aan en ga ff pinnen zodat Inge zich rustig kan aankleden. Onderweg in de auto hebben we het over een virtueel gesprek van gisteren waarin we de positie van de vrouw aankaarten. Inge netjes met behulp van de grondwet en ik vuilbekkend over neuken en hoeren. Tja, het is een gave. Langzaam komen we in het land van de wilde eenden en plots zijn we in Den Helder. De derde keer in ons leven dat we hier komen de eerdere twee om boete te doen nu om ons hoofd te resetten. We draaien op de rotonde zetten de auto op betaald parkeren en lopen langs de etalage. Op het eerste gezicht ziet het er lekker uit maar we gaan nog niet naar binnen eerst lopen we het dorp in voor wat eieren. Het volk is erg wit maar beleefd natuurlijk zal het feit dat we betalen daarmee te maken hebben. Wanneer onze buiken gevuld zijn lopen we terug naar het museum en deze keer gaan we naar binnen. Het is er koud maar hongerig naar beelden voelen we dat nog niet. De eerste zaal ligt vol vloerkleden met patronen van gezelschapsspellen eromheen Hollandse taferelen van ingelegd hout. Wat moet ik hier nou mee? Inge is gepakt en lacht. Ik loop naar de Chrome skeletten. Kan mijn volksaard niet verdringen en het glimt dichterbij zie ik de erfzonde in de setting. De kamer met Jan Sluiter is beter vooral het Egyptische tekeningetje pakt me. Vooral omdat we daar zelf over aan het denken zijn. We willen Europa niet zien in de Joods Christelijke traditie maar in een Egyptisch Gotische traditie. Dit is een lekker kamertje. Ook het volgende kamertje is fijn de morph prenten de Japanse porno langzaam klimatiseer ik. De gang met zeefdrukken tot de wand volgekotst met werken van bevriende kunstenaars? Ja, dit is het! Misschien niets hoogstaands afzonderlijk maar tezamen is het geweldig! We bekijken aandachtig al de werken en zien onze jeugd. Bernard en Luns… Ik dacht altijd dat hij de bom geplaatst heeft omdat ze AORTa haten voor het verstoren van het feestje van Bea X. Mijn romantische hoofd verwachte dat je ergens in een hoekje zou zitten te kwijlen zoals Nietsche in de expo door zijn zus voor Hitler. Ik begin me te realiseren dat het er niet van gaat komen dat we je gaan ontmoeten. Koffie? Nee dank je zeggen we tegen de van man in een vrouw veranderde gedaante welke ons welkom heette. De kamer met de laden is ook mooi. Wat heb je toch een talent om dingen bij elkaar te brengen op papier. Kladhorst doet pijn aan mijn ogen en we lopen terug naar de entree en vertrekken. Wat vindt je ervan vraag ik Inge ze antwoord heel mooi de liefde spat ervan af dat gevoel krijg je niet in de hedendaagse witte kubussen. Ik stem in het is mooi en gelijkertijd tragisch. Het doet me twijfelen aan mijn kunstenaarschap. Is dit nou kunst? Dan begrijp ik waarom we geen droog brood verdienen. Onze werken zijn projecten van jaren en dit is koploos. We zullen ander werk moeten gaan maken als we kunstenaars willen blijven. Het bezoek breekt mijn hoofd. Natuurlijk maakte ik ook tekeningen en die verkochten ook maar dat volk kon ik niet verdragen de met kleingeld lonkende burgers daarom besloot ik niet meer te tekenen maar misschien moet het nu toch maar omdat we wel kunstenaars willen blijven. In de auto kijk ik toch maar eens op de aangereikte documentatie…kut…we hebben maar 1/3e deel gezien…Inge kijkt me aan en lacht zullen we teruggaan? Nee een andere keer eerst dit maar eens verwerken. Jammer dat we Rob niet hebben ontmoet…ja maar we moeten hem niet storen als het verlangen wederzijds was had hij wel een signaal gegeven…misschien een volgende keer…Bedankt Rob je hebt de benen onder mijn reet uit geschopt! Precies waar ik op hoopte xx