Edzard Dideric – Korte geschiedenis (56) van een misverstand

Om consequent verkeerd begrepen te worden valt bepaald niet mee. En laat dat nou precies zijn wat het misverstand van jongs af keer op keer overkwam. Aanvankelijk gebeurde het door zijn adoptieouders en hun familie, zijn speelkameraadjes, de verschillende leerkrachten op school. Later door zijn werkgevers, zijn collega’s, alsmede door een groeiend aantal ex-echtgenotes. Met als onvermijdelijk gevolg dat het misverstand met de jaren alleen maar groter was geworden. Diverse pogingen van zijn kant om de zaken enigszins recht te breien, bleken zonder uitzondering een averechts effect te hebben. Wat het misverstand in toenemende mate frustreerde en aansluitend ernstig deprimeerde.
Kop op en lach erom, werd er in zijn omgeving geroepen, misverstanden hebben toch ook een komische kant?
De kern van het probleem lijkt jullie geheel te ontgaan, antwoordde het misverstand dan meestal.
Wat men dan weer opvatte als een ondankbare, om niet te zeggen tamelijk arrogante reactie. Geheel ten onrechte uiteraard, maar door ervaring wijs geworden, slaagde het misverstand er steeds beter in om zijn woede te temperen.

Op een dag meende het misverstand iets op te vangen over een groepje vrienden dat plannen aan het smeden was om hem binnen afzienbare tijd zonder veel omhaal uit de weg te ruimen. Iets waar hij het tot op zekere hoogte zelfs mee eens was; er viel tegenwoordig met hem inderdaad geen enkele lol meer te beleven. Daar het bovendien zijn trouwste vrienden betrof en hij daarom bereid was hen een handje te helpen, regelde het misverstand, in hetzelfde smerige achteraf steegje waar hij als pasgeborene ooit te vondeling was gelegd, een ontmoeting met hen.
Een groot deel van de vrienden kwam op de afgesproken tijd, inderdaad ter plekke opdagen. Na een hartelijke begroeting en de diverse koetjes en kalfjes, drong zich bij hen de vraag op wat het doel van de bijeenkomst was.
Het komt er in het kort op neer, verkondigde het misverstand, dat ik jullie hier ter plekke in de gelegenheid wil stellen om mij voor eens en altijd uit de weg te ruimen.
Huh?
Heus, maak je geen zorgen, ik beloof jullie met de hand op mijn hart, dat ik me er niet tegen zal verzetten.
De vrienden konden hun oren gewoon niet geloven. Bij de gedachte alleen al, brak hen het zweet uit en trokken de gezichten wit weg.
Dat kan je niet menen!
Het misverstand haalde achteloos zijn schouders op. Het duurde even voordat het daadwerkelijk tot hen doordrong.
Kut, we zijn er met open ogen in getuind!
De poging om zichzelf in het leven te roepen, was meer dan geslaagd. Wat het misverstand eindelijk in staat stelde om voor het eerst in zijn leven smakelijk met zijn vrienden mee te kunnen lachen.