Edzard Dideric – Korte geschiedenis (99) van een slet

Zonder voorprogramma was het simpelweg geen echte show. Dat hielden zowel Titia als Vladimir zichzelf tenminste voor.
Dus beste jongen, commandeerde Titia, uit met die kleren van je! En gauw een beetje graag!
Moet jij doen, zei Vladimir, is jouw taak.
Mijn taak? Alles wat ik voor je doe, gebeurt op vrijwillige basis. Gratis en voor niks kereltje!
Nou, dat was volgens hem dus een supervette leugen.
Titia, er loopt op de hele planeet geen mens rond die met zijn of haar acties niet een of andere bedoeling heeft. Lullig, maar waar.
Sorry, maar dan moet ik je toch teleurstellen, want die vlieger gaat in mijn geval dus mooi niet op.
Verkondigde de laatste der filantropen…
Denk je nu echt dat er iemand op dat achterlijke sarcasme van jou zit te wachten, Vladimir?
Jazeker wel.
Oh, noem dan eens iemand.
Jij, Titia. Of schiet je ineens nog een ander te binnen?
Bullshit. Als ik iets verafschuw dan is het wel het consequent afkraken van alles wat er maar op je pad komt.
Op óns pad, beste Titia. Mijn pad is net zo goed jouw pad. We zijn samen zo symbiotisch als pest. Of ben je dat na al die jaren vergeten?
Nee hoor. Ik heb die mythe uit den treure moeten aanhoren.
Mythe?
Ja, of ga je achteraf ontkennen dat je me ontelbare keren botweg in de kou hebt laten staan?
Dat betwijfel ik, maar mocht het toch kloppen dan zal het een onderliggende reden hebben gehad, Titia. Misschien deed ik het om je bij de les te houden.
Les? Ik weet van geen les.
Zodat je niet nog verder afstompte.
Wil je nu beweren dat jij, door me plompverloren aan mijn lot over te laten, het beste met me voorhad?
Jazeker wel. Zoals eigenlijk altijd.
En ik maar denken dat je er weer eens met een of andere goedkope slet vandoor was…
Dat is die overspannen fantasie van je, die sowieso al bij de geringste verandering op hol slaat.
Terwijl ik in feite gewoon jouw persoonlijke slet bleef?
Zeker weten, en wat je feitelijk nog steeds bent.
Tot op het huidige moment?
Tot in de eeuwigheid, Titia.
Oh. Nou, ik help het je hopen…
Hopen? Ik ben er voor honderd procent van overtuigd.
Titia maakte zijn riem los en begon weinig enthousiast zijn broek omlaag te sjorren. Vladimir beweerde dat ze nooit iets aannam van de dingen die hij zei. Ze keek hem aan met de onnozelste blik die ze in huis had.
Geef ik je die indruk dan?
Ja, alsof het allemaal toch geen flikker uitmaakt.
Jezus, zei ze, hem ondertussen van zowel zijn broek als zijn onderbroek bevrijdend, wat wil je eigenlijk van me?
Weet ik veel, iets meer betrokkenheid wellicht…
Betrokkenheid? Van iemand die verdomme alles doet om meneer hier te gerieven? Het moet niet gekker worden!
Rustig. Blijf gewoon trouw aan jezelf, Titia, en vervul je plicht!
Gelijk de eerste de beste slet?
Of voor mijn part de laatste de slechtste…
Er verscheen een brede grijns op haar gezicht.
Weet je Vladimir…
Ja wát?
Volgens ben jij hier nog de grootste slet…
Ik ben een man, weet je nog? Dat slaat dus weer zó ongelooflijk nergens op.
Dat jij een slet zou zijn?
Ja.
Nou, dan hebben we hier kennelijk te maken met een primeur, Vladimir. Ik zou zeggen, van harte gefeliciteerd!
Vladimir, die er niet om kon lachen, beval Titia hem per direct de riem van zijn broek te overhandigen. Een commando dat ze, hoewel met trillende handen, braaf opvolgde.
Nee, smeekte ze, alsjeblieft! Ik zit nog onder de blauwe plekken en striemen van de vorige keer. Ik kan ze je laten zien, mocht je me niet geloven.
Titia maakte aanstalten om zich uit te gaan kleden.
Nergens voor nodig, zei Vladimir, de riem ter hand nemend. Regels moeten worden gehandhaafd en wetten nageleefd, anders slaat de chaos toe, of niet soms?
Uiteraard, antwoordde ze met trillende stem.
Ik handhaaf slechts als ik de kans krijg. En dat is precies wat jij me gaat geven.
Ga ik je iets geven?
Ja, de kans.
Dus de voorstelling kan beginnen?
Eerlijk gezegd is ie al een tijdje aan de gang, mompelde Vladimir, meer tegen zichzelf dan tegen Titia.