Edzard Dideric – Korte geschiedenis (59) van het illusionisme

Goochelaar klonk veel te gewoontjes. Helemaal voor iemand die naar eigen zeggen beschikte over een bovengemiddelde intelligentie. Dus stond op de aanplakbiljetten: Gino, illusionist. Met in schuine letters eronder: “hoogbegaafd”. Een vlieger die helaas niet opging voor Gina, zijn lieftallige maar niet bijster slimme levenspartner. Al stond daar een fysiek aantrekkelijke uitstraling tegenover, die haar de rol van assistente had opgeleverd. Het derde wiel aan de wagen was Liniaal, sinds jaar en dag hun manager, broodmager en verstokt vrijgezel, en naar eigen zeggen niet minder hoogbegaafd dan de illusionist die hij vertegenwoordigde.
Het weinig alledaagse trio was op tournee en bevond zich hedenavond in een naar prehistorisch zweet stinkend kleedhok van theater nummer zoveel, waar ze zo dadelijk hun gebruikelijke show zouden opvoeren.
Weet je beste mensen, stak Liniaal plompverloren van wal, mij bekruipt de laatste tijd het gevoel dat…
Ze keken hem weinig verwachtingsvol aan.
Kom op, wat?
Dat mijn gedachten sneller gaan dan ik.
Goh, je meent het.
En dat ik, om te voorkomen dat ze me ontsnappen, alleen nog maar bezig ben achter ze aan te rennen…
Gewoon laten gaan, zei Gina, wedden dat ze de volgende dag weer doodleuk voor je deur staan?
Dat betwijfel ik. De hardnekkigheid waarmee ze het blijven proberen, kon weleens betekenen dat ik mijn verstand verlies.
Wist je dat mijn brave echtgenoot hier, de laatste tijd zo ongeveer het tegenovergestelde beweert?
Het tegenovergestelde?
Ja, dat zijn gedachten juist de hele tijd achter hém aanzitten.
Gino, vroeg Liniaal, is dat zo?
Ze kent me van haver tot gort, dus het zou best kunnen kloppen.
Goeie genade, zei het levende geraamte, allemachtig!
Gina verkondigde dat het wellicht een geschikt moment was voor de heren om van gedachten te ruilen. Een ongelooflijk stompzinnig voorstel, naar hun mening. Hoe kreeg ze het in haar hoofd?
Weet ik veel, voor de broodnodige afwisseling of zo. Gewoon een keer op een heel andere toer.
Totaal gestoord, klonk het als uit een mond.
Of gewoon fuseren, opperde Gina, die door haar bescheiden herseninhoud soms lastig ergens vanaf was te brengen.
Bovenmatige intelligentie is iets strikt persoonlijks, legde Liniaal uit.
Door samenvoeging kan de zaak imploderen, viel Gino hem bij. Voor je het weet reduceert het je tot een ongelooflijke sukkel.
Zoals ik zeker, stelde Gina, die zich voor het aanstaande optreden om begon te kleden, bijna triomfantelijk vast.
Lieve schat, zei Liniaal, ik weet niet of je het weet, maar ik zou dolgraag met willen ruilen.
Om wat minder uitgehongerd over te komen?
Nee, om net zo’n zorgeloos leventje te leiden als jij. Ook al besef ik wel degelijk dat zoiets er voor mij niet inzit.
Want?
Omdat mijn hoogbegaafdheid het niet toelaat.
Oh, zei ze, haar bh losmakend, nou ja, zo we hebben allemaal onze beperkingen.
De mannen keken hoe ze zich, op een minuscuul slipje na naakt, voor de spiegel stond te schminken. Zoals bij aanvang van ieder optreden, liet Gino zich ontvallen, dat Gina, gezien haar leeftijd, zich voor haar uiterlijk bepaald niet hoefde te schamen.
Sterker nog, riep Liniaal, onze assistente is en blijft de absolute ster van de show! Nergens een rimpel, buikje, of vetrol te zien, geen spatader of niks!
Ongelooflijk, zei Gino, wat ben ik toch een bofkont!
En wat ben ik, vervolgde Liniaal, een geluksvogel om zo’n heerlijk wijf avond na avond in haar volle glorie te mogen aanschouwen!
Gina vroeg over haar schouder of de heren alsjeblieft wilden stoppen met het verkopen van hun bullshit.
Neem ons voor de verandering eens serieus, Gina!
Op hetzelfde moment werd er op de kleedkamerdeur gebonsd. Of ze zover waren, want de voorafgaande act liep op zijn eind.
Een minuutje, okay?
Het getuigt van bovenmatige intelligentie, stelde Liniaal vanuit het niets, als het iemand lukt om op geloofwaardige wijze de onnozele uit te hangen.
Er volgde geen reactie. Blijkbaar had niemand het gehoord.
Mijne heren, zei Gina, terwijl ze vloeibare make-up op haar schouders en borsten aanbracht en vervolgens van glitter voorzag, zal ik jullie eens wat vertellen?
Nou?
Dat jullie bij alles met hoogbegaafdheid menen te moeten schermen, heeft me aan het twijfelen gebracht…
Oh.
De gedachten die Liniaal ontsnappen, of mijn lieve Gino achtervolgen, bestaan voor negennegentig procent uit waandenkbeelden. Hetzelfde geldt voor de zogenaamde bovengemiddelde intelligentie, waar jullie bij gebrek aan ware kennis je zo hardnekkig aan vasthouden.
Goh, klonk het halfhartig, je wordt hartelijk bedankt Gina!
Bedanken mogen jullie me na de voorstelling, zei ze, nu moeten we echt het podium op! Gino, ben je er klaar voor?
Ik wel, zei de illusionist.